Bayonne – Drastic Measures (City Slang, 2019)
Θα έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που ο τελευταίος δίσκος του Roger Sellers επανακυκλοφόρησε ως ντεμπούτο της άλλης μουσικής περσόνας του, του Bayonne. Και, ναι, αυτό που περιμένετε, αυτό θα ακούσετε και στο Drastic Measures, το οποίο θα μπορείτε να αποκτήσετε από τις 22 Φεβρουαρίου. Δηλαδή, καλή ηλεκτρονική μουσική, με όμορφα loops, που έχει κοινά σημεία με εκείνη των Animal Collective, των DIIV, των Grizzly Bear και του Roosevelt, όσο τουλάχιστον αφορά τις αναδρομές της στη soft pop των 80s.
Γενικότερα, οι στίχοι αφορούν την αγαλίαση του να επαναπροσδιορίζεις τη σημασία που έχουν στη ζωή η οικογένεια και οι καλοί φίλοι. Άλλωστε, ο Bayonne μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του για τη χαρά που πήρε από το ότι οι γονείς του πέταξαν από το Austin στο Brooklyn, για να παρακολουθήσουν μια συναυλία του. Το πρώτο single Uncertainly Deranged μας έβαλε στο αισιόδοξο upbeat κλίμα, που συναντάμε κυρίως στο φερώνυμο τραγούδι του δίσκου. Η ευφορική όμως διάθεση δεν περιορίζεται στις δύο αυτές στιγμές, αλλά βρίσκεται διάχυτη σε όλο σχεδόν το δίσκο, υποστηριζόμενη πρωτίστως από την ανάλογη φωτεινή παραγωγή του ιδίου και δευτερευόντως από το mixing του Beatriz Artola (Fleet Foxes, A$AP Rocky, Adele) και το mastering του Josh Bonati (Mac DeMarco, !!!, Zola Jesus). Χαρακτηριστικά ακόμα παραδείγματα αποτελούν τα QA και Same, αλλά και τα ατμοσφαιρικά και ευαίσθητα Gift, Kind και Bothering, που υφολογικά μοιάζουν βγαλμένα μέσα από την καρδιά της δεκαετίας του ’70.
Boy Harsher – Careful (Nude Club Records, 2019)
To Careful ανοίγει με το αργόσυρτο και ατμοσφαιρικό Keep Driving, που μοιάζει βγαλμένο από ταινία θρίλερ, όπως επίσης το Crush και το φερώνυμο που κλείνει το δίσκο. Από τη δεύτερη σύνθεση όμως, τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους, αρχής γενομένης με το Face the Fire, οι νότες του οποίου προσεγγίζουν τις πρώιμες στιγμές των Camouflage και των Depeche Mode. Οι όμορφες και νοσταλγικές αναφορές στη μπάντα των David Gahan και Martin Gore, ιδιαίτερα μάλιστα στο See You, συνεχίζονται στα Fate, Tears και Lost, με το πρώτο να παραπέμπει στη ζεστασιά των πρώτων δύο δίσκων των Stereo Nova. Τα πράγματα «αγριεύουν» πρόσκιαρα με το Come Closer που μοιάζει βγαλμένο από τη δημιουργικότερη φάση των πατέρων Suicide και στη συνέχεια γλυκαίνουν με τις αναφορές του The Look You Gave (Jerry) στους Pet Shop Boys και το σάουντρακ της ταινίας Cat People.
Όπως ήδη καταλάβατε, το ντουέτο από τη Μασαχουσέτη επανέρχεται στη δισκογραφία την 1η Φεβρουαρίου με ένα αξιόλογο άλμπουμ, το οποίο θα υποστηρίξει περιοδεύοντας σε Αμερική και Ευρώπη. Ο Augustus Muller και η Jae Matthews φτιάχνουν μεν EBM και synth pop μουσική, με industrial και drone επιρροές, κατά τα πρότυπα της δεκαετίας του ’80, αλλά επιχειρούν να πάνε παραπέρα, προσθέτοντας αιθέρια φωνητικά, που δίνουν στο τελικό αποτέλεσμα μια σαφώς πιο σοφιστικέ διάσταση, η οποία στην προκειμένη περίπτωση φλερτάρει διακριτικά με τις παλιές rock καταβολές τους από το 2013 που λέγονταν Teen Dreamz. Η Jae είχε κάνει τατού τη λέξη "careful" κατά μήκος της πλάτης της, πριν μια συναυλία τους, που νόμιζαν ότι θα ήταν η τελευταία, αλλά, μετά το Yr Body is Nothing και ήδη ως τίτλος του νέου τους δίσκου, πλέον επιβεβαιώνει το νέο τους ξεκίνημα.
Jaye P. Morgan - Jaye P. Morgan (Wewantsounds, 2019)
Άλλη μια επανακυκλοφορία από τη Wewantsounds, που αφορά ένα δίσκο που δεν έτυχε της προσοχής που του άξιζε πάλαι ποτέ και είναι σε θέση να το αποδείξει σήμερα, όχι μόνο αντέχοντας, αλλά περνώντας με επιτυχία το τεστ του χρόνου. Το φερώνυμο άλμπουμ της τραγουδίστριας, ηθοποιού και πανελίστριας Jaye P. Morgan κυκλοφόρησε αρχικά το 1976 κι αυτό οι παλιότεροι θα μπορούσαν να το βρουν μόνο και μόνο από τη φωτογραφία της στο εξώφυλλο. Τη φωνή της Jaye πλαισιώνουν εξιαρετικοί μουσικοί από τον ευρύτερο jazz και Los Angeles funk χώρο και ειδικότερα οι Harvey Mason, Ed Greene, Jay Graydon, Ray Parker Jr. Tower of Power, Ernie Watts και David Foster, με τον τελευταίο να κάνει τα πρώτα, από τα πολλά και σημαντικά που επακολούθησαν, βήματα στην παραγωγή.
Το cult classic περιορισμένων αντιτύπων αυτό άλμπουμ ήταν μια απρόσμενη κίνηση για τη Jaye, η οποία είχε χτίσει τη φήμη της στα 50s και τα 60s ως pop τραγουδίστρια. Η συνεργασία της με τον Foster δημιούργησε ένα πολύχρωμο δίσκο λευκής soul, που λάμβανε σοβαρά υπόψη τη jazz, κλείνοντας πονηρά το μάτι στο μεσουρανούντα ήχο της Φιλαδέλφειας. Από την uptempo funk, λοιπόν, μέσω της jazz, φτάνουμε στις αγαπημένες της εποχής mid-tempo soul μπαλάντες, που παντρεύουν τους Steely Dan με τους Earth, Wind and Fire, των οποίων εδώ διασκευάζεται το Can't Hide Love. Το όλο αυτό ηχητικό υπόβαθρο συνέτεινε στο να αναδειχθούν τα soulful φωνητικά της Jaye, που ακούγονται αληθινά απολαυστικά στο Here Is Where Your Love Belongs, το οποίο θυμίζει τις χρυσές στιγμές των Silver Convention και του George Benson. Η επανέκδοση σε βινύλιο περιλαμβάνει ένθετο ενημερωτικό τετρασέλιδο με φωτογραφίες.
