Για ένα διήμερο live μεσοβδόμαδα επέστρεψε στην Αθήνα ο Γιάννης Αγγελάκας και παρά την κούραση και το κρύωμα που τον ταλαιπωρούσε, το αποτέλεσμα ήταν για άλλη μια φορά εκρηκτικό.
Η αλήθεια είναι πως δεν μας λείπει ο Γιάννης Αγγελάκας. Παρότι δεν έχει ως βάση τη πρωτεύουσα, η παρουσία του στις σκηνές της είναι τακτική. Μόλις τον περασμένο μήνα βρέθηκε στο Fuzz για δυο sold out συναυλίες και τη προηγούμενη εβδομάδα επανήλθε για δυο ακόμα live στο Academy της Πειραιώς. Αυτή μάλιστα ήταν και η πρώτη του επίσκεψη στο συγκεκριμένο χώρο. Μπορεί να είχε εμφανιστεί κατά το παρελθόν στο ομώνυμο venue που βρισκόταν λίγα μέτρα παρακάτω στον ίδιο δρόμο (θυμηθείτε εδώ και εδώ), αλλά εδώ πλέον μιλάμε για διαφορετικές συνθήκες. Το γεγονός πως το νέο Academy έχει σαφώς υποπολλαπλάσια χωρητικότητα σε σχέση με το παλιό δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για ένα αξιομνημόνευτο διήμερο. Άλλωστε σε μικρό χώρο στην Αθήνα είχε να βρεθεί ο Αγγελάκας από εκείνο το τριήμερο στο An όταν οι 100°C ήταν ακόμα πολύ φρέσκοι. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, και σε αυτή την περίπτωση τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν άμεσα.
Ως είθισται, στο πρώτο μέρος του set ακούγονται τα πιο “ήσυχα” κομμάτια της δισκογραφίας του Αγγελάκα καθώς και οι πιο πρόσφατες ηχογραφήσεις του. “Ακόμα Περπατάω”,“Ακούω Τον Ουρανό Να Γελάει”, “Ποτέ”, “Μόνο Από Τη Λύπη Σου”, αποτέλεσαν μερικές χαρακτηριστικές επιλογές από τους δυο τελευταίους δίσκους του Έχω Κέφια (2022) και Ήσυχα Τραγούδια για Ανέμελα Λιβάδια (2016). Ενδιάμεσα παρενεβλήθηκαν κομμάτια που πλέον θεωρούνται κλασικά για τη solo παραγωγή του Αγγελάκα όπως τα “Η Αγάπη Ορμάει Μπροστά” και “Δικαιοσύνη”. Κι αν αυτά θεωρούνται κλασικά, τι να ειπωθεί για το φοβερό “Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι” από τον ομώνυμο αριστουργηματικό άλμπουμ των Τρυπών, που μας γύρισε σε εποχές που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε.
Το πέρασμα στο δεύτερο κομμάτι των εμφανίσεων του Αγγελάκα σηματοδοτείται παραδοσιακά με το “Ο Χαμένος τα παίρνει όλα” (από τη ταινία με τον ίδιο τίτλο), το οποίο ακολουθείται από μια σειρά τραγουδιών που ξεσηκώνουν πάντοτε το κοινό. Φυσικά η εκπροσώπηση της δισκογραφίας των Τρυπών εδώ είναι ισχυρή με τα “Ακούω την αγάπη”,“Θα ανατέλλω” και “Γιορτή” να συγκεντρώνουν την αγάπη του κόσμου διαχρονικά. “Σιγά μην κλάψω” και “Από εδώ και πάνω” από την άλλη δικαίως κρατούνται για το φινάλε που γίνεται πανηγυρικά με το “Ταξιδιάρα Ψυχή” με τους θεατές να αναλαμβάνουν τα φωνητικά. Στη δεύτερη μέρα που παρακολουθήσαμε εμείς, η προτροπή προς τον Αγγελάκα να μας “δώσει λίγο ακόμα αγάπη” δεν εκπληρώθηκε εν τέλει αλλά παράπονο δεν έχουμε.
Όπως προαναφέραμε, ο Αγγελάκας ταλαιπωρούταν από ένα γερό κρύωμα, ενώ και η κούραση ήταν εμφανής, λαμβάνοντας υπόψη πως το συγκεκριμένο live ήταν το πέμπτο μέσα σε έξι μέρες, όμως αντί αυτά τα δεδομένα να επηρεάσουν αρνητικά την έκβαση της συναυλίας, εντέλει λειτούργησαν θετικά καθώς καθώς επικράτησε ένα πιο χαλαρό κλίμα καθώς και ένας αυθορμητισμός που συνήθως μας λείπει. Αν σε αυτά προσθέσουμε και την κοντινή απόσταση με τον καλλιτέχνη λόγω του μεγέθους του χώρου, τότε μπορούμε να μιλήσουμε πιθανώς για μια από τις πιο αξιομνημόνευτες αθηναϊκές εμφανίσεις του Αγγελάκα τα τελευταία χρόνια.
Κείμενο, φωτογραφία εξωφύλλου: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
