Το είδαμε και αυτό: πλέον οι διάφοροι καθυστερημένοι δεν δίνουν ραντεβού για να αλληλοσκοτωθούν μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο. Τώρα πια βγάζουν τα απωθημένα τους σε κατάμεστους χώρους συναυλιών, με αποτέλεσμα βεβαίως να εκτίθενται σε κίνδυνο ανυποψίαστοι θεατές. Ο λόγος για τα επεισόδια που έλαβαν χώρα στην συναυλία του Manu Chao στην Θεσσαλονίκη. Οι μέχρι τώρα πληροφορίες οδηγούν τις Αρχές να εικάσουν ότι η αιτία των επεισοδίων ήταν οπαδικές διαφορές. 40χρονος θεατής της συναυλίας φέρεται ότι τραυματίστηκε - λυπάμαι που θα το πω τόσο ωμά, αλλά καλό είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους – από κάποιους υπανθρώπους, οι οποίοι του επιτέθηκαν με μαχαίρια, ορυόμενοι «είναι Τούρκος». Oι ίδιοι εξαιρετικοί αυτοί κύριοι πέταξαν πέτρες στους παρευρισκομένους, άναψαν πυρσούς και στην συνέχεια εξαφανίστηκαν, χωρίς, πάντως, να διακοπεί η συναυλία.

Δεν ξέρω και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω τι σημαίνει στην αργκώ του μέσου χούλιγκαν ότι κάποιος είναι «Τούρκος» (πιθανολογώ ότι εν προκειμένω σημαίνει οπαδός του ΠΑΟΚ, αλλά είναι και άνευ σημασίας). Αυτό που με τρομοκρατεί είναι ότι η βία, λεκτική, σωματική, ψυχολογική ακόμα, ως τρόπος συναλλαγής, επίλυσης διαφορών, έκφρασης γενικότερα έχει γίνει πλέον απολύτως αποδεκτή στην κοινωνία μας. Δεν είναι πλέον κάτι που περιορίζεται στα γήπεδα και στις μάχες οργανωμένων οπαδών. Είναι πλέον κάτι που βλέπουμε στον δρόμο, στις καθημερινές μας επαφές, στον χώρο εργασίας μας, στην τηλεόραση, ακόμη και στην ίδια την Βουλή (ιδίως εκεί, και η απόλυτη κατάντια μας είναι ότι υπεύθυνοι δεν είναι μόνο οι γελοίοι κατά τα λοιπά Χρυσαυγίτες, αυτοί άλλωστε είναι βίαιοι εξ ορισμού, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι). Και μπορούμε να συνεχίσουμε να προσποιούμαστε τους έκπληκτους, ή να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα σοβαρά. Όμως, η σοβαρή αντιμετώπιση δεν γίνεται ούτε μέσω τηλεοπτικών παραθύρων, ούτε βέβαια με δεκάρικους λόγους. Απαιτεί χρόνο, προσπάθεια και εγκατάλειψη των διαφόρων ιδεοληψιών μας («ο Έλληνας είναι φιλόξενος», ο «Έλληνας δεν είναι ρατσιστής», «ο Έλληνας είναι καλόκαρδος και ευγενικός»): ο Έλληνας είναι όπως όλοι οι υπόλοιποι λαοί του κόσμου: μπορεί να γίνει ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου έως και ο πιο βίαιος. Το ερώτημα είναι: τι θα επιλέξουμε να είμαστε από εδώ και στο εξής;