Λίγοι είναι οι καλλιτέχνες που μπορούμε να πούμε με σιγουριά εμείς οι “απ’ έξω” ότι διαθέτουν το κοινώς λεγόμενο “άστρο”. Το ”άστρο” μπορεί να ερμηνευθεί ως ποιότητες και χαρακτηριστικά, πολλές φορές δύσκολα μετρήσιμα, που σαν να χαρίστηκαν απλόχερα από μια ανώτερη δύναμη - κυρίως όμως περικλείει ως έννοια την αύρα του καλλιτέχνη και την επιτυχία, το αντίκρισμα που έχει στο κοινό. Σημασία βέβαια δεν έχει μόνο να είσαι αστέρι, αλλά και να έχεις το ανάλογο work ethic ώστε να εκμεταλλευτείς στο έπακρο αυτά τα δώρα. Ως τώρα, σε όλα αυτά τα χρόνια που την παρακολουθώ επί τούτω ή απλώς βρίσκεται στο οπτικοακουστικό μου πεδίο, σε τηλεοπτικές σειρές, μιούζικαλ ή internet live, έχω πειστεί πως η Μαρίνα Σάττι διαθέτει αυτό το άστρο και, το σημαντικότερο, το τροφοδοτεί συνεχώς με σκληρή προσωπική δουλειά. Τα χειροπιαστά αποτελέσματα τα βλέπουμε πλέον στην γενική αποδοχή της Μάντισσας, στην υποδοχή του πρώτου της άλμπουμ (YENNA) και στις αντιδράσεις του κοινού στην πρόσφατη συναυλία της στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής.
Ο Κήπος γέμισε την Παρασκευή το βράδυ από πετσέτες και ψάθες απλωμένες στο γρασίδι. Το κοινό που είχε συρρεύσει εκείνο το όμορφο σούρουπο έψαξε και βρήκε μία πραγματική όαση στο κέντρο της πρωτεύουσας, με απώτερο στόχο να περάσει κάποια ώρα (για την ακρίβεια, μιάμιση) με τη Μαρίνα Σάττι και τους μουσικούς της. Το στυλιζαρισμένο “YENNA” που δέσποζε στα μετόπισθεν της σκηνής προετοίμαζε για αυτό που θα ακούγαμε: μία παρουσίαση (πρώτη μετά την κυκλοφορία του) του ντεμπούτου της, το οποίο προς το παρόν βρίσκεται μόνο ψηφιακά στις γνωστές πλατφόρμες με ανταμοιβή αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ακροάσεις.
Εν αρχή ήταν… το τέλος (του δίσκου), αφού η μπάντα παρουσιάστηκε στην σκηνή για να ερμηνεύσει το εκστατικό MOIROLOI (σ.σ. κρατάμε το ίδιο στυλιζάρισμα στους τίτλους των τραγουδιών του δίσκου), με τη Σάττι απούσα - ακόμη - ως φυσική παρουσία, αλλά παρούσα στο βίντεο κλιπ που έπαιζε στην οθόνη. Όταν ανέβηκε πια, τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες ξεπέρασαν τα τυπικά και πλησίαζαν περισσότερο τις εκδηλώσεις λατρείας… θα έπρεπε όμως να είστε μπροστά όταν ξεκίνησε το SPIRTO KE VENZINI, το οποίο περίμενε η πλειοψηφία ως το πιο φρέσκο χιτ της YENNA. Το κομμάτι έχει και δικό του χορό, γνώριμο από τα Tik-Tok και insta-stories αυτού του κόσμου (σημεία των καιρών, μην τα ξαναλέμε), τον οποίο χορό τίμησαν οι τρεις φωνές στην σκηνή αλλά και όσοι/ες είχαν προετοιμαστεί καταλλήλως σπίτι τους αδημονώντας για τη συγκεκριμένη στιγμή.
Το blend της λαϊκής παράδοσης με την μοντέρνα (ανά χρονική περίοδο) αισθητική δεν ανακαλύφθηκε χθες, όμως η Σάττι πετυχαίνει ως τώρα, πρώτον να μην στηρίζεται μονάχα στην πλούσια ελληνική μουσική (ενδεικτικά Σάββατο Βραδύ, Μαργούδι), αλλά και σε ακούσματα από τον ευρύτερο Βαλκάνιο και γειτονικό χώρο. Όπως την ανατολίτικη διασκευή (εμπνευσμένη από αυτήν του Ομάρ Σουλεϊμάν) του Crystalline της αγαπημένης Björk, ή το Βουλγάρικο Chichovite Konye που αποδόθηκε εκπληκτικά ως φωνητικό τρίο, με τη Σάττι στο κέντρο προφανώς και εκατέρωθέν της τις Ερασμία Μαρκίδη και Έλενα Λεώνη, μέλη και οι δύο στις Fonés. Αυτό το παρεάκι συνεργαζόταν απρόσκοπτα σε όλη τη συναυλία, χαρίζοντας πολλές στιγμές μαγευτικές και ψυχικής ανάτασης.
Η Μάντισσα δικαιούται να φέρει ως παράσημο τον χαρακτηρισμό “crossover hit”, καθώς έκανε έντονη αίσθηση αμέσως, αγαπήθηκε από κοινό διαφορετικών ακουσμάτων, απόλαυσε και ενίοτε απολαμβάνει ακόμη άφθονο τον αέρα των mainstream ερτζιανών και αναγνωρίστηκε ως σημαντικό (ή “κομματάρα”, επί τω λαϊκότερον) από διαφορετικούς μουσικούς κύκλους. Θυμίζουμε πως επρόκειτο για το πρώτο δικό της τραγούδι, αφού ως τότε μόνο διασκευές είχε να παρουσιάσει. Αυτό λοιπόν και οι Κούπες έτυχαν της μαζικότερης τραγουδιστικής συνοδείας από το κοινό.
Όσο για το νέο δίσκο, όλα τα κομμάτια έτυχαν θερμοστάτης υποδοχής και εξαιρετικών εκτελέσεων. Χαρακτηριστικά να πούμε ότι το ADII DROMI, ένα όχι τόσο up κομμάτι, ζητήθηκε για κλείσιμο του encore πιο έντονα από κάθε άλλο (για να σας προλάβω, το SPIRTO KE VENZINI είχε ήδη προλάβει να ξανακουστεί, χορευτική συνοδεία μάλιστα δύο ακόμη φίλων και συνεργάτιδων της Σάττι), φανερώνοντας έτσι μία δυναμική που δεν αντικατοπτρίζεται απαραίτητα στα streaming views. Αν μου επιτραπεί να επιλέξω ένα προσωπικό highlight από τη συναυλία, αυτό θα ήταν σίγουρα το KRITIKO, στο οποίο τιμησε τη μισή ιδιαίτερη πατρίδα της με έναν σύντομο σόλο χορό, αλλά και μουσικά ίσως είναι η πιο ιδιαίτερη αφαιρετική επιμειξία παραδοσιακών και μοντέρνων ρυθμών στο άλμπουμ. Επίσης ειδικά εκεί ένιωσα ότι και οι τρεις μουσικοί που βρίσκονταν πάντα στα μετόπισθεν (Κώστας Φόρτσας στα διάφορα παραδοσιακά πνευστά, Σωτήρης Ντούβας τύμπανα, Αποστόλης Μπουρνιάς κρουστά) είχαν την ευκαιρία να λάμψουν περισσότερο ως σύνολο.
Να είστε σίγουροι ότι, όσο καλά και αν περνούσε το κοινό, ακόμη καλύτερα περνούσε η ίδια η Σάττι επάνω στην σκηνή. Φαινόταν να απολαμβάνει κάθε δευτερόλεπτο και να ανατροφοδοτεί τη θετική ενέργεια του κοινού που την κοιτούσε στα μάτια. Επικοινωνούσε με όλους με παιδικό αυθορμητισμό και ακόμα δεν κολλούσε να αντιμετωπίσει τα όποια λαθάκια της με χιούμορ, σαν να είμαστε παρέα χρόνια. Όταν μάλιστα βλέπεις την καλλιτέχνιδα μετά από μια συναυλία να δέχεται αυτοβούλως την αγάπη του κοινού χαιρετώντας, μιλώντας, αγκαλιάζοντας και βγάζοντας selfie (κρατώντας εκείνη το κινητό) με όποιον της το ζητούσε και να επιμένει πάρα τις συνεχείς παραινέσεις των υπευθύνων του χώρου για αποχώρηση, πείτε μου εσείς ποια θα αισθάνθηκε πιο "γεμάτη" στον απολογισμό της εκείνο το βράδυ…
Κείμενο / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
