Print this page
Τρίτη, 08 Νοεμβρίου 2016 06:09

Live review: Smoke The Fuzz Fest - Post-Mortem Edition Day 1: Russian Circles / Helen Money @ Vox, 5/11/2016

Written by 

Το τρίτος σκέλος του Smoke the Fuzz Fest ήταν αφιερωμένο στον post ήχο (εξ ου και Post-Mortem Edition), φιλοξενώντας, στις δυο μέρες του, δυο από τα κορυφαία σχήματα του είδους: τους Russian Circles και τους Cult of Luna. Η πρώτη μέρα άνηκε στους Αμερικανούς Russian Circles, η επιστροφή των οποίων στη χώρα μας (μετά από έξι χρόνια) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύκολα, θριαμβευτική!

Βρεθήκαμε από νωρίς στον άνετο χώρο του Vox (που εξωτερικά κοσμείται από μια γιγάντια αφίσα του μεγάλου Αντύπα) για να παρακολουθήσουμε, με κάποια περιέργεια, το support act, την τσελίστρια Helen Money (πραγματικό όνομα Alison Chesley). Η αλήθεια είναι το όνομα δεν μας είναι οικείο, ωστόσο μιλάμε για μια μουσικό με πολύ μεγάλη δισκογραφία. Ανάμεσα στις δεκάδες ηχογραφήσεις και συνεργασίες της βλέπουμε ονόματα όπως Bob Mould, Mono, Russian Circles και Jarboe. H Helen Money κυκλοφόρησε φέτος μέσω της αξιόλογης Thrill Jockey το άλμπουμ Become Zero και ανέλαβε να ανοίγει τις συναυλίες των Russian Circles σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιοδεία τους. Πολλοί θα αναρωτηθούν τι δουλειά έχει μια τσελίστρια σε μια ροκ συναυλία, ωστόσο θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μόνο ατμόσφαιρα Ωδείου και κλασικίζουσας νοοτροπίας δεν έφερε επί σκηνής. Μόνη της πάνω στη σκηνή, μοναχά με το τσέλο (το οποίο έπαιζε μάλιστα όρθια) και συνοδεία τα ατελείωτα πετάλια (που θα ζήλευαν πολλοί κιθαρίστες) μας έδωσε ένα δείγμα της δουλειάς της. Ο ήχος της Helen Money ήταν βαρύς, σκοτεινός και το παίξιμο της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «βίαιο», εντελώς μακριά από τα στερεότυπα που έχουμε για τους τσελίστες. Ο ρόλος της βέβαια ήταν αντικειμενικά δύσκολος καθώς έπαιζε μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό που ανυπομονούσε να παρακολουθήσει τους Russian Circles, ωστόσο όσοι έχουν ανοιχτά αυτιά πιθανώς να βρήκαν ενδιαφέρουσες στιγμές στο 40λεπτο set της αμερικανίδας μουσικού.

Τα έξι χρόνια που μεσολάβησαν από την προηγούμενη εμφάνιση των Russian Circles, ήταν σίγουρα πολλά και δημιούργησαν αίσθημα αδημονίας στους πολυάριθμους fans. Το «άλμα» από το μικροσκοπικό Rodeo στο σαφώς πολύ μεγαλύτερο Vox, από μόνο του αρκεί για να επιβεβαιώσει την ραγδαία αύξηση της δημοτικότητας του γκρουπ. Μπορεί ο post ήχος να μην διανύει ημέρες δόξας και η πρόσφατη παραγωγή της μπάντας να μην αγγίζει τα δυσθεώρητα ύψη των τριών πρώτων άλμπουμ της, ωστόσο οι Russian Circles είναι πολύ σπουδαίο σχήμα και αξίζει δικαιότατα την αναγνώριση από ένα ευρύτερο ακροατήριο. Το συγκρότημα από το Σικάγο κυκλοφόρησε φέτος το LP Guidance, το οποίο κινείται σε ανάλογη λογική με τα πρόσφατα άλμπουμ του και αυτή τη φορά η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός του προγράμματος της ευρωπαϊκής περιοδείας τους.

Τα καλά νέα ήρθαν από το ξεκίνημα κιόλας της εμφάνισης τους καθώς ο ήχος ήταν ογκώδης, βαρύς και κυρίως καθαρός, ενώ και η μπάντα έδειχνε σε εξαιρετική φόρμα. Πραγματικά δεν μπορείς να μην εκθειάσεις την εκτελεστική δεινότητα του trio. Οι ευρηματικές κιθάρες του Mike Sullivan, οι κολοσσιαίες μπασογραμμές του Brian Cook και τα «μηχανικά» τύμπανα του Dave Turncrantz δημιουργούσαν ένα εκκωφαντικό και συνάμα συναρπαστικό τείχος θορύβου. Ειλικρινά ήταν δύσκολα να βρεις κάποιο ψεγάδι στο live της μπάντας. Ως παλιός fan του γκρουπ θα μπορούσα να διατυπώσω το κλασικό «παράπονο» των παλιών fans «γιατί δεν παίζουν περισσότερα παλιά κομμάτια» αλλά όπως σωστά παρατήρησε ένα φίλος «τα παλιά κομμάτια, τα έπαιζαν παλιά», οπότε κάπου εδώ τελειώνει και η συζήτηση, αφού και το νέο υλικό πρέπει να έχει τη δική του ευκαιρία. Βέβαια, όποτε κατά τη διάρκεια του live ακούστηκαν παλαιότερες συνθέσεις του γκρουπ, οι αντιδράσεις ήταν ενθουσιώδεις, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Youngblood (με το οποίο μάλιστα έκλεισαν) κατά τη διάρκεια του οποίου δημιουργήθηκε ένα μικρός χαμός. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι στους τρεις πρώτους δίσκους τους (Enter-2006, Station-2008, Geneva-2009), καθιερώθηκε ο τόσο χαρακτηριστικός ήχος των Russian Circles και η σημασία τους για το post metal δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πλέον.

Ξαναγυρνώντας στο ουσιαστικό κομμάτι της συναυλίας, δεν μπορούσες να μην παρατηρήσεις το πόσο καλοκαρδισμένα λειτουργούσε το γκρουπ, όπως και το ότι κάθε λεπτομέρεια του live ήταν καλά προσεγμένη. Επίσης, ήταν ξεκάθαρη η διαφορετικότητα τους από τα υπόλοιπα γκρουπ του post rock/metal, ενώ η πλειονότητα από αυτά ποντάρει στις εκρήξεις και στις κορυφώσεις, οι Russian Circles έκαναν την διαφορά με τα περιβόητα καταιγιστικά περάσματα μέσα στα κομμάτια (είναι τόσο χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να ονομαστούν «περάσματα Russian Circles»), αποφεύγοντας τα περιττά κρεσέντα και τους εύκολους εντυπωσιασμούς.

Αυτό που θα μπορούσα προσωπικά να πω συνοψίζοντας, είναι ότι θεωρούσα ανέκαθεν τους Russian Circles σπουδαίο γκρουπ, φεύγοντας από το Vox είχαν ανέβει ακόμα περισσότερο στην εκτίμηση μου. Το συγκεκριμένο live είναι από τις περιπτώσεις που οι προσδοκίες επαληθεύονται και αυτό που μένει είναι μια αίσθηση ευχαρίστησης (μέχρι την επόμενη φορά, φυσικά!)

 Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής

Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

 

 

Ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 (συγκεκριμένα τη χρονιά για την οποία έχει τραγουδήσει ο Jimi Hendrix), όταν πια οι Joy Division είχαν πάψει ήδη να υπάρχουν από καιρό (ευτυχώς υπήρχαν οι New Order!). Μετά από χρόνια αναζητήσεων ανακάλυψε αυτό που έψαχνε σε μια έρημο, έκτοτε λατρεύει οτιδήποτε σχετίζεται με τους Kyuss. Πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε το rock & roll θα έπρεπε να το έχουμε ανακαλύψει. Επίσης, είναι βέβαιος ότι ο Έλβις ζει κάπου ανάμεσα μας… 

Latest from Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

Related items

Media