Τετάρτη, 03 Σεπτεμβρίου 2014 21:00

Live review: Anathema @ Stage Volume One, 30/8/2014

Written by 

Δεν είμαι ο πρώτος που αναρωτιέται πώς κούμπωσαν τόσο καλά οι Βρετανοί Anathema στην ψυχοσύνθεση του ελληνικού κοινού, ενώνοντας κάτω από την μουσική τους διάφορες μεταλλικές (πρωτίστως) φυλές. Το τελικό αποτέλεσμα: μία δημοφιλία που τους φέρνει στη χώρα μας κάθε χρόνο σχεδόν, είτε στο πλαίσιο ενός ακουστικού show, είτε ως σταθμό μίας ολοκληρωμένης περιοδείας. Τώρα που έχουν και ένα νέο άλμπουμ προς προώθηση, η βόλτα στα μέρη μας ήταν επιβεβλημένη.

Η 15λεπτη απόκλιση από το ανακοινωθέν πρόγραμμα έμοιαζε τεράστια. Ίσως γιατί τα τελευταία χρόνια έχουμε καλομάθει στην συνέπεια διοργανωτών και συγκροτημάτων στο χρονοδιάγραμμα, ίσως γιατί στον αέρα ήταν διάχυτη η ανυπομονησία των οπαδών που γέμισαν ασφυκτικά το Stage Volume One, κι ας επρόκειτο για το τελευταίο αυγουστιάτικο Σάββατο του 2014. Στο venue συναντήσαμε υψηλές θερμοκρασίες – είτε αυτές προκαλούνταν από την ζέστη που επικρατούσε – είπαμε, γεμάτο το μαγαζί μήνα Αύγουστο – είτε από την θέρμη των οπαδών που περίμεναν να δουν για ακόμη μία φορά το αγαπημένο τους συγκρότημα. Οι Anathema ξεκίνησαν δυνατά με το The Lost Song Part 1 και μπορούσες να νιώσεις την ενέργεια στην σκηνική τους παρουσία, ειδικά στο τελικό ξέσπασμα, όπου φάνηκε περισσότερο το βάθος του ήχου με τον έναν drummer (Daniel Cardoso – παραγωγός που αρχικά προσελήφθη στους Anathema ως… πληκτράς) και τον έναν κρουστό (John Douglas) συνεργαζόμενους. Η Lee Douglas, η οποία μετά από 10 χρόνια επιτέλους παρουσιάζεται ως μόνιμο μέλος της μπάντας, έχει αποκτήσει την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να στέκεται στην σκηνή δίπλα στα (τρία!) αδέρφια Cavanagh και πλέον δεν είναι το τυπικό backup στα φωνητικά. Ίσα ίσα που διασκεδάζει εξίσου με τους υπόλοιπους.

Η στροφή των Anathema στα τρία τελευταία άλμπουμ, δηλαδή μετά το ουσιαστικό reboot μιας μπάντας που επισήμως δεν διαλύθηκε ποτέ, αλλά κατά περιόδους εμφάνισε πολλά σημάδια ύποπτης αδράνειας, βρήκε τους οπαδούς τους, όπως μετά από κάθε αλλαγή, διχασμένους – όμως στο live ήταν «όλοι» εκεί. Παλαιότεροι αλλά κυρίως νεότεροι, που έχουν μεν ως φυλαχτό κάτω από το προσκέφαλό τους το Alternative 4, αλλά επιδοκιμάζουν ταυτόχρονα την πιο art rock πλευρά που εμφανίζουν μετά το προαναφερθέν reboot. Σε εκείνους απευθυνόταν κυρίως το live του Σαββάτου. Η πρώτη μιάμιση ώρα της συναυλίας περιελάμβανε αποκλειστικά κομμάτια της πρόσφατης περιόδου, χωρίς να «σπάσει» με κάποια παλαιότερη σύνθεση. Από την μία, οι Anathema είναι πλέον μία διαφορετική μπάντα και δικαιούται να παρουσιάσει το τωρινό της πρόσωπο χωρίς να νιώθει την πίεση των οπαδών να «παίξουν τα παλιά», από την άλλη όμως δεν θα προβληματιζόταν κανείς με μία ανακατάταξη στα κομμάτια του setlist και το live πιθανώς να κυλούσε πιο στρωτά. Το κοινό έδειξε να γνωρίζει αρκετά καλά μέχρι και τα κομμάτια του Weather Systems, ενώ ήταν φανερό πως δεν είχε εμπεδώσει το πρόσφατο Distant Satellites. Για τα ακόμη παλαιότερα, εννοείται πως δεν υπάρχει καν λόγος αναφοράς ξανά στο «κλικ» που κάνουν συγκεκριμένα άλμπουμ των Anathema στους Έλληνες οπαδούς του.

Στην πορεία των ετών, έχουμε παρακολουθήσει συναυλίες των Anathema με διαφορετική δυναμική. Ανασύρω αυτές με τον νεανικό αυθορμητισμό και την ανεπανάληπτα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα (π.χ. Ρόδον), τις μάλλον μέτριες (Τεχνόπολη, ως support στους Porcupine Tree), τις εντελώς διαφορετικές, ακουστικές (σε διάφορα μικρότερα venues) και τις πιο «τυπικές» αλλά και πάλι καλές (Fuzz). Η συναυλία του Σαββάτου θα πρέπει να μείνει στη μνήμη μας κυρίως διότι οι Anathema εμφανίστηκαν καλύτεροι από ποτέ ως μπάντα: δεμένοι, χωρίς προφανή λάθη, με σοβαρότητα στην ερμηνεία χωρίς αχρείαστους θεατρινισμούς (γι’ αυτό και ακούσαμε ίσως την καλύτερη εκτέλεση του One Last Goodbye στην Αθήνα, με τον Vinnie Cavanagh να μην καταφεύγει σε υπερβολές και το κοινό, φυσικά, να συνοδεύει με συγκλονιστικό τρόπο – αλλά και ένα πολύ ώριμα παιγμένο Shine On You Crazy Diamond λίγων δευτερολέπτων ως εισαγωγή για το καταληκτικό crowd-pleaser Fragile Dreams).

Σε άλλα highlights, η διλογία του Untouchable και το Thin Air εδραίωσαν τη νέα άποψη των Anathema για το χτίσιμο των τραγουδιών τους, αποδόθηκαν άψογα και βρήκαν ιδιαίτερα καλή ανταπόκριση από το κοινό. Το Distant Satellites αποδόθηκε όσο πιο Kid-A γίνεται και καθόρισε μία κατεύθυνση πιο ηλεκτρονική που θα μπορούσαν να σκεφτούν οι Βρετανοί για μία επόμενη δουλειά τους (μη βαράτε οι φανς, παρακαλώ!). Το συγκεκριμένο κομμάτι έδρασε ως γέφυρα για ένα μίνι ακουστικό σετ από τον Danny Cavanagh, όπου τελικά αντί για το Seek And Destroy (το προσπάθησε για λίγα δευτερόλεπτα…) ή Pink Floyd ακούσαμε το Are You There (συνοδεία των… κινητών του κοινού στον «ρομαντικό» φωτισμό) και το Parisienne Moonlight (μαζί με την Lee Douglas). Και βέβαια, δεν νοείται αναφορά σε συναυλία των Anathema χωρίς το απαραίτητο υμνολόγιο στην ερμηνεία της Lee Douglas στο σπαραξικάρδιο A Natural Disaster.

Δύο ώρες και δέκα λεπτά πέρασαν, επιβεβαιώνοντας και χρονικά το τίμιον της εμφάνισης των Βρετανών. Encore δεν ακολούθησε, όσο κι αν δέκα λεπτά μετά οι οπαδοί δεν έδειχναν διάθεση αποχώρησης από το Stage Volume One. Αχάριστοι, βρε παιδί μου, αυτοί οι φανς, ποτέ δεν μπορείς να τους έχεις ικανοποιημένους…

Υ.Γ. Είσαι σίγουρος πως ζεις την Ελλάδα του υπαρκτού σουρρεαλισμού, όταν σε συναυλιακό χώρο όπου υπάρχουν παντού αναρτημένες προτροπές «ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΤΕ», μετά μάλιστα από παράκληση του συγκροτήματος, στην είσοδο ο χορηγός μοιράζει… τσιγάρα!

Μιχάλης Κουρής

 

 

Για τον Μιχάλη Κουρή καλύτερα από οποιονδήποτε μιλάνε τα σημειώματα στο ψυγείο του: "Δεν πεινάω δεν πεινάω" "Να έρχεσαι κάθε πέντε λεπτά να με βλέπεις" "Μην πίνεις άλλο" "Δεν μπορείς να πας σε όλα τα live". Ακούει τα πάντα και δεν εννοεί "ακούω ραδιόφωνο" - στον ελεύθερό του χρόνο είναι αφουγκραστής των συμπαθών ζώων σε ζωολογικό κήπο του εξωτερικού που εύλογα επιθυμεί να παραμείνει μυστικός.

Website: www.soundgaze.gr
Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα