Η μουσική είναι βάλσαμο για τα αυτιά μας, ειδικά τον τελευταίο καιρό. Το καλοκαίρι, άλλωστε, είναι εποχή χαλάρωσης και ραθυμίας (αν και κάποιες φορές μοιάζει να το ξεχνάμε) και η μουσική αποτελεί απαραίτητη συντροφιά.
Μερικές -φαινομενικά αταίριαστες μεταξύ τους- επιλογές για το φετινό καλοκαίρι:
Foals - What Went Down
Θεωρώ τους Foals την πιο ενδιαφέρουσα βρετανική alternative μπάντα των τελευταίων χρόνων. Εν αναμονή του τέταρτου άλμπουμ τους What Went Down, το ομώνυμο κομμάτι αποτελεί το καλύτερο «ορεκτικό».
Steven Wilson - Perfect Life
Μια ιδιαίτερη ιστορία από τον Steven Wilson, με στίχους όπως: «We’d listen to her mix tapes, Dead Can Dance, Felt, This Mortal Coil…».
Refused – Useless Europeans
Hardcore ήχοι για hardcore καταστάσεις (σαν αυτές που ζούμε)
Κόρε. Ύδρο. - Τα βράδια της κρίσης
Το τραγούδι των Κόρε. Ύδρο. δεν έχει πάψει στιγμή (δυστυχώς) να είναι επίκαιρο.
The Mission – Beyond The Pale
Ένα κομμάτι από το παρελθόν που μου μοιάζει πάντα ταιριαστό (για άγνωστους λόγους) για οποιοδήποτε ταξίδι.
David Gilmour - On A Island
Στις 18 Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ του David Gilmour, ως τότε μπορούμε να ακούμε το On A Island, την προηγούμενη δουλειάτου (ίσως κάποιοι να θυμούνται ότι ξεκινούσε με το κομμάτι Castellorizon).
Baroness - March To The Sea
Και οι μεταλλάδες έχουν δικαίωμα στη θάλασσα (πάντοτε απορούσα αν τα μακριά μούσια τους ενοχλούν…), οπότε τι καλύτερο από το March To The Sea (από το διπλό LP Yellow & Green του 2012) των σπουδαίων Baroness.
Madonna - Swim
Καλοκαίρι χωρίς κολύμπι δεν γίνεται (εντάξει υπάρχει και η μειοψηφία -στην οποία ανήκει και ο γράφων- που το αποφεύγει). Οι όμορφες κιθάρες του Swim (από το Ray of Light φυσικά) της Madonna είναι ό,τι πρέπει για συντροφιά.
G Pal – Seaside
Η ηλεκτρονική (ή χορευτική, αν προτιμάτε) μουσική επιβάλλεται τα καλοκαίρια. Εδώ ένα κομμάτι δια χειρός του κορυφαίου ντόπιου dj.
David Hasselhoff - True Survivor
Το καλύτερο κομμάτι που άκουσα το πρώτο μισό του 2015 είναι αυτό του David Hasselhoff (ή Ιππότη της ασφάλτου ή Mitch Buchannon) από το soundtrack του Kung Fury (αν δεν το έχετε δει ακόμα, αρκεί ένα κλικ εδώ). 80s beats, ένα κολλητικό ρεφρέν και μια αξιόλογη ερμηνεία δημιουργούν τον cult ύμνο του καλοκαιριού (σ.σ. εννοώ όσα έγραψα παραπάνω, δεν αποτελούν κάποιου είδους τρολλάρισμα).