Οι τυχεροί που παρακολούθησαν τη ζωντανή εμφάνιση της Florence Welch, πάντα ως Florence And The Machine, στο πάλαι ποτέ Synch Festival του 2009, πιθανότατα να μην μπορούσαν να προβλέψουν πως, 10 χρόνια μετά, η ίδια καλλιτέχνιδα θα έκανε θριαμβευτικό sold out μέσα σε λίγη ώρα από την έναρξη της προπώλησης. Πόσω μάλλον να φαντάζονταν πως η ζήτηση θα ήταν τόση, ώστε αυτό θα επαναλαμβανόταν δύο ακόμη φορές σε διάστημα λίγων μόλις ημερών! Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση πως οι συναυλίες αυτές κατέχουν πλέον εξέχουσα θέση μεταξύ των live της χρονιάς. Και αυτό όχι τόσο χάρη στην έτσι κι αλλιώς μεγάλη πλέον αγοραστική αξία της Florence, αλλά κυρίως στην πέρα από κάθε προσδοκία αντίδραση του ελληνικού κοινού. Χαρακτηριστικότερη ένδειξη από τα τερατώδη νούμερα στην ουρά αναμονής του Viva δεν υπάρχει: πλέον των 20 χιλιάδων επίδοξων πελατών βρίσκονταν την ίδια στιγμή πάνω από τις ηλεκτρονικές συσκευές τους περιμένοντας την στιγμή που θα έπιαναν κι εκείνοι τη θέση τους για την αγορά ενός μαγικού εισιτηρίου! Στην σύντομη ιστορία του ηλεκτρονικού συναυλιακού εμπορίου στη χώρα μας, η συγκεκριμένη συμπεριφορά αποτελεί μοναδικό και ιστορικής σημασίας φαινόμενο. Το ερώτημα μεταξύ των μουσικόφιλων είναι "γιατί;" ή, σωστότερα, "γιατί τώρα;".

Ο γράφων δεν είχε την τύχη (ή την διορατικότητα, αν θέλετε) να παραβρεθεί σε εκείνη την εκδοχή ενός φεστιβάλ, του οποίου οι τακτικοί θαμώνες μνημονεύουν ακόμη νοσταλγικά ως την καλύτερη διοργάνωση που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Στις 12 Ιουνίου του 2009, η Τεχνόπολη γνώρισε μία ανερχόμενη τότε σταρ που ακόμη δεν είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της - αυτό θα γινόταν λίγες μέρες μετά, στις 6 Ιουλίου από την ακμαία Island! Οπότε το ελληνικό κοινό θα μπορούσε (πρακτικά) να γνωρίζει από το Lungs μονάχα το Kiss With A Fist ως πρώτο single του δίσκου, το Dog Days Are Over ως δεύτερο. Η μνήμη και τα στοιχεία μου δεν βοηθούν περισσότερο, αλλά δεν είναι απίθανο να ήταν ακόμη άγνωστο το b-side του δεύτερου, δηλαδή η πασίγνωστη πλέον διασκευή στο You Got The Love (The Source feat. Candi Staton, από το ήδη απομακρυσμένο 1986). Υπήρχε όμως η περιέργεια να επιβεβαιώσει ή να ακυρώσει ο κόσμος από κοντά ίσως το πιο hyped όνομα εκείνης της εποχής, ειδικά όταν ο Βρετανικός τύπος αρεσκόταν στο να βαφτίζει ως next big things οποιαδήποτε πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα έγραφε ένα single που μετά βίας ακουγόταν. Στην περίπτωση της Florence, το hype είχε διάρκεια στο χρόνο και η πορεία της ήταν μόνο ανοδική διεθνώς. Τα βίντεο που κυκλοφορούν στα γνωστά σημεία από εκείνη τη συναυλία δείχνουν μία δυναμική κοκκινομάλλα performer να κατεβαίνει στο κοινό, να ανεβαίνει στους πυλώνες (!) αποθεούμενη και να παρασέρνει με την στεντόρεια φωνή της ως αυθεντικο παιδί της Grace Slick και της Stevie Nicks που λοξοδρόμησε προς την pop. Μια απλή διαδικτυακή αναζήτηση στα reports της εποχής δείχνει πάντως πως οι μουσικογραφιάδες της χώρας δεν πείστηκαν ιδιαίτερα. Το “απλό” κοινό, ως συνήθως, είχε διαφορετική άποψη.

Οι επόμενες δουλειές της Florence μετά το Lungs έδειξαν ένα λιγότερο indie εναλλακτικό πρόσωπο, αλλά η δημοφιλία της αυξήθηκε κατακόρυφα. Πλέον αποτελεί όνομα διεθνούς βεληνεκούς. Μια δεκαετία μετά, θα ζήσουμε τα αποτελέσματα της πορείας της στην τριπλή συναυλιακή της απόβαση στην Αθήνα. Μην προσπαθήσετε καν να βρείτε εισιτήρια πλέον, αλλά υποθέτουμε με ασφάλεια πως, αν η μαζική προσέλευση του ελληνικού κοινού συνοδευτεί από τρεις συναυλίες που θα επιβεβαιώνουν την καλή φήμη της που την ακολουθεί ως performer, δεν θα αργήσει η μέρα που η Florence Welch και η μπάντα της θα επιστρέψουν σε κάποιον αρκετά μεγαλύτερο χώρο. Θεωρούμε πως, για την πλειοψηφία του κοινού που θα παραβρεθεί στις τρεις Αθηναϊκές συναυλίες, η εκ του σύνεγγυς live εικόνα της Florence Welch αποτελεί κενό γράμμα και μόνο τα online βίντεο μπορούν να καταδείξουν τις ικανότητές της στην σκηνή σε πιο πρόσφατο χρόνο. Αν θέλετε να σποϊλάρετε τον εαυτό σας, μπορείτε να δείτε οποιαδήποτε φετινή της εμφάνιση, με την υπόθεση ότι κάτι αντίστοιχο θα δούμε και εδώ - αλλά σε τι περιβάλλον! Η δύναμη της φωνής της, τα αραχνοϋφαντα ρούχα α λα Stevie Nicks που την κάνουν να μοιάζει με νύμφη και οι γεμάτες, “μεγάλες” κινησεις της φανερώνουν ένα άτομο με τεράστια αυτοπεποίθηση (τουλάχιστον στην σκηνή), χαρακτηριστικό που είναι ελκυστικό εξ ορισμού. Αν βέβαια πιάσουμε το ενδυματολογικό κομμάτι από την αρχή της πορείας της, θα ξετυλίξουμε ένα ατέρμονο κουβάρι υψηλής ραπτικής (Gucci, Chanel εντελώς ενδεικτικά…) και προσωπικής αισθητικής, που καταλήγει στο παντελώς αναρμόδιο σχόλιο (θαυμάζοντας χωρίς να αναλύουμε) ότι η κυρία Welch αποτελεί ένα (εναλλακτικό έστω) fashion icon για την εποχή.

Βέβαια είναι και το Ηρώδειο ως χώρος που πάντα παίζει το ρόλο του στο να ξεπουλήσει μία οποιαδήποτε συναυλία. Και για τον καλλιτέχνη αποτελεί σημαντικό κίνητρο το να παίξει σε έναν τέτοιο χώρο με εντυπωσιακή ομορφιά και ιστορική βαρύτητα. Δεν απέχει άλλωστε πολύ η χρονιά κατά την οποία οι Foo Fighters, ένα από τα εμπορικότερα μουσικά σχήματα του καιρού μας, έπαιξαν μπροστά σε ένα ανθρώπινο τείχος, όπως χαρακτηριστικά είχε πει από σκηνής ο Dave Grohl. Φαίνεται πως πέρασαν πλέον οι εποχές που το αρχαίο ωδείο δεν ήταν δεκτικό στις πιο σύγχρονες μορφές μουσικής έκφρασης. Έτσι σε λίγες ώρες θα δούμε και από κοντά αυτό που υποψιαζόμαστε ήδη: ότι η αέρινη παρουσία της Florence και η μαγεία του χώρου ταιριάζουν και αλληλοσυνδέονται.