Από το 2011, όταν κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους, το βαν των 1000Mods έχει “γράψει” αμέτρητα χιλιόμετρα σε Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Αυτή η πλούσια σε εμπειρίες διαδρομή έχει “προικίσει” το συγκρότημα με αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να μπορεί να κάνει πλέον πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα τολμούσε. Για παράδειγμα, το τέταρτο άλμπουμ τους είναι ένα βήμα απρόσμενο για πολλούς. Για να εξηγηθούμε από την αρχή, το Youth Of Dissent είναι ο grunge δίσκος των 1000Mods. Το γεγονός πως ταξίδεψαν μέχρι το Σιάτλ για να ηχογραφήσουν το άλμπουμ ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα επηρέαζε το υλικό. Ίσως πάλι να ήταν η απόφαση τους να ακολουθήσουν τη συγκεκριμένη ηχητική προσέγγιση που τους οδήγησε στην επιλογή να ηχογραφήσουν εκεί. Ακόμα και το ότι βρέθηκαν στην ίδια σκηνή μαζί με τους Alice In Chains πέρσι στο Release (σε ένα line up – όνειρο για αυτούς, αφού έπαιξαν ανάμεσα στους Fu Manchu και τους Alice in Chains) πιθανώς να τους έβαλε σε ανάλογες σκέψεις. Όπως και να έχει, το γεγονός και μόνο πως βρέθηκαν σε στέκια που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν χωρίς υπερβολή ιστορικά για το grunge κίνημα, δεν θα μπορούσε παρά να φέρει ισχυρό αποτύπωμα στην όλη δουλειά.
Κάπως έτσι λοιπόν μπάντες όπως οι Kyuss, οι Fu Manchu, οι Sleep βγαίνουν ελαφρώς από το κάδρο και τη θέση τους καταλαμβάνουν γκρουπ όπως οι Alice in Chains, οι Nirvana και οι Soundgarden. Για κάποιους η συγκεκριμένη αλλαγή δεν θα μπορούσε να περιγραφεί ως κοσμογονική μιας και μιλάμε για δυο μουσικά είδη αν μη τι άλλο συναφή, για να μην πούμε αδελφά, αφού ξεκίνησαν και εξελίχτηκαν παράλληλα. Με μια ειδοποιό διαφορά μεταξύ τους: οι Nirvana πέτυχαν την μαζικότητα, ενώ οι Kyuss παρέμειναν ένα κρυμμένο μυστικό όσο υπήρχαν.
Περνώντας στο προκείμενο, δηλαδή τις νέες συνθέσεις, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αρκούν μόνο μερικές προσεκτικές ακροάσεις. Ακούγοντας για παράδειγμα το Warped δεν απαιτούνται μαντικές ικανότητες για να αντιληφθείς πως οι Nirvana της εποχής In Utero δεν άφησαν αδιάφορους τους 1000mods, είτε ζώντας τους τότε είτε -το πιθανότερο- μεταγενέστερα ως ακροατές. Στο Dear Herculine η Soundgarden νοοτροπία φτάνει μέχρι το μεδούλι, στο Young η αργή και μελωδική πλευρά των Alice In Chains είναι στιβαρά παρούσα, ενώ στο Less Is More το μυαλό ταξιδεύει στους Dinosaur Jr και τη φασαριόζικη παρακαταθήκη τους που παραμένει και σήμερα επίκαιρη.
Ως προς το υπόλοιπο υλικό του άλμπουμ, θα λέγαμε ότι προσπαθεί μάλλον να επιτύχει μια ισορροπία. Πέρα από κομμάτια που εκπροσωπούν το νέο ήχο της μπάντας (Blister, Lucid), υπάρχουν και αυτά που δεν είναι εντελώς μακριά από τις προηγούμενες δουλειές τους (So Many Days, Pearl, Dissent, Mirrors).
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να τονίσουμε το γεγονός πως έχει γίνει σπουδαία δουλειά στις κιθάρες, με τρομερές λεπτομέρειες, ενώ και ο Δάνης για πρώτη φορά δοκιμάζει να τραγουδήσει διαφορετικά, αφήνοντας για λίγο τη μεγάλη του Garcia σχολή. Σε αυτά προσθέστε την αναμενόμενα κρυστάλλινη παραγωγή (υπεύθυνος για αυτή ο Matt Bayles) που δεν θυμίζει σε τίποτα τυπική εγχώρια κυκλοφορία.
Ποιο είναι τελικώς το συμπέρασμα; Το Youth Of Dissent δεν είναι ο δίσκος που πιθανώς θα ενθουσιάσει τους fans του γκρουπ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά όταν η νοοτροπία του “true” stoner οπαδού προστάζει το αγαπημένο του συγκρότημα να ακούγεται σαν μια τρίτο-τέταρτης διαλογής cover band των Sleep, παρά σαν ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται. Οι πιο ψύχραιμοι θα διακρίνουν μια μπάντα θαρραλέα, έμπειρη, full επαγγελματική που δεν επιλέγει τα στάσιμα νερά. Στο κάτω κάτω άμα δεν ρισκάρεις, δεν θα πας και μακριά. Δυο πράγματα μένει ακόμα να ειπωθούν, το πρώτο είναι φανερό δια γυμνού οφθαλμού, το άλμπουμ απαιτεί πολλές ακροάσεις και χρόνο για να αντιληφθείς σε βάθος την αξία του. Το δεύτερο είναι το στοίχημα, πώς αυτό το νέο υλικό θα λειτουργήσει στα live και αν θα κερδίσει επιπλέον πόντους.
Οπότε, όπως πάντοτε, ο χρόνος θα δείξει. Το βέβαιο είναι πως οι 1000Mods στη διαδρομή από την California προς την πολιτεία Washington δεν έχασαν το δρόμο τους. Το βανάκι τους θα μετρήσει πολλά χιλιόμετρα ακόμα.
7/10