Οι απολογιστικές λίστες δίσκων στο τέλος της χρονιάς αποτελεί μία αρκετά κλασική νεύρωση των απανταχού μουσικόφιλων, που αναπόφευκτα περνάει και ως ύλη στον σχετικό τύπο. Το Soundgaze δεν μπορεί φυσικά να απέχει από τη γιορτή, έτσι και φέτος σας παρουσιάζει τις προτιμήσεις των συντακτών του για τη δισκογραφική κίνηση του 2018. Μένουμε παραδοσιακά στους 10 δίσκους ανά συντάκτη και, όπως θα παρατηρήσατε, τα διάφορα indie hypes δεν μας άγγιξαν ιδιαίτερα.
Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
10. John Coltrane - Both Directions at Once
Εδώ κάνουμε μια μικρή παρασπονδία μιας και ο δίσκος ηχογραφήθηκε το 1963, κυκλοφόρησε όμως φέτος και ήταν πραγματικά από τους καλύτερους που ακούσαμε!
9. Suede – The Blue Hour
Δίσκος που άκουσα από “υποχρέωση” και τελικά ανακάλυψα μια θαυμάσια δουλειά.
8. Θ. Παπακωνσταντίνου - Σ. Μάλαμας – Με Στόμα που Γελά
Μια συνεργασία που κρατά χρόνια σε ένα δίσκο που όσο περισσότερο ακούμε τόσο περισσότερο τον εκτιμούμε.
7. Emma Ruth Rundle – On Dark Horses
Την Emma Ruth Rundle οι περισσότεροι τη μάθαμε από τη συμμετοχή της στους αγαπημένους post rockers Red Sparowes, φέτος κυκλοφόρησε την πιο ολοκληρωμένη προσωπική δουλειά της.
6. Ghostland – Dances on Wall
Δίσκος που κυκλοφόρησε στα μέσα Δεκεμβρίου και λογικά λίγοι πήραν είδηση. Σκοτεινό, μυστηριώδες, υποβλητικό. Το παρελθόν τους (αναζητήστε το) έχει επίσης πολύ ενδιαφέρον.
5. Arcadian Child – Superfonica
Με το ντεμπούτο τους οι Κύπριοι Arcadian Child μας υποσχέθηκαν σπουδαία πράγματα. Στη δεύτερη δουλειά τους άρχισαν να τα κάνουν πράξη!
4. The Last Drive – The Last Drive
Σαν το παλιό κρασί... Εδώ υπάρχει και το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς: Always The Sun!
3. Yawning Man – The Revolt Against Tired Noises
Οι “πατεράδες” όλων των heavy rock συγκροτημάτων κυκλοφορούν τον καλύτερο τους δίσκο τριάντα και πλέον χρόνια μετά το ξεκίνημα τους. Εδώ θα βρείτε και το μυθικό Catamaran, 2,5 περίπου δεκαετίες μετά την περίφημη διασκευή των Kyuss.
2. Kamasi Washington –Heaven and Earth
Τι μπορείς να κάνεις μετά από ένα αριστουργηματικό τριπλό άλμπουμ όπως το The Epic; Άλλο ένα αριστουργηματικό τριπλό άλμπουμ!
1. Sleep –The Sciences
Νέο άλμπουμ Sleep μετά από δεκαετίες! Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;
Shanti Θωμαΐδη
10. Spiritualized - And Nothing Hurt
We are still floating in space, αλλά δεν πειράζει γιατί είναι αποχαιρετιστήριο και το αγαπήσαμε - κυρίως σε σημεία.
9. The Noise Figures – Telepath
Θα δανειστώ χαρακτηρισμούς του σύντροφου Γαβρίλη που είναι πάντα 100% to the point: ενθουσιώδες και μανιασμένο psych rock’n’roll που αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο στις live εκτελέσεις του.
8. Dirtmusic - Bu Bir Ruya
Η πινελιά του Murat Ertel ειναι καθοριστική και το αποτέλεσμα είναι άλλος ένας ξεχωριστός δίσκος για τους Dirtmusic. Τα τζαμαρίσματα που προστίθενται στις live εκτελέσεις των κομματιών τα ανεβάζουν ακόμα περισσότερο.
7. Οlafur Arnalds - Re:member
Ένας δίσκος τόσο συναισθηματικός που σχεδόν τον βλέπεις.
6. Holy Monitor - ΙΙ
Οι Holy Monitor φαίνεται να είναι μια σταθερή πλέον αξία, με το δεύτερο τους δίσκο να ειναι εξίσου δυνατός όσο και ο πρώτος.
5. Nils Frahm - Αll melody
Απο τις μεγάλες αδυναμίες ο Nils Frahm, σε μια ακόμα υπέροχη δουλειά που έχει λιώσει στα ακουστικά μου. Aπό κλασσική μουσική μέχρι χορευτική ηλεκτρονική, ο δίσκος αυτός τα έχει ολα κι ακούγεται με όλους τους τρόπους.
4. Μichelle Gurevich - Exciting Times
Μιας και λέμε για αδυναμίες... Ατμόσφαιρα ιδανική για τα κρύα βραδυα του χειμώνα και οχι μόνο και η αγαπημένη μας Chinawoman να εξελίσσεται και να πειραματίζεται σε νέα μονοπάτια αργά αλλά σταθερά.
3. Sons Of Kemet – Your Queen Is A Reptile
Σαρωτικό αριστούργημα για λίγους.
2. Τhe Steams - Wild ferment
Πολυαναμενόμενη η πρώτη δουλειά των Steams που δικαίωσε κάθε προσμονή. Ένας καλοδουλεμένος δίσκος που σε παρασέρνει σε πληθώρα συναισθημάτων.
1. Beak> - >>>
Η νέα μου εμμονή. Δε μπορώ αν πω περισσότερα πέρα της έκκλησης προς πάσα κατεύθυνση να τους δούμε κάποια στιγμή live.
Μιχάλης Κουρής
10. Turya - Ocean
Η Nicky Wells ήταν το πρώτο προσωπικό music crush για τη φετινή χρονιά. Απίθανη σύγχρονη αισθαντική φωνή που χρωματίζεται με κλίμακες της Ινδικής μουσικής. Το Ocean είναι το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ ως Turya. Η ανθρώπινη φωνή σε πρώτο πλάνο.
9. Khruangbin - Con Todo El Mundo
Το δεύτερο music crush της χρονιάς προήλθε από το Houston. Οι Khruangbin κατάφεραν με απλά καθημερινά υλικά να φτιάξουν έναν δίσκο που φέρνει τη ραστώνη των καλοκαιρινών διακοπών ακόμη και μέσα στον Δεκέμβρη. Σταθερά grooves από μπάσο/ντραμς και μία κιθάρα που σπέρνει εμπνευσμένα ριφφάκια - όλα φαίνονται τόσο προφανή αλλά όλα θέλουν τον τρόπο τους!
8. Spineless - Speaking Of Chaos And Relative Peace
Η Χρύσα Τσαλταμπάση (Bella Fuzz, πρώην National Pornografik) συλλέγει προσωπικό υλικό δεκαπενταετίας μέσα σε ένα δίσκο που εξωτερικεύει τον συναισθηματικό της κόσμο και επιβεβαιώνει το πλούσιο μουσικό υπόβαθρό της.
7. Habitants - One Self
Η φωνή που συναρπάζει με τους πιο folk Rosemary & Garlic δοκιμάζει τις δυνάμεις της σε ατμοσφαιρικές συνθέσεις του ζεύγους Rutten (βλ. κατά το ήμισυ The Gathering) με φόντο μία δραματική προσωπική ιστορία, γράφει στίχους και θριαμβεύει.
6. Møl - Jord
Ονειρικό όσο το πιο αιθέριο όραμα, σκληροτράχηλο όσο αιμοδιψής White Walker και απελευθερωτικό όσο το πέταγμα του αετού. Οι Δανοί κάνουν το blackgaze ξανά συναρπαστικό.
5. Low - Double Negative
Το άλμπουμ που όλοι ήλπιζαν αλλά κανείς μάλλον δεν περίμενε ότι θα βγάλουν οι Low. Αφαιρετικό όσο ποτέ, ενδοσκοπικό όπως μας έχουν συνηθίσει αλλά με εντελώς νέο για εκείνους τρόπο.
4. Yob - Our Raw Heart
Η τραγική προσωπική περιπέτεια του Mike Scheidt έλαβε αίσιο τέλος, με αποτέλεσμα δύο εκπληκτικούς δίσκους και μερικές ασύλληπτες συναυλιακές εμπειρίες. Το Our Raw Heart επιβεβαιώνει τη μουσική ακμή των Yob με τον καλύτερο τρόπο.
3. Thy Catafalque - Geometria
Πίσω από τους Thy Catafalque κρύβεται ο συνθέτης-πολυοργανίστας Tamas Katai από την Ουγγαρία. Με το Geometria φτιάχνει τον ωριμότερο δίσκο της μάλλον μοναχικής πορείας του, με ποικίλες αναφορές στο αυστηρό prog του Σιδηρού Παραπετάσματος, στο death metal και στο avant-garde. Πλούσιος δίσκος για εραστές της μουσικής χωρίς παρωπίδες.
2. Riverside - Wasteland
Νιώθω ότι η ύστερη περίοδος των Πολωνών progsters με αφορά όλο και περισσότερο. Ο Mariusz Duda ξορκίζει τα συναισθήματα από την απώλεια του φίλου του με ένα, καθόλου απρόσμενα, σκοτεινό άλμπουμ για τα δεδομένα της μπάντας.
1. Orphaned Land - Unsung Prophets And Dead Messiahs
Πείτε μου πώς συνέβη και οι Ισραηλινοί κυκλοφόρησαν ίσως τον καλύτερο δίσκο τους, οπωσδήποτε όμως τον πλέον ώριμο, μετά από πάνω από 20 χρόνια πορείας. Τα πολιτικοκοινωνικά μηνύματα που περνούν στους στίχους τους διανθίζονται από τον πλέον ομοιογενή συγκερασμό των παραδοσιακών και των metal στοιχείων που έχουν πετύχει ποτέ. Δίσκος που, όπως γίνεται με όλα τα πραγματικά μεγάλα άλμπουμ, μεγαλώνει ακρόαση με την ακρόαση.
Τάκης Κρεμμυδιώτης
10. Efrim Manuel Menuck – Pissing Stars
Κι αυτός, μόνο Μαύρος Αυτοκράτορας δεν είναι...
9. Cowboy Junkies – All That Reckoning
Μερικά πράγματα είναι ωραίο να τα ξαναβρίσκεις όπως ακριβώς ζουν μέσα στις αναμνήσεις σου.
8. Mark Knopfler - Down the Road Wherever
Αν, για χάρη συντομίας, πω ότι ήταν δυστύχημα που διαλύθηκαν τόσο αργά οι Dire Straits, θα το πείτε στη μαμά μου;
7. Bryan Ferry – Bittersweet
Διασκευές με λόγο ύπαρξης, δεν έχω ακούσει και πολλές. Εδώ θα βρείτε αρκετές από αυτές, με εξέχουσες τις Limbo και Zamba.
6. John Scofield – Who’s Who
Η κλασική jazz του Sco, που δεν είναι μόνο jazz.
5. Joe Armon-Jones – Starting Today
Η ολόφρεσκα «παλιά» eclectic jazz στα καλύτερά της.
4. The Aints! - The Church of Simultaneous Existence
Καλά, όλοι ξέρουμε πως η 80s rock Αυστραλία ποτέ δεν πεθαίνει (δεν τη σκιάζει Ευρώπη και Αμερική καμιά). Η επιστροφή της μπάντας του τεράστιου Ed Kuepper απλά επιβεβαιώνει αυτόν τον κανόνα.
3. Soft Machine – Hidden Details
Το Third και το Fifth είναι ακόμα κάποιους αιώνες μπροστά από αυτόν που ζούμε τώρα. Για το Hidden Details αποφεύγω να κάνω κάποια σχετική τοποθέτηση, μια και τέτοιοι δίσκοι τη χρονιά που μας πέρασε ξεκινούσαν με 10-0 από τα αποδυτήρια.
2. David Eugene Edwards & Alexander Hacke – Risha
Σοβαρό όσο και οι δημιουργοί του και επικίνδυνα διεισδυτικό, σε μια εποχή που έχουμε ξεχάσει να ακούμε με προσοχή και υπομονή.
1. Estrons – You Say I’m Too Much, I Say You’re Not Enough
Για μένα, δεν έχει καμία σημασία το τι λένε. Ούτε, φυσικά, και η «σκληρή» εικόνα που προσπαθούν να βγάλουν. Αυτό που όντως μετράει είναι το τι παίζουν και σίγουρα μου είχε λείψει.
Κική Ψαράκη
Ο απολογισμός του χρόνου ολοκληρώθηκε. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη ο μουσικός ετήσιος απολογισμός ολοκληρώθηκε, γιατί ο άλλος, ξέρετε αυτός με τους στόχους της χρονιάς είναι κρυμμένος σε κάποιο κούφιο σημείο του τοίχου με το Εξκάλιμπερ σφηνωμένο από πάνω. Ευτυχώς η λίστα με τα αγαπημένα albums του 2018 βγήκε πολύ πιο εύκολα από αυτό. Εννοείται βέβαια πως ευνοήθηκε από την πλούσια δισκογραφική χρονιά που φτάνει στο τέλος της.
Δεν θα πω πολλά γιατί βρίσκομαι σε περίοδο γιορτών και χειμερινής ραστώνης. Εύχομαι μόνο το 2019 να είναι ακόμα πιο εύφορο μουσικά, με ωραία live για να έχουμε και εμείς τροφή για γράψιμο!
10. Franz Ferdinand - Always Ascending
9. Calexico - The Thread That Keeps Us
8. Ought - Room Inside the World
7. The Babe Rainbow - Double Rainbow
6. Στέρεο Νόβα – Ουρανός
5. Marlon Williams – Make Way For Love
4. Current Joys - A Different Age
3. Post Lovers - Post Lovers
2. Ty Segall - Freedom's Goblin
1. Nalyssa Green - Μπλουμ
Ειδική αναφορά: The Innocence Mission–Sun On The Square