1983
Με ένα σπουδαίο άλμπουμ στα χέρια τους, οι Judas Priest απολαμβάνουν την μεγάλη τους επιτυχία στις ΗΠΑ με μια περιοδεία που κλείνει την άνοιξη. Από εκεί και έπειτα αφήνουν τον χρόνο κενό από άλλες δραστηριότητες και αφοσιώνονται στον επερχόμενο δίσκο, φυσικά με παραγωγό τον Tom Allom. Στο τέλος της χρονιάς δίνουν ως προπομπό του δίσκου το single Freewheel Burning, του οποίου το video clip (που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά) εξαντλεί την “γραφικότητα” των ‘80s με το ψηφιακό πρόσωπο του Rob Halford να βρίσκεται στη θέση του οδηγού του video game (Pole Position, για τους παλιούς) που παίζει ο πιτσιρικάς πρωταγωνιστής…
Οι Iron Maiden, πάλι, κυκλοφορούν το Piece Of Mind και μπαίνουν για πρώτη φορά στα charts της Βόρειας Αμερικής. Αυτό βέβαια που μας νοιάζει περισσότερο είναι πως με τη νέα τους προσπάθεια έχουν πλέον ξεφύγει ακόμη περισσότερο από το NWOBHM και ο Steve Harris ακολουθεί αυτόνομη συνθετική πορεία. Η εισαγωγή του Where Eagles Dare εισάγει το νέο ντράμερ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Harris εμπνέεται για πρώτη φορά από την αρχαία Ελληνική ιστορία και μυθολογία (Flight Of Icarus), ενώ για πρώτη φορά αφήνει τον Bruce Dickinson να συμβάλλει συνθετικά και στιχουργικά (π.χ. το Revelations είναι εξ ολοκλήρου δικό του), Ένα προς ένα τα κομμάτια του δίσκου είναι πραγματικά διαμάντια, με το Trooper να γίνεται αιώνιος ύμνος της μπάντας και fan favourite που παίζεται σε κάθε live.
1984
Δυναμική η χρονιά και για τις δύο μπάντες, με νέα δισκογραφική δουλειά και για τις δύο. Ακόμη οι εποχές είναι τέτοιες που οι δίσκοι πουλάνε και τα συγκροτήματα γράφουν συνεχώς, ώστε να κυκλοφορούν περίπου ένα δίσκο ανά ημερολογιακό έτος (ακόμη και δύο, όπως είδαμε προηγουμένως με τους Priest). Το Defenders Of The Faith των Judas Priest ακολουθεί πιστά τα χνάρια του υπερεπιτυχημένου Screaming For Vengeance ακόμη και στο εξώφυλλο (με τον “Metal Mickey”) και ποιος μπορεί να τους αδικήσει για αυτό… Το πρόσωπο της μπάντας γίνεται ελαφρώς σκληρότερο και προετοιμάζει για τους επερχόμενους speed ύμνους. Το κοινό και οι κριτικοί της εποχής πάντως εμφανίστηκαν κάπως επιφυλακτικοί, χωρίς αυτό να επηρεάσει τις πωλήσεις και τις περιοδείες σε Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία που ακολούθησαν.
Όσο αφορά τους Iron Maiden, η χρονιά τους βρίσκει πιο ακμαίους από ποτέ. Το Powerslave ηχογραφούταν όλο το χρόνο και τελικά κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1984, κερδίζοντας παγκόσμια αναγνώριση. Οι λεπτομέρειες στο εξώφυλλο-κόσμημα του Derek Riggs κάνουν την απόκτηση του βινυλίου επιτακτική ανάγκη (και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα). Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για έναν από τους καλύτερους δίσκους των Iron Maiden, αλλά μιας και βρισκόμαστε εδώ, ας πούμε για το Aces High ως ιδανικό opener δίσκων και συναυλιών, το 2 Minutes To Midnight με το υπέροχο ρεφρέν και την καθοριστική αλλαγή ρυθμού στο κιθαριστικό σόλο, το Flash Of The Blade με τις κιθάρες-λεπιδες, το υπεραγαπημένο ομώνυμο που επηρέασε το κλίμα ολόκληρου του δίσκου και φυσικά το 21-λεπτο έπος The Rime Of The Ancient Mariner, επηρεασμένο από το ομώνυμο ποίημα του Samuel Taylor Coleridge. Τον Αύγουστο ξεκινάνε την World Slavery Tour, μία τεράστια παγκόσμια περιοδεία για την προώθηση του δίσκου με απίστευτα για την εποχή σκηνικά, η οποία μάλιστα περνάει και από χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος (Πολωνία, Ουγγαρία), κάτι ανήκουστο ως τότε για metal μπάντα. Tο συγκεκριμένο επίτευγμα καταγράφηκε στην ανάλογη βιντεοκασέτα και Laserdisc (Behind The Iron Curtain). Πλέον κηρύσσουν και εκείνοι την παντοδυναμία τους σε όλον τον κόσμο.
1985
Η παγκόσμια περιοδεία των Iron Maiden συνεχίζεται και από αυτήν προκύπτει το live album Live After Death, μαζί με την ανάλογη βιντεοκασέτα. Φημολογείται και επιβεβαιώνεται από το ίδιο το συγκρότημα πως δεν χρησιμοποίησαν overdubs για να διορθώσουν τα όποια live λαθάκια - κάτι που, αν μου επιτρέπετε, ακούγεται στις (λίγες) ατέλειες του album. Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί ένα από τα ιστορικότερα live albums του μεταλλικού κόσμου, καθώς αποτυπώνει μία μεγάλη μπάντα στην απόλυτη ακμή της. Μετά όμως από την εξαντλητική τουρνέ, η μπάντα ένιωσε να “καίγεται”, οπότε αποφάσισαν να κάνουν ένα διάλειμμα για ανασύνταξη, ώστε να μπουν με ηρεμία για τη συγγραφή και ηχογράφηση του επόμενου δίσκου. Όταν λέμε “διάλειμμα”, βέβαια, μη φανταστείτε κανά δίχρονο… λίγους μήνες ίσα ίσα για να επανακτήσουν την έμπνευσή τους.
Αντίστοιχη πορεία ακολούθησαν και οι Judas Priest (βίοι παράλληλοι, είπατε;), οι οποίοι την άραξαν στις Μπαχάμες για κάποιους μήνες και μιας και βρίσκονταν εκεί, έγραψαν και ηχογράφησαν το νέο άλμπουμ, εκμεταλλευόμενοι μάλιστα τις νέες εξελίξεις της τεχνολογίας. Στις 13 Ιουλίου συμμετείχαν και στο τεράστιο συναυλιακό event Live Aid μαζί με πολλές άλλες μπάντες. Στο μεταξύ οι δύο μπάντες συνδέθηκαν και διαφορετικά, καθώς μέσα στη χρονιά κυκλοφόρησε το κομμάτι Stars του φιλανθρωπικού μουσικού project Hear ‘n’ Aid του οποίου ηγείτο ο Ronnie James Dio, στο οποίο συμμετείχαν οι Rob Halford, Adrian Smith και Dave Murray.
1986
Χρονιά με νέο άλμπουμ και για τα δύο γκρουπ το 1986. Και οι δύο μπάντες μικρορύθμισαν τον ήχο τους ώστε να ανταποκριθούν στις εξελίξεις της μουσικής τεχνολογίας. Λόγου χάρη, οι Iron Maiden χρησιμοποίησαν guitar synths σε πολλά σημεία του Somewhere In Time (και, φυσικά, κατηγορήθηκαν για αυτό από τους ακραιφνείς μεταλλάδες εκείνης της εποχής αλλά και πολλών μεταγενέστερων εποχών...), ενώ και οι Judas Priest κατέφυγαν στα guitar synths και στα keyboard effects για την ηχογράφηση του Turbo. Ενώ όμως στην περίπτωση των Priest τα guitar synths συνέβαλαν στο ακόμη πιο εμπορικό πρόσωπο των συνθέσεων του δίσκου, στους Iron Maiden η χρήση τους έγινε με σκοπό να τονιστεί ακόμη περισσότερο το πνεύμα της μπάντας. Βέβαια, εδώ πρέπει να πούμε πως αρχικά το πλάνο μιλούσε για διπλό άλμπουμ χωρισμένο στα δύο: το ένα με πιο “εμπορικά” κομμάτια και το άλλο με πιο δυνατές συνθέσεις, πλάνο που τελικώς απερρίφθη από την Columbia.
Επίσης, ενώ το Somewhere In Time πραγματεύεται κυρίως βαθύτερα και πιο αφαιρετικά θέματα σχετικά με τον ευρύτερο χωροχρόνο (π.χ. Caught Somewhere In Time, Deja-Vu, Wasted Years, Stranger In A Strange Land), το Turbo μας επαναφέρει στη γη και σε πιο “πεζά” νοήματα (π.χ. ερωτικές σχέσεις, νυχτοπερπατήματα και καλοζωία). Πιστεύω πως ο σύγχρονος ακροατής θα πρέπει να θεωρεί και τα δύο άλμπουμ διαμάντια στον τομέα τους έκαστο, όμως στην εποχή εκείνη αμφισβητήθηκαν έντονα από τους παλιότερους οπαδούς κι ας έγιναν και τα δύο πλατινένια σε πωλήσεις. Και τα δύο εξώφυλλα ακολουθούν την τεχνοτροπία των προηγούμενων, αλλά εδώ θα πρέπει να θαυμάσουμε τις δεκάδες αναφορές που μπορεί να βρει κανείς στο εξώφυλλο - και το οπισθόφυλλο - του Somewhere In Time. Ο Derek Riggs έκανε ξανά το θαύμα του! Στο οποίο Somewhere In Time δεν θα βρείτε τη συνθετική συνεισφορά του Dickinson, καθώς τα κομμάτια που έφερε στο τραπέζι δεν ταίριαζαν, κατά τον Steve Harris, στο πνεύμα του συγκροτήματος - οπότε ο συνήθης συνεργάτης του, Adrian Smith, χρεώθηκε μόνος του μερικές κομματάρες... Εννοείται πως και στις δύο περιπτώσεις ακολούθησε εκτενής παγκόσμια περιοδεία.
1987
Εδώ στην Ελλάδα πανηγυρίζαμε την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ, αλλά στις ταξεις των αγαπημένων μας συγκροτημάτων επικρατούσε σχετική ησυχία. Οι Judas Priest έβγαλαν το Priest...Live, το οποίο κανείς δεν θα περίμενε ότι πρόκειται για live κυκλοφορία…. ηχογραφημένη και μαγνητοσκοπημένη κατά την περιοδεία του Turbo. Χαρακτηριστικό του δίσκου είναι πως δεν περιέχει ούτε ένα κομμάτι από αυτά που περιλήφθηκαν στο Unleashed In The East - και βέβαια ακούγεται περισσότερο “live”. Στο στρατόπεδο των Iron Maiden, μετά το τέλος της περιοδείας Somewhere On Tour, κυκλοφορούν τη βιντεοκασέτα 12 Wasted Years με σπάνιο υλικό και συνεντεύξεις. Στο μεταξύ, ο Steve Harris “ψήνει” ένα μεγαλεπίβολο concept για τον επερχόμενο δίσκο και τηλεφωνεί στον Dickinson για να του δώσει ψήφο συνθετικής και στιχουργικής εμπιστοσύνης. Στη Βρετανία, πάλι, οι Judas Priest περνούσαν περίοδο έντονης αμφισβήτησης, καθώς θεωρείτο πως το κοινό της αγνοήθηκε στις τελευταίες κυκλοφορίες της μπάντας, αλλά και πως πλέον είχαν ξεπεραστεί από την εποχή. Λεπτομέρεια: μιλάμε για την εποχή όπου το thrash metal περνούσε περίοδο εμπορικής και ποιοτικής ακμής και αποτελούσε το next big thing για τα μεταλλικά πράγματα, ενώ και το speed/power γνώριζε μεγάλες στιγμές με συγκροτήματα όπως π.χ. Helloween, οι οποίοι αν και Γερμανοί είχαν έρεισμα και στη Βρετανία.
1988
Έπρεπε οι Priest να βγάλουν τη διασκευή στο Johnny B. Goode για να αναθερμανθεί το ενδιαφέρον του βρετανικού κοινού - όχι όμως και των κριτικών - για αυτούς. Με την κυκλοφορία, όμως, του Ram It Down το Μάιο βουλώνουν τα στόματα αρκετών αντιφρονούντων. Πιο μοντέρνοι και επίκαιροι από ποτέ, βομβαρδίζουν τα ηχεία των ακροατών με αιχμηρό ήχο ολοφάνερα επηρεασμένο από τις εξελίξεις του speed/thrash metal. Παρεμπιπτόντως, κάποια από τα κομμάτια του δίσκου προορίζονταν για το διπλό άλμπουμ που λέγαμε το 1986… Παρά τις κομματάρες τύπου Ram It Down, Hard As Iron και Blood Red Skies, το ευρύτερο κοινό δεν πείστηκε και τους θεωρούσε ακόμη δεινόσαυρους (τι κακοί άνθρωποι τσ τσ τσ…). Αυτό ήταν και το τελευταίο άλμπουμ των Priest στο οποίο κάθισε στην κονσόλα ο Tom Allom - τουλάχιστον μέχρι το Firepower, 30 χρόνια μετά… Επισκέπτονται όμως τη γενέτειρα χώρα τους, τη Βρετανία, μετά από αρκετά χρόνια για συναυλία και αυτό από μόνο του αποτελεί μεγάλο γεγονός!
Σε αντίθεση με τους Priest, οι Iron Maiden συνεχίζουν να πειραματίζονται με τον ήχο τους, εισάγοντας keyboards (άλλα παράπονα από τους παλιούς οπαδούς εκεί!), πιο progressive rock δομές και, βασισμένοι στην ιδέα του αρχηγού τους, κυκλοφόρησαν το Seventh Son Of A Seventh Son, το οποίο αποτελεί το αγαπημένο άλμπουμ του υπογράφοντος ΓΕΝΙΚΩΣ, οπότε θα μου επιτρέψετε να μην κάνω κανένα σχόλιο για αυτό… Απλώς το ξαναβάζω να παίξει για μυριοστή φορά και το αυτό επιθυμώ και δι’ υμάς. Στο πλαίσιο εκείνου του δίσκου, οι Iron Maiden πέρασαν για πρώτη φορά από την Ελλάδα, όπου οι αρκετοί τυχεροί οπαδοί είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν τα “παγωμένα” σκηνικά της Seventh Tour Of A Seventh Tour και βέβαια ένα υπεραγαπημένο συγκρότημα του ελληνικού κοινού στα καλύτερά του.
1989
Περιμένατε ποτέ πως η αλλαγή drummer θα θεωρούταν τόσο κομβική για ένα συγκρότημα; Κάπως έτσι συνέβη στην περίπτωση των Judas Priest. Μετά το τέλος της παγκόσμιας περιοδείας για το Ram It Down, ο Dave Holland αποχωρεί εξαιτίας οικογενειακού προβλήματος υγείας. Στη θέση του έρχεται ο drummer των Racer X και βαμμένος Πρηστάκιας Scott Travis, ο οποίος θα φέρει στην μπάντα ένα πολύ δυναμικότερο και μοντέρνο παίξιμο από τους προκατόχους του. Η φήμη ότι ο Travis έστησε μία μέρα το drumkit του έξω από το ξενοδοχείο των Priest μέχρι να τον πάρουν ελέγχεται ως αναληθής… Ο Bruce Dickinson γράφει μέσα σε 3 λεπτά ένα κομμάτι για το soundtrack του Nightmare On Elm Street 5 και ηχογραφεί μαζί με τον παλιόφιλό του, Janick Gers και παραγωγό τον Chris Tsangarides. Το όνομα αυτού: Bring Your Daughter… To The Slaughter! Η φάση καλάρεσε στον Bruce, ο οποίος την εξέλιξε σε ολοκληρωμένο άλμπουμ με πιο hard rock ήχο από αυτόν που είχαμε συνηθίσει στους Maiden. Το Tattooed Millionaire ηχογραφήθηκε μέσα στη χρονιά και περίμενε τη σειρά του για να κυκλοφορήσει.
1990
Αυτή τη χρονιά κυκλοφορεί το Painkiller και εδώ θα μπορούσαμε να περάσουμε στο 1991 απευθείας! Ας πούμε όμως δύο κουβέντες… Λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος, οι Judas Priest εμπλέκονται σε μία φαιδρή υπόθεση για την αυτοκτονία δύο νεαρών στις ΗΠΑ το 1985, οι οποίοι λέγεται πως επηρεάστηκαν από τα υποσυνείδητα μηνύματα που έκρυβε η διασκευή τους στο Better By You, Better Than Me. Το μεγαλείο της αστειότητας και το άκρον άωτον του συντηρητισμού; Πάντως οι Priest αθωώθηκαν τελικά… Τελειώνοντας η δίκη τον Αύγουστο, το άλμπουμ μπορούσε πλέον να κυκλοφορήσει, κάτι που έγινε τον επόμενο μήνα. Με το Painkiller, οι Judas Priest βαπτίζονται στην κολυμβήθρα του thrash metal (όπως διαβάζαμε σε περιοδικό της εποχής…), εμπνέονται από τα “παιδιά” τους και παρουσιάζουν τον επιδραστικότερο, όπως απεδείχθη, δίσκο της νεότερης ιστορίας τους. Φρέσκιοι από τον ερχομό του Scott Travis, ο οποίος βαράει τα τύμπανα χωρίς έλεος και δίχως αύριο (αυτή η εισαγωγή του ομώνυμου κομματιού, πόσους συναδέλφους του ενέπνευσε…), γράφουν κομμάτια με κιθάρες που θερίζουν, φωνητικα που σκίζουν τον αέρα και με μελωδίες που δεν ξεχνιούνται ούτε με λοβοτομή. Στη μνημειώδη για την εποχή παραγωγή βρίσκεται ο παλιός γνώριμος της μπάντας από το Sad Wings Of Destiny, Chris Tsangarides.
Μιας και λέμε για τον διάσημο ομογενή, κυκλοφορεί το Tattooed Millionaire επιτέλους σε παραγωγή του, χωρίς όμως το Bring Your Daughter… To The Slaughter, το οποίο “γυάλισε” στον Steve Harris και περιελήφθη τελικώς στο No Prayer For The Dying, τον 8ο μεγάλο δίσκο των Iron Maiden. Ο οποίος δεν τα πήγε και τόσο καλά τελικά, αν και το Bring Your Daughter… To The Slaughter κατέληξε να είναι το μοναδικό Νο1 single των Iron Maiden στο Ηνωμένο Βασίλειο! Άβυσσος… Λίγο νωρίτερα είχαν συμβεί κοσμογονικές αλλαγές, καθώς αποχωρεί από το σχήμα ο Adrian Smith και στη θέση του έρχεται ο Janick Gers (τον θυμάστε;). Τέλος εδώ οι πειραματισμοί για τους Maiden, καθώς ακολουθούν πιο άμεση rock προσέγγιση στα κομμάτια, η οποία όμως δεν τους πάει τόσο, κυρίως γιατί αυτή τη φορά τα κομμάτια δεν είναι τόσο καλά, αλλά και ο ήχος προκύπτει πολύ επίπεδος, ενώ και τα video clip προσεγγίζουν την αθλιότητα - γενικώς όλα πήγαν στραβά σε εκείνο το δίσκο. Κανείς δεν απορεί που σπάνια πλέον ακούμε κάτι από το No Prayer… στις συναυλίες τους, αν και αδικούνται τα καλά κομμάτια του δίσκου (π.χ. το ομώνυμο ή το Public Enema Number One).
1991
Το σοκ στη μεταλλικη κοινότητα είναι μεγάλο: ο Rob Halford ανακοινώνει πως θα αποχωρήσει από τους Judas Priest! Προς το παρόν βέβαια περιοδεύουν κανονικά για την προώθηση του Painkiller. Οι Iron Maiden ακολουθούν αντίστοιχη πορεία: δεν φεύγει κάποιο μέλος τους, ακόμη, αλλά περιοδεύουν κλασικά για τον τελευταίο τους δίσκο και ξεκουράζονται λίγο ακόμη ώστε να αφοσιωθούν στον επόμενο. Καμία πρωτοτυπία, μία χαλαρή χρονιά.
1992
Ο Halford αποχωρεί και επισήμως από τους Priest και φτιάχνει τους Fight μαζί με τον Scott Travis. Οι Iron Maiden κυκλοφορούν το Fear Of The Dark και σημειώνουν τεράστια επιτυχία ειδικά με το ομώνυμο κομμάτι-ύμνο, που δεν λείπει από καμία περιοδεία τους έκτοτε (πέραν φυσικά της επετειακής για τα 4 πρώτα άλμπουμ), ενώ προκύπτουν τα singles Be Quick Or Be Dead (ασυνήθιστα επιθετικό κομμάτι για Maiden - είδατε τι κάνει η επιρροή του thrash;), From Here To Eternity και Wasting Love. O Martin Birch βρίσκεται για τελευταία φορά πίσω από την κονσόλα των Maiden, όχι γιατί τα έσπασε με τον Harris, αλλά γιατί ήρθε η ώρα του να αποσυρθεί. Αυτός πάντως που μάλλον τα είχε σπάσει ήδη με τον Harris ήταν ο Bruce Dickinson, αφού δεν υπάρχει κανένα κομμάτι όπου να συνεργάζονται οι δυο τους, σε αντίθεση με προηγούμενα άλμπουμ. Επίσης το εξώφυλλο μπορεί να περιλαμβάνει φυσικά μία ακόμη διαφορετική μετενσάρκωση του Eddie, αλλά ήταν η πρώτη φορά που δεν ασχολήθηκε μαζί του ο Derek Riggs, αλλά ο Melvin Grant, ο οποίος ανέλαβε και αρκετά επόμενα εξώφυλλα.
1993
Οι Fight των Halford/Travis ετοίμασαν την πρώτη τους δουλειά, το εξαιρετικό War Of Words που τους βρίσκει σε μεγάλη φόρμα, εισάγοντας πολλά στοιχεία από τον μοντέρνο σκληρό ήχο της εποχής (Pantera, Machine Head και γενικά πιο groovy metal καταστάσεις). Το πρώην συγκρότημα του Halford δεν έχει ακόμη τραγουδιστή και προφανώς βρίσκεται σε περίοδο ανάπαυσης. Ήταν όμως η σειρά των Iron Maiden να χάσουν τις υπηρεσίες του τραγουδιστή τους, καθώς τον Αύγουστο ο Bruce Dickinson αποχωρεί σε μία εδώ και καιρό ειλημμένη απόφασή του, αφού όπως φαινόταν το ρήγμα μεταξύ αυτου και του Steve Harris ήταν οριστικό. Μπορείτε να φανταστείτε τις αντιδράσεις του μεταλλικού κοινού της εποχής, όταν μέσα σε δύο χρόνια οι εμβληματικοί τραγουδιστές δύο εκ των σημαντικότερων συγκροτημάτων του ήχου αποχωρούσαν! Οι Iron Maiden, παρόλη την αναστάτωση, κυκλοφορούν τρία (!) live album μέσα στην ίδια χρονιά από την τελευταία περιοδεία τους: το A Real Dead One, με κομμάτια από τα πρώτα άλμπουμ, το A Real Live One με κομμάτια από τα πιο πρόσφατα άλμπουμ, ενώ κυκλοφορούν ξεχωριστά τη ζωντανή ηχογράφηση και κινηματογράφηση από την εμφάνισή τους της 22/8/1992 στο Donington υπό τον εύγλωττο τίτλο Live At Donington. Οι μεταλλάδες της εποχής ίσως θυμούνται πως, για μία εποχή, το διπλό CD ήταν αρκετά έως πολύ σπάνιο στην Ελλάδα!
1994
Τα νέα γύρω από τους Judas Priest είναι πρακτικά ανύπαρκτα, κάτι στα μάτια των οπαδών οδηγεί στη διάλυση αργά ή γρήγορα. Οι Iron Maiden όμως εντόπισαν τον τραγουδιστή τους για τους επόμενους δίσκους. Ο Blaze Bayley των Wolfsbane παίρνει μετά από επιλογή του Harris τη θέση του βασικού τραγουδιστή των Iron Maiden και ηχογραφεί μαζί τους το επερχόμενο άλμπουμ τους. Ο παλιός τραγουδιστής των Maiden κυκλοφορεί το επιτυχημένο και στη χώρα μας Balls To Picasso (περιέχει το Tears Of The Dragon, αν μη τι άλλο!), εμπιστευόμενος το άγγιγμα του Μίδα Roy Z για πρώτη φορά (θα ακολουθήσουν και άλλες).
1995
Οι Judas Priest βγαίνουν από το λήθαργο και βάζουν αγγελίες σε περιοδικά (ανήκουστο σήμερα!) προς αναζήτηση νέου τραγουδιστή. Οι αιτήσεις θα συρρεύσουν κατά μυριάδες, από τους οποίους τελικά μένουν τριάντα επιλαχόντες. Στο μεταξύ, οι Tipton/Downing δεν χάνουν χρόνο και γράφουν ήδη για το όποιο επερχόμενο άλμπουμ. Οι Fight του Halford κυκλοφορούν το A Small Deadly Space αλλά όντας πολύ διαφορετικό (και ποιοτικά κατώτερο) άλμπουμ από το προηγούμενο, δεν βρίσκει την ανάλογη ανταπόκριση και σύντομα η μπάντα διαλύεται. Το νέο, όμως, της χρονιάς δεν είναι άλλο από το δέκατο άλμπουμ των Iron Maiden και το πρώτο με νέο τραγουδιστή μετά από τη φυγή του Dickinson. Το The X Factor δίχασε τους οπαδούς, κυρίως λόγω του εντελώς διαφορετικού ύφους του Bayley από τον προκάτοχό του και της ιδιαίτερης, πιο σκοτεινής, παραγωγής του δίσκου. Ήταν βέβαια δύσκολη η περίοδος για τον Steve Harris, καθώς περνούσε φάση διαζυγίου με την τότε συζυγό του… Προσωπικά (αν και δεν σας ενδιαφέρει) βρίσκω το άλμπουμ εξαίρετο κι ας διαφέρει σημαντικά από τα προηγούμενα. Βρίσκεις παντού κομμάτια όπως π.χ. το Sign Of The Cross; Στις 14 Οκτωβρίου περνάνε από το Περιστέρι για την δεύτερή τους συναυλία στην Ελλάδα. Ο Adrian Smith, στο μεταξύ, φτιάχνει τους Psycho Motel για ζέσταμα και κυκλοφορεί μαζί τους το State Of Mind.
1996
Δεν περνάνε λίγοι μήνες και οι Iron Maiden βρίσκονται ξανά στην Ελλάδα για συναυλίες! Μην μας καλομαθαίνετε έτσι… Περιοδεύουν παντού στον κόσμο, πρώτη φορά μάλιστα στο Ισραήλ και την Νότιο Αφρική, ενώ κυκλοφορούν την συλλογή Best Of The Beast, η οποία απεδείχθη πολύ σημαντική για την μπάντα, καθώς εισήγαγε τους Iron Maiden σε μια ολόκληρη γενιά νέων ή υποψήφιων μεταλλάδων. Τα νέα είναι καλά και στους Judas Priest. Ο θρύλος λέει πως αρκούσαν οι πρώτο στίχοι του Victin Of Changes αρθρωμένοι από το στόμα του Tim Owens για να προσληφθεί πανηγυρικά και μετά επαίνων. Η ηχογράφηση του Jugulator ήταν πια γεγονός. Ο νέος δίσκος του Dickinson, πάντως, με τίτλο Skunkworks, αποτέλεσε ένα μάλλον αποτυχημένο πείραμα (σε λάθος εποχή, πιθανώς) σε έναν ενδιάμεσο ήχο και τα καμπανάκια χτύπησαν πως πρέπει να επέλθει αλλαγή ρότας...
1997
Όσο το Jugulator ηχογραφείται, ο Glenn Tipton κυκλοφορεί σόλο δίσκο με τίτλο Baptizm Of Fire, όπου αναλαμβάνει και τα φωνητικά. Οκ δεν πρόκειται για το καλύτερο ή σημαντικότερο άλμπουμ στο οποίο είχε συμμετάσχει ο συμπαθής Glenn, όμως εκείνη την εποχή συμπληρώνονταν 7 χρόνια από τότε που είχαμε να ακούσουμε κάτι από υπάρχον μέλος των Priest. Ο νέος δίσκος δεν θα αργήσει πολύ. Όσο αφορά τους Iron Maiden, μόνο από συναυλίες και προσωπικά project παλιών μελών έχουμε κάτι νεότερο. Οι Psycho Motel του Adrian Smith κυκλοφορούν το τελευταίο τους, ως έμελλε, άλμπουμ (Welcome To The World) αλλά συμμετέχει πολύ ενεργά και στο Accident Of Birth του Bruce Dickinson, δίσκο που επανέφερε τον πάντα αγαπημένο Bruce στον metal ήχο που τον καθιέρωσε - ήταν και δισκάρα, εδώ που τα λέμε! Ο Dickinson και η μπάντα του εμφανίζονται εκείνο το καλοκαίρι στο Rockwave Festival και ρίχνουν τα τσιμέντα του Γηπέδου της Ριζούπολης.
1998
Σημαντικές, αλλά μέτριες ποιοτικά, κυκλοφορίες και για τις δύο μπάντες περιλαμβάνει το μενού της χρονιάς. Έχουμε επιτέλους νέο υλικό από τους Judas Priest, καθώς το Jugulator αφήνεται ελεύθερο στην κυκλοφορία. Άπαντες εντυπωσιάζονται από τις φωνητικές δυνατότητες του Tim “Ripper” Owens, πολύ λιγότεροι πείθονται από την προσπάθεια της μπάντας να εκμοντερνίσει το ύφος της σε πιο groove metal κατεύθυνση. Πολύ καλό, πάντως, το live album ‘98 Live Meltdown που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά με τον Ripper στη φωνή.
Λίγοι πείθονται, επίσης, και από την δεύτερη προσπάθεια των Iron Maiden με τον Blaze Bayley: το Virtual XI, πέρα από το χειρότερο - ως τότε, δυστυχώς - εξώφυλλό τους, είχε να επιδείξει συνθέσεις που πλατείαζαν χωρίς λόγο και ελάχιστα κομμάτια που να ξεχωρίζουν. Το Clansman θα μείνει ως το μοναδικό που θα παίζεται τακτικά στις συναυλίες της μπάντας. Στο πλαίσιο εκείνης της περιοδείας, επανέρχονται στην Ελλάδα για συναυλίες, όπως και ο Bruce Dickinson, ο οποίος, σε αντίθεση με την παλιά του - ακόμη… - μπάντα, συναρπάζει μουσικά και αισθητικά με το The Chemical Wedding.
Η δημόσια αποκάλυψη του Rob Halford ότι είναι gay, πάντως, αποτέλεσε το πραγματικό γεγονός της χρονιάς, καθώς στα μάτια των οπαδών ο Halford και οι Priest παραδοσιακά αντιπροσώπευαν την “αντρίλα” του metal και με εκείνη τη δήλωση ανατράπηκαν πολλά “δεδομένα”, αλλά και άνοιξαν νέοι δρόμοι για την αποδοχή της διαφορετικότητας και στους κόλπους του σκληρού ήχου.
1999
Ειδήσεις από τους Judas Priest πρακτικά δεν υπήρχαν, οπότε τα νέα έσκασαν σαν κεραυνός στην μεταλλική κοινότητα: ο Blaze Bayley απολύθηκε από τους Iron Maiden και στη θέση του έρχεται ο… Bruce Dickinson! Και όχι μόνο αυτό: επανέρχεται στη σύνθεση της μπάντας ο Adrian Smith, χωρίς μάλιστα να αποχωρήσει κανείς άλλος κιθαρίστας, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των axemen σε τρεις! Μέχρι να ακούσουμε νέο υλικό, όμως, αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν ένα… video game (Ed Hunter) συνοδευόμενο από μία Best of συλλογή. Το Περιστέρι ξαναγεμίζει από οπαδούς του μέταλ και εκείνη τη χρονιά, και αρκετοί σίγουρα θα θυμουνται τον Dickinson να σταματάει προσωρινά τη συναυλία για ένα καπνογόνο.
2000
Η νέα χιλιετία βρίσκει σε χαλαρούς ρυθμούς τους Judas Priest, ούτε περιοδεία δεν έκαναν τότε! Ο Rob Halford, όμως, κυκλοφορεί το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ Resurrection με τη συνθετική και όχι μόνο βοήθεια του Roy Z, αλλά και τη συμμετοχή του Bruce Dickinson (και του Geoff Tate των Queensryche) σε ένα κομμάτι (The One You Love To Hate). Το άλμπουμ γίνεται δίκαια δεκτό με ενθουσιασμό από την μεταλλική κοινότητα και επαναφέρει τον Halford για τα καλά στα μεταλλικά πράγματα μετά τους άκαρπους πειραματισμούς του παρελθόντος. Για τους Maiden οι δυνατότητες με τη νέα σύνθεση είναι απεριόριστες πλέον, κάτι που αποδεικνύουν με το καλύτερο άλμπουμ τους εδώ και 11 χρόνια: το Brave New World σκορπάει ρίγη αγαλλίασης στους metallers της εποχής - περιέχει άλλωστε συνθέσεις της ποιότητας του Ghost Of The Navigator και Dream Of Mirrors. Στην κλασική παγκόσμια περιοδεία τους, οι Iron Maiden πέρασαν και από την Ελλάδα και τον Άγιο Κοσμά. Από εδώ και έπειτα, όμως, δεν θα είναι τόσο τακτικοί στα μέρη μας.
2001
Οι Judas Priest βγάζουν το δεύτερο άλμπουμ με τον Ripper, αλλά το Demolition, παρότι πιο συνεκτικό και παραδοσιακό από τον προκάτοχό του, δεν βρίσκει ούτε εκείνο υψηλή θέση στις προτιμήσεις των οπαδών. Το γεγονός του δίσκου ήταν φυσικά η μοναδική στα χρονικά συγγραφική συμβολή του Scott Travis σε ένα κομμάτι. Η συναυλία τους πάντως στο Rockwave της ίδιας χρονιάς ήταν σπουδαία, όπως ίσως θα θυμούνται οι παρόντες, κι ας μην “ήταν Priest” κατά κάποιους! Για τους Maiden αυτή ήταν χρονιά αγρανάπαυσης, στην αρχή της οποίας πάντως πρόλαβαν να τελειώσουν θριαμβευτικά την περιοδεία τους στο φεστιβάλ Rock In Rio μπροστά σε 250 χιλιάδες κόσμου.
