Παρά όσα μπορεί να γράφονται σήμερα για τον Jeff Buckley, ο πρόωρος θάνατός του δεν τον κατατάσσει στους "καταραμένους" μουσικούς που κατατρέχονται και τελικά κατατροπώνονται από τους δαίμονές τους. Αντίθετα, οι διηγήσεις λένε πως, όντας κι εκείνος πολύ δημιουργικός, ευαίσθητος και ιδιαίτερος, έψεγε σε κάθε ευκαιρία αυτό το καταστροφολογικό "lifestyle". Η ανθρωπότητα δυστυχώς δεν ευτύχησε να δει τον Jeff Buckley να δημιουργεί πάνω από έναν δίσκο. Ελάχιστα από όσα κομμάτια κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του (εκτός των live φυσικά) έφτασαν σε μας σε ολοκληρωμένη μορφή. Το Grace όμως αρκούσε για να τον κατατάξει πολύ ψηλά στις περιπτώσεις που θα μνημονεύονται όσο υπάρχουν άνθρωποι που ακούν μουσική. Η Σοφία Σαρρή, ως αυθεντικά εκφραστική καλλιτέχνις, αγαπάει τη μουσική του Jeff Buckley και, με τη συνεργασία μουσικών που προφανώς μοιράζονται τη διάθεσή της, παρουσιάζει την Παρασκευή 6/10 στο Ίλιον Plus ένα αφιέρωμα στον θρύλο του. Μιας και ο Jeff Buckley δεν είναι η προφανέστερη επιλογή για tribute συναυλία, της απευθύναμε κάποιες ερωτήσεις, ώστε να φωτιστεί η σύνδεσή της με τον τιμώμενο μουσικό και οι λόγοι για τους οποίους το εγχείρημα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.

Την Παρασκευή θα τραγουδήσεις κομμάτια του Jeff Buckley μαζί με πλήρη rock μπάντα. Γιατί επέλεξες συγκεκριμένα τον Jeff Buckley και όχι κάποια άλλη μουσική αγάπη σου;

Όταν πρωτοάκουσα το Grace ήμουν 18-19 χρονών και μόλις είχα αρχίσει να ασχολούμαι πιο ουσιαστικά και πειθαρχημένα με το τραγούδι. Ο δίσκος αυτός, και ο Jeff Buckley ως μουσική οντότητα, επηρέασαν δραστικά το λεξιλόγιό μου και την αισθητική μου ως μουσικός. Οι φωνητικές ποιότητες που προκύπτουν μέσα στην ερμηνεία του, η ένταση και η ευαισθησία του, το υπερβατικό και η αμεσότητα στη στιχουργική του. Είμαι κάπως συναισθηματικά δεμένη με αυτό το υλικό και το έχω συνδέσει με πολύ δικά μου πράγματα, ίσως γι’αυτό και το επιλέγω. Όχι γιατί θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος δίσκος όλων των εποχών, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, αλλά γιατι έχει μπει βαθιά και ουσιαστικά στο πετσί μου.

Τι θυμάσαι από την πρώτη φορά που άκουσες τον Jeff Buckley; Ήταν κεραυνοβόλος ο έρως ή κάτι που αναπτύχθηκε με τα χρόνια;

Γούρλωσαν τα μάτια μου και πρέπει να μεγάλωσαν τα αυτιά μου μερικά χιλιοστά στην προσπάθεια να χωνέψω το άκουσμα. Στη συνέχεια τον άκουγα στο repeat για 1 χρόνο τουλάχιστον και επανέρχομαι συνεχώς με κάθε ευκαιρία. Το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου εναλλασσόταν συνεχώς, αλλά τελικά νομίζω κατέληξα στο Lover you should have come over, με κάθε επιφύλαξη.

Ποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Jeff Buckley θεωρείς πως σε άγγιξαν περισσότερο και σε έχουν επηρεάσει, είτε στη μουσική σου φιλοσοφία είτε ως άνθρωπος; 

Νομίζω το ότι ήταν αθεόφοβος ερμηνευτικά. Όσο κλισέ και να ακούγεται, έκλεινε τα μάτια του και η φωνή του έρεε τελείως αβίαστα, έκανε τα πιο δύσκολα πράγματα μελωδικά και τεχνικά σαν να μην τρέχει τίποτα, πλήρως ενσωματωμένα με το στίχο που τραγουδούσε και την όλη ροή της μουσικής που υπηρετούσε η φωνή του κάθε στιγμή. 

Μπορεί να αγγίξει τους μουσικόφιλους της σύγχρονης εποχής, τους μουσικόφιλους του ίντερνετ με τις μυριάδες μουσικές παραστάσεις, ένας τραγουδοποιός όπως εκείνος;

Το καλό που τους θέλω! Νομίζω ένα μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει από όλο αυτόν τον καταιγισμό πληροφορίας είναι ότι οι ακροατές δεν εμβαθύνουν πουθενά. Ακούμε άπειρα πράγματα, πολυ επιπόλαια, χωρίς να δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να κατανοήσουμε έναν δίσκο, να δώσουμε την δική μας εξήγηση στην αφήγηση που έχουμε μπροστά μας. Καταναλώνουμε την μουσική με ρυθμούς fast food. Επίσης ο κόσμος δεν ακούει ολόκληρους δίσκους πλέον. Ακούμε youtube playlists και related videos, οπότε πάλι χάνουμε την ολότητα ενός δίσκου και συνθετικά και σαν παραγωγή. Νομίζω ο Jeff Buckley είναι μια χαρακτηριστική, εξωπραγματική περίπτωση τραγουδοποιού και καλό είναι π.χ όποιος πιάνει μια κιθάρα και γράφει τραγούδια για αυτά που τον απασχολούν να του δώσει μια ευκαιρία.

Νομίζω πως θα ήταν χρήσιμο να μας συστήσεις τους συνοδοιπόρους σου σε αυτό το project. Υποθέτω πως και εκείνοι είναι fans της μουσικής του Buckley.

Ναι, είμαστε οι περισσότεροι μουρλοί με το υλικό ομολογουμένως, έως και ο ηχολήπτης μας.

Η μπάντα αποτελείται από τρεις λαμπρούς νέους, μέλη της math-metal (ή όπως το λένε αυτό) μπάντας των Blame Kandinsky: Σπύρος Γεωργαντάς (κιθάρα), Μάριος Σάμαρης (κιθάρα) και Χρήστος Βίγκος (ντραμς), οι οποίοι έβαλαν τα ρομαντικά τους και βούτηξαν στο Grace χωρίς αλεξίπτωτο. Επίσης χωρίς κανένα ιερό, όσιο και αλεξίπτωτο συμμετέχει και ο μπασίστας Μιχάλης Ευδαίμων ενώ στην ηχοληψία έχουμε τον Βαγγέλη Μόσχο. Δουλέψαμε όλοι μαζί ισότιμα ως μπάντα για το project και είμαι πολύ περήφανη για το αποτέλεσμα .

Πρόχειρα θυμάμαι πως στο παρελθόν έχεις τραγουδήσει ζωντανά το Grace (με Night On Earth) και το Dream Brother (με το δικό σου σχήμα). Αυτήν την στιγμή, πρακτικά, έχεις στήσει μία tribute μπάντα. Υπάρχουν διάφορες θέσεις υπέρ και κατά των tribute bands, εντοπίζοντας θετικά στοιχεία αλλά και παθογένειες. Ποιο νόημα εντοπίζεις εσύ, αν θες γενικά ή πιο συγκεκριμένα στη δική σου περίπτωση, στο να σχηματιστεί ένα τέτοιο συγκρότημα;

Δεν υπάρχει ιδιαίτερα βαρύγδουπος στόχος για αυτό το tribute band ενώ η εμπορική επιτυχία του είναι σαφώς αμφισβητούμενη όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλα τα άλλα projects που ασχολούμαστε όσοι συναποτελούμε τη μπάντα αυτή.  Τα tribute bands σίγουρα κινδυνεύουν να γίνουν γραφικά και πάνε τη μουσική πολύ λιγότερο μπροστά από μια μπάντα με original υλικό. Αλλά οκ, δεν πειράζει, παίζουμε όλοι στα δικά μας πράγματα original υλικό για να καταθέσουμε πιο ολοκληρωμένα τι τρέχει μέσα στο κεφάλι μας. Εδώ μας οδηγεί η κοινή μας αφοσίωση για τα τραγούδια αυτά και το όλον αυτού του μουσικού. Αναζητούμε, σκαλίζοντας όσο μπορούμε την επιφάνεια, την ουσία αυτού του έργου και πάνω απ’ολα παίζουμε τη μουσική του Jeff Buckley γιατί μας αρέσει πολύ. Λέω να το επιτρέψω στον εαυτό μου αυτό χωρίς πολλά-πολλά, σαν κάποια ένοχη απόλαυση.

Το Forget Her έχει διασκευαστεί και στα καθ’ ημάς με ελληνικό στίχο (Χρήστος Θηβαίος - Κανείς Δεν Έρχεται, σε στίχους Μάνου Ελευθερίου). Πώς σου φαίνεται η προσπάθεια; Θα έκανες κάτι αντίστοιχο;

Κάτι αντίστοιχο κάναμε με τους Night On Earth σε τραγούδια του Θανάση Παπακωσταντίνου το 2009 (σ.σ. μιλάει φυσικά για το εκπληκτικό Second Hand). Ήταν δύσκολο και επικίνδυνο εγχείρημα τολμώ να πω. Νομίζω o Χρήστος Θηβαίος πάσχει και αυτός απο Jeff Buckley καθώς πριν χρόνια είχε κάνει ένα αντίστοιχο project με τραγούδια του εκτός από το “Κανείς δεν έρχεται” (σ.σ. το 2011 έγινε αυτό, μάλιστα με μπασίστα τον Μιχάλη Ευδαίμων που παίζει και στο project της Σαρρή!)

Προς τιμή ποιου άλλου μουσικού θα συμμετείχες ευχαρίστως σε ένα ανάλογο event;

Πολλοί οι παράγοντες για το αν θα συμμετείχα σε ένα ανάλογο event εκτος από το ποιός θα ήταν ο μουσικός, γιατί όπως είπαμε και προηγουμένως, είναι επικίδυνα πράγματα αυτά. Επίσης δεν φτάνει να σου αρέσει ο καλλιτέχνης, πρέπει να μπορείς να τα βγάλεις και πέρα κάπως με το κεφάλι ψηλά! Θα πω τώρα μερικά και ας πέσει φωτιά να με κάψει: Tool, Tori Amos, Bjork... πράγματα με τα οποία μεγάλωσα υποθέτω.

Ο Jeff Buckley μας άφησε μονάχα ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Μετά θάνατον εμφανίστηκαν διάφορες κυκλοφορίες, κυρίως από συναυλίες του, με μία αξιόλογη ποσότητα νέου αλλά συνήθως ημιτελούς υλικού. Αν αφήσουμε απ’ έξω τα κομμάτια από το Grace, που είναι προφανέστερες επιλογές, ποιο άλλο κομμάτι του Jeff Buckley αγαπάς τόσο που θα πρότεινες να το ακούσουν όσοι δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται;

Θα πω το The Sky Is A Landfill από το Sketches For My Sweetheart The Drunk και τη διασκευή του στο When I am laid in earth από το Διδώ και Αινείας του Purcell.

Εντελώς υποθετική ερώτηση προφανώς: Έστω ότι ο Jeff Buckley βρισκόταν ακόμη εν ζωή. Πώς φαντάζεσαι πως θα εξελισσόταν η πορεία του στη μουσική;

Δεν έχω ιδέα. Ο ένας ολοκληρωμένος δίσκος που κυκλοφόρησε νομίζω ότι ήταν ιδιαίτερα επιδραστικός για μπάντες που έγιναν πολύ σπουδαίες στην πορεία όπως π.χ. οι Radiohead. Σίγουρα είχε να δώσει ακόμα πολλά, πιστεύω ότι δεν είχε φτάσει στο peak του ως καλλιτέχνης. Θα μας είχε τινάξει τα μυαλά πιθανώς με 1-2 δίσκους ακόμα… στη συνέχεια ποιος ξέρει? Ήταν και αυτός πολύ ευαίσθητος τύπος. Νομίζω το τέλος του θα ερχόταν νωρίς με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.

Τελικά, τι θα ακούσουμε στο live της Παρασκευής στο Ίλιον Plus; Έχεις καποιες συγκεκριμένες προσδοκίες, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, από αυτό το project;

Θα ακούσετε το Grace του Jeff Buckley, παιγμένο από πέντε φερέλπιδες μουσικούς με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Αν έρθετε και σας αρέσει, θα φροντίσουμε να το ξαναπαίξουμε με την πρώτη ευκαιρία.

Αφού σε ευχαριστήσω για το χρόνο που διέθεσες, ήρθε η ώρα για την ερώτηση-πασπαρτού: για το τέλος, θα ήθελες να προσθέσεις οτιδήποτε σε όσα είπαμε παραπάνω και θα θεωρούσες ουσιαστικό;

Εγώ σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση για κουβέντα! Τα υπόλοιπα θα ειπωθούν επί σκηνής. Σας περιμένουμε στο ΙΛΙΟΝ Plus την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου.

Όλες οι πληροφορίες για τη συναυλία εδώ.