Η άνοιξη είναι το μεταβατικό στάδιο από το χειμώνα στο καλοκαίρι, και στη συναυλιακή Αθήνα άνοιξη σημαίνει το ζέσταμα του κόσμου για τα καλοκαιρινά festival που ευτυχώς για τη διασκέδασή μας, δυστυχώς για τις τσέπες μας, πλημμυρίζουν την πόλη τα τελευταία χρόνια.
Το Release Athens Festival το καλοκαίρι του 2017 σίγουρα ανέδειξε διάφορα συγκροτήματα που το ελληνικό κοινό είτε έβλεπε για πρώτη φορά είτε όχι. Ένα από αυτά είναι οι Kadebostany, που παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, το περασμένο καλοκαίρι, χάρισαν ένα πολύ ωραίο live στο κόσμο που βρέθηκε στη Πλατεία Νερού. Ασφαλώς δεν χρειάστηκαν αυτή την εμφάνιση για να κερδίσουν τη συμπάθεια του κόσμου. ’Ηδη από το 2011 οι Kadebostany έχουν μια σταθερή παρουσία στους ραδιοφωνικούς σταθμούς της χώρας και έχουν γίνει εξαιρετικά αναγνωρίσιμοι, εξού και οι συχνές επισκέψεις τους στα συναυλιακά venues ανά την Ελλάδα.
Η εισαγωγή τέλειωσε και το σκηνικό γνώριμο: στο Fuzz από νωρίς ο κόσμος έχει αρχίσει να παίρνει θέση μέσα στο χώρο, που δεν άργησε να γεμίσει. Στη σκηνή πρώτοι εμφανίστηκαν οι Foam. Πρόκειται για ελληνικό σχήμα, ντουέτο που αποτελείται από τη Μαρία Σαχπασίδη και τον Διονύση Μόρφη (μέλη των Afformance), που κινείται σε ένα πολύ γνώριμο για την εποχή στυλ ηλεκτρονικής μουσικής, με κομμάτια άλλα ατμοσφαρικά και άλλα που έχουν πιο δυναμικό χαρακτήρα. Οι συνθέσεις που έπαιξαν προέρχονταν μεταξύ άλλων από το πρώτο τους EP με τίτλο Colourblind. Οι Foam σε γενικές γραμμές έδειξαν ότι είναι ένα μουσικό project που επιβάλλεται να κάνουν το επόμενο βήμα από το EP στο ολοκληρωμένο LP.
Μετά το τέλος της εμφάνισης των Foam, τo σκηνικό άρχιζε να προσαρμόζεται για τις ανάγκες του live των Κadebostany. Ένα τεράστιο πανό/visual effect καλυψε το πίσω μέρος της σκηνής και τα μέλη της Ευρωπαικής Δημοκρατίας του Καντεμποστάν παρουσιάζονται μπροστά στο κοινό τους που τους υποδέχτηκε με ένα μεγάλο χειροκρότημα.
Το τετραμελές συγκρότημα από την Ελβετία ξεκίνησε δυναμικά με τα κομμάτια Soldier of Love, Cathedral και Voodoo Love για να κλείσει η πρώτη τετράδα με την πρώτη μεγάλη απουσία από το setlist του καλοκαιριού (φυσικά μιλάμε για την εκδοχή τους στο Crazy in Love της "Queen Bee" Beyonce). Παρά τις προσπάθειες των μελών των Kadebostany το κοινό δεν ήταν πολύ δεκτικό στα κομμάτια που δεν γνώριζαν, με ολοφάνερο αντιπαράδειγμα τα Castle in the Snow, τα Early Morning Dreams, Mind if I Stay και το Save me, που αποτελεί και το πιο πρόσφατο κομμάτι τους που ακούγεται στα FM. Αποκορύφωμα της βραδιάς, η μετακίνηση της frontwoman Christina στο κέντρο του χώρου που βρισκόταν το κοινό, για να ερμηνεύσει το κομμάτι που έκανε πασίγνωστούς τους Kadebostany στη χώρα μας, το Walking with a Ghost. Πολύ ωραία η ερμηνεία τους, παρόλο που πρόκειται για ένα κομμάτι που σίγουρα δεν είναι κομμένο και ραμμένο για τη συγκεκριμένη φωνή.
Σε γενικές γραμμές η δυναμική τους στη χώρα μας και η ανταπόκριση του κόσμου έφερε την περιοδεία προώθησης του Monumental Chapter I και από τα μέρη μας, αλλά στο τέλος της βραδιάς μας άφησαν χωρίς να έχουν προκαλέσει ιδιαίτερες συγκινήσεις. Μην αναρωτιέστε αν θα ξανάρθουν... φυσικά και ναι.
Υ.Γ. Έδω πρέπει να πούμε πως εκτός από τη σκηνική παρουσία ενός συγκροτήματος και τη μουσική τους, ο κόσμος που βρίσκεται κάτω από τη σκηνή αποτελεί ένα βαρόμετρο και ενδεικτικό στατιστικό για το είδος του ακροατηρίου της μπάντας. Δυστυχώς το βράδυ του Σαββάτου ο συναυλιακός χώρος ήταν κατά πλειοψηφία γεμάτος με ραδιοφωνικό κοινό. Αυτός ο όρος περιγράφει τον ακροατή που αδιαφορεί για το σύνολο μιας συναυλίας, με εξαίρεση τα κομμάτια που ήδη ξέρει από το ραδιόφωνο. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ξέρει τα 4 από τα 12 κομμάτια που μπορεί να έχει ένας δίσκος (όχι ότι εμείς τα ξέρουμε, άλλωστε), αλλά ότι δεν σέβεται την ίδια τη παρουσία του συγκροτήματος πάνω στη σκηνή ούτε εκείνους που βρίσκονται στο χώρο για να ακούσουν τους καλλιτέχνες και όχι τα προβλήματα του διπλανού του (αν θες να τα μάθεις, στήσου σε μια ουρά δημόσιας υπηρεσίας).
Κείμενο: Παναγιώτης Μαλαφής / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
