Τέσσερα άκρως αξιόλογα σχήματα φιλοξενήθηκαν το περασμένο Σάββατο στο An σε ένα πολύ ενδιαφέρον συναυλιακό «πακέτο». Όσοι γενναίοι προτίμησαν αντί να δουν τον τελικό του Champions League να κατέβουν τα σκαλιά του ιστορικού club σίγουρα δεν θα μετάνιωσαν για την επιλογή τους.

Οι 10Code είχαν το πιο δύσκολο έργο όλων καθώς ανέβηκαν στη σκηνή ακριβώς στις 9:00 μπροστά σε λιγοστό κόσμο για να σημάνουν την έναρξη της βραδιάς. Για την Αθηναϊκή μπάντα τα έχουμε ήδη πει με αφορμή την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους Swiftlets (δείτε τι είχαμε γράψει στη στήλη Local Jams) αλλά και τη ζωντανή παρουσίαση του στο 6DOGS. Το κουαρτέτο μας παρουσίασε ένα σφριγηλό και δυναμικό ημίωρο σετ με επιλογές από την παρθενική τους δουλειά, με τα Transmitter, Swiftlets, All Mine και Animal Crisis να είναι αυτά που ξεχώρισαν. Ο ήχος τους σίγουρα πατάει στα 90s, ωστόσο διαθέτει μια φρεσκάδα που τον κάνει να μοιάζει οικείο στα αυτιά του σημερινού ακροατή. Επίσης, πρέπει να πιστώσουμε στη μπάντα ότι οι μουσικοί της είναι ικανότατοι χωρίς να αναλίσκονται σε περιττά τεχνάσματα για να εντυπωσιάσουν. Τέλος πρέπει να τους αναγνωρίσουμε  ότι έπαιξαν με περίσσιο πάθος σαν να είχαν μπροστά τους ένα γεμάτο club, κάτι που φανερώνει σωστή νοοτροπία και τιμιότητα απέναντι στον θεατή.

 Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι, η κάθοδος των Θεσσαλονικέων Instant Boner στας Αθήνας έδρασε ως το σημαντικότερο κίνητρο για τη μετάβαση των συναυλιάκηδων του Soundgaze στο An Club το Σαββατόβραδο, όχι μόνο διότι λόγω απόστασης δεν τους έχουμε στα πόδια μας (λέμε τώρα…) κάθε λίγο και λιγάκι, αλλά και διότι τους έχουμε ξεχωρίσει ως μία από τις πλέον ελπιδοφόρες και – ω ναι – πρωτότυπες μπάντες του σύγχρονου ελληνικού heavy rock ήχου. Δηλαδή πόσες φορές έχετε ακούσει το σαξόφωνο να έχει τόσο καίριο ρόλο σε μία τέτοια μπάντα; Και δεν είναι μόνο αυτό: οι άμεσες blues αναφορές (μέχρι και «έμπειρα» άλμπουμ μας πρότειναν στη συνέντευξη), η άγνοια κινδύνου για μουσικά ταξίδια σε μονοπάτια μόνο για τολμηρούς, η ευχάριστη χιουμοριστική διάθεση – όλα αυτά συν την εκτελεστική δεινότητα που ξεδιπλώθηκε μπροστά μας για 45 περίπου λεπτά της ώρας, σε υποχρέωναν να χειροκροτήσεις με την ψυχή σου και να ζητάς να πάρουν κι άλλο χρόνο για να τους απολαύσεις. Κύριο σημείο αναφοράς τους στο live που παρακολουθήσαμε, το τελευταίο τους ΕΡ, αλλά μάλλον στο Perfect Sunday από το ομώνυμο πρώτο ΕΡ έγινε ο πραγματικά κακός χαμός από μία θαρρείς heavy/ψυχεδελική/jazz μπάντα. Θα ήμουν ακόμη πιο ευχαριστημένος, βέβαια, αν το σαξόφωνο ακουγόταν με λίγο μεγαλύτερη ένταση στα πιο φασαριόζικα σημεία, αλλά κατά γενική ομολογία, ποιοτικά αλλά και ποσοτικά βρισκόταν στα κόκκινα. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, τα παιδιά ξεπούλησαν τελικά τα CD που είχαν φέρει προς διάθεση, και δίκαια άλλωστε. Οι φίλοι που ζητούν στη μουσική τους τη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά θα πρέπει να τους τσεκάρουν πάραυτα.

Οι Black Hat Bones απολαμβάνουν ήδη σημαντική δημοφιλία στους κόλπους της εγχώριας heavy rock σκηνής, κάτι το οποίο κατάφεραν κυρίως λόγω των πυκνών εμφανίσεων, είτε ως headliners είτε ως support (κάτι που είχαν παραδεχτεί και οι ίδιοι σε παλιότερη συνέντευξη τους στο Soundgaze). Ναι μεν έχουν κυκλοφορήσει εδώ και αρκετό καιρό το πρώτο τους πόνημα High Gain Devil Rockers (το είχαμε φιλοξενήσει κι αυτό στη στήλη Local Jams) ωστόσο στα live είναι που έχει στηριχτεί η μέχρι στιγμής φήμη τους, κάτι που επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά στο An. Το εκ Σπάρτης καταγόμενο σχήμα έδωσε ένα εκρηκτικό live γεμάτο ένταση, νεύρο και τσαγανό. Μπορεί οι συνθέσεις τους να μην διαθέτουν την ηχητική ποικιλία που διαθέτουν για παράδειγμα αυτές των Instant Boner, ωστόσο μοιάζουν να έχουν γραφτεί για να αποδίδονται ζωντανά. Στη συγκεκριμένη εμφάνιση μάλιστα, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε αρκετό από το νέο υλικό τους, το οποίο θα περιλαμβάνεται στην επόμενη δουλειά τους, μαζί με μερικές από τις από τις παλιότερες συνθέσεις τους όπως το El Camino και το High Gain Devil Rockers. Το 45λεπτο που έμειναν στη σκηνή τους αρκούσε για να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα party, άλλωστε όπως είπαμε το υλικό τους προσφέρεται για κάτι τέτοιο, high energy heavy rock ονομάζουν οι ίδιοι τη μουσική τους και στην ουσία αυτό ακριβώς είναι.

Πριν μερικά χρόνια έψαχνα πόσες σκληρές μπαντάρες έχει βγάλει πια αυτός ο Πειραιάς. Στην ίδια αυτή κατηγορία, μπορώ πλέον να κατατάξω και τους Stonebringer, οιοποίοι ξεχώριζαν ηχητικά από το κουαρτέτο συγκροτημάτων που βρέθηκε στο Αν: prog/post-metal με ρίζες στους Mastodon, τους Gojira (όπως μαρτυρούσε και το μπλουζάκι του ντράμερ) αλλά και από όσα rock ή metal συγκροτήματα της ημεδαπής τόλμησαν να ενσωματώσουν στοιχεία από την ελληνική παράδοση στα δυτικότροπα κομμάτια τους. Οι Stonebringer έχουν ομογενοποιήσει αυτήν την τελευταία επιρροή στα riffs τους, με πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα το Pan ή το Dead Kids Blues από το Those Walls, το εξαιρετικό ντεμπούτο τους. Κατά βάση εκεί στηρίχτηκε το setlist της εμφάνισής τους, μίας εμφάνισης που ευτύχησε να έχει ήχο-βόμβα νετρονίου σε ποιότητα και ένταση (το ειδικό ΡΑ που είχε στηθεί ειδικά για αυτό το live έκανε θαύματα). Όσοι «άτυχοι» βρίσκονταν κοντά στα ηχεία, ίσως θα πρέπει να κοιταχτούν το συντομότερο για τυχόν προβλήματα στην ακοή τους! Το λουλουδάτο μπλε πουκάμισο του τραγουδιστή/κιθαρίστα Νίκου θα ήταν το βασικό σημείο συζήτησης της βραδιάς, αν το παίξιμο της μπάντας δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό, διεθνούς κλάσης χωρίς αμφιβολία, που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα αντίστοιχα συγκροτήματα του εξωτερικού. Σπουδαίο κατόρθωμά τους επίσης πως κατάφεραν να συσπειρώσουν το κοινό που παρακολουθούσε, ενώ περιμέναμε πως μετά τους πιο «μαζικούς» Black Hat Bones θα μειωνόταν σημαντικά η συγκέντρωση κοντά στην σκηνή. Η βραδιά έκλεισε με το Emerald και τους ελληνικούς στίχους του επιλόγου του, υπενθύμιση πως η μπάντα που μόλις τελείωσε το σετ της, όπως και κάθε εγχώρια μπάντα, δικαιούται να εκμεταλλευτεί τη μακραίωνη παράδοση της χώρας μας και μάλιστα κατά το δοκούν.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος (10code, Black Hat Bones), Μιχάλης Κουρής (Instant Boner, Stonebringer)

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής