Μια όμορφη βραδιά χάρισαν οι Midas Fall και Lower Cut σε όσους βρέθηκαν στο Death Disco το βράδυ της Παρασκευής. Δυο συγκροτήματα με διαφορετική αφετηρία αλλά κοινή αισθητική, όπως αποδείχθηκε στην πράξη. Μακάρι να ήταν περισσότερος ο κόσμος που παρακολούθησε τη συναυλία…
Η πρώτη γνωριμία με τους Lower Cut έγινε με το θαυμάσιο single Some Random Summer) Rain, το οποίο ουσιαστικά λειτούργησε ως προπομπός του ντεμπούτου τους Off My Head, που κυκλοφόρησε πέρσι και μας άφησε θετικότατες εντυπώσεις. Στην πρώτη τους δουλειά οι Lower Cut δημιούργησαν ένα πετυχημένο συνδυασμό indie pop και shoegaze. Με αυτή τη συνταγή άλλα και υλικό από το δεύτερο άλμπουμ τους, που αναμένεται μέσα στο 2016, εμφανίστηκαν στη σκηνή του Death Disco ως support πριν τους Midas Fall.
Όμορφες μελωδίες, καλοδουλεμένες συνθέσεις και αιθέρια γυναικεία φωνητικά είναι τα βασικά στοιχεία του ήχου τους και σε αυτά στηρίχτηκε το live τους. Προσθέστε σε αυτά το αψεγάδιαστο παίξιμο της μπάντας, που είχε ως σύμμαχο βεβαίως και τον χωρίς προβλήματα ήχο. Τα εύσημα που της αναλογούν πρέπει να αποδοθούν φυσικά και στην Ειρήνη Αργύρη για τα εξαίσια φωνητικά της που υπηρετούσαν με τον καλύτερο τρόπο τις συνθέσεις και το shoegaze όραμα του σχήματος.
Γενικά η εμφάνιση των Lower Cut υπήρξε εξαιρετική και λειτούργησε σαν σωστό άνοιγμα για τους headliner.
Οι μαύρες κουρτίνες του Death Disco έκλεισαν για λίγο, μέχρι να ετοιμάσουν τα όργανα τους οι Midas Fall. Μόλις ολοκληρώθηκε αυτή η διαδικασία, άνοιξαν ξανά για να ξεκινήσει το live της μπάντας από το Manchester. Άλλες δυο φορές (αν δεν χάσαμε το μέτρημα) είχαν επισκεφτεί τη χώρας μας, αυτή τη φορά όμως μας ήρθαν με νέο άλμπουμ το The Menagerie Inside, για την παρουσίαση του οποίου μάλιστα οργανώθηκε μια μίνι περιοδεία σε 6 ελληνικές πόλεις (Θεσσαλονίκη, Κατερίνη, Αθήνα, Πάτρα, Ιωάννινα και Σέρρες), γεγονός που μαρτυρά ότι έχουν φτιάξει ένα όνομα στο εγχώριο εναλλακτικό κοινό, αλλιώς μια τέτοια περιοδεία θα ήταν άνευ νοήματος.
Από την αρχή της πορείας του οι Midas Fall κουβαλούσαν την ταμπέλα του post-rock, στην πράξη όμως η μουσική τους δεν ήταν ποτέ περιορισμένη στα στενά όρια του συγκεκριμένου ιδιώματος. Η παρουσία της shoegaze αισθητικής ήταν πάντοτε εμφανής και σε κάποιες στιγμές ακόμα και η εναλλακτική pop έβρισκε χώρο στα τραγούδια τους. Με την τελευταία κυκλοφορία τους αυτή η κατεύθυνση είναι ακόμα πιο ξεκάθαρη. Βεβαίως τα γυναικεία φωνητικά έχουν και εδώ (όπως και στους Lower Cut) πρωταγωνιστικό ρόλο. Έτσι κι αλλιώς η παρουσία της frontwoman Elizabeth Heaton είναι κομβική για το συγκρότημα. Τα «ευαίσθητα» φωνητικά της δύσκολα περνούν απαρατήρητα. Σημαντική η συνδρομή και της έτερης γυναικείας παρουσίας του γκρουπ, της κιθαρίστριας Rowan Burn (μεγάλο respect για το γεγονός ότι εμφανίστηκε με μπλουζάκι Led Zeppelin!), το παθιασμένος παίξιμο της οποίας χρωματίζει τις συνθέσεις τους.
Εκτελεστικά οι Midas Fall φάνηκαν λίγο «χύμα» (δεν είναι απαραιτήτως κακό αυτό, ενίοτε) και με πολλά προηχογραφημένα (αυτό πάλι πάντοτε κατατάσσεται στα αρνητικά), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαν τις στιγμές τους. Από την άλλη, το ιδιαίτερο ύφος της μπάντας δεν συνάδει με υπερβολικά εφέ και εντυπωσιακό stage show. Εξάλλου, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι βρετανοί ανήκουν στην μουσική ελίτ ή σε κάποιο πρωτοπόρο κίνημα, ωστόσο κουβαλάνε τη δική τους μουσική αλήθεια και ειλικρίνεια, και οι εμφανίσεις τους είναι πάντα «τίμιες», δεν παριστάνουν κάτι μεγαλύτερο από αυτό που είναι.
Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε είναι ότι όσοι προσήλθαν στο Death Disco χωρίς μεγάλες προσδοκίες και απαιτήσεις, το πιθανότερο είναι ότι θα πέρασαν καλά. Τα δυο συγκροτήματα έδωσαν το καλύτερο που μπορούσαν και οι ωραίες στιγμές ήταν πολλές.
Φεύγοντας από το χώρο μετά το πέρας του live πληροφορηθήκαμε για τα σοκαριστικά γεγονότα του Παρισιού, οπότε η μουσική πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Δυστυχώς μια κατεξοχήν έκφραση ψυχαγωγίας όπως η μουσική συνδέθηκε με μια από τις πιο σκοτεινές πτυχές του ανθρώπου, τη βία.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος