Οι Playground Theory κυκλοφόρησαν πρόσφατα το δεύτερο άλμπουμ τους Connect The Dots και με αυτή την αφορμή ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος μίλησε με το γκρουπ για το υλικό της νέας του δουλειάς, την ταλάντευση μεταξύ Ανατολής και Δύσης, τον Ελληνικό στίχο, τις μουσικές τους αναφορές αλλά και το φεστιβάλ των ονείρων τους. Διαβάστε παρακάτω όσα ενδιαφέροντα μας είπαν και παράλληλα γνωρίστε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα pop σχήματα της εγχώριας σκηνής.
Κάθε ντεμπούτο περιλαμβάνει, συνήθως, κομμάτια που έχουν γραφτεί σε βάθος χρόνου. Αντίθετα στο δεύτερο άλμπουμ κάθε συγκρότημα πρέπει να παρουσιάσει συνθέσεις που γράφτηκαν σε σχετικά σύντομο διάστημα, κάτι που δημιουργεί τις περισσότερες φορές ένα επιπλέον άγχος. Συνέβη και σε εσάς αυτό;
Παρ’ όλο που συνήθως επαληθεύεται αυτή η γενίκευση, στο δικό μας δεύτερο album τα πράγματα εκτυλίχθηκαν κάπως διαφορετικά. Στη δική μας περίπτωση, έτυχε να βρισκόμαστε σε έντονα δημιουργική περίοδο λίγο πριν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο μας “Speaking Of Secrets”, οπότε σε κάποιες παρουσιάσεις του, παίζαμε ήδη και κομμάτια που τελικώς μπήκαν στο “Connect The Dots”.
Επίσης, δύο από τα κομμάτια προέρχονται από παλιότερες ιδέες που ξαναδουλεύτηκαν. Έτσι, σε επίπεδο συνθέσεων ήμαστε αρκετά πλήρεις σε σύντομο χρονικό διάστημα. Από την άλλη, η κυκλοφορία έγινε με σχετική καθυστέρηση, οφειλόμενη αφ’ ενός στα δύσκολα προγράμματα των εμπλεκομένων στο album, καθώς και στη διάθεσή μας να το “ξεψαχνίσουμε”, όσο ακριβώς επέβαλλαν τα ποιοτικά standards που είχαμε θέσει.
Στο Connect The Dots διακρίνονται κάποια ανατολίτικα στοιχεία στον ήχο σας. Μουσικά ανήκουμε στη Δύση ή πατάμε πιο γερά στην Ανατολή;
Αν ρωτάτε για εμάς ως PT, νομίζω ότι τα ακούσματά μας ήταν πάντα προς “την δύσιν”! Τελευταία είναι που ανακαλύπτουμε παραδοσιακά και ανατολικά στοιχεία, κάνοντας επιπλέον και βουτιά στο παρελθόν και συνειδητοποιώντας πόσο αυτά ήταν από πάντα παρόντα σε αγαπημένες μας μουσικές.
Η χρήση Ελληνικού στίχου ως πρόσφατα θεωρούταν ταμπού για πολλούς καλλιτέχνες της ανεξάρτητης σκηνής καθώς η γλώσσα μας μοιάζει ξένη προς την pop/ rock μουσική. Εσείς πως πήρατε την απόφαση να έχετε ένα κομμάτι στα Ελληνικά και μάλιστα παραδοσιακό; Να αναμένουμε να υπάρξει συνέχεια;
Υπάρχει ήδη μια τάση “απενοχοποίησης” του ελληνικού στίχου στη σκηνή μας, για την αμεσότητα που προσφέρει η χρήση του, ως έκφραση του καλλιτέχνη και προσέγγιση του κοινού. Όσον αφορά στη δική μας “απόπειρα”, ακούσαμε τυχαία το κομμάτι σε μια μουσική βραδιά με καντάδες στη Ζάκυνθο, μας κυρίευσε και κατέστη αυτόματα πρόκληση να κάνουμε κάτι με αυτό. Επειδή μάλιστα τα επτανησιακά είναι δυτικότροπα πιστεύαμε ότι θα έδενε ιδανικά με τον ήχο μας, ειδικά αν το τραγουδάγαμε στα αγγλικά. Τελικά η μετάφραση αυτή δεν έγινε πότε, οι στίχοι είναι τόσο δυνατοί και ιδιαίτεροι που δεν θέλαμε να τους παραμορφώσουμε στο ελάχιστο. Και φυσικά δεν σκεφτήκαμε ποτέ “ταμπού” και “τάσεις”. Όσο για τη συνέχεια, όλα είναι πιθανά.
Ακούγοντας τη μουσική σας υποθέτουμε ότι αγαπάτε το shoegaze και τη dream pop. Έχουμε μαντέψει σωστά; Κι αν ναι, μπορείτε να ονομάσετε μερικά αγαπημένα σας ακούσματα;
Είναι σίγουρα ένας από τους κύριους άξονες των επιρροών μας - και είναι από μόνος του ένας μεγάλος άξονας με αρκετά διαφορετικά ηχοχρώματα. Ενδεικτικά σε αυτά τα είδη θα λέγαμε: Cocteau Twins, Slowdive, Sigur Ros, Mazzy Star, Radio Dept, This Mortal Coil, Beach House, ΧΧ, Daughter, Julia Holter, M83.
Εδώ και πολλά χρόνια πιστεύουμε ότι πολλά εγχώρια συγκροτήματα αξίζουν να ακουστούν στο εξωτερικό, ελάχιστα όμως έχουν καταφέρει πραγματικά να αποκτήσουν ακροατές εκτός Ελλάδας. Που νομίζετε ότι οφείλεται αυτό; Είναι τελικά θέμα απόστασης ή περισσότερα ζήτημα νοοτροπίας;
Ίσως είναι περισσότερο θέμα commitment. Ποτέ δεν ήταν απλό, 4-5 άνθρωποι να παρατήσουν τις δουλειές τους, για να κυνηγήσουν full-time καριέρα μπάντας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Σίγουρα, όπως άλλαξαν τα πράγματα, γίνεται απλώς δυσκολότερο.
Αν σας ανέθεταν να καταρτίσετε το line up ενός καλοκαιρινού φεστιβάλ, ποια ονόματα από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα επιλέγατε;
Καταρχάς είμαστε πολύ χαρούμενοι για το απίστευτα δυνατό συναυλιακό καλοκαίρι! Αν θέλαμε να φτιάξουμε άλλο ένα φεστιβάλ θα βάζαμε: Queens Of The Stone Age, Prodigy, Stone Roses, Radiohead, Massive Attack, Unkle, Faith No More, Portishead, Death in Vegas κι εμάς, φυσικά!
Με δεδομένο ότι το λεγόμενο «εναλλακτικό κοινό» είναι μάλλον σχετικά περιορισμένο, πόσο έντονη συναυλιακή δραστηριότητα μπορεί να έχει μια μπάντα μέσα σε μια χρονιά;
Εξαρτάται από τη δυναμική της κάθε μπάντας και πόσο τους γεμίζει να παίζουν. Προτιμότερο για μας σενάριο είναι τα σχεδιασμένα και καίρια “χτυπήματα” στο συναυλιακό κοινό κάθε πόλης που βάζουμε στόχο, όταν -και μόνο όταν- έχουμε να παρουσιάσουμε κάτι καινούριο.
Ευτυχώς ή δυστυχώς βαριόμαστε πολύ γρήγορα, οπότε συνεχώς ψάχνουμε και αλλάζουμε πράγματα στα sets που παίζουμε.
Τι περιλαμβάνουν τα άμεσα σχέδια σας; Πως σκοπεύετε να υποστηρίξετε την κυκλοφορία του Connect The Dots;
Θέλουμε να παρουσιάσουμε την δεύτερη μας κυκλοφορία σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, εντός κι εκτός Αθηνών. Παράλληλα, γίνεται αρκετή δουλειά στο studio με κομμάτια του “Speaking Of Secrets”, τα οποία “πειράζουμε” συνεχώς για δική μας ευχαρίστηση, ή οποία ελπίζουμε να γίνει και δική σας.
Στις 27/3 ήμαστε στη Death Disco, σε μια βραδιά που διοργανώθηκε για τη στήριξη των αστέγων μέσω της ΜΚΟ “Κλίμακα”, ενώ στις 21/4 θα βρισκόμαστε στο Six D.O.G.S.
