Ο Mr. Kitty (κατά κόσμον Forrest Avery Carney) έρχεται από το Τέξας. Ωστόσο ξεχάστε κάθε αναλογία με οτιδήποτε γνωρίζετε για τους rednecks του Νότου. Εδώ έχουμε έναν ευαίσθητο, εσωστρεφή καλλιτέχνη που εδώ και μια δεκαετία έχει αφήσει το προσωπικό του στίγμα στην ηλεκτρονική σκηνή με 8 άλμπουμ, μια σειρά εξαιρετικών EPs και πολλών remix καλλιτεχνών που ξεκινούν από τους IAMX και φτάνουν μέχρι τη Nicky Minaj (μπλιαχ!).
Αυτή είναι όμως και η θαυμαστή ιδιαιτερότητα του Mr. Kitty και το χαρακτηριστικό της μουσικής του. Πίσω από τις σκοτεινές, ηλεκτρονικές του συνθέσεις κρύβονται εύληπτες ποπ μελωδίες που τον καθιστούν προσιτό σε ευρύτερα ακροατήρια και διαρρηγνύουν τα όρια ανάμεσα σε μουσικά είδη. Στα δε live του γίνεται ένας χαλασμός, καθώς ένα τυπικό show μπορεί άνετα να μετατραπεί σε ένα διονυσιακό queer party.
Και για να διαπιστώσετε του λόγου το αληθές, μπορείτε κι εσείς να απολαύσετε τον Mr. Kitty αυτό το Σάββατο, 2 Νοεμβρίου, στη σκηνή του Death Disco. Την απόφασή σας θα κάνει ακόμη πιο εύκολη το support group, οι καταπληκτικές Someone Who Isn’t Me που κάνουν ήδη θραύση με το σούπερ hit τους, Gomenaki, και που πρόσφατα κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους Dance With You.
Μέχρι τότε διαβάστε τη συνέντευξη που παραχώρησε ευγενικά ο Mr. Kitty στο Γιώργο Χριστόπουλο μιλώντας για την επιτυχία, την electropop, το πώς επηρέασε η διπολική διαταραχή τη μουσική του και για πολλά ακόμη. Απολαύστε τον:
Περιγράφεις τη μουσική σου ως "αυτοκαταστροφική" synth pop. Πώς μπορεί η καταστροφή να ακούγεται τόσο όμορφη;
Μου αρέσει η ιδέα της δημιουργίας μουσικής που μπορεί να προκαλέσει πόνο. Πρέπει να καταστρέψω τον εαυτό μου για να γνωστοποιήσω στους ακροατές μου ότι δεν είναι μόνοι. Υπάρχει ομορφιά στην καταστροφή και το χάος.
Οι στίχοι σου είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι. Ποιες είναι οι βασικές εμπνεύσεις πίσω από την ποίησή σου;
Πάσχω από διπολική διαταραχή με αποτέλεσμα να διοχετεύω τις μεταβολές της διάθεσης μου σε μια άμεση μετάφραση του πώς αισθάνομαι. Ό, τι γράφω είναι από προσωπική εμπειρία, έστω και αν δεν συμβαίνει άμεσα σε μένα.
Η synth pop που βασίζεται στον ήχο της δεκαετίας του '80 είναι μια τεράστια επιρροή στη σύγχρονη εναλλακτική σκηνή. Μπορεί η νοσταλγία να αποτελέσει οδηγό για μια μελλοντική γενιά καλλιτεχνών;
Η νοσταλγία είναι σίγουρα δημοφιλής αυτές τις μέρες, αλλά γιατί να καθοδηγείσαι από το παρελθόν όταν μπορείς να καθοδηγήσεις το μέλλον;
Το electropop σχετιζόταν κυρίως με ευρωπαϊκές μπάντες, αλλά το τελευταίο διάστημα όλα τα ενδιαφέροντα σχήματα προέρχονται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Πώς εξηγείς αυτήν την έκρηξη καλλιτεχνών electro / synth σε μια χώρα όπου η εναλλακτική σκηνή ήταν κυρίως συνδεδεμένη με τον κιθαριστικό ήχο;
Το ότι η τεχνολογία είναι προσβάσιμη σε όλους έχει κάνει την ηλεκτρονική μουσική δημοφιλή. Οι περισσότεροι άνθρωποι κατασκευάζουν πλέον μουσικά hits στην κρεβατοκάμαρά τους κι όχι πια σε ένα παραδοσιακό στούντιο. Δεν θα ήμουν εδώ αν δεν μπορούσα να κάνω μουσική στον υπολογιστή μου.
Συγκρίνεσαι με καλλιτέχνες όπως οι IAMX και οι Crystal Castles. Θεωρείς ότι οι συγκρίσεις είναι σχετικές / δίκαιες;
Με τους Crystal Castles σίγουρα. Έχω αντλήσει έμπνευση από αυτούς, αλλά το να συγκρίνομαι μαζί τους είναι υποκειμενικό. Νομίζω ότι πλέον έχω «στερεοποιήσει» τον ήχο μου σε σημείο που άλλοι καλλιτέχνες θέλουν να τον αναδημιουργήσουν κι όχι εγώ να ακούγομαι σαν κάποιους άλλους.
Ποιες μπάντες / καλλιτέχνες αναφέρεις ως κύριες επιρροές σου; Έχεις να μας προτείνεις νέους, συναρπαστικούς καλλιτέχνες αυτή τη στιγμή;
Όπως προαναφέρθηκε, οι Crystal Castles ήταν μια μεγάλη επιρροή για μένα, μαζί με τους Pictureplane, The Knife, τη Lady Gaga και την Enya. Επίσης, μεγάλωσα ακούγοντας trance, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί καλλιτέχνες για να αναφέρω. Οι φίλοι μου κάνουν cool μουσική, όπως για παράδειγμα οι Twin Tribes, CULTTASTIC και οι Pastel Ghost. Επίσης, οι MUNA είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα αυτή τη στιγμή!
Σε μερικές συνεντεύξεις ομολογείς ότι χρειάστηκε πολύς χρόνος για να γίνεις γνωστός κι ότι χρειάστηκε να παίζεις συναυλίες μπροστά σε ολιγάριθμα ακροατήρια κλπ. Πώς αισθάνεσαι τώρα με τη μουσική σου να αναγνωρίζεται παγκοσμίως;
Τα να ωριμάσω ως καλλιτέχνης σταδιακά και το να βάλω όλη μου την καρδιά σε κάτι που πιστεύω αποτέλεσε σίγουρα παράγοντα για να εκπληρώσω τους στόχους μου. Για να έχω, δε, την υποστήριξη ανθρώπων από όλο τον κόσμο είναι ένας τρόπος να καταλάβω ότι κάνω κάτι σωστό. Θεωρώ πως εάν ως καλλιτέχνης δεν έχεις παίξει έστω μερικά κακά live και ξεκινήσεις αμέσως από την κορυφή, τότε αυτό σημαίνει ότι ίσως έχεις πουλήσει την ψυχή σου.
Το τελευταίο σου άλμπουμ ονομάζεται "Ephemeral". Γνωρίζεις ότι η λέξη είναι ελληνικής προέλευσης; Πώς νιώθεις που επισκέπτεσαι την Αθήνα και το θρυλικό Death Disco; Κάποια λόγια για τους Έλληνες οπαδούς σου;
Ναί! H ελληνική καταγωγή της λέξης ήταν ένα από τα πράγματα που με ενέπνευσαν να ονομάσω το άλμπουμ μου "Ephemeral". Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που επισκέπτομαι την Ελλάδα και ανυπομονώ να γνωρίσω την αρχιτεκτονική της. Στη χειρότερη, τουλάχιστον κάποια ελληνικά αγάλματα! Για τους Έλληνες οπαδούς μου έχω να πω το εξής: Σας ευχαριστώ που με πιστέψατε αρκετά ώστε να με αφήσετε να παίξω στην Αθήνα!