Graduate - Acting My Age (1980)

Tracklist: Acting My Age - Sick And Tired - Ever Met A Day - Dancing Nights - Shut Up - Elvis Should Play Ska - Watching Your World - Love That Is Bad - Julie Julie - Bad Dreams.

(Precision PART 001)

Παραγωγή: Glenn Tommey, Tony Hatch

Φτιάχτηκαν στο Bath της Αγγλίας το 1978 από τους Roland Orzabal (guitar, keyboards, lead vocals), Curt Smith (bass, synthesisers, occasional lead vocals), John Baker (guitar, occasional lead vocals), Steve Buck (keyboards and flute) και Andy Marsden (drums) και πήραν το όνομά τους από το τραγούδι «Mrs. Robinson» των Simon and Garfunkel που ακουγόταν στην θρυλική πλέον ταινία The Graduate και που οι συμμαθητές Baker και Orzabal συνήθιζαν να διασκευάζουν στις Εγγλέζικες pubs το 1977 όταν έπαιζαν σαν ντουέτο με το όνομα Baker Brothers.

(Από αριστερά: Steve Buck, Roland Orzabal, Andy Marsden, Curt Smith και John Baker)

Δέκα και κάτι χρόνια μετά τους Small Faces (τους οποίους λάτρευαν) αποπειράθηκαν να αναβιώσουν την mod αισθητική και κουλτούρα στις παρυφές των 80’s αντιγράφοντάς τους όχι τόσο στη μουσική όσο στο ντύσιμο και στα χτενίσματά τους, όπως φαίνεται και από τη φωτογραφία της μπάντας. Στο παίξιμό τους ήταν αρκετά δεμένοι αλλά όταν λείπει η έμπνευση ή μάλλον όταν αυτά που παίζεις τα έχουν πει άλλοι καλύτερα ή όταν ψάχνεσαι χωρίς να ξέρεις που θα σου βγει, είναι δύσκολο να αποφύγεις τα ολέθρια αποτελέσματα. Ο Orzabal σαν βασικός τραγουδιστής δεν απέφευγε τα φάλτσα και αντίθετα η μελωδική φωνή του Smith δεν ήταν γι΄ αυτήν την μπάντα αλλά για κάποιαν άλλη. Έκλεισαν αρχικά συμβόλαιο με την Pye (με σεβασμό την κατεξοχήν mod εταιρεία των 60΄s) και ηχογράφησαν το μοναδικό άλμπουμ τους τον Γενάρη του 1980, το οποίο κυκλοφόρησε τελικά από την Precision.

Χωρίς να είναι άσχημη η παραγωγή δεν πείθει ο δίσκος. Έκαναν το κέφι τους σαν πιτσιρικάδες αλλά μέχρι εκεί και δεν ήταν για τίποτε παραπάνω με αυτή την μορφή και σε αυτό το μουσικό είδος εννοείται… Αν το έψαχναν λίγο ακόμα θα μπορούσαν να μεγαλουργήσουν και ως ska μπάντα αλλά οι πρωτεργάτες εκείνης της εποχής (που σύντομα και αυτοί θα καίγονταν…) δεν τους άφηναν πολλά περιθώρια. Έτσι πάντως ακούγονται στο πολύ καλό ομώνυμο Acting My Age ένα όμορφο ποπ κομμάτι σε mod αισθητική αλά Jam και στο Elvis Should Play Ska (τι λε΄ ρε παιδί μ΄…) όπου αν και δανείζονται πολλά από τους Specials, καταφέρνουν και φτιάχνουν ένα όμορφο κομμάτι με μελωδικές γραμμές στα πλήκτρα από τον Buck και ωραία φωνητικά που πήγε Νο 82 στα Εγγλέζικα τσαρτς τον Απρίλιο του 1980 και έπιασε τοπ 10 στην Ισπανία γι΄ αυτό και η μπάντα περιόδευσε εκεί και εμφανίστηκε στην τηλεόραση. Αντίθετα η ska σαχλαμάρα Shut Up ξεχνιέται χωρίς δεύτερη σκέψη με φωνητικά σαν ψαριού και είναι ότι πρέπει για διαφήμιση του φλόκος!! Το Ska Ska του Cerchetto (το θυμάστε αχρείοι;) που κυκλοφόρησε λίγο αργότερα ήταν κλάσεις ανώτερο!!

Πολλά έχουν πάρει και από τους Police πάντως: το Roxanne έχει δανείσει το μοτίβο του στο Sick And Tired με ένα ατόφιο πανκ ρεφρέν και δυναμικά φωνητικά από τον Orzabal και ωραίο 60’s σόλο στα πλήκτρα ενώ το Dancing Nights κλέβει ασύστολα το Regatta de Blanc με ένα ρεφρέν εντελώς αταίριαστο όπως και τα κημπορντς κάτι δεν τους κολλάει εδώ και θυμίζουν μια άλλη μπάντα. Τέλος το ωραίο διακοσμητικό φλάουτο του Buck στο καθαρόαιμο εγγλέζικο ποπ Ever Met A Day και πάλι θυμίζει μια άλλη μπάντα.

Από κει και πέρα τα εντελώς γελοία Love That Is Bad και Julie Julie δεν ακούγονται με τίποτε ούτε εφηβική μπάντα δεν θα ξέπεφτε έτσι κι ας φιλοξενούν τα πιο μεστά σόλο του Baker στην κιθάρα!! Στον δε ψευτο – πάουερ ποπ επίλογο Bad Dreams ο Smith τραγουδάει «…προσπαθώ να γίνω κάποιος που δεν ξέρω…» απολογούμενος για το τι ακούσαμε φυλάγοντας τα καλύτερα για κάποια άλλη μπάντα…

Ποια όμως είναι αυτή η «άλλη μπάντα»; Κάντε λίγη υπομονή έως το τέλος…

Το μόνο που κατάφεραν οι Graduate ήταν να εμφανιστούν σε παιδικά σόου στην Αγγλική τηλεόραση (φαίνεται μόνο για εκεί ήταν με τέτοια κουστούμια και μαλλιά) και να κάνουν μια εξαντλητική τουρνέ στην Γερμανία το Φθινόπωρο του 1980 χωρίς την παρουσία roadies, κάτι που εξουθένωσε τους Orzabal και Smith που δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με την μουσική τους κατεύθυνση και εγκατέλειψαν την μπάντα. Οι υπόλοιποι συνέχισαν για λίγο ακόμα μέχρι την οριστική διάλυσή τους το 1981 έχοντας απογοητευτεί πλέον από την απήχηση των τραγουδιών τους. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά άλλωστε; Ήταν στο λάθος μέρος την λάθος στιγμή, ή μάλλον άργησαν πολύ να εκδηλωθούν όταν όλα είχαν τελειώσει ή θα τελείωναν γρήγορα!! Οι mods ήταν το ίνδαλμά τους αλλά οι εποχές είχαν περάσει, ακόμα και οι ίδιοι οι Jam ήταν να μετεξελιχθούν και φυσικό ήταν ο δίσκος να πάει άπατος.

Ίσως γι΄ αυτό οι Orzabal και Smith αποφάσισαν να βάλουν στη ναφθαλίνη τα μοντ κουστούμια, να κάνουν φράντζες στα μαλλιά τους και μόνοι τους πλέον να φτιάξουν μια «άλλη μπάντα» που να τους αφήνει ελεύθερους να βγάλουν έξω όλο τον ποπ λυρισμό που έβραζε μέσα τους και να την βαφτίσουν Tears for Fears.

Τα υπόλοιπα τα ξέρετε…

(**½)

Γιώργος Δ. Δημόπουλος

ΠΗΓΕΣ:

Wikipedia

YouTube

Discogs