Οι αμερικάνοι Phantogram ταξίδεψαν για πρώτη φορά στη χώρα μας και έφεραν μαζί τους τον φρέσκο ήχο τους που συντονίζεται με την σημερινή πραγματικότητα της μουσικής βιομηχανίας.
Φτάνοντας στις 9:00 ακριβώς στο Fuzz βρήκαμε τους Someone Who Isn't Me ήδη στη σκηνή. Σύντομα βέβαια διαπιστώσαμε ότι βρίσκονταν στη διαδικασία του soundcheck και δεν είχε ξεκινήσει νωρίτερα η εμφάνιση τους. Αφού παρακολουθήσαμε την αμήχανη, είναι η αλήθεια, διαδικασία της συνεννόησης των μουσικών με τους ηχολήπτες, το γκρουπ αποχώρησε για να επανέλθει μετά από λίγα λεπτά για να εκκινήσει το live τους. Μετά το πρώτο κομμάτι όμως ήταν σαν να επιστρέψαμε στη διαδικασία του soundcheck, καθώς ένα τεχνικό πρόβλημα οδήγησε σε μια καθυστέρηση αρκετών λεπτών μέχρι να διορθωθεί με τη συνδρομή και του ηχολήπτη. Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, οι SWIM είναι ένα νεοσύστατο σχήμα που περιλαμβάνει μέλη από παλιότερες μπάντες όπως οι Berlin Brides και οι Katrin The Thrill, με ήχο που κινείται στo γνώριμo πλαίσιo της electro pop. Οι συνθέσεις που ακούσαμε έμοιαζαν ακόμα πρωτόλειες, ωστόσο ανάμεσα τους υπήρχαν τα δυο κομμάτια που γνωρίσαμε από το single που κυκλοφόρησε η Inner Ear (στη συλλεκτική σειρά A Distant Victory Singles Club), τα οποία αποτέλεσαν σαφώς τις καλύτερες στιγμές του set τους. Ο λόγος για το Stop and Remember στο οποίο τα φωνητικά ανήκουν στη Σtella και το Leap of Faith στο οποίο συμμετέχει ο Coti K. Θα αναμένουμε να σχηματοποιήσουν το υλικό τους και να διαμορφώσουν τον ήχο τους για να μπορέσουμε να έχουμε πιο ξεκάθαρη εικόνα.
Μετά από μικρή καθυστέρηση οι νεοϋορκέζοι Phantogram ανέβηκαν στη σκηνή 10 λεπτά πριν τις 11:00. Οι Josh Carter και Sarah Barthel συνοδεύονταν από δύο ακόμα μουσικούς στα τύμπανα και στα πλήκτρα, στην πορεία μάλιστα είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε ότι η τετράδα λειτουργούσε σαν μια πολύ δεμένη μπάντα. Έχοντας κυκλοφορήσει πριν λίγους μήνες το τρίτο τους άλμπουμ (ονομάζεται απλώς Three) ήταν δεδομένο ότι θα ξεκινούσαν με νέα κομμάτια. Έτσι ακριβώς έγινε, με τα You’re Mine και Same Old Blues. Οι Phantogram διαθέτουν ωστόσο αρκετό υλικό πλέον για να φτιάξουν ένα μεστό και ισορροπημένο set list. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι το set list ήταν διαρθρωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρηθεί αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού ενώ παράλληλα να χωρέσουν σχεδόν ολόκληρο το νέο τους δίσκο. Δεν θα μπορούσαν φυσικά να παραλείψουν τα hits από τις προηγούμενες δουλειές τους, όπως το When I’m Small (από το ντεμπούτο τους Eyelid Movies του 2010) και Fall In Love (από το Voices του 2014), με τα οποία μάλιστα έκλεισαν το κανονικό μέρος της εμφάνισης. Επανήλθαν αμέσως μετά στη σκηνή με τον Carter να τραγουδά σχεδόν a cappella το Barking Dog, το οποίο ακολούθησε το Cruel World, πριν το αναμενόμενο φινάλε με το megahit από το περσινό τους δίσκο, το ραδιοφωνικό You Don’t Get Me High Anymore, το οποίο συγκέντρωσε και τις περισσότερες αντιδράσεις από πλευράς κοινού. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα γνωστότερα κομμάτια τους η πιτσιρικαρία στις πρώτες σειρές τραγουδούσε όλους τους στίχους από την αρχή ως το τέλος.
Μια ώρα και 20 λεπτά περίπου διήρκησε το live των Phantogram, χρόνος αρκετός ώστε να αποδείξουν ότι είναι μια μπάντα που διαθέτει αρετές. Όσο για την πρωταγωνίστρια της βραδιάς, την Sarah Barthel, παρότι δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι διαθέτει εντυπωσιακή φωνή, στη σκηνή ήταν το λιγότερο απολαυστική. «Γέμισε» τη σκηνή χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές και περιττές κορώνες. Ικανή και στο μουσικό κομμάτι καθώς συνεισέφερε σε πλήκτρα και σε μπάσο. Όσο για την εμφάνιση της (επειδή όλα είναι θέμα γούστου) καλύτερα δείτε τις φωτογραφίες.
Αν έπρεπε να βάλουμε πρόσημο σε αυτή την πρώτη εν Ελλάδι παρουσία των Phantogram, αυτό θα ήταν χωρίς αμφιβολία θετικό. Μπορεί η δισκογραφία τους να μην περιλαμβάνει αριστουργηματικές συνθέσεις, ωστόσο μας προσέφεραν ένα χορταστικό και προσεγμένο σε όλα show. Επαγγελματικό σε κάθε επίπεδο. Και το σημαντικότερο όλων: διασκέδασαν και με το παραπάνω τον κόσμο (όταν μιλάμε για ποπ μουσική είναι σημαντικότατος παράγοντας). Μοναδικά αρνητικά που θα μπορούσαμε να καταγράψουμε, η όχι αναμενόμενη προσέλευση (ειδικά αν σκεφτούμε ότι πρόκειται για όνομα με airplay) και ότι παρέλειψαν το κομμάτι με τίτλο… Bill Murray! Κατά τα λοιπά οι Phantogram αποδείχθηκαν ιδανική επιλογή για διασκέδαση για το Σαββατιάτικο βράδυ.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
