Το ελληνικό duo, ζεύγος και στη ζωή έμοιαζε να γιορτάζει τον Valentino του on stage, το οποίο ήταν διακοσμημένο με μια neon καρδιά. Στο video wall έπαιζαν διάφορα θέματα που συνόδευαν τα κομμάτια, σε πολλά πρωταγωνιστούμε η Ιωάννα aka Jovanna το ένα σημαντικό ήμισυ του σχήματος. Δυστυχώς η εμφάνισή τους ήταν κατώτερη των προσδοκιών, τόσο λόγω θεμάτων ήχου όσο λόγω υποτονικής εμφάνισης από τους ίδιους. Ελπίζουμε να πάνε όλα καλά και την επόμενη φορά να επανέλθουν δριμύτεροι για να μας χαρίσουν με περισσότερη διάθεση τις γνώριμες σε εμάς τους fans τους μελωδίες.

Όπως και να είχε πάντα χαιρόμαστε να βλέπουμε αγαπημένες μπάντες επί σκηνής, που κάνουν πολύ επιλεκτικά ζωντανές εμφανίσεις. Πόσο μάλλον μια τόσο επιδραστική για τον λεγόμενο σκοτεινό ήχο που η δράση της δεν περιορίζεται εντός συνόρων καθώς ως γνωστόν η Fabrika Records αποτελεί το σπίτι πολλών ταλαντούχων σχημάτων του είδους.

Απεναντίας οι Ελβετοβρετανοί (sic) Lebanon Hanover, επέστρεψαν εμφανώς ανανεωμένοι, καθώς αν συγκρίνουμε την εμφάνισή τους στο Fabrika Records Festival στο οποίο είχαν εμφανιστεί πριν δύο Φλεβάρηδες με την φετινή τους εμφάνιση μιλάμε για αισθητή διαφορά στην ενέργεια και την live απόδοση των κομματιών τους.

Ο ατμοσφαιρικός φωτισμός της σκηνής και η neon θηλιά που ίπταντο, στροβιλιζόμενη στην κορυφή της σκηνής έδενε ιδανικά με τα dark wave , post punk anthems των L.A.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν οι φωνητικές δεξιότητες του William Maybelline. Λαρυγγισμοί πότε με τραχύτητα στα όρια φωνών που συναντάς στη death metal κι άλλοτε με έντονο βάθος εντυπωσιακής διάρκειας οι οποίοι προσέδιδαν μια μυστικιστική αίσθηση στην μουσική τους. Θα έλεγα πως οι κορυφαίες στιγμές της βραδιάς ήρθαν όταν το τιμόνι των φωνητικών βρίσκονταν στα χέρια του ο W.M.

Η χαρά δεν ήταν μόνο δική μας καθώς οι δύο μουσικοί δεν σταματούσαν να απευθύνονται στο κοινό, μερικές φορές χρησιμοποιώντας λέξεις και φράσεις σε άπταιστα ελληνικά. Με την Larissa Iceglass να ομολογεί στο encore πως είμαστε το καλύτερο κοινό ever (ελπίζουμε να μην τα λέει παντού αυτά).

Φύγαμε με αίσθημα ικανοποίησης και χαράς, τόσο λόγω της διάρκειας του live όσο λόγω της performance της μπάντας που πραγματικά τα έδωσε όλα, απολαμβάνοντας τη μουσική της, κάτι που κατ’ επέκταση μεταφέρθηκε και στο εξίσου ένθερμο ακροατήριο.

Κείμενο: Χριστίνα Δραγγανά / Φωτογραφίες: