Οι Mercury Rev είναι μια ιδιαίτερη μπάντα. Οι πιο μυημένοι κατάλαβαν από το ξεκίνημά τους περί τίνος επρόκειτο, με τα «ακατέργαστα διαμάντια» Yerself is Steam (από τη φράση “your self-esteem”) και το Boces να φωνάζουν ότι αυτό το «περίεργα καλό» που ήδη συνέβη, θα είχε συναρπαστική συνέχεια. Οι πιο επιφυλακτικοί, αν και μάλλον απογοητεύτηκαν από την αποχώρηση του τραγουδιστή David Baker και την απομάκρυνση από τα πειραματικά και ψυχεδελικά μονοπάτια, αφού έδωσαν τον απαιτούμενο χρόνο στη μπάντα από το Buffalo της Νέας Υόρκης και τον Jonathan Donahue που ανέλαβε αποκλειστικά τα φωνητικά, εκτίμησαν με τη σειρά τους το συγκρότημα, που στο μεταξύ είχε αφήσει την ευαισθησία να κατευθύνει την έμπνευση προς γλαφυρότερα μουσικά τοπία της πατρίδας του. Κι όταν πλησίασαν δέκα χρόνια από τότε που η μπάντα δημιουργήθηκε, ήρθε το Deserter's Songs (1998), εκτοξεύοντάς τους στην κορυφή, μια και όλος ανεξαιρέτως ο κορυφαίος μουσικός τύπος το βαθμολόγησε με πέντε αστεράκια ή εννιά στα δέκα. Εκτός, φυσικά, από το The Rolling Stone Album Guide, που θα μας ξάφνιαζε αν είχε διαφορετική εκτίμηση. Κάπως έτσι ήρθε η σειρά για το επόμενο, πολύ δύσκολο στην προκειμένη περίπτωση, άλμπουμ, που ήταν το All is Dream, δηλαδή αυτό που επανέρχεται στο προσκήνιο δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, επανακυκλοφορώντας με τη μορφή ενός πλούσιου boxed set.

Με τη βαριά αυτή κληρονομιά, το πέμπτο άλμπουμ τους All is Dream, εφόσον ακολουθούσε τα βήματα του προηγούμενου δίσκου, δε θα μπορούσε πλέον να ξαφνιάσει τον ακροατή, αλλά να τεστάρει τις δυνάμεις του στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Οι Jonathan Donahue, Sean "Grasshopper" Mackowiak και Jeff Mercel, λοιπόν, έβαλαν τα δυνατά τους και με την εισαγωγική επικολυρικά κορυφαία σύνθεση The Dark Is Rising έπιασαν την ιστορία ακριβώς από εκεί που την είχαν αφήσει. Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι το All is Dream είναι το alter ego του Deserter's Songs, αν και κατά βάθος θέλω, οπότε περιορίζομαι στο να πω ότι αποτελεί τη φυσική του συνέχεια. Αυτό, κατά κάποιον τρόπο, ενισχύεται από το γεγονός ότι τα πρώτα τραγούδια του γράφτηκαν ενώ το συγκρότημα περιόδευε για να προωθήσει το Deserter’s Songs. Η αρχική κυκλοφορία του δίσκου συνέπεσε με τα θλιβερά για όλη την ανθρωπότητα κύρια και παράπλευρα γεγονότα της 9/11, όπως και με αυτήν του Love & Theft του Bob Dylan. Υπό αυτές τις συνθήκες, μόνο και μόνο από τον τίτλο του, το The Dark is Rising αποκτούσε άλλη διάσταση.

Το All Is Dream δεν το λες με τίποτα ως συμβατική δουλειά μιας rock μπάντας. Άλλωστε, τίποτα στο μουσικό σύμπαν των Mercury Rev δεν υπήρξε συμβατικό. Πολλά, άλλωστε, εξηγούνται από το ότι το συγκρότημα δημιουργήθηκε από την παράλληλη επιθυμία των μελών του να ντύνει ταινίες με μουσική. Ναι, ξέρω. Αυτό δε φαινόταν καθόλου, μα καθόλου, στα δύο πρώτα άλμπουμ, κι όμως είναι αληθινό. Βλέπετε, δεν ήταν δυνατό να περάσουν ανεκμετάλλευτες οι επιρροές του Grasshopper από τον κατάλογο της SST Records, τη Νεοϋορκέζικη jazz σκηνή, τη νεοψυχεδέλεια, το hardcore και ειδικότερα τους μέγιστους Hüsker Dü, τους Minutemen, τον Captain Beefheart και τον Tom Waits. Αν βάλετε μαζί με αυτά την αγάπη του Donahue για το punk rock, τους Pere Ubu, τους Suicide, τους Ramones και τους Television, τότε σίγουρα θα έχουν εξηγηθεί τα πάντα. Τα μέλη του γκρουπ στα μέσα και τέλη των ’80s φοιτούσαν στο παράρτημα του State University of New York της πόλης τους. Ειδικότερα, ο Donahue μάθαινε στο πλευρό του σημαντικού της Beat Poetry Robert Creeley, ενώ οι David Baker, Grasshopper και Suzanne Thorpe βρίσκονταν πλάι στον ανεξάρτητο κινηματογραφιστή Tony Conrad, πρωτοπόρο της μινιμαλιστικής drone music μαζί με τον avant-garde συνθέτη LaMonte Young και τον John Cale. Μάλιστα, το έργο του Conrad έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο σχηματισμό των Velvet Underground, που γεφύρωσαν όσο κανείς άλλος το χάσμα της πειραματικής μουσικής και της pop. Το άλμπουμ είναι το ίδιο θεατρικό με το προηγούμενο, υπερβολικά μελωδικό και σαφώς συμφωνικό, με τρόπο που γεφυρώνει το θεωρητικό και μόνο χάσμα της pop με τη rock. Κάποιες φορές όμως, ιδίως στο πρώτο του μισό, ακούγεται ύπουλα σκοτεινό και απρόσιτο στιχουργικά. Να πω τώρα και το κλισέ; Δε σου αποκαλύπτεται από τις πρώτες ακροάσεις, αλλά δείχνει όλη την ποιότητά του, αφού το ακούσεις κάμποσες φορές. Κλισέ μεν, αληθινό δε. 

Η πολυτελής αυτή τετραπλή επανακυκλοφορία του... ονειρικού All is Dream, έγινε με επιμέλεια των μελών της μπάντας Jonathan Donahue και Sean ‘Grasshopper’ Mackowiak. Όπως είναι αυτονόητο, περιλαμβάνει το αυθεντικό άλμπουμ με τις δέκα συνθέσεις του, ένα δίσκο με B-sides και demos, πολλά από τα οποία βλέπουν το φως για πρώτη φορά. Ανάμεσά τους συναντάμε τις διασκευές Lucy In The Sky With Diamonds (The Beatles), Streets Of Laredo (Marty Robbins) και I Keep A Close Watch (John Cale), όπως και τα καινούργια Mascara Tears και Silver And Gold. Υπάρχει ακόμα ένας δίσκος με ακυκλοφόρητα ζωντανά ηχογραφημένα τραγούδια από συναυλίες τους σε διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις, που δόθηκε για την προώθηση του άλμπουμ, καθώς και ένα radio session σε σταθμό της Γαλλίας, το οποίο μέχρι τώρα μπορούσε να βρει κανείς ως σπάνιο promotional cd. Επίσης αυτονόητο είναι το συνοδευτικό της κυκλοφορίας βιβλιαράκι, στο οποίο θα βρείτε τους στίχους, αρκετό φωτογραφικό υλικό, αλλά και καινούργια κείμενα τόσο από τον Keith Cameron του Mojo, όσο και από τους Donahue και Mackowiak. Υπάρει όμως και κάτι που θα δελεάσει τους συλλέκτες, αλλά και τους φίλους της μπάντας: αποκλειστικά από τα γραφεία της Cherry Red Records θα διατίθενται πεντακόσια αντίτυπα του boxed set σε μεγαλύτερη  συσκευασία, που θα περιέχει όσα η κανονική, ένα αποκλειστικό 7” με τα νέα τραγούδια The Brook Room και Back Into The Sun (You’re The One), τους στίχους του The Dark Is Rising υπογεγραμμένους με το χέρι, ένα A 14” x 14” πόστερ του πρωτότυπου εξωφύλλου και τρεις επτάιντσες εκτυπώσεις των εξωφύλλων των ισάριθμων singles Nite And Fog, The Dark Is Rising και Little Rhymes.

Τελικά, για την ιστορία, ο δίσκος έφτασε στο # 11 στη Βρετανία, δηλαδή σε ψηλότερη θέση από κάθε άλλο άλμπουμ τους, στο # 17 στις Η.Π.Α., ενώ μπήκε στα σαράντα πρώτα στην Αυστραλία και διάφορες άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Πώς το είπανε; «... τα όνειρα όμως δεν κρατάνε πολύ / έχω την υποψία πως / όταν τα αστέρια βρεθούν στη θέση τους / θα αποκαλυφθούν όλα...». Κάπως έτσι...