Print this page
Πέμπτη, 08 Οκτωβρίου 2020 11:40

Τα Παιδιά της Παλαιότητας - Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών (Inner Ear, 2020)

Written by 

Αυτό το κείμενο θα πρέπει οπωσδήποτε να ξεκινήσει με το συμπέρασμα του: με το Ενθύμιον Νεανικών Συντροφιών, τα Παιδιά Της Παλαιότητας παραδίδουν μακράν το πιο ενδιαφέρον άλμπουμ τους το οποίο, αν και θα επιθυμούσαμε να είναι κάπως λιγότερο άνισο, θα πρέπει να έχει την ίδια αντιμετώπιση με τις καλές (και κατά περίπτωση τις καλύτερες) στιγμές των "προγόνων" Κόρε.Ύδρο. Επίσης σηματοδοτεί την επιστροφή τους στην σταθερά καλή Inner Ear, μετά από το διάλειμμα του Consortium In Amato και του εξωφύλλου του, σημείου τριβής και (προσωρινής, όπως φάνηκε) λύσης σχέσεων εκείνη την εποχή, κάτι που έχει και αυτό τη σημειολογία του.

Πρόκειται για ένα άλμπουμ που διαφημίζει τον μουσικό του πλούτο από νωρίς. Συγκριτικά, τα δύο προηγούμενα άλμπουμ των ΠτΠ είναι σαφώς πιο μονοδιάστατα (αν και ένας πιο αυστηρός κριτής θα έβγαζε το προσδιορισμό "πιο" από την παραπάνω πρόταση). Η ενορχηστρωτική επιδεξιότητα των Παιδιών υπό τον πολυοργανίστα Μάριο Πλασκασοβίτη, συνεργάτη του Δημητριάδη από το τελευταίο άλμπουμ των Κόρε Ύδρο κι έπειτα, ξεχωρίζει εδώ με την ευστροφία και την πολυμορφικότητά της.

Αν δεν είχαμε εικόνα της πορείας της μπάντας, δεν θα φαινόταν εκτός πραγματικότητας να πιστεύαμε οποιονδήποτε διατεινόταν πως η συγκεκριμένη μπάντα τραγουδούσε ανέκαθεν στα αγγλικά και, μετά από ένα “πειραματικό” “προπαρασκευαστικό” άλμπουμ με ελληνικό στίχο, έβγαλε το αριστούργημά του στην ντόπια γλώσσα εντάσσοντας μάλιστα στοιχεία από την τοπική μουσική παράδοση. Βέβαια, όταν μιλάμε για Κερκυραίους, η “τοπική” παράδοση ξεφεύγει κατά πολύ από τους ρυθμούς που παίζονται στα πανηγύρια, “στεριανά” και νησιώτικα, και αποκτά κεντροευρωπαϊκό αέρα. Έτσι, παρα την περιστασιακή χρήση του μπουζουκιού (ως νέο χρώμα στην ηχητική παλέττα της μπάντας) και την τακτικότατη του πιάνου, προκύπτει εγγύτερη σχέση της μουσικής των ΠτΠ π.χ. με τους Belle And Sebastian, τους Divine Comedy και τον Leonard Cohen παρά με τον Γιάννη Σπανό ή τον Γιώργο Χατζηνάσιο - οι τελευταίοι είναι ενδεικτικοί συνθέτες που έτυχε να διαβάσω σε άλλα κείμενα πως κινούν τα νήματα του δίσκου, οι οποίοι όμως έχουν κι εκείνοι με τη σειρά τους πολύ ισχυρή την επιρροή του "ξένου" ελαφρού ήχου της εποχής τους. Επίσης η κλασική (ή cheesy - δεν το είπα εγώ!) rock μπαλάντα συνεχίζει να κατέχει τον ίδιο χώρο στο σακούλι από όπου συναρμολογεί τις συνθέσεις ο Παντελής Δημητριάδης και το χέρι του πάντα καταφέρνει να ανασύρει κάποιες από αυτές.

Παραπομπές στους Κόρε.Ύδρο δεν θα εντοπίσουμε μονάχα στον τίτλο των Απέραντων Θέρων Μου (στίχος του Τελευταίου (Μας) Καλοκαιριού, για να μην ψάχνετε). Eιδικά το συγκεκριμένο τραγούδι θα μπορούσε κάλλιστα να έχει θέση στις Απλές Ασκήσεις Στον Υπαρξισμό ή στη δεύτερη πλευρά ενός δυνητικού 7ιντσου single της μητρικής μπάντας. Είναι και η συνολική εικόνα του άλμπουμ που δίνει την αίσθηση πώς, υπό άλλες συνθήκες, αυτός θα μπορούσε να λογιστεί άνετα ως το άλμπουμ που διαδέχτηκε τις Απλές Ασκήσεις. Αλλά και η σημείωση Κ.Υ. Νο5 διαγεγραμμένη... μέρος της γνωστής διάθεσης για trolling, παραδοχή της μουσικής/ιστορικής συνέχειας ή προσπάθεια απεμπλοκής από αυτήν;

Οι στίχοι του Παντελή Δημητριάδη είναι ως συνήθως εξαιρετικοί μέσα στην ιδιαιτερότητα τους. Δεν υπάρχει δεύτερος που να γράφει - και να τραγουδάει, βεβαίως - με τον τρόπο του, έναν τρόπο που δεν αντιγράφεται παρά μόνον από τον ίδιο. Σύμφωνα με το motto "όσο περισσότερο σου προσωπικού αναφέρεσαι, σε τόσο περισσότερους απευθύνεσαι", στο Ενθύμιον ο Π.Ε.Δ. αγαπά ακόμη λιγότερο τις στιχουργικές γενικοτητες και γίνεται όσο πιο συγκεκριμένος μπορεί να γίνει. Τα γνωστά στοιχεία της στιχουργικής του δηλώνουν παρόντα για ακόμη μια φορά. Ο ερωτισμός που στοχοποιεί συγκεκριμένα πρόσωπα, ο περισσός συναισθηματισμός, οι στιγμές της σύγχρονης ιστορίας ως σελιδοδείκτες για τις προσωπικές ιστορίες του, αλλά και το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός…

Όσο γράφω, αρχίζω να καταλαβαίνω πως τα παραπάνω λόγια θα μπορούσαμε να τα έχουμε ήδη γράψει για όλες, τελικά, τις δουλειές του Παντελή Δημητριάδη. Πρέπει λοιπόν να προβούμε στην υποχρεωτική διαπίστωση ότι πάνω-κάτω η λογική που διέπει τα τραγούδια των Παιδιών της Παλαιότητας δεν αλλάζει και ουσιαστικά δεν έχει μεταβληθεί τίποτα στην ουσία του πράγματος. Αν θέλετε τη γνώμη ενός ακολούθου (όχι απαραίτητα και βαμμένου φαν) των πεπραγμένων του Παντελή Δημητριάδη, ούτε εκείνος φαίνεται να επιθυμεί να αλλάξει δραστικά οτιδήποτε και να δοκιμάσει κάτι εντελώς διαφορετικό, γιατί στην τελική αυτός είναι και αυτό έχει να παρουσιάσει.

Και υποθέτω πως αν ρωτούσατε φίλους της μουσικής των Κόρε.Ύδρο αρχικά και των Παιδιών Της Παλαιότητας σε δεύτερο χρόνο, αν τυχόν είχαν λόγο σε αυτό (κάτι που φυσικά ούτε απαιτείται ούτε είναι επιθυμητό, και μιλάω φυσικά γενικά για την παρέμβαση των φανς στο υλικό ενός συγκροτήματος), θα επιθυμούσαν κάθε δύο - ας μην υπερβάλλουμε και πούμε "ένα" - χρόνια ο Παντελής να βγάζει τον ίδιο και απαράλλαχτο δίσκο χωρίς καμία απόκλιση. Έτσι κι αλλιώς η βεβαιότητα του ήχου και της ποιητικής ιδιαιτερότητας είναι αυτή που έχει φέρει κοντά αυτούς που εμπνέονται από αυτήν - δεν θα πω "ταυτίζονται" γιατί είναι τόσο προσωπικός ο τρόπος του Δημητριάδη που περισσότερο να εμπνευστείς μπορείς παρά να τον κάνεις απόλυτα δικό σου.

Μετά από πολλαπλές ακροάσεις του νέου δίσκου των Παιδιών Της Παλαιότητας και το απαραίτητο καταλάγιασμα των παθών, των ενθουσιασμών και των ενστάσεων των αρχικών εντυπώσεων, μπορούμε πλέον να αποφανθούμε με σιγουριά αλλάζοντας το αυτοσαρκαστικό νόημα των Αναμνηστικών πως δεν παραπαίει η νέα μπάντα. Κρίμα που πιθανότατα θα αργήσουμε ακόμη να βρεθούμε σε κάποιο live venue με εκείνους στην σκηνή για να ζήσουμε μερικές ακόμη συναισθηματικές cult στιγμές τραγουδώντας δυνατά και μην ξέροντας ακόμη από πού προέρχονται τα δάκρυά μας...

 

Μιχάλης Κουρής

 

 

Για τον Μιχάλη Κουρή καλύτερα από οποιονδήποτε μιλάνε τα σημειώματα στο ψυγείο του: "Δεν πεινάω δεν πεινάω" "Να έρχεσαι κάθε πέντε λεπτά να με βλέπεις" "Μην πίνεις άλλο" "Δεν μπορείς να πας σε όλα τα live". Ακούει τα πάντα και δεν εννοεί "ακούω ραδιόφωνο" - στον ελεύθερό του χρόνο είναι αφουγκραστής των συμπαθών ζώων σε ζωολογικό κήπο του εξωτερικού που εύλογα επιθυμεί να παραμείνει μυστικός.

Website: www.soundgaze.gr

Latest from Μιχάλης Κουρής

Related items