Νέο τραγούδι Muse και πριν προλάβω να σκεφτώ το ρίσκο που έπαιρνα με τη ψυχική μου υγεία πάτησα το play. Ο μιλιταριστικός χαρακτήρας του lyric video μπαίνει άμεσα και χωρίς ευγένειες. Θα προσπαθήσω τόσο να μη σχολιάσω το lyric videο. Θα προσπαθήσω…

Αλλά δε το λες και lyric video. Δηλαδή ναι είναι ένα video και έχει στίχους. Αλλά ουσιαστικά είναι κανονικό video clip, που τα αγόρια μας θεώρησαν υγιές να τονίσουν κάποιους στίχους και με τη δοκιμασμένη μέθοδο της επανάληψης να στα χαράξουν στη καρδιά και το μυαλό. Και με αυτή τη σκέψη πάμε στο θέμα μας.

Το κομμάτι είναι Muse. Δεν είναι Βlack Keys. Είναι Muse.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως ξεκίνησε “o κόσμος” να συγχέει, για τα πρώτα δευτερόλεπτα του κομματιού, την κιθάρα του κομματιού ουσιαστικά, τη μια μπάντα με την άλλη.

Όσοι έχουν ακούσει Μuse, και δε μιλάω για την μερίδα του “Δε μπορώ να τους ακούω όλη την ώρα, με κουράζουν/με πιάνει κατάθλιψη/ο κώλος μου πονεί”, καταλαβαίνουν ότι το κομμάτι είναι Muse.

Οι Muse ανέκαθεν θα σου γραφαν ένα κομμάτι σαν το Time is Running Out, Hyper Music, Uno, Map of the Problematique (και θα μείνω στην pre-Resistance era) και με ένα “απλό” κομμάτι θα σου πήγαιναν τη ψυχολογία περίπατο. Θα στην πήγαιναν για καφέ συγκεκριμένα όπου πρέπει να έρθει αντιμέτωπη με αυτά που δε θέλει να δει και να σκεφτεί και ταυτόχρονα θα θέλει να γίνει καλύτερη. Θα θέλει για αρχή να βγάλει όλα τα κομμάτια Muse σε όλα τα όργανα, και να τα παίξει live σε φίλους, εραστές πρώην και νυν, γονείς, σκυλιά, γατιά.

Ήρθε το Resistance και το 2nd Law και οι Muse απλά άλλαξαν δρόμο. Βρήκε ο Bellamy την ευτυχία; To αμερικάνικο όνειρο; Ένα 50λιρο στο παλτό του ξεχασμένο από καιρό; Ότι και να ήταν πήγαμε σε πιο χαρούμενα και απλά μονοπάτια-και έγινε έτσι, σιγά σιγά. Αφήναμε όλο και λιγότερο χαρακτηριστικά για τη μπάντα κομμάτια σε κάθε δίσκο. Γράψαμε μουσική και για το Twilight, για τους Ολυμπιακούς-κομμάτια όμορφα αλλά όχι Muse. Ή όχι οι Muse για τους οποίους παραληρώ τόση ώρα.

Τώρα όμως γύρισαν. Γύρισαν με ανησυχίες. Γύρισαν με υποδείξεις περί κατοχής οπισθίων  (βλ. 0:26, 2:08, 3:17, 4:11, 5:05 και 5:15) και γύρισαν με νεύρα.

Αρρωσταίνω πάλι και αυτή η αρρώστια με γεμίζει αισιοδοξία για αλμπουμάρα .

Θέλω να δω τι θα πει Drones. Μια λεξούλα μόνο που ανοίγει τόσα παράθυρα στη φαντασία μου, τα οποία είμαι σίγουρη θα πολλαπλασιαστούν όταν ακούσω και ολοκληρωμένα το δίσκο. 

Αγγελική Χάρλα