Το «Ξέφωτο» άρχισε να ησυχάζει αργά-αργά, αλλά σταθερά, από τις παιδικές φωνές για να υποδεχθεί, έτσι, ξαφνικά και αθόρυβα την «επί σκηνής ακαδημία» του Γιώργου Κοντραφούρη, λίγα λεπτά μετά τις 9. Για να είμαστε καθαροί εξ’ αρχής: παρ’ όλες τις καταγεγραμμένες ενστάσεις μου για την ταυτότητα και τη διαχείριση του χώρου, το «Ξέφωτο» του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» είναι μία από τις καλύτερες προτάσεις για καθιστή θερινή συναυλία τόσο για τους Αθηναίους όσο και για τους Πειραιώτες. Το δροσερό αεράκι, το καλοκουρεμένο γκαζόν, ο διακριτικός φωτισμός σε συνδυασμό με τον καλό ήχο και το ζηλευτό «line-up» του καλλιτεχνικού προγράμματος που πέτυχε και φέτος η διοργάνωση δεν είναι καθόλου κακός συνδυασμός.
Πρώτοι (και καλύτεροι) ανεβαίνουν στη σκηνοί οι παρόντες συνοδοιπόροι του Γιώργου Κοντραφούρη στο Baby Trio, Κώστας Φαναράς στην κιθάρα και Έκτορας Ρέμσακ στα τύμπανα. Σαν ένας καλός ραδιοφωνικός παραγωγός, ο κύριος που βρίσκεται καθισμένος στο σκαμπό πίσω από το hammond, αργεί να μας κάνει τις συστάσεις, αφήνοντας να ανακαλύψουμε μόνοι μας περί τίνος πρόκειται. Αναγκασμένος να σπάσει τη σιωπή του, καλεί στο μικρόφωνο τη Δήμητρα Κοκκινοπούλου, η οποία και πρόκειται να κλέψει την παράσταση. Η παρούσα –έκτη- σύνθεση του Baby Trio έχει αδυναμία στο psychedelic rock και για όποιον δεν το κατάλαβε, ο speaker μας πληροφορεί γι’ αυτό.
Η κιθάρα περνάει στα χέρια του Κωνσταντίνου Στουραΐτη και τα τύμπανα σ’ εκείνα του Γιάννη Παπαδούλη για να θυμηθούμε την τέταρτη σύνθεση του Baby Trio. Ο τελευταίος έχει ξεκινήσει τη μουσική του πορεία από κάποια death metal μπάντα και κάτι μου λέει ότι θα το είχα μυριστεί ακόμα κι αν ο "ραδιοφωνικός παραγωγός" δε μας έλεγε τίποτα γι’ αυτό. Τη θέση του δε θα αργήσει να πάρει ο Βασίλης Ποδαράς των Next Step Quintet για να περάσουμε στην ακριβώς προηγούμενη σύνθεση της μπάντας. Για το τέλος, μένει η αρχική ομάδα του Baby Trio με το μοναδικό εκτός Ιονίου Πανεπιστημίου μέλος, Αλέξανδρο Βήχο, στην κιθάρα και τον Βαγγέλη Κοτζαμπάση στα τύμπανα.
Από τις πολύ καλές στιγμές της βραδιάς, η παρουσίαση της σύνθεσης του «οικοδεσπότη» και της καλεσμένης του με τίτλο Four Leg Love, εμπνευσμένο από το διήγημα του Αργύρη Χιόνη «Έχων σώας τας φρένας». Το εν λόγω κομμάτι θα συμπεριληφθεί στο single που θα εκδώσουν οι συνθέτες του μέχρι το τέλος του έτους που διανύουμε, θα έχει τίτλο Back to the sixties και θα κυκλοφορήσει σε δεκάιντσο βινύλιο. Κορυφαία στιγμή της συναυλίας, κατά τη γνώμη μου, η διασκευή του Season of the witch του Donovan με την Κοκκινοπούλου να δίνει τα ρέστα της. Διαχρονικά χαρακτηριστικός ήχος της μπάντας στο Watching the girls go by από το πρώτο LP του Baby Trio το 2009 με τίτλο The main course, για να μην ξεχνιόμαστε. Πανηγυρικό κλείσιμο με όλους τους συντελεστές επί σκηνής να παίζουν το Highway to hell των AC/DC: όπως πολύ εύστοχα σχολίασε κι ο καλός κύριος στα πλήκτρα, χίπικες καταστάσεις.
Ο Γιώργος Κοντραφούρης πάτησε το σκαμπό του και στα τέσσερα πόδια του, at last, και μας ευχαρίστησε για την ατμόσφαιρα και το όλο "πράγμα" που συνέβη και φάνηκε, όπως και οι υπόλοιποι της μπάντας, να το ευχαριστήθηκε πραγματικά. Γιατί, άλλωστε, τι καλύτερο από το να γράφεις και να παίζεις μουσική με τους αγαπημένους εκ των φοιτητών σου και αντίστροφα;
Το Baby Trio μου φαίνεται, λοιπόν, κλείνει τα δέκα του χρόνια και παραμένει ένα project ζωντανό γιατί αλλάζει. Επομένως, ένα project που δε βαριέται, άρα δε βαριέσαι κι εσύ που το βλέπεις. Η επιτυχία του στηρίζεται στην καταστατική προσωρινότητα των μελών του αλλά και στο μεγάλο μουσικό μυαλό του ιδρυτή του. Το Baby Trio είναι ένα πραγματικό φυτώριο για την ελληνική Jazz. Είναι ένα παράλληλo εργαστήριο της Jazz κατεύθυνσης του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, που κάνει τα μαθήματά του in situ και τις περισσότερες φορές πολύ μακριά από την Κέρκυρα. Ας πιούμε στη μακροημέρευσή του. Cheers!
Κείμενο: Στάθης Αβραμιώτης
Φωτογραφίες: Άγγελος Καλοδούκας
