Tracklist: Descenso En El Mahëllstrong - Amantes De La Irrealidad - Cobarde O Desertor - Buenos Deseos - Marchando Una Del Cid (Partes 1 y 2) - Si Todo Hiciera Crack – Epílogo.
Chapa Discos – HS-35.021
Παραγωγή: Crack, Vicente Romero
Οι Ισπανοί παρότι στο ποδόσφαιρο μεγαλουργούσαν, επί πέντε περίπου δεκαετίες δεινοπάθησαν κάτω από την μπότα του Φράνκο πριν απαλλαγούν οριστικά από αυτήν το 1975. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, ήταν μοιραίο κι αναπόφευκτο οι πολιτισμικές αλλαγές Ευρώπης και Αμερικής να έρθουν με μεγάλη καθυστέρηση στην υπέροχη αυτή χώρα, μη εξαιρουμένης και της μουσικής, καθόσον το καθετί ξενόφερτο αντιμετωπιζόταν με ακραίο σκεπτικισμό, λογοκρισία και τις περισσότερες φορές απορριπτέο (ειδικά το ροκ) ως ασυμβίβαστο με τις ντόπιες παραδόσεις. Μην πάτε μακριά, αναλογιστείτε και την κατάσταση στην Ελλάδα που δεν διέφερε και πολύ μετά την επταετία…
Όταν λοιπόν στην Αγγλία το προγκ ήταν πλέον παραμύθι κάποιοι Ισπανοί από την Gijón (Χιχόν) αποφάσισαν να αναβιώσουν την αγάπη τους για τα mellotrons κι αυτή τους την προσπάθεια αξίζει να τη δούμε:
Φτιάχτηκαν το 1978 από τους Álex Cabal (bass), Mento Heria (keyboards, vocals), Manolo Jimenez (drums), Alberto Fontaneda (guitar, flute, vocals) και Rafael Rodriguez (guitar) με τους δύο τελευταίους να έχουν εντρυφήσει στους Jethro Tull και Camel αντίστοιχα και επέζησαν μόνο γι΄ αυτό το δίσκο με εξώφυλλο ένα κλουβί με ένα κίτρινο χάμστερ!!
δεξιά ο Alberto Fontaneda
Οι Crack αναλίσκονται σε μεγάλης διάρκειας κομμάτια (σπάνια βρίσκουμε κάτω από πεντάλεπτο) όπου το καταπληκτικό φλάουτο και τα κήμπορντς έχουν την πρωτοκαθεδρία και αντισταθμίζουν τα φτωχά και άχρωμα φωνητικά τους, πλην όμως οδηγούνται σε τεράστιους τεχνοκρατισμούς, γιατί με το να βάζεις πολλαπλά ρυθμικά σχήματα ατάκτως ερριμμένα δεν πετυχαίνει και πάντα χωρίς να έχεις το ατού του συνθέτη…
Τα δυο γκρουπς που αναφέραμε πιο πάνω έχουν αφήσει ανεξίτηλα στο στίγμα τους στα πολύ καλά Descenso En El Mahëllstrong (=κάθοδος στο Μάελστρομ) με ισπανόφωνο θέμα στην κιθάρα (φυσικό άλλωστε αλλά μόνο σε τούτο το κομμάτι), στο εξάλεπτο ρόδινο βαλς Amantes De La Irrealidad (= λάτρεις του φανταστικού) κι ας κλέβει στην εισαγωγή το Airport των Motors και στο Marchando Una Del Cid (Partes 1 y 2) που η αντιγραφή ειδικά στους Jethro Tull σηκώνει μήνυση… Όσο για τον ινστρουμένταλ Epílogo διαρκεί μόνο για δύο λεπτά αλλά με ωραίο θεματάκι.
Το δεκατριάλεπτο Si Todo Hiciera Crack (=αν ράγιζαν όλα) μας εκπλήσσει ευχάριστα καθόσον μόνο εδώ φαίνεται ολοκάθαρα η επιρροή των Pink Floyd. με τρία τραγούδια που διαδέχονται το ένα το άλλο σε μια μικρή πολύχρωμη και πολύπλευρη σουίτα χωρίς να συνδέονται μεταξύ τους, αλλά τα σφηνώνουν βίαια και απροετοίμαστα και τούτο κουράζει λιγάκι…Τα φωνητικά πάντως του Fontaneda μεγαλουργούν (έκανε μαθήματα ορθοφωνίας στο στούντιο;), ακόμα και τα χορωδιακά φωνητικά είναι σκέτος πειρασμός! Έπρεπε κι αυτοί να ακολουθήσουν την πεπατημένη των ειδώλων τους με ένα μεγάλης διάρκειας κομμάτι που δεν μπορεί να έλειπε από έναν δίσκο σαν κι αυτόν!
Όμως μετά απ' αυτά έρχονται οι δύο απομιμήσεις του Celentano, Cobarde O Desertor (= δειλός ή λιποτάκτης) και Buenos Deseos (= καλές ευχές), θυμίζοντας ορχήστρα ελαφράς μουσικής για σόου της τηλεόρασης και τα γκρεμίζουν όλα, όπως και ο τίτλος του δίσκου!!!
Αν οι Crack ήταν Άγγλοι ή Ιταλοί θα ήταν για τα σκουπίδια. Και μόνο για το ότι είναι Ισπανοί αξίζει τούτη η μοναδική προσπάθειά τους να φέρουν ξανά πίσω στην ζωή το μισοσαπισμένο πτώμα του προγκ και ενώ στο μεταξύ το πανκ κατάτρωγε τα πάντα στο πέρασμά του…
Κρίμα πάντως που δεν ενσωμάτωσαν την Ισπανική μουσική παράδοση και τα latin στοιχεία στην μουσική τους, αλλά προσπάθησαν να βγάλουν ένα δίσκο α λα Jethro Tull ή Camel με την έμπνευσή τους να αρχίζει και να τελειώνει σ' αυτούς, χωρίς να είναι Άγγλοι προσπαθώντας να σκεφθούν σαν Άγγλοι παρά σαν Ισπανοί που σίγουρα θα τους έβγαινε κάτι καλύτερο αν χρησιμοποιούσαν αγγλικό στίχο π.χ., αλλά και τούτο δεν έχει και μεγάλη σημασία (δηλ. οι Ιταλικές μπάντες που επέμεναν Ιταλικά γιατί έσκισαν και μάλιστα στην χρυσή εποχή του προγκ;).
Όμως προσπάθησαν, αλλά όταν είδαν ότι στην τελική δεν τους έβγαινε, τα παράτησαν γρήγορα καθόσον είχαν ημερομηνία λήξεως πριν καλά ξεκινήσουν…
Την ίδια εποχή στην Ελλάδα κάποιοι Apocalypsis (και κάποιοι PLJ Band λίγο αργότερα) ξεκινούσαν το ταξίδι τους.
Την συνέχεια την ξέρετε…
(***)
Γιώργος Δ. Δημόπουλος
ΠΗΓΕΣ:
Wikipedia
Progarchives
Discogs
Youtube
