Ένα πολύ δυνατό heavy rock double bill με δύο συγκροτήματα που ξεκινάνε από διαφορετικές αφετηρίες αλλά μοιράζονται κοινή μουσική αντίληψη απολαύσαμε στο Gagarin στο τέλος (τυπικό έστω) του χειμώνα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η εγχώρια stoner κοινότητα έδωσε σύσσωμη το παρόν και το sold out στο τέλος της βραδιάς έμοιαζε απολύτως λογικό.
Με τους Noise Figures έχουμε ασχοληθεί αρκούντως ως περιοδικό (αλλά και στην εκπομπή μας στο Indieground) μετά την κυκλοφορία του εξαιρετικού δεύτερου άλμπουμ τους Aphelion. Παρότι μόνο δύο άτομα (ντραμς-κιθάρα, στα πρότυπα των White Stripes και των ακολούθων τους), επί σκηνής παρουσίασαν κομμάτια από τα δύο άλμπουμ τους (συν ένα καινούριο) με ιδιαίτερα γεμάτο ήχο. Η εμπειρία από τις συνεχείς περιοδείες αρχίζει να φαίνεται, καμμία σύγκριση με τις παλαιότερες εμφανίσεις τους όπως π.χ. ως support στους Black Rebel Motorcycle Club το 2014. Βέβαια, έχουν πλέον ως σύμμαχό τους μία μεγαλύτερη συλλογή καλών κομματιών να επιλέξουν για το σετ τους. Ορεξάτοι αλλά και ιδιαίτερα επαγγελματικοί στο στήσιμό τους, χαμογελούσαν συνεχώς, δείγμα πως όλα φαίνονταν καλώς από “ψηλά” - άλλωστε και το κοινό έδειχνε να έχει πάρει το μήνυμα και να ανταποκρίνεται με θέρμη στις διαθέσεις του ντουέτου (που, για να μην ξεχνιόμαστε, ως μονάδες προέρχεται από μπάντες όπως οι Zebra Tracks και οι Flakes).
Η πρώτη εμφάνιση των Σουηδών Asteroid στην Ελλάδα σηματοδότησε παράλληλα την επιστροφή τους στην «ενεργό δράση» μετά από ένα σύντομο διάλλειμα, κατά το οποίο το συγκρότημα είχε κηρύξει «παύση εργασιών». Άριστη συγκυρία λοιπόν για να τους απολαύσουμε ζωντανά. Το σχήμα από το πασίγνωστο (στους φίλους του στοιχήματος και στους στονεράδες) Örebro (τόπος καταγωγής και των σαφώς γνωστότερων και «ομόσταβλών» τους Truckfighters) είναι από τα πιο αξιόλογα της Σουηδικής σκηνής (έχουμε ξαναγράψει ότι η Σουηδία διαθέτει εδώ και χρόνια μια τρομερή heavy rock σκηνή και μαζί με την Γερμανία αποτελούν τις υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού stoner). Δύο δουλειές έχουν στο ενεργητικό τους οι Asteroid καθώς και μια τρίτη στα σκαριά, από την οποία είχαμε την τύχη να είμαστε οι πρώτοι που πήραν μια γεύση!
Μπορεί να φάνηκε αρχικά ότι τους έλειπαν ελαφρώς οι αυτοματισμοί (λογικό αν αναλογιστούμε ότι ήταν ανενεργοί τα τελευταία χρόνια) αλλά κατά τα λοιπά, ως μπάντα απέδωσαν πολύ καλά. Το βαρύ ψυχεδελικό τους heavy rock, στα πρότυπα της ευρωπαϊκής σχολή του stoner, ακουγόταν πολύ μεστό και γεμάτο, χάρη βεβαίως και στον άψογο ήχο του Gagarin. Οι τρεις μουσικοί έδειχναν να το απολαμβάνουν (άλλωστε προέρχονταν από σημαντική αποχή από τα live), όπως φυσικά και το κοινό, που αντιδρούσε θερμά σε κάθε κομμάτι τους.
Μια ώρα και ένα τέταρτο κράτησε η εμφάνιση των Asteroid δικαιολογώντας, πλήρως τον όρο double bill που είχε αποδοθεί στο live, ουσιαστικά μιλάμε για χρόνο ενός τυπικού headline show του συγκροτήματος. Κι ήταν τέτοια η απόδοση του γκρουπ, που μπορούμε να στοιχηματίσουμε ότι θα τους ξαναδούμε σίγουρα στη χώρα μας. Μοιάζει από εκείνες τις περιπτώσεις που το συγκρότημα συντονίζεται με την πρώτη με το κοινό και χτίζεται μια σχέση που διαρκεί στο χρόνο. Το μέλλον θα δείξει αν θα επαληθευτούμε.
Στην περίπτωση των All Them Witches όλα έγινα πολύ γρήγορα. Μέσα σε τέσσερα χρόνια (το συγκρότημα σχηματίστηκε μόλις το 2012) κυκλοφόρησαν τρία LP και κατάφεραν να γίνουν γνωστοί από «στόμα σε στόμα» στο κοινό που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στο χώρο του heavy rock. Η τεχνολογία έχει κάνει πλέον τόσο γρήγορη τη μετάδοση της πληροφορίας (ιδιαίτερα μέσω των social media), ώστε σύντομα το γκρουπ απέκτησε ένα σημαντικό πυρήνα οπαδών και στην Ελλάδα, αρκετά μεγάλο ώστε να προσκληθούν να παίξουν και στη χώρα μας και να γεμίσουν με χαρακτηριστική άνεση το venue.
Όσοι δεν είχαν οπτική επαφή με το συγκρότημα, πιθανώς να πίστευαν ότι αποτελείται από γενειοφόρους μακρυμάλληδες και σε κάθε περίπτωση ζόρικους τύπους. Πιο έξω δεν θα μπορούσαν να πέσουν. Τα μέλη της μπάντας πιο πολύ έμοιαζαν με nerds ή hipsters παρά με σκληρούς rockers. Όμως το να κρίνεις από την εμφάνιση, δεν είναι ο πιο σωστός τρόπος ούτε και στη μουσική κι αυτό αποδείχθηκε περίτρανα και στο live των All Them Witches. Επίσης, βλέποντας επί σκηνής τους τέσσερις μουσικούς δεν μπορούσες παρά να διαπιστώσεις το νεαρό της ηλικίας τους. Σε αυτό πιθανότατα οφείλεται το ότι η μπάντα έδειχνε απειρία πάνω στη σκηνή. Ωστόσο, το ταλέντο και η δεξιοτεχνία ήταν ικανά να κάνουν το πρόβλημα να φαντάζει ασήμαντο. Και η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορούσες να βρεις άλλα μειονεκτήματα στο live τους, πέραν φυσικά της χαμηλής έντασης των πλήκτρων στη μίξη του ήχου (αυτό ήταν ακόμα πιο χτυπητό, για όσους έχουν συνδυάσει τα πλήκτρα στο σκληρό ήχο με την πλούσια χρήση τους από μουσικούς σαν τον Jon Lord των Deep Purple για παράδειγμα).
Από εκεί και πέρα η απόδοση των Αll Them Witches ήταν εντυπωσιακή και όσο περνούσε η ώρα, έμοιαζε ακόμη εντυπωσιακότερη, πραγματικά σπουδαία. Πέραν του ότι ως μονάδες ήταν άψογοι ο καθένας στο όργανο του, το κυριότερο ήταν ότι οι συνθέσεις τους αναδεικνύονταν στη ζωντανή εκτέλεση τους. Η μουσική τους μπορεί να εντάσσεται στη Αμερικάνικη σχολή του heavy rock, όμως δεν περιορίζεται στο συγκεκριμένο γενικότερο πλαίσιο, αφού είναι ποτισμένη με blues (κατάγονται άλλωστε από το Nashville του Τennessee). Ειδικά στο τελευταίο τους άλμπουμ Dying Surfer Meets His Maker το blues ηχόχρωμα είναι πιο έντονο και μάλιστα με μοντέρνα άποψη, σαν αυτή, για παράδειγμα, των Black Keys (της περιόδου μέχρι το Brothers, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις).
Όταν πετυχαίνεται ο συνδυασμός ικανότατων στις ζωντανές εμφανίσεις μουσικών με σπουδαίες συνθέσεις τότε ένα συγκρότημα έχει τα σημαντικότερα εφόδια να πετύχει. Στην περίπτωση των All Them Witches ο συνδυασμός αυτός έχει επιτευχθεί, δίχως αμφιβολία, οπότε ο ντόρος γύρω από το όνομα τους είναι απολύτως δικαιολογημένος. Για να είμαστε ειλικρινείς, είχαμε αρκετό καιρό να δούμε μια νέα μπάντα στο χώρο του heavy rock που να μας εντυπωσιάσει τόσο πολύ. Συνεπώς, με βάση όλα τα παραπάνω μπορούμε δικαίως να πιστεύουμε ότι ήρθαν για να μείνουν.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος-Μιχάλης Κουρής
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
