Δευτέρα, 15 Απριλίου 2019 12:27

The Cinematic Orchestra - To Believe (Ninja Tune, 2019)

Written by 

Αν πάνε κάμποσα χρόνια από το ντεμπούτο Motion (1999), σίγουρα δε λες και λίγα τα δώδεκα που μεσολάβησαν από το Ma Fleur (2007) μέχρι την κυκλοφορία του τέταρτου άλμπουμ τους με τίτλο To Believe. Μετά από πωλήσεις εκατοντάδων χιλιάδων δίσκων, οι Cinematic Orchestra μπαίνουν ξανά στο μουσικό κόσμο μας, αποφασίζοντας να μιλήσουν για τη σημασία της πίστης σε οποιαδήποτε αξία ή ανώτερη ύπαρξη, εν μέσω καιρών που αυτή θεωρείται μάλλον οριστικά χαμένη. Μάλιστα, διάλεξαν ως προπομπό του δίσκου το A Caged Bird/Imitations of Life, το οποίο μπορούσε να ακουσει κάποιος μέσω ενός πρωτοποριακού διαδικτυακού τόπου, προσβάσιμου μόνο σε συσκευές που βρίσκονταν σε κατάσταση offline.

Για μένα δεν έχει σημασία το πώς θα ονομάσουμε ή το πού θα κατατάξουμε τη μουσική τους. Πείτε την post-jazz ή nu-jazz, αν θέλετε, δε θα διαφωνήσω ρητά μαζί σας. Αυτό όμως που είναι σημαντικότερο, είναι ο ηλεκτρονικός κινηματογραφικός χαρακτήρας της, ο οποίος υπερτονιζεται μέσα από απλές και ταυτόχρονα σύνθετες ενορχηστρώσεις. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς λέει το όνομα της μπάντας. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες και το Λονδίνο, ενώ η μίξη του έγινε από τον Tom Elmhirst (David Bowie, Frank Ocean, Adele) στα θρυλικά Electric Lady Studios, που ηχογράφησε ο ένας και μοναδικός Jimi Hendrix.  

Κοινό χαρακτηριστικό και των επτά συνθέσεων είναι η μεγάλη διάρκειά τους, σύμφωνα με τα καθιερωμένα, που όμως έμοιαζαν να διαφοροποιούνται ελαφρώς στην περίπτωση του Ma Fleur. Η εισαγωγική και φερώνυμη του δίσκου σύνθεση, στην οποία συμμετέχει ο Moses Sumney, είχε κυκλοφορήσει ως single το 2016. Είναι ατμοσφαιρική, λυρική και ευαίσθητη, κλιμακώνοντας την κορύφωσή της με τα πανέμορφα έγχορδα του Miguel Atwood-Ferguson (Flying Lotus, Anderson Paak, Thundercat, Hiatus Kaiyote). Στον προπομπό του A Caged Bird/Imitations of Life τα φωνητικά του Roots Manuva παραπέμπουν στον κορυφαίο Gil Scott-Heron, έχοντας κάτι από την αφύπνιση στην οποία εκείνος αποσκοπούσε: “situation is strange to us, stranger things are claiming us”. Το μελωδικό, πομπώδες και ελαφρώς μελαγχολικό Lessons είναι ορχηστρικό, έχει στοιχεία της ηλεκτρονικής μουσικής των 80s και τον Tom Chant στο σαξόφωνο. Σημαντικά για το Wait for Now/Leave The World είναι τα 70s soul φωνητικά της Tawiah (Mark Ronson band, Kindness), που ζητούν την εμπιστοσύνη μας, για να μας μεταφέρουν στην ελπίδα: “Take my hand and see / Where we could go, when you take the leap”. Το The Workers of Art γίνεται όλο και πιο συμφωνικό στην εξέλιξή του, ενώ το Zero One/This Fantasy με τον Grey Reverend (Bonobo) στα φωνητικά, ακούγεται υποβλητικό μέσα από τις παύσεις του, φλερτάροντας λίγο με το post rock. Τέλος, στον τεράστιο επίλογο του A Promise είναι ευδιάκριτες οι αναφορές στον ονειρικό κόσμο των Alpha και αυτό όχι μόνο λόγω των φωνητικών της Heidi Vogel.

Το soundtrack To Believe, αν και ήπιο και γλυκό, δεν είναι προορισμένο για να ακούγεται σε δεύτερο πλάνο, αλλά για να μπει στο επίκεντρο της προσοχής μας. Και, συνήθως, όταν μιλάς έχοντας κληρονομιά τον Marvin Gaye και τον Gil Scott-Heron, χωρίς να έχει καμία σημασία αν κατατάσσεσαι αποκλειστικά στο soul, rap ή funk χώρο, ο τρόπος που θα μιλήσεις δε μπορεί να είναι θορυβώδης.   

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα