Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του post rock είναι η έλλειψη στίχων/φωνητικών, με την πλειοψηφία των συγκροτημάτων να προτιμούν τις - μακροσκεσκελείς, συνήθως - instrumental συνθέσεις. Βεβαίως σε κάθε κανόνα πάντοτε υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, έτσι και στην παρούσα περίπτωση δεν είναι λίγες οι φορές που post rock σχήματα επιλέγουν να περιλάβουν σε κάποια κυκλοφορία τους ένα ή και περισσότερα κομμάτια με φωνητικά (επεξεργασμένα, τις περισσότερες φορές). Αυτό ισχύει και για τους Mogwai, εκ των θεμελιωτών του είδους, οι οποίοι παρότι μια κατ'εξοχήν instrumental μπάντα, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις έχουν διανθίσει τη μουσική τους με φωνητικά. Επιλέξαμε 10+1 χαρακτηριστικές περιπτώσεις συνθέσεων τους με στίχους (από τις υπερδιπλάσιες που καταγράφονται στην μακρά διαδρομή τους) και τις παρουσιάζουμε παρακάτω, διατρέχοντας παράλληλα τη σπουδαία δισκογραφία τους.
R U Still In 2 It (Mogwai Young Team, 1997)
Οι Σκοτσέζοι Mogwai πρωτοεμφανίστηκαν δισκογραφικά το 1997, χρονιά ορόσημο για το μουσικό ρεύμα που ονομάστηκε post rock καθώς παράλληλα κυκλοφόρησαν τις πρώτες τους δουλειές οι Godspeed You! Black Emperor και οι Sigur Rós. Το ντεμπούτο τους Mogwai Young Team περιείχε κατα βάση ορχηστρικές συνθέσεις, ανάμεσα στις οποίες υπήρχε και το R U Still In 2 It στο οποίο ακούμε τη φωνή του Aidan Moffat των Arab Strap, ανοίγοντας έτσι τον κύκλο των κομματιών με φωνητικά, ο οποίος έμελλε τελικά να είναι ευρύς (και συνεχίζει ακόμα να μεγαλώνει...).
Cody (Come On Die Young, 1999)
Δύο χρόνια αργότερα η μπάντα από τη Γκλασκόβη επέστρεψε με το Come On Die Young, όπου μεταξύ πολλών σπουδαίων συνθέσεων ξεχώρισε το θαυμάσιο Cody στο οποίο τραγουδάει ο –κατα κάποιον τρόπο- frontman τους Stuart Braithwaite. Το συγκεκριμένο κομμάτι αναδείχθηκε σε αγαπημένο των fans τους και ο στίχος “Sad Songs Remind me of Friends” παραμένει διαχρονικός. Αξίζει να αναφέρουμε πως μια καταπληκτική ζωντανή εκτέλεση του μπορείτε να ακούσετε στο live album Special Moves του 2010.
Take me Somewhere Nice (Rock Action, 2001)
Η νέα δεκαετία βρίσκει τους Mogwai να κυκλοφορούν ένα ακόμα σπουδαίο δίσκο, το Rock Action, στο οποίο πρωτακούσαμε το όμορφο Take me Somewhere Nice, το οποίο διέθετε μελωδικά φωνητικά όπως του άρμοζε (συνεισέφερε σε αυτό κι ο David Pajo των πρωτοπόρων Slint). Το συγκεκριμένο αποτελεί ένα από τα κλασικά post rock κομμάτια, το οποίο συναντάμε σε άπειρες λίστες απο αυτές που υπάρχουν στο διαδίκυτο (κυρίως στο Youtube) με συνθέσεις ανάλογου ύφους. Η επιλογή μας εδώ υπήρξε δύσκολη, μιας και στον ίδιο δίσκο υπάρχει και το Dial: Revenge στο οποίο τραγουδάει ο Gruff Rhys των Ουαλών Super Furry Animals.
Hunted by a Freak (Happy Songs for Happy People, 2003)
Η συνήθεια των Σκοτσέζων να κυκλοφορούν δίσκο κάθε δύο χρόνια συνεχίστηκε με το Happy Songs for Happy People του 2003, το οποίο ξεκινούσε με το μυθικό Hunted by a Freak. Σε αυτό δεν ακούγεται η φωνή του συνήθους υπόπτου Braithwaite, αλλά του Barry Burns, κιμπορντίστα και συμπληρωματικού κιθαρίστα του γκρουπ. Το βασικό χαρακτηριστικό της ερμηνείας του Burns, τόσο στο studio όσο και στα live, είναι η προτίμηση του στα παραμορφωμένα φωνητικά, σε σημείο οι στίχοι να είναι ακατάληπτοι. Η συγκεκριμένη μανιέρα στην πορεία υιοθετήθηκε απο την πλειονότητα των σχημάτων της post σκηνής τα οποία εντάσσουν φωνητικά στα κομμάτια τους.
Travel Is Dangerous (Mr Beast, 2006)
Η παράδοση με την κυκλοφορία δίσκου ανά διετία “έσπασε” τελικά με το Mr Beast, το οποίο κυκλοφόρησε τρια χρόνια μετά τον προκάτοχο του. Το γκρουπ προσέθεσε μια ακόμα καλή δουλειά στο ενεργητικό του, από την οποία επιλέγουμε το εξαίσιο Travel Is Dangerous, με τον Burns και πάλι στο μικρόφωνο (κέρδισε στα “σημεία” το Acid Food με τα φωνητικά του Braithwaite).
Devil Rides (The Hawk Is Howling, 2008)
Το The Hawk Is Howling είναι το πρώτο άλμπουμ στην καριέρα των Mogwai το οποίο περιλαμβάνει αποκλειστικά instrumental συνθέσεις (μεταξύ των οποίων και το έπος I Love You, I'm Going to Blow Up Your School). Κάπου εδώ παραλίγο να βρεθούμε σε αδιέξοδο (όσον αφορά τη θεματολογία του αφιερώματος), τη λύση όμως έδωσε η Ιαπωνική έκδοση του δίσκου στην οποία υπάρχει το Devil Rides στο οποίο τραγουδά ο μέγας Roky Erickson (το κομμάτι υπήρχε και στο EP Batcat, το οποίο κυκλοφόρησε λίγο μόλις καιρό πριν το The Hawk Is Howling). Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για την ερμηνεία του Erickson παρά μόνο ότι είναι καθηλωτική (το λιγότερο...).
Mexican Grand Prix (Hardcore Will Never Die, But You Will, 2011)
Το 2011 το συγκρότημα παρουσίασε το δίσκο Hardcore Will Never Die, But You Will (τι τίτλος!), τον οποίο προσωπικά θεωρώ ως τον καλύτερο που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία δέκα χρόνια. Το ρυθμικό Mexican Grand Prix, είναι μια από τις πλέον αντιπροσωπευτικές συνθέσεις του άλμπουμ (μαζί με το καταιγιστικό San Pedro). Στο συγκεκριμένο τραγούδι ακούμε τη φωνή του Luke Sutherland, σταθερού συνεργάτη της μπάντας για χρόνια.
Blues Hour (Rave Tapes, 2014)
Η επόμενη δουλειά τους έφερε τον τίτλο Rave Tapes και σε αυτήν τα ηλεκτρονικά έμοιαζαν να κερδίζουν λίγο περισσότερο χώρο (το εκπληκτικό Remurdered είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα του ανανεωμένου ήχου τους). Μια από τις πιο ιδιαίτερες στιγμές του δίσκου αποτελεί το όμορφο down tempo Blues Hour, την μελαγχολία του οποίου επιτείνουν τα χαμηλόφωνα φωνητικά.
Party In The Dark (Every Country's Sun, 2017)
Το επόμενο κανονικό άλμπουμ των Mogwai (ανάμεσα σε soundtracks και λοιπές κυκλοφορίες) εμφανίστηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 και κινείται στα γνωστά standards της μπάντας. Από αυτό ξεχωρίζουμε το άκρως ρυθμικό Party In The Dark, το οποίο μάλιστα κυκλοφόρησε και σαν 7ιντσο single έχοντας, παρεμπιτόντως, ως b-side ένα κομμάτι που διαθέτει έπίσης φωνητικά, το εκρηκτικό Eternal Panther.
Ritchie Sacramento (As the Love Continues, 2021)
Η πιο πρόσφατη δισκογραφική παρουσία των σκοτσέζων, το As the Love Continues, χαιρετίστηκε -όχι αδίκως- ως μια επιστροφή της μπάντας στη φόρμα. Ανάμεσα στις 11 συνθέσεις του άλμπουμ (όλες με απρόβλεπτους τίτλους, ως συνήθως) υπάρχει και μια με καθαρά φωνητικά, το Ritchie Sacramento, το οποίο χαρακτηρίζει η γλυκόπικρη ατμόσφαιρα του. Εδώ ο Braithwaite τραγουδά για χαμένους φίλους και η μεγαλογχολία στη φωνή του δεν κρύβεται.
Teenage Excorcists (Music Industry 3. Fitness Industry 1., EP – 2014)
Αφού καλύψαμε τα δέκα studio album των Mogwai, αποφασίσαμε να προσθέσουμε ένα ακόμα track για να ολοκληρώσουμε τη λίστα μας. Δεν χρειάστηκε να ψάξουμε και πολύ, στο EP του 2014 με τον ευφάνταστο τίτλο... Music Industry 3. Fitness Industry 1. υπάρχει ένα από τα πλέον αγαπημένα (προσωπικά, τουλάχιστον) κομμάτια των Σκοτσέζων. Ο λόγος για το απολαυστικό Teenage Excorcists, ένα τυπικό rock τραγούδι από ένα γκρουπ που δεν γράφει τυπικά rock τραγούδια... Καθαρά φωνητικά, ορμητικές κιθάρες και ο στίχος “It's undone and uncertain, An apology accepted” να επαναλαμβάνεται συνεχώς. Το repeat πατιέται με ευκολία...
Κάπου εδώ να σημειώσουμε πως η επιλογή ήταν πολύ δύσκολη μιας και το υλικό της μπάντας είναι πραγματικά πλούσιο, αν υπολογίσουμε πως πέρα από την επίσημη δισκογραφία (10 albums) μετρά στο ενεργητικό της αναρίθμητα EP και soundtracks (αλλά και συλλογές και singles). Σίγουρα έμειναν -αναγκαστικά- εκτός αφιερώματος πολλά τραγούδια που θα άξιζαν να βρίσκοντα στη λίστα, αλλά μην λησμονούμε πως τα κριτήρια είναι πάντα υποκειμενικά και επιπλέον προτιμήσαμε κάθε δίσκος τους να αντιπροσωπεύεται από ένα μόνο κομμάτι. Θα επιλέξουμε όμως άλλα πέντε κομμάτια ως extra (δεν αντέξαμε στον πειρασμό), τα οποία ακολουθούν παρακάτω. Ευχόμαστε κάποιες από τις συνθέσεις στις οποίες αναφερθήκαμε στο παρόν αφιέρωμα να ακουστούν ζωντανά στην επερχόμενη εμφάνιση των Mogwai στην Αθήνα (15/6), την οποία αναμένουμε όπως πάντα με αδημονία.
Bonus
Hugh Dallas
Dial: Revenge
Acid Food
George Square Thatcher Death Party
Eternal Panther
Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
