Οι Upon Revival κλείνουν μόλις λίγα χρόνια παρουσίας στα μουσικά πράγματα και πριν λίγες ημέρες μας παρουσίασαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά, με τίτλο το όνομά τους, τρία χρόνια μετά το ΕΡ Epiphany. Με την ευκαιρία της ζωντανής παρουσίασης του δίσκου στο Temple αυτήν την Παρασκευή 24/1, μιλήσαμε με τα μέλη της μπάντας που ορεξάτοι μας ξενάγησαν στο περιεχόμενο του δίσκου, αλλά και σε μέρος της προσωπικότητάς τους.
Αλήθεια ποια είναι τα συναισθήματα μιας μπάντας όταν κυκλοφορεί το πρώτο της άλμπουμ, ουσιαστικά την πρώτη ολοκληρωμένη παρουσία της στον κόσμο;
Δεν νομίζουμε οτι περιγράφεται! Έίναι το πρώτο μας LP και είμαστε πάρα πολύ ενθουσιασμένοι που επιτέλους μπορούμε να το μοιραστούμε μαζί σας.
Πολλές καινούργιες ιδέες και μια διαφορετική κατεύθυνση απο το EP μας το 2017 (Epiphany) σε πιο Alternative / Atmospheric Rock ήχο!
Δώστε μας αν θέλετε μια εικόνα από τις συνθήκες σύλληψης, σύνθεσης και ηχογράφησης του δίσκου.
Υπήρχαν πάρα πολλές ιδέες για κομμάτια στο τραπέζι, τόσο παλιές όσο και καινούργιες. Θέλαμε όλοι μια κατεύθυνση σε πιο rock ύφος, πιο groovy.
Όσον αφορά την σύλληψη, είναι πιο ρομαντικά τα πράγματα. Πολλές όμορφες ιδέες σε συνδυασμό με τις μουσικές μας επιρροές γέννησαν το πρώτο μας LP. Οι επιρροές είναι ξεκάθαρες από πιο '90s κ 2000 ήχο με βασικούς τους Deftones / Porcupine Tree κ.α. αλλά και κάποιες πιο '80s. Όλα αυτά διαμορφώθηκαν σαν ιδέες και δημιουργήθηκε ο ήχος των Upon Revival. Συγκεκριμένα οι ιδέες ήταν τόσες πολλές που στο τελικό cut, με πολύ συζήτηση καταφέραμε να αφήσουμε μόνο 12 κομμάτια!
Στο συνθετικό κομμάτι όλοι βάλαμε τις ιδέες μας κάτω και αρχίσαμε να συνθέτουμε και να συναρμολογούμε τα κομμάτια στις αρχές του 2019! Ήταν η πρώτη φορά που κάναμε προπαραγωγή και δουλέψαμε με τελείως διαφορετικό τρόπο. Αρκετά πιο συγκεντρωμένα και πολύ πιο ολοκληρωμένα ανά κομμάτι. Αυτή η διαδικασία μας έφερε ακόμη πιο κοντά και μεταξύ μας και μας έδεσε ακόμη περισσότερο. Ο δίσκος περιέχει πολλά κομμάτια και πτυχές του εαυτού μας και νιώθουμε πολύ έντονα συναισθηματικά συνδεδεμένοι μαζί του, γι’αυτο και τον ονομάσαμε Upon Revival.
Μόλις είχαμε το πρώτο κομμάτι “Elevate” ολοκληρωμένο, ήταν απο εκεί και πέρα ξεκάθαρη η πορεία του δίσκου!
Όσον αφορά την ηχογράφηση, ήταν μια πολύ διασκεδαστική διαδικασία καθώς ήμασταν σε τρομερά δημιουργική διάθεση και είχαμε δίπλα μας εξαιρετικούς συνεργάτες και φίλους. Όλη η διαδικασία κράτησε 3 μήνες.
Μιας και είναι φρέσκο το ντεμπούτο σας, θα είχε ενδιαφέρον να μας ξεναγούσατε στο περιεχόμενό του track-by-track. Θα θέλατε να μας δώσετε μερικά στοιχεία για κάθε κομμάτι του άλμπουμ;
1. Ιgnition: Το πρώτο και πιο δυναμικό κομμάτι του δίσκου μας όσον αφορά την ενέργεια. Ξεκίνησε ώς μια απλή ιδέα που είχαμε ένα απογεύμα σε έναν απλό καφέ και απλά το τζαμάραμε. Η συνέχεια ήταν δεδομένη. Η ενέργεια του κομματιού μας θύμισε όλη την νοσταλγία και την αγνότητα που είχαμε σαν παιδιά και ο λόγος που θέλουμε να κάνουμε μουσική, να μεταφέρουμε όλη αυτή την θετικότητα στον κόσμο γύρω μας και να αρνηθούμε να γίνουμε ένα με την γκρίζα μάζα. Να είμαστε όλοι μοναδικοί. Αυτή είναι και η βασική ιδέα πίσω απο τους στίχους.
2. Elevate : Το κομμάτι που ξεκίνησε τα πάντα σε αυτόν τον δίσκο. Το πρώτο session που κάναμε με τον καινούργιο μας πληκτρά, τον Αντρέα, και ξεκινήσαμε την προπαραγωγή του δίσκου. Η Αναστασία έφερε την μελωδική γραμμή της φωνής με τους στιχους και μέσα σε ένα απόγευμα γράφτηκε το κομμάτι όπως ακριβώς είναι στο τελικό άλμπουμ! Ο καταλύτης για όλη την τωρινή αισθητική. Στιχουργικά το κομμάτι βασίζεται στο μοτίβο που έχουμε ως μπάντα, να μεταφέρουμε στον κόσμο πως σε όλες τις ερωτήσεις, εμείς είμαστε η απάντηση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να «δούμε» μέσα μας.
3. Infinite Grey: Σε πιο stoner ύφος αυτή τη φορά, προσεγγίσαμε την 90s πτυχή με πιο μελώδικό χαρακτήρα για άλλη μια φορά, έντονα πλήκτρα, αρκετά ατμοσφαιρικά και ιδιαίτερα δυναμικά φωνητικά. Πρόκειται για ένα κομμάτι που σχετίζεται με το φώς και το σκοτάδι που έχουμε μέσα μας σε συνεχή σύγκρουση, προσπαθώντας να βρούμε το νόημα στις ψεύτικες συμπεριφορές που συναντάμε γύρω μας και τον τρόπο να τις αντιμετωπίσουμε χωρίς να μας ρουφήξουν σαν ένα ακομα κομμάτι τους.
4. Cell: Το Cell είναι ένα κομμάτι που σχεδόν δεν μπήκε στον δίσκο ώς την τελευταία στιγμή. Είναι μια απο τις παλιές ιδέες που δουλέυτηκε αρκετές φορές μέχρι να πάρει σάρκα και οστά όπως είναι η τελική μορφή του. Το κομμάτι αναφέρεται στα συναισθήματα που μας κάνουν να εγκλωβιζόμαστε και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απο αυτά, οι αλυσίδες που μας κρατούν δέσμιους και δεν θέλουμε να ελευθερωθούμε αλλά να λυτρωθούμε κάποια μέρα με τον γλυκόπικρο τρόπο.
5. Mind Sublime: Νομίζουμε πως το συγκεκριμένο κομμάτι είναι καθαρή επιρροή απο ταινίες του 2000 όπως Queen of The Damned. Κλασσικές ανατολίτικες γραμμές με αργό groove. Θεματικά επικεντρωθήκαμε στους πολλαπλούς ρόλους που μπαίνουμε σε καθημερινή βάση όλοι οι άνθρωποι με σκοπό να εκπληρώσουμε τις πλασματικές ανάγκες μας, αλλά τελικά δεν αφηνόμαστε ελεύθεροι και αληθινοί να ακολουθήσουμε πραγματικά αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους.
6. Into The Unknown : Το πιο '90s κομμάτι του δίσκου απο άποψη ατμόσφαιρας. Αγγίζει τα πολύ βασικά στοιχεία του πιο σκοτεινού ήχου μας με παράξενες μελωδίες και αρμονίες. Στους στίχους θέλαμε να εστιάσουμε στους εξωτερικούς παράγοντες που μας πιέζουν κοινωνικά, ανθρωπιστικά. Στη ζωή που βιώνει ο καθένας μας ως θεατής και στην ευκαιρία που αποζητάμε να σπάσουμε τον τοίχο προς την ελευθερία του αγνώστου ώστε να απομακρυνθούμε από τον εγωκεντρισμό μας και να αποδεσμευτούμε από τη ζώνη ασφαλείας μας παίρνοντας θέση σε όλα τα ζητήματα που φοβόμαστε να αντιμετώπισουμε.
7. Amongst The Skies : Εδώ μπήκε λίγο το εφηβικό στοιχείο και θέλαμε το κομμάτι να πάρει μια πιο δυναμική '80s μορφή με ένα αρκετά μελωδικό pop ρεφραίν. Περιγράφει την ανάγκη μας να εκφράσουμε όλα τα συναισθήματα που κρατάμε μέσα μας και φοβόμαστε να πούμε.
8. Parallel Crossroads : Το Parallel Crossroads σαν κομμάτι ανήκει στην κατηγορία των πιο dark, έντονων συναισθηματικών στοιχείων που γράψαμε γι’αυτόν το δίσκο. Συνδυάζει melodic στοιχεία με δυνατά riff. Ως ένα πιο συναισθηματικό και ιδιαίτερο κομμάτι αυτού του album, πραγματεύεται τις σχέσεις των ανθρώπων και το πως ενίοτε βαδίζουμε σε ξεχωριστά παράλληλα μονοπάτια και όχι στο ίδιο. Αυτές τις σχέσεις παρ’ ότι δεν τις επιλέγουμε, είμαστε δέσμιοι να τις ακολουθούμε ως το τέλος.
9. Pandora’s Box : Όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε αυτό το κομμάτι ήταν κάτι καθαρά μελώδικό. Σε συζήτηση που είχαμε, η σκέψη ήταν: «Χρειαζόμαστε κάτι πιο ρυθμικό». Με έντονα pop και rap στοιχεία στα φωνητικά ολοκληρώθηκε ένα απο τα πιο περίεργα κομμάτια σαν σύνολο του άλμπουμ. Σαν σκέψη και δυναμισμό του κομματιού θέλαμε να θίξουμε την ματαιοδοξία των ανθρώπων προς τα υλικά αγαθά τους, την συνεχή αδιαφορία για την καταστροφή προς την απόκτησή τους. Όλοι μπορούμε να βελτιώσουμε τον κόσμο μας και αυτό οφείλουμε να κάνουμε, καταρρίπτοντας όλα τα κοινωνικά στερεότυπα που μας εγκλωβίζουν σε ψευδείς σταθερές.
10. Dear Cloud : Η συγκεκριμένη μπαλάντα είναι ο ορισμός του less is more. Ένα απλό ενορχηστρωτικά κομμάτι με πολύ έντονη ατμόσφαιρα και συναίσθημα. Το κομμάτι έχει γραφτεί για την απώλεια και για τον πόνο που δημιουργεί.
11. Vertigo : Ένα κομμάτι που γράφτηκε καθαρά με ροκ διάθεση ξεσηκώματος. Υπήρχε το βασικό ριφ και όλα τα κομμάτια μπήκαν στην θέση τους για να ολοκληρωθεί σχετικά γρήγορα. Θεματικά μιλάει για τις πολλαπλές μάσκες που φοράμε στις σχέσεις μας και πως κάποια στιγμή έρχεται η ώρα να τις βγάλουμε και να κοιτάξουμε την αλήθεια στα μάτια.
12. Nevaeh : Ίσως το πιο περίεργο κομμάτι του δίσκου. Επίσης μια παλιά ιδέα που άλλαξε ριζικά όταν αρχίσαμε να το δουλεύουμε. Μουσικά το χαρακτηρίζουμε ώς τουλάχιστον παράξενο και σκοτεινό. Στιχουργικά υπάρχουν πολλες ερμηνείες για την θεματολογία του, όπως η διπολικότητα, η εσωτερική μάχη ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό», ακομη και ο αγώνας με την κατάθλιψη. Νομίζουμε οτι θα το αφήσουμε στους ακροατές να επιλέξουν τη σημασία του!
Ο δίσκος κυκλοφορεί προς το παρόν μόνο ψηφιακά. Έχετε σχέδια για φυσική κυκλοφορία του; Ως παιδιά της νέας εποχής, ποια είναι η σχέση σας με τα CD, τις κασέτες, τα βινύλια και όλα τα υπόλοιπα φυσικά μέσα αναπαραγωγής της μουσικής;
Ο δίσκος όντως κυκλοφορεί μόνο ψηφιακά και σύντομα θα είναι και σε όλες τις γνωστές ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Όσον αφορά την φυσική του κυκλοφορία, θα υπάρχει CD το οποίο θα κάνει την πρώτη εμφάνισή του στην παρουσίαση του δίσκου μας στις 24/01 (στο Temple).
Η σχέση μας με τα φυσικά μέσα αναπαραγωγής είναι αρκετά δεδομένη. Μεγαλώσαμε όλοι σε σπίτια που αγαπούσαν την μουσική και κάναμε την πρώτη γνωριμία μας με ένα βινύλιο ή μια κασέτα David Bowie, Rolling Stones κλπ. Οπότε γεγονός είναι πως αγαπάμε την αναλογία στον ήχο καθώς δίνει μια διαφορετικότητα πιο vintage αισθητικής στην ακρόαση.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είμαστε και ευγνόμωνες που υπάρχει η ψηφιακή μορφή τόσο διαδεδομένη πλέον και μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στο νέο και παλιό υλικό των αγαπημένων μας καλλιτεχνών, καθώς φυσικά και να μπορούμε να μοιραζόμαστε τις ιδέες μας εύκολα και γρήγορα με όλους εσάς.
Πώς αισθάνεστε για την πορεία της μπάντας ως τώρα; Ποιο θα θεωρούσατε ως το highlight της;
Νομίζουμε οτι το highlight της μπάντας είναι το καινούργιο ομότιτλο album (Upon Revival). Είναι η πρώτη ολοκληρωμένη μας δουλεία, πολλά κομμάτια από εμάς τους ίδιους αποτυπωμένα σε παρτιτούρες και είμαστε εξαιρετικά ενθουσιασμένοι που έχουμε φέρει αυτό το νέο μας παιδί στον κόσμο, ώστε να το μοιραστούμε μαζί με όλους εσάς.
Ποιον στίχο σας θα κάνατε ευχαρίστως tattoo; Φυσικά θα θέλαμε να μας εξηγήσετε και το σκεπτικό της επιλογής σας.
Αναστασία : Ειδικά εμένα, μου είναι φοβερά δύσκολο να επιλέξω μόνο έναν, μιας και είμαι άρρηκτα συνδεδεμένη μαζί τους. Καταλήγω όμως μάλλον στο “You are the answer you look for” από το Elevate. Πιστεύω στο φως και στη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Όλες οι απαντήσεις που ψάχνουμε, καταλήγουν στο πως εμείς βλέπουμε τον κόσμο γυρω μας, τους ανθρώπους, τη φύση, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο τρόπος που εμείς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, είναι και αυτός που μπορεί να τον αλλάξει. Τα κομμάτια του πόνου που κρύβουμε, μας μαθαίνουν και μας δείχνουν τον δρόμο για να ανθίσουμε ξανά.
Andre : Νομίζω πως ξεκάθαρα είναι από το ρεφραίν του Nevaeh: “If that is your game then I wanna play, I’ll show you the dirty parts of heaven.”
Υπάρχουν αρκετές στιγμές που οι άνθρωποι θέλουμε να μπούμε σε μια καινούργια περιπέτεια και φοβόμαστε να είμαστε η «Κακή επιρροή». Θεωρώ οτι είναι ένα καλό παράδειγμα πως σε όλα χρειάζεται μια ισορροπία (Μαύρο – Άσπρο).
Μιχάλης : Είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση για μένα. Εάν θα ρωτούσαμε σε γενικό κανόνα θα έλεγα οτι θα προτιμούσα να κάνω τον τίτλο του Album καθώς δεν θέλω να ξεχωρίσω τα παιδιά μου, ο οποίος περιγράφει σε γενική εικόνα το μοτίβο του δίσκου αλλά και τα συναισθήματα που είχαμε όταν τον γράφαμε.
Θοδωρής : Για μένα θα ήταν ο στίχος “Run the distance change the world” απο το Ignition.
Όλοι μας θεωρώ πως πρέπει να κάνουμε το 120% μας και να προσπαθούμε να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο.
Μπάμπης : Σε λίγο διαφορετική οπτική, θα επέλεγα το ”Into The Unknown”. Πάντα με ενδιαφέρει το άγνωστο και η περιπέτεια πίσω απο το οτιδήποτε καινούργιο.
Vitto : Για μένα θα ήταν η φράση απο το κομμάτι Ignition “We Are the children who refuse to grow”. Όλη αυτή η αγνότητα που κρατάμε μέσα μας είναι και η κόλλα που συγκρατεί την ρομαντικότητα στη ζωή. Αυτή η νοσταλγία που νιώθεις ακούγοντας την πρώτη αγαπημένη σου μπάντα, ένα παντοτινά όμορφο συναίσθημα.
Ποιοι είναι οι στόχοι σας και οι απώτερες φιλοδοξίες σας ως Upon Revival;
Οι στόχοι μας είναι να συνεχίσουμε να αγαπάμε αυτο που κάνουμε και να προσπαθούμε να μαθαίνουμε ολοένα και περισσότερα για την μουσική. Θέλουμε να συνεχίσουμε να γράφουμε και να εξελισόμαστε ως μπάντα, να έχουμε και άλλες τέτοιες όμορφες περιπέτειες όπως η δημιουργία του δίσκου μας. Νομίζουμε πως η επόμενη μεγάλη εμπειρία και στόχος ζωής είναι ένα Ευρωπαικό Tούρ. Θέλουμε να μοιραστούμε τις ιδέες μας και με διαφορετικές κουλτούρες και να πάρουμε γνώση και ενέργεια απο αυτό.
Σε παλαιότερες εποχές, οι γυναίκες και το metal, ο σκληρός ήχος γενικότερα, ήταν έννοιες που δεν συνδέονταν πολύ συχνά, όσον αφορά τουλάχιστον το ενεργό κομμάτι του ήχου. Σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Μιας και εσείς διαθέτετε την Αναστασία στη φωνή, πώς βιώνετε από πρώτο χέρι τη θέση της γυναίκας στο χώρο σήμερα;
Θεωρούμε οτι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται πλέον όσον αφορά τον γυναικείο ρόλο σε μια μπάντα και τον συνδυασμό του σκληρού ήχου ώς κάτι ακραίο ή διαφορετικό. Ο γυναικείος ρόλος της frontwoman ξεκίνησε αρκετά νωρίς, με αποκορύφωμα την δεκαετία του 2000. Εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας αρκετά τυχερούς και θέλουμε να πιστεύουμε και η Αναστασία αντίστοιχα.
Σίγουρα έχουν υπάρξει κάποιες «προκαταλήψεις» που έχουμε βιώσει στο παρελθόν λόγω του ότι πολλοί άνθρωποι έχουν στο μυαλό τους πολύ συγκεκριμένα τις rock μπάντες με γυναικεία φωνητικά, όμως έχουμε μια εκπληκτική γυναίκα τόσο φωνητικώς όσο και σαν άνθρωπο για lead voice και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στην διαδραστικότητα που έχει ο κόσμος μαζί μας εντός και εκτός σκηνής.
Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές δυνατότητες αισθητικά που μπορούμε να προσεγγίσουμε και είναι ένας αρκετά ενδιαφέρον παράγοντας να υπάρχει μια γυναικεία φωνή μπροστά.
Αυτήν την Παρασκευή θα βρίσκεστε στο Temple για το πρώτο live παρουσίασης του δίσκου σας. Υποθέτω πώς παρακολουθείτε κι εσείς συναυλίες. Ποιες μπορείτε να θυμηθείτε που σας έχουν καθορίσει ως συγκρότημα αλλά και ως μουσικόφιλους;
Είναι ξεκάθαρα δεκάδες. Θα αναφερθούμε στις πιο σημαντικές.
Αναστασία : Είναι αρκετά δύσκολο να ξεχωρίσω live. Όλες είναι σημαντικές και είναι αρκετά οι αγαπημένοι καλλιτέχνες. Θα αναφερθώ σε κάποια που όντως μου τράβηξαν το ενδιαφέρον και με έβαλαν στην διαδικασία να σκεφτώ το επόμενο βήμα ως Vocalist.
Απο τις πιο πρόσφατες είναι οι TesseracT στο Κύτταρο. Εξαιρετικό show και φοβερός ήχος. Απο τις πιο παλιές νομίζω θα αναφερθώ στους Aerosmith το 2010. Είναι τόσο μαγικό να βλέπεις απο κοντά ήρωες της μουσικής σκηνής.
Andre : Νομίζω οτι θα ξεχωρίσω 2 live.
Deftones 2014 στην Πλατεία Νερού. Περίμενα αρκετά χρόνια να τους δω καθώς με είχαν κερδίσει απο την πρώτη φορά που άκουσα το «White Pony» και ήθελα να ακούσω live αυτόν τον παράξενο γοητευτικό ήχο, αλλά δεν είχα την δυνατότητα μέχρι πρόσφατα.
Το 2ο το οποίο είναι και το πρώτο μου live, είναι των ΗiΜ το 2000 στο Rodon. Εστίασα πολύ στην ατμόσφαιρα που είχαν σαν μπάντα και αποφάσισα να ασχοληθώ πλέον σοβαρά με την μουσική σε συνθετικό επίπεδο.
Μιχάλης : Ξεκάθαρα το πρώτο μου live ever το 1999 με Rage Against The Machine. Μεγάλος fan του Morello απο τότε!
Θοδωρής : Προσωπικά θα ξεχωρίσω το live των U2 το 2010. Είναι ξεκάθαρα ένα απο τα καλύτερα ως παραγωγή live που έχω πάει ποτέ.
Μπάμπης : Νομίζω πως θα αναφερθώ στο live των Metallica το 2007. Πριν κάν το live με κέρδισαν ως φανατικό της μπάντας.
Vitto : Για μένα είναι το live των Blue Oyster Cult το 2014 στο Gagarin. Η συγκινηση του να βλεπεις 5 θρυλους βιρτουόζους της ροκ με εκανε απευθειας να ασχοληθω περισσοτερο με αυτη τη μουσικη.
Αφού σας ευχαριστήσουμε για τον χρόνο σας, θα θέλαμε να μοιραστείτε μαζί μας σκέψεις για το live της 24ης Ιανουαρίου - τι περιμένετε εσείς και τι να περιμένουμε εμείς από σας.
Περιμένουμε με μεγάλη αγωνία να σας δούμε όλους απο κοντά και να μοιραστούμε μαζί σας ζωντανά το πρώτο μας LP με διάφορες εκπλήξεις! Δεν υπάρχει πιο μαγικό συναίσθημα από το να μοιράζεσαι τη μουσική σου και να συνδέεσαι με διαφορετικούς ανθρώπους μέσω αυτής. Η σύνθεση και δημιούργια του δίσκου μας κράτησε για αρκετό διάστημα μακριά από το stage, σε σχέση με το πως είχαμε συνηθίσει και αυτό μας δημιουργεί ακόμη περισσότερη λαχτάρα για αυτό το live. Περιμένουμε να σας δούμε όλους από κοντά και να νιώσουμε την όμορφη ενέργειά σας.
