Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που στις δύο συναυλίες του Barry Adamson στην Αθήνα (7 & 8/2, Piraeus Club Academy) θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε μετά από καιρό μία μπάντα που κινείται περισσότερο υπογείως παρά στις ζωντανές σκηνές. Έτσι, πήραμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τους Magenta Flaws σχετικά με τα δύο αυτά λάιβ, αλλά και για τα μελλοντικά τους σχέδια.
Γεια χαρά από το soundgaze.gr! Εμφανίζεστε πολύ αραιά στις ζωντανές σκηνές, αλλά καταφέρνετε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο να κάνετε αίσθηση. Παραδείγματος χάριν, σε λίγες μέρες θα παίξετε ως support του Barry Adamson στις δύο του συναυλίες στην Αθήνα. Πώς συνέβη και ποια είναι τα συναισθήματα σας για αυτό;
Γεια και από εμάς soundgaze.gr!
Είναι αλήθεια ότι εμφανιζόμαστε αραιά στις ζωντανές σκηνές. Μας αρέσει να περνάμε αρκετό χρόνο στο studio μας και γενικά να βρισκόμαστε στα «παρασκήνια». Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν μας αρέσει να εμφανιζόμαστε και live. Είναι μοναδική η στιγμή όταν συναντάμε από κοντά τους ανθρώπους που αγαπάνε και εκφράζονται μέσα από τη μουσική μας. Ίσως οι σπάνιες εμφανίσεις μας να είναι και ένας τρόπος να τη διατηρούμε πολύτιμη αυτή τη στιγμή. Και για εμάς και για εκείνους.
Για το αν κάνουμε αίσθηση, αυτό δεν μπορούμε να το πούμε εμείς. Χαιρόμαστε βέβαια όταν το ακούμε. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε πλέον αρκετά χρόνια μια μπάντα που με το δικό της τρόπο «υπάρχει» εκεί έξω και γνωρίζουμε ότι έχουμε ανθρώπους που μας ακολουθούν και αναμένουν να ακούσουν τη μουσική μας. Είμαστε ευγνώμονες για αυτό και προσπαθούμε να το ανταποδίδουμε με νέες μουσικές και επιλεγμένες εμφανίσεις.
Πράγματι την Παρασκευή 7 και το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου θα ανοίξουμε τις συναυλίες του Barry Adamson στο Piraeus Academy. Πώς συνέβη; Όπως μάλλον συμβαίνουν τα περισσότερα ξεχωριστά πράγματα. Απλά. Μας πήραν τηλέφωνο από τη διοργανώτρια Xlalala Productions και μας έκαναν αυτή την πρόταση. Δεχθήκαμε χωρίς δεύτερη σκέψη και τους ευχαριστούμε για αυτή την εμπειρία που θα ζήσουμε δίπλα σε έναν θρύλο της σύγχρονης μουσικής σκηνής.
Πιστεύουμε ότι θα είναι μια σύμπραξη πολύ ενδιαφέρουσα, τόσο για εμάς, όσο και για το κοινό. Αν και η μουσική μας είναι διαφορετική από αυτή του Adamson, θεωρούμε ότι υπάρχει κάτι κοινό στην «αύρα» μας. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και ανυπομονούμε να βρεθούμε στη σκηνή για αυτές τις 2 ημέρες.
Έχετε ανακοινώσει εδώ και καιρό μέσω των social media ότι ετοιμάζετε το τρίτο σας άλμπουμ. Προς το παρόν έχουμε μόνο ένα single για να ακούσουμε. Πώς κυλά η δημιουργία του δίσκου αυτού;
Η δημιουργία του 3ου album μας κυλά εξαιρετικά. Από τις πρώτες κιόλας φορές που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε για αυτό το album, είχαμε πει μεταξύ μας ότι δε θα βιαστούμε, όσο χρόνο κι αν πάρει. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, το να βρισκόμαστε στο studio μας είναι μια διαδικασία που μας αρέσει πολύ. Κάποιες φορές, μπορεί να μην πιάσουμε καν όργανα κι απλά να αράξουμε και να ακούσουμε μουσική ή να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, ή ακόμα και να παίζουμε playstation. Αυτό κάναμε πάντα και ίσως η ηθελημένη «αργοπορία» μας να είναι και μια αντίδραση απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα στον κόσμο μας, όπου η ταχύτητα πια είναι αδυσώπητη. Σαν να λέμε: «Οκ… αλλά εδώ μέσα όχι».
Εκτός απροόπτου πάντως, μέσα στο 2025 θεωρούμε ότι θα έχουμε το τελικό αποτέλεσμα. Τα περισσότερα tracks είναι έτοιμα, είμαστε πολύ κοντά και ίσως υπάρξει και σχετικά σύντομα ένα 2ο single.
Μιας και έχουν περάσει κάποια χρόνια από το τελευταίο σας album, πώς σας φαίνονται τα δύο “μεγάλα παιδιά” σας τώρα; Θα αλλάζατε κάτι;
Είμαστε καταρχάς περήφανοι για τα 2 «μεγάλα» παιδιά μας, το Corridor και το Saturation. Σίγουρα με αυτά έχουμε πετύχει κάτι που δεν είναι εύκολο, καθώς πρόκειται για 2 παιδιά που είναι αρκετά διαφορετικά το ένα από το άλλο. Άλλη προσέγγιση και άλλα συναισθήματα, έχοντας όμως την ίδια «αίσθηση» που μας χαρακτηρίζει ως μπάντα. Το ίδιο ελπίζουμε να πετύχουμε τώρα και με το 3ο album – το single EXHALE που έχουμε κάνει release μάλλον μαρτυρά αυτή την αλλαγή προσέγγισής και στο 3ο παιδί.
Τώρα, για το αν θα αλλάζαμε κάτι στα προηγούμενα album, μπορούμε με σιγουριά να σου πούμε ότι και θα αλλάζαμε και δεν θα αλλάζαμε. Ένα έργο τέχνης δεν έχει stop στη δημιουργία του, παρά μόνο όταν θα αποφασίσεις εσύ να σταματήσεις. Με τις αρετές τους και τα ελαττώματα τους, αυτά είναι τα 2 παιδιά μας έως τώρα και είμαστε περήφανοι για αυτά.
Κατά κανόνα εκφράζεστε στα αγγλικά. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική γλώσσα έχει γίνει πολύ δημοφιλής στον εναλλακτικό χώρο στη χώρα μας. θα γράφατε μεμονωμένα κομμάτια ή ολόκληρο άλμπουμ στα ελληνικά;
Είναι μια σκέψη που μας έχει περάσει από το μυαλό, αλλά προς το παρόν δεν έχουμε νιώσει την ανάγκη να το κάνουμε. Πράγματι, η χρήση της ελληνικής γλώσσας έχει γίνει δημοφιλής στον εναλλακτικό χώρο. Κάποιες φορές, επιτυχημένα. Κάποιες άλλες, μοιάζει να αρκεί να γράψεις στίχους στα ελληνικά για να έχεις μια στοιχειώδη «επιτυχία». Δεν θέλουμε όμως να κυνηγήσουμε κάτι επιτηδευμένα. Αν μας γεννηθεί φυσικά, δε θα διστάσουμε να το κάνουμε. Προς το παρόν, συνεχίζουμε με τα αγγλικά που είναι η δική μας «φυσική» γλώσσα στη μουσική έκφραση.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για ένα συγκρότημα, ειδικά τόσο πολυμελές όσο εσείς, να κρατάει μία ισορροπία ανάμεσα στην συλλογική καλλιτεχνική δημιουργία και την “κανονική” ζωή με τις υποχρεώσεις της;
Πφφφ… δυστυχώς, η τέχνη ήταν και θα είναι το αποπαίδι του συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε όλοι. Δεν υπάρχουν οι συνθήκες και οι προϋποθέσεις, ώστε να μπορεί κάποιος να συγκεντρωθεί στην καλλιτεχνική δημιουργία, δίχως να πρέπει να κάνει και ό,τι άλλο χρειάζεται για να επιβιώσει. Έτσι, η συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνών εκεί έξω, απλά καταλήγει να κάνει 2 «δουλειές».
Είναι πολύ δύσκολο και για εμάς και για όποιον ασχολείται με οτιδήποτε καλλιτεχνικό. Η «κανονική ζωή» – όπως την αποκαλείς – είναι γεμάτη υποχρεώσεις και θέλει πολύ επιμονή και πειθαρχία για να καταφέρνεις να γυρνάς αυτόν τον διακόπτη και να ξεχνάς όσα συμβαίνουν, ώστε να έχεις την ηρεμία και τη διάθεση να δημιουργήσεις. Ωστόσο είναι απαραίτητο. Μέσα από τη δημιουργία, βρίσκουμε τους εαυτούς μας, την αγνότητα μας, τη σύνδεση μας με το σύμπαν, αν θέλεις. Εξαιρετικά δύσκολο λοιπόν, αλλά αναγκαίο και ταυτόχρονα υπέροχο.
Το φούξια χρώμα που κυριαρχεί στο όνομά σας και στα εξώφυλλα των δίσκων σας υπάρχει σε λιγότερο βαθμό στο εξώφυλλο του Exhale. Αυτή η έλλειψη ήταν εσκεμμένη; Σημειολογικά τι εκφράζει το χρώμα αυτό για εσάς;
Πολύ ωραίο καταρχάς που το παρατήρησες. Είναι πράγματι μια εσκεμμένη αλλαγή, χωρίς ωστόσο ακόμα να έχουμε λάβει αποφάσεις για το τι ακριβώς θα ακολουθήσει. Αφήνουμε τη μουσική του 3ου album να μας οδηγήσει στη χρωματική παλέτα που θα τη συνοδεύει.
Το φούξια – ή πιο σωστά το magenta – χρώμα που μας χαρακτηρίζει από τις απαρχές της δημιουργίας μας ως μπάντα, έχει κάτι που θεωρούμε ότι ταιριάζει με τη μουσική μας. Είναι ένα χρώμα φωτεινό και ταυτόχρονα σκοτεινό, νοσταλγικό. Όπως θεωρούμε ότι είναι και η μουσική μας. Πάντως να πούμε ότι περισσότερο μας διάλεξε εκείνο, παρά εμείς αυτό. Εμείς ήμασταν τα ελαττωματικά στοιχεία και ήρθε και κόλλησε δίπλα μας. Και κάπως έτσι γεννήθηκαν οι Magenta Flaws.
Τι να περιμένουμε λοιπόν από τις εμφανίσεις σας στις 7 και 8 Φεβρουαρίου;
Θα είναι μια διαφορετική εμφάνιση, για την οποία ανυπομονούμε. Για πρώτη φορά και μετά από πολύ καιρό, θα εμφανιστούμε στη σκηνή μόνο τα 3 ιδρυτικά (ας το πούμε έτσι) μέλη της μπάντας. Χωρίς drum set δηλαδή και χωρίς γυναικεία φωνητικά. Αντίστοιχα λοιπόν, το set και το playlist μας είναι προσαρμοσμένο σε αυτές τις αλλαγές. Πιο ατμοσφαιρικό και σίγουρα πιο ηλεκτρονικό.
Θα παίξουμε κομμάτια από το Corridor, για πρώτη φορά live κάποια κομμάτια από το Saturation, αλλά όπως φαίνεται το επερχόμενο 3ο album θα έχει την τιμητική του, αφού στο playlist υπάρχουν 3 καινούργια κομμάτια, μαζί φυσικά με το single EXHALE που έχουμε ήδη παρουσιάσει.
Εντάξει, μην τα αποκαλύψουμε όμως και όλα… περισσότερα on stage.
Ευχαριστούμε Μιχάλη & Soundgaze!
Ερωτήσεις: Μιχάλης Κουρής
