Η εξαιρετική δουλειά της Cherry Red, αναφορικά με τη συλλογή και παρουσίαση της Βρετανικής pop και rock του παρελθόντος και ιδίως της δεκαετίας του ’80, συνεχίζεται. Μετά τα Electrical Language: Independent British Synth Pop 78–84, Scared to Get Happy: A Story of Indie-Pop 1980–1989, Still in a Dream: A Story of Shoegaze 1988–1995, C86, C87, C88 και C89, σιγά – σιγά πλησιάζουμε στις 21 Φεβρουαρίου του 2020, οπότε θα κυκλοφορήσει η τριπλή συλλογή C90, συνεχίζοντας πάνω στα χνάρια της θρυλικής κασέτας C86. Πιστεύω πως, πλέον, γνωρίζετε καλά τι μπορείτε να περιμένετε. Πιο συγκεκριμένα, εδώ έχουμε εξήντα τρία αντιπροσωπευτικά της μεσουρανούσας τότε ανεξάρτητης σκηνής τραγούδια από πασίγνωστα και περισσότερο ή λιγότερο γνωστά γκρουπ, που σίγουρα θα ξυπνήσουν νοσταλγικές μουσικές μνήμες σε όσους έζησαν τη χρονιά του 1990 «από κοντά», αλλά και θα τη συστήσουν σε εκείνους που δεν τη γνώρισαν. Μέσα από τα τραγούδια αυτά έχουμε την ευκαιρία να θυμηθούμε την πορεία μερικών αξιόλογων συγκροτημάτων από τις ανεξάρτητες χαμηλού προϋπολογισμού αρχικές τους κυκλοφορίες στο UK’s Top 40 και από εκεί στα πιο mainstream ακροατήρια. Όπως ήδη καταλάβατε, μιλάμε για τη γέννηση της Britpop, μέσα από τον ήχο του Madchester και το Shoegaze, που επρόκειτο να κυριαρχήσει για αρκετά χρόνια.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Βρισκόμαστε στη Βρετανία στην αυγή του 1990, με την κυβέρνηση της Thatcher να πνέει τα λοίσθια και τον ισόβιο «πρωθυπουργό» της καρδιάς μας, τον Rowan Atkinson, να ξεκινά ανήμερα την πρωτοχρονιά τη ζωή του ως ‘Mr Bean’. Ο Ian Brown των Stone Roses έχει πει πως δεν ήταν έκπληξη το ό,τι συνέβη, αλλά κάτι που χτιζόταν για μια τριετία. Η εποχή των συνδεδεμένων με τη χρήση ναρκωτικών acid house parties εξοβελιζόταν από το Βρετανικό τύπο, ενώ γκρουπ όπως οι Mantronix, D Mob και De La Soul αποδεικνύονταν εφτάψυχα, παράλληλα με το ανερχόμενο «κίνημα» των DJs. Την ίδια στιγμή το single Sally Cinnamon των Stone Roses δεν… ένιωθε και τόσο καλά, ενώ ο μάνατζέρ τους Gareth Evans και ο παραγωγός τους Phil Jones διοργάνωναν την κλασική πια συναυλία στο Spike Island, για να δώσουν στους Roses την ώθηση που χρειάζονταν. Και ξαφνικά το δίδυμο Happy Mondays και Stone Roses μπήκε μαζί στο Top Of The Pops, ανάβοντας το φυτίλι, με την επιθετικά φιλική και κάποιες φορές υπερβολική υποστήριξη των NME, Melody Maker και Sounds.
Ανάμεσα στα ονόματα που συμμετέχουν, εκτός από τους παραπάνω πρωτεργάτες, ξεχωρίζουν οι αγαπημένοι Saint Etienne με την κλασική διασκευή του Only Love Can Break Your Heart του Neil Young, έχοντας στα φωνητικά την Moira Lambert των Faith Over Reason, οι αειθαλείς και ακόμα συναρπαστικοί Slowdive, όπως και οι ασυμβίβαστοι Manic Street Preachers. Η «διαστημικά» ψυχεδελική πλευρά εκπροσωπείται από τρία σημαντικά γκρουπ: τους συγγενείς Spiritualized και Spacemen 3, αλλά και τους The Telescopes. Έχουμε επίσης και τα δύο συγκροτήματα - μπροστάρηδες στην εναντίωση κατά της τηλεόρασης: τους αγαπημένους Ned’s Atomic Dustbin, που είχαν στο ντεμπούτο τους τα σχετικά Selfish και Kill Your Television, αλλά και τους Ocean Colour Scene, οι οποίοι δια στόματος Simon Fowler είχαν δηλώσει «Είναι καλύτερο για τον κόσμο να ασχολείται με τη μουσική μας, παρά να περνάει τα βράδια του σε φτηνή κωματώδη διασκέδαση μπροστά στην τηλεόραση». Υπάρχουν, φυσικά, οι αισθησιακές συμφοιτήτριες στο Queen’s College Miki Berenyi και Emma Anderson που έφτιαξαν τις Lush, οι ποιοτικοί Pale Saints, που ο ήχος τους είχε χαρακτηρισθεί ως «ένας καταρράκτης εκκωφαντικής μελωδίας, όπου συναντώνται οι Mary Chain και ο Phil Spector» και οι υπέροχοι The Sundays, που μας έδωσαν το κλασικό άλμπουμ Reading, Writing & Arithmetic και τα κορυφαία φωνητικά της Harriet Wheeler.
Ακόμα θα βρείτε τους New Fast Automatic Daffodils, των οποίων ο φρόντμαν Andy Spearpoint είχε τότε δηλώσει ότι «Νομίζαμε ότι οι Oasis ακούγονταν σαν μια pub-rock μπάντα που έπαιζε Beatles», τους Northside με τις γλαφυρές indie και dance επιρροές, τους Boo Radleys που μας καλούσαν σε αφύπνιση και τους Chapterhouse, που ξεκίνησαν παίζοντας σε ένα υπόγειο στο Reading διασκευές των Stooges. Ακόμα υπάρχουν οι La’s που εκπροσωπούσαν τη σκηνή του Liverpool πλάι στους The Pale Fountains και The Wild Swans, οι παραγνωρισμένοι Bark Psychosis και οι The Darkside που ξεκίνησαν τις ηχογραφήσεις τους στο ίδιο υπόγειο στούντιο με τους Love & Rockets, Dead Can Dance και Balaam & The Angel. Μαζί τους υπάρχουν οι Moonflowers με την ψυχεδελική και πειραματική indie jazz, οι Something Pretty Beautiful, που είχαν για μπασίστα τον Joss Cope, αδελφό του Julian των Teardrop Explodes, οι μελωδικοί Paris Angels, Flowered Up, Heavenly και The Popinjays με την Wendy Robinson, αλλά και οι δυνατοί Swervedriver.
Θα συναντήσετε επίσης τους The Seers από το Bristol, που συμμετέχουν με το Welcome to Dead Town, σε παραγωγή του Pat Collier, πρώην μπασίστα των Vibrators και παραγωγού των Soft Boys, τους Horse Latitudes που είχαν στην αρχική σύνθεσή τους μουσικούς των Felt, Raw Herbs και Everything But The Girl, τους Honey Smugglers, τους The Sunflowers, αλλά και τους The Storm , με το πολύ καλό World of Twist.