Χωρίς να έχει μπει για τα καλά το φθινόπωρο, η αυλαία της συναυλιακής σεζόν ανοίγει με βουτιές σε σκοτεινή ψυχεδέλεια, που ξεπέρασαν τις προσδοκίες.
Με τα αλάτια ακόμα της τελευταίας βουτιάς, βρισκόμαστε στην οικεία πια Death Disco. Ο κόσμος αργεί να συγκεντρωθεί και με μισογεμάτο το χώρο, οι Cyanna Mercury ανεβαίνουν στη σκηνή. Έχουν στις αποσκευές τους πλέον αρκετό υλικό από τις συναυλίες, τις ζωντανές ηχογραφήσεις, την προετοιμασία του νέου δίσκου και τα live videos. Με δυναμισμό λοιπόν και αυτοπεποίθηση μιας δεμένης μπάντας με εμπειρία μας παρουσίασαν ένα κυματώδες setlist με παλιά και νέα κομμάτια που εκτελέστηκαν σαν γοητευτική ιεροτελεστία. Blues, ψυχεδέλεια και Ανατολή συναντιούνται στις πολυσυλλεκτικές συνθέσεις τους. Αποκορύφωμα το δυναμικό και καθηλωτικό Nothing We Can Do, ενισχυμένο με το τουμπερλέκι του Spyrea Sid (frontman) αλλά και μια βοήθεια στα τύμπανα από τον Diamond Pr (κιθάρα). Μετά από την εξαιρετική τους αυτή εμφάνιση έχουν ανεβάσει τον πήχη για τα επερχόμενα live τους και εντείνουν την αναμονή του νέου album Archetypes.
Ο χώρος πλέον έχει γεμίσει και η Αθήνα είναι έτοιμη να συναντήσει το Τόκυο. Οι Kikagaku Moyo παρ’ότι νεοστύτατοι ως σχήμα, φαίνεται να κατακτούν γοργά τους λάτρεις της ψυχεδέλειας. Η 5μελής μπάνα ανεβαίνει στη σκηνή και προετοιμάζεται με ήρεμους ρυθμούς και η εικόνα τους, ήρεμη, ταπεινή, βγαλμένη από μια άλλη εποχή, δε μας προϊδεάζει με τίποτα για αυτό που πρόκειται να συμβεί: Εναλλαγές στο χωροχρόνο, 60’s folk τζαμαρίσματα και heavy εκρήξεις. Τη μία στιγμή παραδίνεσαι σε γαλήνιες μυσταγωγικές μελωδίες με πρωταγωνιστή το sitar του Ryu και τη φωνή του Tomo και την επόμενη το κεφάλι συντονίζεται με το μπάσσο του Kotsuguy και τα απίστευτα drums του Go. Οι κοσμικοί Ιάπωνες έχουν την αμέριστη προσοχή μας και ας φαινόμαστε χαμένοι σε ένα άλλο σύμπαν. Ο σκοπός τους έχει επιτευχθεί. Smoke and Mirrors, Silver Owl και το δυνατό Tree Smoke, από τις πιο ξεχωριστές τους στιγμές. Η πράσινη ζάχαρη (Green Sugar) έχει εισχωρήσει στον οργανισμό μας χωρίς να το καταλάβουμε και στην παραζάλη του εθισμού, η μπάντα μας αποχαιρετάει. Το κοινό παρακαλεί για encore και οι φιλοξενούμενοι δεν μπορούν να το αρνηθούν.
Ένα εξαιρετικό βράδυ στα στενά του Ψυρρή λοιπόν, μας καθησύχασε πως μετά από το πιο έντονο και γεμάτο συναυλιακά καλοκαίρι, η αυλαία άνοιξε ευοίωνα ανοίγοντας μας ταυτόχρονα και την όρεξη για μεγάλες στιγμές.
Κείμενο / Φωτογραφίες: Shanti Thomaidi
