Τρίτη και καλύτερη, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εμφάνιση των All Them Witches στην Αθήνα, σε ένα κατάμεστο Gagarin. Το γκρουπ επέστρεψε στα μέρη μας μετά από αποχή λίγων μηνών και επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά τις υψηλές προσδοκίες που έχουμε από αυτό.
Οι Deaf Radio που επιλέχτηκαν ως σαπόρτ σχήμα, είναι αρκετά φρέσκο συγκρότημα, καθώς το ντεμπούτο άλμπουμ τους με τίτλο Alarm κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, και το συγκεκριμένο live ήταν μια καλή ευκαιρία για να τους γνωρίσει περισσότερος κόσμος. Για όσους δεν έχουν ακούσει το Alarm, θα πρέπει να πούμε ότι ο ήχος της μπάντας έχει σαφή προσανατολισμό: ακουμπά γερά στη βάση που θεμελίωσαν οι Queens of the Stone Age (το είχαμε επισημάνει και στην κριτική του δίσκου, εξάλλου). Επί σκηνής οι Deaf Radio παρουσιάζονται πολύ δεμένοι, με άφθονη ενέργεια και εμφανή εκτελεστική ικανότητα. Για να το πούμε με απλά λόγια, παίζουν πολύ καλά και αυτό… βγαίνει προς τα έξω. Διαθέτουν επίσης συνθέσεις - δυνητικά hits, όπως το Revolving Doors με το οποίο μπήκαν δυναμικά και το Backseats με το οποίο έκλεισαν την εμφάνιση τους. Έχοντας παρακολουθήσει προσεκτικά την πορεία τους μέχρι σήμερα είμαι βέβαιος ότι το σχήμα έχει τις δυνατότητες και τις προοπτικές να προοδεύσει, αυτό που θα θέλαμε να δούμε στην επόμενη δουλειά τους ή στα επόμενα live τους είναι ένας πιο «δικός» τους ήχος, ένα πιο διακριτό στίγμα. Βεβαίως, επειδή αυτά θέλουν το χρόνο τους, είμαστε πρόθυμοι να τους περιμένουμε γιατί μοιάζουν ότι το αξίζουν.
Τους All Them Witches θα μπορούσαμε με ευκολία να τους χαρακτηρίσουμε ως τα παιδιά – θαύματα του αμερικάνικου heavy rock. Κι αυτό γιατί μέσα σε λίγα μόλις χρόνια κατάφεραν τα κυκλοφορήσουν τέσσερις εξαιρετικούς δίσκους και ταυτόχρονα να καθιερωθούν στο πλαίσιο της σκηνής και στα μάτια των ακροατών σαν να υπάρχουν για πολλά περισσότερα χρόνια. Μέσα στα κατορθώματα τους θα μπορούσαμε να κατατάξουμε το γεγονός ότι μέσα σε δύο χρόνια έχουν καταφέρει να εμφανιστούν τρεις φορές στην Ελλάδα, οι οποίες στέφθηκαν όλες από μεγάλη επιτυχία.
Οι τετράδα από το Νάσβιλ του Τενεσί ανέβηκε στις 10 ακριβώς στη σκηνή συναντώντας θερμή υποδοχή, ενώ λίγο νωρίτερα είχαν την ευκαιρία να… λικνιστούν υπό τους αθάνατους ήχους των Queen! Ο frontman τους Michael Parks από μικροφώνου μας ενημέρωσε για το ενθουσιασμό τους για το γεγονός ότι επέστρεφαν στην Ελλάδα και επίσης επειδή το συγκεκριμένο live ήταν το τελευταίο της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, οπότε μετά το τέλος του θα μπορούσαν πια να σκέφτονται μόνο την επιστροφή στα σπίτια τους.
Η αλήθεια είναι ότι και ο ενθουσιασμός από την απέναντι πλευρά (αυτή της πλατείας) ήταν μεγάλος, παρότι δεν υπήρχε η περιέργεια της πρώτης φοράς (τότε μαζί με τους αγαπημένους Σουηδούς Asteroid) και η προηγούμενη επίσκεψη τους απείχε μόλις ένα χρόνο (στα πλαίσια του Smoke The Fuzz Festival). Εν τω μεταξύ το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει το τέταρτο άλμπουμ του Sleeping Through the War, το οποίο το διατήρησε στην επικαιρότητα κρατώντας επίσης «ζεστή» τη σχέση του με το κοινό.
Στο ουσιαστικό κομμάτι τώρα, αυτό της παρούσας ζωντανής εμφάνισης τους, οι All Them Witches αποδείχτηκαν άξιοι από κάθε πλευρά. Πρώτα και κυριότερα εκτελεστικά, τα παιδιά παρότι νεαρά σε ηλικία χαρακτηρίζονται από αξιοπρόσεκτη δεινότητα στα όργανά τους, χωρίς ποτέ να καταφεύγουν σε εύκολους εντυπωσιασμούς. Ο τόσο μεστός, μπετόν αρμέ θα έλεγες ήχος που παρουσίασαν στο Gagarin, επιβεβαιώνει τα παραπάνω (το γεγονός ότι χρησιμοποιούν πλήκτρα κάνει ακόμα πιο γεμάτο και πλούσιο το ηχητικό αποτέλεσμα). Κατά δεύτερον, έχουν την οξυδέρκεια να καταρτίσουν ένα set list που καταφέρνει να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον, συνδέοντας άψογα παλιό και νέο υλικό. Όσοι ανυπομονούσαν να ακούσουν το Talisman ή το Charles William, είχαν την ευκαιρία να τα ακούσουν σε άψογες εκτελέσεις, διπλά-δίπλα σε καινούρια όπως το Internet και το Alabaster. Για τα δυο τελευταία πρέπει να σημειωθεί ότι αποδόθηκαν με εντυπωσιακό τρόπο, σαφώς ένα κλικ καλύτερα από τις ηχογραφημένες εκδοχές τους στο φετινό Sleeping Through Τhe War. Τρίτον, έχουν την ευχέρεια της αλληλεπίδρασης με τον κόσμο, είτε πρόκειται για το χιούμορ και τα αστειάκια του Parks είτε για τη γενναιοδωρία του drummer Robby Staebler να δώσει καμιά δεκαριά μπαγκέτες για να γίνει παιγνίδι από κάτω (έστω κι αν ο αποδέκτης των μπαγκετών αποδείχτηκε γνήσιος Ελληνάρας, μη δείχνοντας την παραμικρή διάθεση να τις μοιραστεί με τους υπολοίπους παρά μόνο να τις κρατήσει όλες για την πάρτη του…).
Κλείνοντας, αυτό που κρατάμε από το live είναι ότι υπήρξε χορταστικό, τόσο σε διάρκεια (ξεπέρασε τη μιάμιση ώρα), όσο και από πλευράς παραγωγής μουσικής. Την ίδια στιγμή η εμφάνιση τους χαρακτηρίστηκε από αξιοπρόσεκτη οικονομία σε όλα τα επίπεδα, απέφυγαν να κάνουν οτιδήποτε το περιττό. Παρουσίασαν εν ολίγοις χαρακτηριστικά μπάντας φτασμένης και εμπειρότατης, παρά το νεαρό της ηλικίας των μελών του συγκροτήματος. Γενικότερα, η εντύπωση που δίνουν είναι ενός γκρουπ προσηλωμένου στο στόχο του και παράλληλα προσγειωμένου στην πραγματικότητα (κάτι που διαφαίνεται και από τα λεγόμενα τους στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν). Οι All Them Witches δικαιώνουν σταθερά όλους εμάς που τους πιστέψαμε εξ΄αρχής και μάλιστα με τρόπο εμφατικό. Ευελπιστούμε να συνεχίσουν να το κάνουν για πολλά χρόνια ακόμα.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
