Πέμπτη, 08 Ιουνίου 2017 19:52

Live Review: Release Athens 2017 (Day 1): Röyksopp/Moderat/Larry Gus/The Rattler Proxy/Etten, Πλατεία Νερου, 2/6/2017

Written by 

Η πρώτη μέρα της δεύτερης διοργάνωσης του Release Athens ήταν αφιερωμένη στους ηλεκτρονικούς ήχους, με δυο ονόματα που θα μπορούσαν να βρίσκονται στο line up οποιουδήποτε ευρωπαϊκού φεστιβάλ αυτή την εποχή. Μαζί τους τρία ονόματα από την εγχώρια σκηνή, πάντα με προσανατολισμό στην ηλεκτρονική μουσική. Η πρώτη πραγματικά καλοκαιρινή μέρα της χρονιάς ήταν ιδανική για την κάθοδο προς τη θάλασσα και την Πλατεία Νερού, με το event να καταλήγει αναμενόμενα σε ένα απολαυστικό πάρτυ.   

Etten

Η κατάρτιση του προγράμματος των εμφανίσεων στα φεστιβάλ ενέχει πάντα δυσκολίες, καθώς μοιραία αδικούνται σε μόνιμη βάση τα συγκροτήματα που βγαίνουν πρώτα. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει φυσικά κόσμος που δουλεύει και δύσκολα θα βρεθεί πριν τις 7:00 στο συναυλιακό χώρο αλλά και δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν να έρθουν μόνο για τα δύο τελευταία ονόματα που τους ενδιαφέρουν.

Η  Etten για παράδειγμα, το μουσικό «όχημα» της Ελένης Τζαβάρα, που αποτέλεσε την πρώτη εμφάνιση του φετινού festival θα ήταν πολύ πιο ταιριαστό αν ξεκινούσε  το live λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, παρά στις έξι το απόγευμα που έβραζε το Φάληρο.

Ατμοσφαιρική ηλεκτρονική μουσική με πλούσιο συναίσθημα, κομμάτια που άνετα θα μπορούσαμε αν τα βάζαμε όλα μαζί να δημιουργήσουν ένα πολύ όμορφο soundtrack. Ο κόσμος ήταν πολύ λίγος ακόμα, αλλά το χειροκρότημα η Etten το εισέπραξε.

The Rattler Proxy

Οι Rattler Proxy είχαν πιθανότατα το δυσκολότερο έργο στην πρώτη μέρα του φεστιβάλ. Κι αυτό γιατί η κατά βάση σκοτεινή μουσική τους ακούγεται σαφώς πιο ταιριαστή μετά τα μεσάνυχτα παρά στο απογευματινό λιοπύρι, μέσα στο οποίο κλήθηκαν να παίξουν. Ο Μάκης Παπασημακόπουλος θα άξιζε, χωρίς αμφιβολία, τον τίτλο του ήρωα του φεστιβάλ καθώς εμφανίστηκε μαυροντυμένος και με κουκούλα τη στιγμή που ο ήλιος έκαιγε αδυσώπητα, με αποτέλεσμα ο ιδρώτας στο πρόσωπο του να κυλάει «ποτάμι». Στο καθαρά μουσικό κομμάτι το duo (τον Παπασημακόπουλο συμπληρώνει ο Λουκάς Σαββίδης στα ηλεκτρονικά) που κυκλοφόρησε πέρσι το ντεμπούτο του Vertebrata, παρουσίασε ένα σύντομο αλλά θαρρώ αντιπροσωπευτικό της δουλειάς τους set. Η οποία δουλειά τους χαρακτηρίζεται από τους «κοφτούς» ηλεκτρονικούς ήχους, τις δυσοίωνες μελωδίες και τις αναπόφευκτες αναφορές στους πρωτοπόρους Suicide. Παρότι σύντομη, όπως προείπαμε, η εμφάνιση τους δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι είχε το ενδιαφέρον της. Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι ανάμεσα στις συνθέσεις τους ακούστηκε και μια αγνώριστη εκδοχή του αγαπημένου Cracking Up των Jesus and Mary Chain.

Larry Gus

Όνομα: Παναγιώτης Μελίδης, a.k.a. Larry Gus. Tόπος καταγωγής: Βέροια. Αυτά είναι τα βασικά πράγματα που πρέπει κάποιος να ξέρει για τον Larry Gus. Αν δεν τα ξέρατε πριν το live σας τα είπε ο ίδιος μαζί με άλλα προσωπικά στοιχεία της  ζωής τους (συν ένα εξαιρετικά περιγραφικό και τελείως αποτυχημένο αστείο με ...εντερικό περιεχόμενο).

Επίσης αν περιμένατε να δείτε έναν χαλαρό τύπο πάνω από την κονσόλα του να γυρίζει διακόπτες, πέσατε τραγικά έξω. Ο Larry Gus την Παρασκευή στη Πλατεία Νερού είχε συγκεντρωμένη την ενεργητικότητα όλων των ανθρώπων που βρισκόντουσαν κάτω από τη σκηνή.  Η επιλογή του να παίξει κυρίως κομμάτια με στίχο αντίθετα από το αρχικό του υλικό που είναι κατά κύριο λόγο ορχηστρικό τον δικαίωσε απόλυτα. Ο συνδυασμός ηλεκτρονικών ήχων, οι λούπες φωνητικών, οι κραυγές,  τα τύμπανα και ο ανεξέλεγκτος χορός του Larry Gus τράβηξαν όλα τα βλέμματα πάνω του δικαίως. Ο ρυθμός που δημιουργεί η μουσική του είναι αδύνατον να σε αφήσει ασυγκίνητο, πόσο μάλλον να κάθεσαι αναπαυτικά στη θέση σου.

Moderat

Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει, ο κόσμος είχε αρχίσει να καλύπτει όλη την περιοχή μπροστά στη σκηνή της Πλατείας Νερού και το Release Festival είναι έτοιμο να παρουσιάσει το ένα από τα δύο μεγάλα ονόματα της πρώτης βραδιάς. Οι Moderat [πρόκειται για συνδυασμό των Modeselektor (Gernot Gronsert και Sebastian Szary) και του Apparat (Sascha Ring)] μετά την πολύ πετυχημένη τους εμφάνιση στην Αθήνα το χειμώνα στο Gazi Music Hall, όπου είχαν παρουσιάσει και κομμάτια από το τελευταίο τους δίσκο III, επέστρεψαν στο Φάληρο και στην καλοκαιρινή Αθήνα για να δώσουν ακόμη μια συναυλία μπροστά από το Αθηναϊκό κοινό. Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος η επιμέλεια του φωτισμού και των εφέ ήταν καταπληκτική, δίνοντας μια υπέροχη μίνιμαλ αισθητική στον ηλεκτρονικό ήχο που δημιουργούσαν οι Βερολινέζοι. Ακόμη και το setlist ήταν συναφές με αυτό του Νοεμβρίου, δημιουργώντας μία αίσθηση déjà-vu σε όσους είχαν παρεβρεθεί και τότε, καθόλου δυσάρεστη όμως μιας και η απόδοση της τριάδας ήταν για ακόμη μία φορά εξαιρετική. Παρότι δεν συμφωνούμε (διότι η ατμόσφαιρα του κλειστού club ταιριάζει περισσότερο στη μουσική τους και τονίζει ακόμη περισσότερο τα visuals που χρησιμοποιούν), συναντήσαμε ακόμη και άτομα που θεώρησαν καλύτερη την εμφάνισή τους στο Release!

 

Τα κομμάτια των Moderat όσο πέρναγε η ώρα δίνανε όλο και μεγαλύτερη ώθηση και παλμό στο κοινό που έβρισκε αφορμή για να αποθεώσει με χειροκρότημα το ηλεκτρονικό τρίο. Μετά το βασικό set ακολούθησε και ένα άτυπο encore για να αποχαιρετίσουν το καταπληκτικό κοινό της Αθήνας. Χαραγμένα στη μνήμη των παρευρισκόμενων θα μείνουν κυρίως κομμάτια όπως το Rusty Nails, Bad Kingdom και A New Error (να τα θεωρήσουμε πλέον τυπικά highlights των εμφανίσεών τους;), αλλά και η αίσθηση πως το ελληνικό κοινό ίσως βρήκε (από το πουθενά, κατά πολλούς) την επόμενη αγαπημένη του συναυλιακή μπάντα. Είναι άξιο προσοχής πόσο συμμετείχε το κοινό στη συναυλία με το χορό και τις επευφημίες του και πόση ενέργεια έδινε πίσω στην μπάντα, ανάδραση που κερδίζεται με την αναμφισβήτητη αξία των Moderat.

Röyksopp

Μετά το άψογο, δωρικό set των Γερμανών Moderat, τη σκυτάλη πήραν οι σαφώς πιο εξωστρεφείς Νορβηγοί Röyksopp. Με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη μέρα του Release περιστρεφόταν γύρω από την ηλεκτρονική μουσική, η επιλογή του σχήματος από τη Νορβηγία ως headliner έμοιαζε λογική μιας και η μουσική τους κάνει «γκελ» εδώ και χρόνια στο ελληνικό κοινό, ενώ παράλληλα είναι από εκείνα τα ονόματα που μπορούν να στήσουν με άνεση ένα πάρτι, ό,τι δηλαδή απαιτούσε το κλείσιμο της πρώτης μέρας του φεστιβάλ.

Δύο περίπου δεκαετίες είναι ενεργοί οι Röyksopp, έχοντας καταφέρει να φτιάξουν καλό όνομα με τις ζωντανές εμφανίσεις τους αλλά και τα άλμπουμ τους. Το τελευταίο από αυτά με το χαρακτηριστικό τίτλο The Inevitable End (2014), είχε ανακοινωθεί ότι θα είναι η τελευταία ολοκληρωμένη δουλειά τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα πάψουν οι live εμφανίσεις τους.

Με ένα κομμάτι από τη συνεργασία του duo με την Σουηδή τραγουδίστρια Robyn ξεκίνησε η εμφάνιση τους. Ο λόγος για το πολύ γνωστό Monument, από το κατά γενική ομολογία πολύ επιτυχημένο συνεργατικό EP Do It Again (2014). Καθόλου τυχαία από τη συγκεκριμένη δουλειά ακούστηκαν οι τρεις από τις πέντε συνθέσεις που περιείχε: Με το Say it ολοκληρώθηκε το κανονικό μέρος της εμφάνισης και με το Do It Again έκλεισε το encore. Ενδιάμεσα απολαύσαμε μια επιλογή από τη δισκογραφία τους, με αγαπημένα κομμάτια σαν το Eple (η γνωστότερη σύνθεση τους, από το ντεμπούτο τους Melody A.M του 2001), το υπέροχο Sordid Affairs, το αιθέριο Running to the Sea (αμφότερα από το τελευταίο τους άλμπουμ), το The Girl and the Robot (επίσης συνεργασία με την Robyn, που βρισκόταν στο LP Junior του 2009) και φυσικά το What Else Is There? (περιλαμβανόταν στη δεύτερη δουλειά τους The Understanding του 2005 και τα φωνητικά άνηκαν στην τρομερή Karin Dreijer Andersson των Knife), η απόδοση του οποίου ήταν σαφώς πιο beat-ατη από την αντίστοιχη ηχογραφημένη αλλά απογυμνωμένη από την τόσο όμορφη μελωδία που το κατέστησε ραδιοφωνικό hit και στη χώρας μας.

Το δίδυμο των  Svein Berge - Torbjørn Brundtland βρισκόταν πίσω από το πάγκο με τα ηλεκτρονικά που είχε στηθεί στο μπροστινό μέρος της σκηνής και ακριβώς από πίσω σε ένα υπερυψωμένο βάθρο (μάλλον άβολη τοποθέτηση) ανέβαινε η πραγματικά εντυπωσιακή Σουηδή τραγουδίστρια Jonna Lee. Τα ηλεκτρονικά set αυτού του τύπου πάσχουν πάντοτε από στατικότητα, πέραν από το πάγκο με τα ηλεκτρονικά που τοποθετούνται οι μουσικοί, ελάχιστα πράγματα συμβαίνουν στη σκηνή (το ίδιο ακριβώς μπορεί να ειπωθεί και για τους Moderat παρότι ο Apparat αναλαμβάνοντας το ρόλο του frontman άφηνε συχνά τον πάγκο για να κατευθυνθεί προς το μικρόφωνο, αλλά και πάλι αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποφευχθεί η μοιραία στατικότητα). Οι Röyksopp είχαν την ευτυχία να έχουν μαζί τους την αεικίνητη Jonna Lee, η οποία ήταν αδύνατο να περιοριστεί στο βάθρο που της είχε παραχωρηθεί, κατεβαίνοντας συχνά και κινούμενη σε όλα το μήκος και πλάτος της ομολογουμένως τεράστιας σκηνής. Σε αυτά προσθέστε ότι και από φωνητικής άποψης η σουηδή τραγουδίστρια ήταν επαρκέστατη. Σαφώς πιο περιορισμένος ο ρόλος του άγγλου Jamie McDermott (frontman του γνωστού και στην Ελλάδα συγκροτήματος The Irrepressibles), ο οποίος ανέλαβε το μικρόφωνο σε λίγα κομμάτια (η εμφάνισή του έφερνε περισσότερο σε Άγγλο τουρίστα, καμία σχέση με την απαστράπτουσα Lee…).

Μετά από 1,5 ώρα και με την σκηνή να έχει γεμίσει κομφετί, οι Röyksopp μας αποχαιρέτησαν οριστικά. Αν έπρεπε σε αυτό το σημείο να κάνουμε μια αποτίμηση της πρώτης μέρας του δεύτερου Release Athens, το πρόσημο θα ήταν θετικό. Τα δυο «βαριά» ονόματα του φεστιβάλ έδωσαν δυο ικανοποιητικά show, αποζημιώνοντας τον αρκετό κόσμο που κατέβηκε στην Πλατεία Νερού. Από εκεί και πέρα ο ήχος δεν είχε προβλήματα όπως και γενικότερα η όλη διοργάνωση. Μένει να δούμε πως θα κυλήσουν και οι άλλες δυο μέρες του Release, για να έχουμε την πλήρη εικόνα.

 

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος – Παναγιώτης Μαλαφής/ Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής - Παναγιώτης Μαλαφής

Soundgaze team

Fix your gaze on music!

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα