Μια συζήτηση με τη Rosey Blue - πιο σωστά, με τη Δώρα Τσίγκα - δεν θα μπορούσε παρά να ξεφύγει εύκολα από τα συνήθη. Αυθόρμητη και μπριόζα παρά την εύλογη κόπωση μετά από μία γεμάτη ημέρα, χαρούμενη και αγχωμένη ταυτόχρονα προσμένοντας το live της Πέμπτης 17/3, μας μίλησε για τα “χρηστικά” του Swans και της παρουσίασής του, αλλά αυτά θα τα βρείτε και αλλού. Κυρίως έριξε λίγο φως σε ένα κομμάτι των σκέψεων και του χαρακτήρα της.

Για αρχή, παίρνουμε αφορμή από ένα πρόσφατο story της, όπου διασκευάζει ακουστικά... Bathory, να μιλήσουμε για τα ακούσματα που τη διαμόρφωσαν σε μικρότερη ηλικία. “Για μένα άλλαξαν όλα με μια κασέτα που είχε μέσα Black Sabbath, John Lennon, Velvet Underground, Violent Femmes. Εκεί είπα “εδώ είμαστε”. Αργότερα το γύρισα σε metal φάση”. Η συνέχεια, ως ενεργή πλέον μουσικός, είναι γνωστή: διάφορα project κυρίως σε swing/cabaret ύφος, οι Belleville πού διέγραψαν έναν ωραίο κύκλο στην Αθηναϊκή νύχτα χωρίς να δισκογραφήσουν, η συνεργασία με Monsieur Minimal και, επιτέλους, η πρώτη της συλλογή τραγουδιών σε κυκλοφορία της Inner Ear.

Ακόμη όμως δεν έχουμε διαθέσιμο κάποιο οπτικοποιημένο κομμάτι μέσα από το άλμπουμ, εφόσον θεωρείται ακόμη πως προάγει την επαφή με ένα ηχογράφημα. Αυτό θα αλλάξει πολύ σύντομα.  “Το πρώτο βίντεο κλιπ θα βγει αύριο-μεθαύριο. Ο Σταύρος ο Δάλκος άκουσε το δίσκο, του άρεσε πολύ το ομότιτλο και ήθελε να το κάνει με τα animation του. Μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα και συμφώνησα να το κάνει.” (σ.σ. εσείς μπορείτε πλέον να δείτε το εν λόγω βίντεο ακριβώς από πάνω)

Η πρώτη παρουσίαση του Swans την γεμίζει με το λογικό άγχος, αλλά και αισιοδοξία χάρη στην ομάδα μουσικών που θα την συνοδεύσει στο Gazarte. Μετά θα ήθελε να παίξει εκτός Αθηνών και σε φεστιβάλ (ανέφερε συγκεκριμένα ως ευσεβή πόθο τη Ζήρεια, πιθανώς ως πιο φυσιολατρικού χαρακτήρα φεστιβάλ), να συνεχίσει να διδάσκει γιόγκα, αλλά και να εκκολάψει τις ιδέες της σε νέα κομμάτια.

Ο δίσκος έχει σχετικά μικρή διάρκεια (κοντά στα 37 λεπτά), αλλά αυτό ουδόλως ενοχλεί κανέναν - ούτε εκείνη. “Είχα γράψει γύρω στα 5 κομμάτια ακόμη τα οποία δεν είχα ολοκληρώσει, γιατί κάπως δεν μου λειτουργούσαν κάποιες μελωδίες ή απλώς τα απέρριψα. Είχα και κάποια ακόμη κομμάτια, αλλά νομίζω πως αυτά που έβαλα ήταν αυτά που ήθελα να βάλω, τουλάχιστον για πρώτο δίσκο. Όταν τον ακούσει κάποιος, μπορεί να εντοπίσει πολλά διαφορετικά πράγματα μέσα, που βέβαια έχουν έναν κοινό ήχο, πιστεύω, αλλά θεώρησα πως δεν υπάρχει λόγος να μπουν κι άλλα κομμάτια από τη στιγμή που εγώ είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Δεν βιαζόμαστε!”

Της εκμυστηρεύομαι πως ειδικά στην αρχή, άκουγα τον δίσκο της δύο φορές συνεχόμενες. “Το να ακούς στα καπάκια έναν δίσκο όταν τελειώσει είναι πολύ σημαντικό πλέον. Εγώ δυσκολεύομαι προσωπικά όταν ένας δίσκος έχει π.χ. 15 κομμάτια. Επειδή βάζω να ακούσω ολόκληρους δίσκους, ακόμη και στο spotify, σταματάω να έχω focus.” Από νέους δίσκους, ας πούμε, ξεχώρισε το τελευταίο του Prins Obi (The Grasshopper Lies Heavy), που και αυτόν τον ξεκινάει ξανά όταν τελειώσει την ακρόαση. “Δεν ήξερα ότι και ο δικός μου δίσκος θα το προκαλέσει αυτό και χαίρομαι πολύ”.

Της θέτουμε το γενικό ερώτημα “What if…?”, μεταφερόμαστε νοερά σε μία εναλλακτική διάσταση, αλλά κάνουμε και τους αντίστοιχους παραλληλισμούς με το δικό μας σύμπαν.

Αν ήταν ζώο:

"Σίγουρα θα ήμουν κάτι αιλουροειδές, πιστεύω λεοπάρδαλη!"

Αν ήταν άνθος:

"Πασχαλιά, είναι αυτό το μωβ λουλούδι που βγαίνει προς την άνοιξη έχει ένα άρωμα όχι έντονο αλλά γλυκό, βγαίνει κοντά στο Πάσχα. Βγαίνει σε δέντρο επάνω, άρα έχει ύψος, και έχει αυτό το γλυκό άρωμα που είναι πολύ ευχάριστο να το μυρίζεις και δεν σε μπουκώνει, προκαλεί μια ηρεμία."

Αν ήταν στοιχείο της φύσης:

"Ζωδιακά και μόνο να το πάρεις, με 4 πλανήτες στον Κριό και ζώδιο και ωροσκόπο στον Τοξότη,,,. μόνο φωτιά! Θα ήθελα να είμαι και νερό, αλλά είμαι φωτιά."

Αν ήταν χρώμα:

"Baby blue"

Αν ήταν άστρο:

"Ο Πολικός Αστέρας πάντα λειτουργούσε σαν πυξίδα και συνδέεται με τη Μεγάλη Άρκτο. Γενικά έχω μια αίσθηση ότι προέρχομαι από τα βουνά, οπότε ο Πολικός Αστέρας μου θυμίζει την κατεύθυνση, λόγω του ότι διδάσκω και μου αρέσει να δίνω μια κατεύθυνση σε ανθρώπους που μου το ζητάνε και με εμπιστεύονται. Είναι επίσης κάτι που μου προκαλεί μια σχετική ασφάλεια, ξέρω πως αυτό το αστέρι εκεί πάντα δείχνει σε ένα σημείο του ορίζοντα συγκεκριμένο και δεν χάνεσαι. "

Αν ήταν κάρτα ταρώ:

"θα ήμουν Ιέρεια (High Priestess). Γενικά οι κάρτες ταρώ συμβολίζουν διάφορα πράγματα αλλά έχουν και μια φιλοσοφική πλευρά πίσω τους. Ως λέξη, η ιέρεια συμβολίζει μια γυναίκα που έχει κάποιες ικανότητες να επικοινωνεί με πράγματα που δεν είναι τόσο υλικά. Το έχω δηλώσει ανοιχτά ότι αυτό είναι ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου. Στον επαγγελματικό τομέα, η ιέρεια μπορεί να σημαίνει μια βοήθεια από μια γυναίκα υψηλόβαθμη. Στα ερωτικά, μαζί με άλλη κάρτα, μπορεί να συμβολίζει και την ερωμένη. Θα ήμουν αυτή η κάρτα λόγω της αυτολεξεί ιδιότητας της κάρτας."

Αν ήταν χαρακτήρας ταινίας (ή σειράς):

"Πάντα υπάρχουν στοιχεία από ηρωίδες και ήρωες με τα οποία ταυτίζεται ο καθένας μας. Μ’ αρέσει πάρα πολύ ο ρόλος που έχει η Liv Tyler στο Stealing Beauty, όπως επίσης ο ρόλος της Kate Blanchett στο Blue Jasmine." 

Αν ήταν ταινία (ή σειρά):

"Άνετα θα μπορούσα να είμαι το Toc Toc, η ισπανική ταινία, πρέπει να την δεις οπωσδήποτε! Αλλά πιστεύω πως θα ήμουν το Powder Blue και αυτό θα διαλέξω."

Αν ήταν ένα - μόνο! - δικό της τραγούδι:

"The Emperor" (σ.σ. απάντησε σαφώς πιο γρήγορα από ότι περίμενα)

Αν ήταν ένα όχι δικό της τραγούδι:

"A Case Of You της Joni Mitchell, χάρη στην ατμόσφαιρα που βγάζει, αυτό το γλυκό/πικρό που έχω κι εγώ."

Αν ήταν κάποιος άλλος μουσικός:

"O David Gilmour, ξεκάθαρα!" (σ.σ. με ενθουσιασμό - τα σχόλια περιττεύουν φυσικά)

Αν ήταν κάποιος άλλος άνθρωπος:

"Θα ήθελα να είμαι πάλι εγώ, αλλά με την ελευθερία να ζω στην εξοχή και να έχω την ηρεμία που έχουν οι άνθρωποι που ζουν στην εξοχή, που είναι πολύτιμη. Δεν αισθάνομαι ότι θα ήθελα να είμαι κάποιος άλλος άνθρωπος. Ίσως αισθάνομαι πως θα ήθελα να είμαι πιο ήρεμη και ότι αυτή η ψυχική ηρεμία προέρχεται από την επαφή με τη φύση

Αν είχε τη δυνατότητα να ζήσει οπουδήποτε:

"Αυτό θα ήταν κάπου στην εξοχή. Δεν το έχω κάνει, αλλά όσον καιρό περνάω στην εξοχή είναι αλλιώς. Εκτός Ελλάδας δεν θα ήθελα πολύ να ζήσω, Ίσως θα πήγαινα στη Νέα Ζηλανδία, κάπου που να έχει πολύ πράσινο - ναι, μου λείπει το πράσινο."

Αν ήταν μία στιγμή από το παρελθόν της:

"Θα κρατούσα τη στιγμή που ήμουν δημοτικό και τραγουδούσα στο χωριό της μαμάς μου μόνη μου. Ήρθε κοντά μου ένα πολύχρωμο πουλάκι σαν σπουργίτι σε μέγεθος, κάθισε δίπλα μου και δεν κουνιόταν. Του χάιδεψα το κεφάλι, το έβαλα πάνω στο χέρι μου και κάθισε και περπατούσα με το πτηνό στο δαχτυλάκι μου. Ήμουν 6-7 χρονών και η στιγμή μου είχε φανεί μαγική. Αυτό ήταν πολύ καθοριστικό σε όλη την μετέπειτα αναζήτηση στα συγκεκριμένα ζητήματα και στην επαφή με τη φύση."

Και για το τέλος, αν ήταν οτιδήποτε θα ήθελε να είναι:

"Θα ήθελα να ήμουν αρχαία θεά της Νορβηγικής μυθολογίας. Κάτι που προκαλεί ένα μεγαλείο και μια ηρεμία ταυτόχρονα, να έχει άμεση σχέση με τη φύση και όλα τα στοιχεία της και έναν πολύ έντονο μαγικό χαρακτήρα."

H Rosey Blue παρουσιάζει το ντεμπούτο άλμπουμ της, Swans, την Πέμπτη 17/3 στο Gazarte Roof Stage. Περισσότερες πληροφορίες εδώ --> https://soundgaze.gr/index.php/sunaulies/protaseis-gia-sunaulies/item/5217-rosey-blue-17-3-2022-gazarte

Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη