Οι Θεσσαλονικείς Naxatras παρουσίασαν ζωντανά το τρίτο τους άλμπουμ σε ένα κατάμεστο Gagarin, επιβεβαιώνοντας με εμφατικό τρόπο την τεράστια δυναμική που έχουν αναπτύξει μέσα στα λίγα χρόνια της ύπαρξης τους.
Η βραδιά άνοιξε με τους Supersoul, οι οποίοι αποτελούν μια από τις πρόσφατες ποιοτικές προσθήκες στα πλαίσια του heavy rock (με την ευρύτερη έννοια) ήχου. Η αθηναϊκή μπάντα κυκλοφόρησε το περασμένο φθινόπωρο το αξιόλογο ντεμπούτο της Faith Bender και έχει δώσει ήδη το «παρών» σε αρκετές σκηνές τον τελευταίο καιρό. Αυτό που διαφοροποιεί ελαφρώς το στυλ τους από τα περισσότερα γκρουπ του χώρου είναι οι έντονες αναφορές στα blues (με μοντέρνα ματιά, προφανώς), που θεωρώ πως αποτελεί και το δυνατό τους στοιχείο. Απόλυτα δεμένοι ως σύνολο (βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει οποιοδήποτε trio), παρουσίασαν με ενέργεια και πάθος τις συνθέσεις τους, από τις οποίες αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε μία, αυτή θα ήταν το έξοχο Manipulator. Μπορεί στα 40 περίπου λεπτά που έμειναν στη σκηνή να μην ακούσαμε κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτά που ακούμε σε κάθε heavy rock live, ωστόσο το στίγμα που άφησαν οι Supersoul ήταν σίγουρα θετικό. Είναι αναμφίβολα πάνω από το μέσο όρο της σκηνής και διαθέτουν έναν χαρισματικό frontman, ο οποίος με τη μεστή, μετρημένη και ουσιώδη παρουσία του προσέθετε το κάτι παραπάνω. Μετά από αυτή την πρώτη επαφή μαζί τους, από εδώ και πέρα θα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την πορεία τους.
Αποτελεί σημαντικό κατόρθωμα για οποιοδήποτε εγχώριο γκρουπ να παρουσιάζει τη νέα του δουλειά σε ένα χώρο μεγάλο και ιστορικό όπως το Gagarin, ειδικά αν αυτό είναι γεμάτο. Το περασμένο Σάββατο ήρθε η σειρά των Naxatras να γευτούν τη χαρά που συνεπάγεται ένα τέτοιο επίτευγμα, καθώς το venue της Λιοσίων γέμισε ασφυκτικά για χάρη τους. Βεβαίως, αυτό δεν ήρθε από το πουθενά, έμοιαζε ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, το προηγούμενο δίσκο τους το είχαν παρουσιάσει στο σαφώς μικρότερο Death Disco. Μπορεί να είχε ακολουθήσει η εμφάνιση τους στη μεγαλύτερη σκηνή της Αθήνας, το Academy, όμως εκεί είχαν τον ρόλο του support στους 1000mods. Εδώ πλέον μιλάμε για τη συναυλία τους ως headliners στον μεγαλύτερο (μέχρι στιγμής) χώρο (το επιβεβαίωσαν κι οι ίδιοι στην πρόσφατη συνέντευξη που μας παραχώρησαν. Ως κίνηση έμοιαζε αναμενόμενη μιας και η συνεχώς αυξανόμενη δημοφιλία τους δικαιολογούσε το μεγάλο άλμα που επιχείρησαν.
Στις 10:30 η τριάδα εκ Θεσσαλονίκης εκκίνησε με το εξαιρετικό You Won't Be Left Alone, κομμάτι με το οποίο αρχίζει το φετινό άλμπουμ τους III. Ως φρέσκο ηχογράφημα, ο νέος τους δίσκος είχε δικαιωματικά την τιμητική του καθώς κατέλαβε περίπου τη μισή διάρκεια της συναυλίας τους. Νομίζω πως μαζί με το θαυμάσιο On The Silver Line και το χαοτικό Machine δημιούργησαν τις θετικότερες εντυπώσεις, μεταξύ των επτά συνθέσεων του άλμπουμ. Φυσικά τιμήθηκαν και οι πρώτες τους ηχογραφήσεις, αρχής γενομένης με το εντυπωσιακό Sun Is Burning.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του live πίσω από το συγκρότημα εμφανίζονταν οι πολύ προσεγμένες προβολές που είχαν ως βάση το artwork της πρόσφατης δουλειάς τους και «έδεναν» άψογα με τη μουσική τους. Ακόμα, η μπάντα φρόντισε να προσθέσει μερικά «εξτραδάκια» για να γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το θέαμα, έτσι περίπου στο μέσο της συναυλίας ανέβηκε στη σκηνή μια χορεύτρια, ονόματι Ρωξάνη, της οποίας το body painting βασιζόταν επίσης στο εξώφυλλο του III. Επίσης, προς το τέλος, επί σκηνής τους συνόδευσε και ένας δεύτερος κιθαρίστας, ο οποίος τους συνέδραμε στα πιο μελωδικά κομμάτια (White Morning και Spring Song) με τα οποία επέλεξαν να ολοκληρώσουν το κύριο μέρος του live. Για το encore η επιλογή του I Am The Beyonder έμοιαζε επιβεβλημένη, καθώς ζητήθηκε με πάθος από το κοινό, το οποίο ανταμείφθηκε με μια μεγαλειώδη εκτέλεση, η οποία διανθίστηκε με ένα Hawkwind πέρασμα (μπορείτε να φανταστείτε από ποιο κομμάτι τους συγκεκριμένα…).
Συνολικά θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια άκρως ικανοποιητική εμφάνιση από τους Naxatras, την οποία θα μπορούν να μνημονεύουν στο μέλλον ως ένα highlight της διαδρομής τους. Η μπάντα ξεδίπλωσε της αρετές της εκτελεστικά και παράλληλα ανέδειξε αυτές του υλικού της, το οποίο βασίζεται σε έναν αρμονικό συνδυασμό του ψυχεδελικού heavy rock με τις διδαχές των μέγιστων Pink Floyd (όποιος προσέξει τη δουλειά στις κιθάρες το αντιλαμβάνεται με ευκολία). Κάτι που θα θέλαμε να δούμε είναι περισσότερη ένταση και ενέργεια από του τρεις μουσικούς (ίσως αν πρόσεθεταν κάποια πιο δυναμικά κομμάτια, όπως το εκρηκτικό Muscle Red Horse από το EP του 2016 να τους βοηθούσε σε αυτό τον τομέα). Αυτό όμως είναι κυρίως θέμα εμπειρίας και όχι ικανοτήτων, οπότε δεν έχουμε αμφιβολία ότι στο μέλλον θα καλυφθεί το συγκεκριμένο (ας το πούμε) κενό. Από την άλλη, απέναντι τους είχαν ένα αποκλειστικά νεανικό κοινό να γεμίζει το χώρο. Το νεαρό της ηλικίας είχε ως επακόλουθο τον άκρατο ενθουσιασμό και τη ζωντάνια, που σίγουρα συγκαταλέγονται στα θετικά αλλά και μια έλλειψη προσήλωσης (που δεν το λες θετικό, φυσικά). Ειδικά σε κάποια σημεία η κουβέντα και οι φωναχτές συζητήσεις ήταν ανυπόφορες και εντελώς εκτός κλίματος (οι δυο κοπέλες που στέκονταν δίπλα μου, συζήτησαν διεξοδικά όλα τα θέματα της εβδομάδας – μαθήματα στη σχολή, γκομενικά, Κωστόπουλος κτλ- και κάπου ενδιάμεσα άκουσαν και λίγη μουσική).
Κλείνοντας, απλώς να σημειώσουμε ότι είναι πραγματικά σπουδαίο νέες μπάντες του heavy rock να έρχονται να προστεθούν στις παλαιότερες που γεμίζουν οποιοδήποτε χώρο εμφανίζονται. Έτσι σε αυτό το μικρό γκρουπ που περιλαμβάνει παλαιότερα σχήματα (Nightstalker, Planet of Zeus, 1000mods συν V.I.C) μπορούμε να προσμετράμε πια και τους Naxatras. Όπως έχουμε ξαναγράφει, διαθέτουν στόφα μεγάλης μπάντας και το αξίζουν δικαιωματικά.
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
Φωτογραφίες: Shanti Θωμαΐδη
