Ο Bryan Adams ξεκίνησε τη δισκογραφία το μακρινό (για κάποιους) 1980… Αρκετά σύντομα, το 1983, ξεχώρισε με τα Cuts like a knife και Straight from the heart. Η έκρηξη έγινε αμέσως μετά, με το LP Reckless (1984) και το ασυναγώνιστο και χιλιοακουσμένο Summer of ’69 μαζί με μια, λίγο ξεχασμένη, συνεργασία με την Tina Turner (It’s only love) και άλλα ακόμα «hits». Η συνέχεια ίσως δεν ήταν τόσο δυνατή αλλά σίγουρα αξιόλογη, καθώς υπάρχει μια «συνέπεια» που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα.
5 Δεκεμβρίου 2023, ήταν μια αρκετά βροχερή, καθημερινή μέρα (Τρίτη). Μετά από επαγγελματικές δραστηριότητες, η ζωντανή μουσική πάντα λίγο ερωτηματικό… η ενέργεια χαμηλά για μένα και την παρέα (Φιλίτσα). Το κοινό, κατά κανόνα 45s+, αρκετοί με τα παιδιά τους (σχεδόν όλοι οι Κ21 με t-shirt Metallica!!!), ήταν ήδη ζεστό πριν την έναρξη. Μια συγκέντρωση που περιμένεις να πετύχεις τους συμμαθητές από το Γυμνάσιο/Λύκειο, ακόμα και αν αυτό ήταν στη Θεσσαλονίκη.
Η συναυλία ξεκίνησε στις 21:20 σε ένα όχι και τόσο, γεμάτο ΟΑΚΑ αδικώντας αυτούς που έλειψαν. Αυτό δεν πτόησε σε καμία περίπτωση τον Bryan Adams και πραγματικά η μουσική συνέχεια, συμπλήρωσε και τα άδεια καθίσματα. Εισαγωγή με Kick Ass, Can’t stop this thing we started, Somebody & 18 Till I Die και έγινε φανερό ότι θα έχουμε μια πολύ ωραία βραδιά. Please forgive me, One night love affair, Shine a light, Heaven, Go down rockin’ που έφτιαξαν ένα ατμοσφαιρικό και μελαγχολικό διάλλειμα για την απώλεια, την απογοήτευση, τη λύτρωση, τη συγχώρεση, τη θύμηση…
Αναφορά στο χαμό της Tina Turner και It’s only love που τραγουδήσανε μαζί όταν ο Bryan ήταν μόλις 24 χρονών. Ανεβασμένος ρυθμός και αρκετό 60’s rock’n’roll (Kids wanna rock, You belong to me, I’ve been looking for you και άλλα πολλά). Έτσι φτάσαμε στο πιο φορτισμένο, ισχυρό και ίσως αναμενόμενο κομμάτι στης συναυλίας (αυτό που μικροί/μεγάλοι ανυπομονούσαν να απολαύσουν). Run to you και στη συνέχεια Summer of ’69 που έκλεισαν το κυρίως μέρος της συναυλίας και άφησαν τεράστια ενέργεια να περιφέρεται μαζί με το φουσκωτό So Happy it Hurts car drone…
Σε αυτό το σημείο ο φίλος μας Bryan, έκανε κάτι που συνηθίζει αρκετά και φυσικά αποτελεί μια ελληνική συνήθεια. «Παραγγελιές». Έτσι ακούσαμε Have you ever really loved a woman, Heat of the night, Room service, Do I have to say the words που μάλλον σπάνια «συμμετέχουν» στο live setlist.
Για το τέλος μας περίμεναν τα Cuts like a knife, Straight from the heart, το All for love σε μια εξαιρετική απόδοση και το Christmas Time στο πνεύμα των ημερών.
Πολύ σύνθετη εμπειρία τελικά. Ο Bryan Adams έχει μια αύρα που κατακλύζει το χώρο. Είναι μια ήρεμη δύναμη. Έχει πολύ καλούς μουσικούς στη μπάντα. Έχει μια ευγένεια και επαφή με το κοινό που δεν το περίμενα και σπάνια συναντά κανείς. Έχει τη δυνατότητα μετάδοσης συναισθημάτων στις δυνατές, πιο σκληρές στιγμές αλλά παράλληλα συγκινεί το ίδιο έντονα και με τις μπαλάντες του. Πραγματικά 18 (till he decides).
Those were the best days of my life…
Κείμενο / Φωτογραφίες: Κωστής Παπαϊωάννου
