Πριν από κάποια χρόνια θα υπήρχαν αρκετοί λόγοι για να ασχοληθούμε με την (τεχνικά εξαίρετη, κατά τα άλλα) βιολονίστρια Vanessa-Mae. Κάποτε θεωρούταν παιδί-θαύμα, κατόπιν, με όπλο την δεξιοτεχνία της αλλά και – ας μην κρυβόμαστε – την εξαιρετικά φωτογενή εξωτερική εμφάνισή της, μεταπήδησε στα ακριβά και γκλαμουράτα σαλόνια με χορευτικές διασκευές κλασικού υλικού. Εξεπλάγην, είναι η αλήθεια, όταν στους τελευταίους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Sochi είδα το πρόσωπό της να ξεχωρίζει μεταξύ των υπόλοιπων αθλητριών του… σκι πλαγιάς, κι ας μην χρησιμοποίησε το καλλιτεχνικό της όνομα (εκεί ονομαζόταν Vanessa Vanakorn – το επώνυμο του Ταϊλανδέζου πατέρα της). Όχι ότι η πορεία της στους αγώνες συγκλόνισε τους φίλους του αθλήματος: μεταξύ 67 συμμετοχών στο giant slalom, τερμάτισε… τελευταία και μάλιστα πανηγυρικά. Αποδείχτηκε, λοιπόν, πως η συμμετοχή της σε εκείνους τους αγώνες επετεύχθη μέσα από ιδιαίτερα αδιαφανείς διαδικασίες. Η έρευνα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Χιονοδρομίας (FIS) κατέληξε πως σε μία κούρσα για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς υποβοηθήθηκε σημαντικά (γκούχου...) για να περάσει εκείνη. Και πώς να μην καταλήξει εκεί, αν τα συμπεράσματα που βγήκαν έδειξαν συμμετοχή κάποιας αθλήτριας-φάντασμα, ο χρόνος της σε μία κούρσα μετατέθηκε δέκα δευτερόλεπτα νωρίτερα με μαγικό τρόπο, οι καιρικές συνθήκες κανονικά δεν θα επέτρεπαν την διεξαγωγή αγώνα και άλλα πιπεράτα, ώστε η αγαπητή βιολονίστρια να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της συμμετοχής σε μία Ολυμπιάδα. Ως αποτέλεσμα, η Vanessa-Mae τιμωρήθηκε με ποινή αποκλεισμού τεσσάρων ετών από τις πίστες του σκι, αναμένοντας παράλληλα την ετυμηγορία της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Δεν πειράζει, όμως, την έχουν κερδίσει ήδη οι άλλες πίστες, οι μουσικές… όπου όμως κι εκεί χάνει κατά κράτος όταν το θέμα είναι η μουσική καθεαυτή κι όχι το θέαμα.