Σάββατο, 13 Δεκεμβρίου 2014 15:00

Live Review: Crippled Black Phoenix / Afformance @ Gagarin 205, 12/12/2014

Written by 

 

Μετά το απίθανο live του 2012, όπου οι Crippled Black Phoenix, σαν μπάσταρδα παιδιά των Pink Floyd, ταρακουνούσαν επί σχεδόν ένα τρίωρο το Κύτταρο χαρίζοντας μια αλησμόνητη εμπειρία στους παρευρισκόμενους, ήταν ζήτημα χρόνου να επιστρέψουν στην χώρα μας για τέταρτη φορά. Αφορμή αυτή τη φορά ήταν, βεβαίως, η κυκλοφορία του πολύ καλού φετινού άλμπουμ White Light Generator για την παρουσίαση του οποίου προγραμμάτισαν δυο ημερομηνίες ειδικά για την Ελλάδα.

Ιδανικό ξεκίνημα για τη συναυλία των Crippled Black Phoenix αποδείχθηκαν οι Afformance. Το συγκρότημα από την Αθήνα με ξεκάθαρα post rock προσανατολισμό δραστηριοποιείται από το 2005 έχοντας κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα ένα άλμπουμ (A Glimpse To The Days That Pass) ένα ΕΡ (The Place) καθώς και μια συλλογή (Affection). Στη μισή ώρα περίπου που έμειναν στη σκηνή παρουσίασαν με πολύ πάθος και ενέργεια άλλά και πλούσιο και μεστό ήχο (διαθέτουν άλλωστε 3 κιθάρες) καινούριες συνθέσεις συν κάποιες παλαιότερες (την εξής μία, το Covered In Scales από το The Place) και προετοίμασαν όμορφα το έδαφος για τους headliners.

Ο Justin Greaves, ο δημιουργός των Crippled Black Phoenix, φέρει τη φήμη του ιδιότροπου (για να το θέσουμε κομψά) χαρακτήρα ο οποίος συνηθίζει να αλλάζει τους μουσικούς σαν τα πουκάμισα (θυμίζουμε ότι του είχαμε αφιερώσει ένα ολόκληρο κομμάτι στο αφιέρωμα για τα συγκροτήματα με τις συχνότερες αλλαγές μελών). Η συγκεκριμένη φήμη επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά, καθώς σε σχέση με το προηγούμενο τους live στην χώρα μας είχαν απομείνει στο σχήμα μόνο ο κημπορντίστας, ο ντράμερ και βεβαίως ο ίδιος (δεν μπορεί άλλωστε να απολύσει τον εαυτό του…). Το αποκορύφωμα βεβαίως ήταν ότι ο μπασίστας Christian Heilmann και ο lead κιθαρίστας Karl Demata δεν εμφανίστηκαν λίγο πριν την αναχώρηση της μπάντας από την Αγγλία (τουλάχιστον αυτό ισχυρίστηκε ο Greaves…) και προκειμένου να μην ακυρωθούν οι συναυλίες επιστρατεύτηκαν την τελευταία στιγμή δυο νέοι μουσικοί οι οποίοι κλήθηκαν να παίξουν, ουσιαστικά, χωρίς πρόβες. Έτσι ο Greaves στην αρχή του live εξήγησε (με την χαρακτηριστική βαριά προφορά του) ότι ενώ είχαν προετοιμάσει ένα ιδιαίτερο, μεγάλης διάρκειας set ειδικά για τη χώρα μας (όπως και στην προηγούμενη επίσκεψη τους) δεν ήταν σε θέση να το πραγματοποιήσουν, ωστόσο δεσμεύτηκε να επανέλθουν σύντομα ώστε να επανορθώσουν.

Παρά τις αντιξοότητες η εμφάνιση τους ξεκίνησε δυνατά με το φλοϋδικό Rise Up And Fight ακολουθούμενο από το Black Light Generator μέσα από το φετινό White Light Generator. Εξ αρχής φάνηκε η προσπάθεια του γκρουπ να καλύψει την απουσία του κιθαρίστα Karl Demata, ο οποίος αποτελούσε πολύ σημαντικό στοιχείο της μουσικής των CBP. Ο Greaves δεν είναι lead κιθαρίστας (παρότι έχει διανύσει την τεράστια απόσταση από φημισμένος drummer του doom metal σε κιθαρίστα του post rock), ωστόσο είχε σημαντική βοήθεια από τον σουηδό τραγουδιστή Daniel Änghede (ο οποίος, όπως αποκάλυψε ο Greaves στην πρόσφατη συνέντευξη του στο Soundgaze  ήταν η αρχική του επιλογή για τραγουδιστής της μπάντας πριν περίπου 10 χρόνια) καθώς και από τον νεοφερμένο τρίτο κιθαρίστα. Ο Änghede (οποίος εμφανίστηκε με μπλουζάκι Motörhead!) βοηθούσε επίσης και στο μπάσο στα δύσκολα κομμάτια, ενώ παρότι δεν είχε όψη rock star τα κατάφερε πολύ καλά στο ρόλο του. Πολύ σημαντική ήταν και η συνεισφορά της Daisy Chapman στα πλήκτρα (μαζί βεβαίως με τον Mark Furnevall) η οποία, μάλιστα, έλαμψε στην φανταστική διασκευή στο Of A Lifetime, του υπέροχου κομματιού των Journey (ναι των Journey, σωστά διαβάσατε).

Όσο περνούσε η ώρα η απόδοση του γκρουπ ανέβαινε, όπως και η αυτοπεποίθηση των καινούριων μουσικών. Στις καλύτερες στιγμές μπορούμε να συμπεριλάβουμε την εκτέλεση του NO! (ακουστήκαν και τα δυο μέρη του) καθώς και το We Forgotten Who We Are (από το θαυμάσιο EP I, Vigilante). Όλα αυτά βεβαίως πριν το από το απόλυτο highlight, το Burnt Reynolds, με το οποίο έκλεισε το κανονικό set. Για την ιστορία, στο συγκεκριμένο κομμάτι καθιερώθηκε η συμμετοχή του κοινού, για πρώτη φορά, σε ένα παλιότερο live τους στο Κύτταρο το 2009 (ο Μιχάλης Κουρής ήταν τότε παρών και κατέγραψε αυτή τη στιγμή σε video ). Από την εισαγωγή του κομματιού ο Greaves ζήτησε από τον κόσμο να τραγουδήσει όσο πιο δυνατά μπορούσε κάτι που πραγματοποιήθηκε, αφού πριν καν ξεκινήσουν οι στίχοι του κομματιού ξεκίνησε ένα μοναδικό sing-along το οποίο συνεχίστηκε ακόμα και όταν το συγκρότημα είχε αποχωρήσει από τη σκηνή! Τελικά, η εκτέλεση διάρκεσε πάνω από 10 λεπτά, αφού το συγκρότημα γύρισε από τα παρασκήνια για να συνεχίσει να παίζει το κομμάτι. Το Gagarin γνώρισε ένα από τα πιο ανατριχιαστικά sing-along της ιστορίας του ενώ κάποια από τα μέλη του γκρουπ είχαν μείνει άναυδα μπροστά σε αυτό που διαδραματιζόταν. Η βραδιά έκλεισε με τους Crippled Black Phoenix να κάνουν την έκπληξη και να παίζουν hardcore punk (!) διασκευάζοντας το Let the Day Begin των Samhain του άρχοντα Danzig (γενικά οι CBP αρέσκονται στις εκπλήξεις, στην προηγούμενη συναυλία τους στην Αθήνα είχαν παίξει το Bella Ciao σε punk εκτέλεση…).

Συμπερασματικά, η τέταρτη εμφάνιση των Crippled Black Phoenix στη χώρα μας - και μάλιστα στο μεγαλύτερο από τα venue που έχουν παίξει (σωστά επιλέχτηκε το Gagarin αφού αφού η προσέλευση ήταν μεγάλη) – μπορεί να μην ξεπέρασε τις προηγούμενες ωστόσο ήταν ένα τίμιο και ειλικρινές live. Άλλωστε οι CBP ανέκαθεν ήταν ένα τίμιο συγκρότημα και παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν αυτή τη φορά, κατάφεραν να τα βγάλουν πέρα επιτυχώς (παίζοντας για σχεδόν δύο ώρες). Έχουν βέβαια το προνόμιο να διαθέτουν μια πλούσια δισκογραφία, την οποία κατάφεραν να αποκτήσουν σε λιγότερο από μια δεκαετία και η οποία τους δίνει μια πληθώρα επιλογών. Ο Justin Greaves για άλλη μια φορά απέδειξε ότι αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού, ο οποίος έχει καταφέρει να μετουσιώσει την τρέλλα του σε σπουδαία μουσική. Βασιζόμενοι στα λόγια του, πολύ σύντομα θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε ξανά στα μέρη μας.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής

Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος

 

 

Ο Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 (συγκεκριμένα τη χρονιά για την οποία έχει τραγουδήσει ο Jimi Hendrix), όταν πια οι Joy Division είχαν πάψει ήδη να υπάρχουν από καιρό (ευτυχώς υπήρχαν οι New Order!). Μετά από χρόνια αναζητήσεων ανακάλυψε αυτό που έψαχνε σε μια έρημο, έκτοτε λατρεύει οτιδήποτε σχετίζεται με τους Kyuss. Πιστεύει ότι αν δεν υπήρχε το rock & roll θα έπρεπε να το έχουμε ανακαλύψει. Επίσης, είναι βέβαιος ότι ο Έλβις ζει κάπου ανάμεσα μας… 

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα