Από τους Monster Magnet παράπονο δεν έχουμε (ποτέ δεν είχαμε, εδώ που τα λέμε...), μας επισκέπτονται σταθερά και με αξιοπρόσεκτη συνέπεια (ειδικά τα τελευταία χρόνια), έχοντας χτίσει μια σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης με το ελληνικό κοινό. Μέσα από τις συναυλίες τους τα τελευταία 20 χρόνια είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσαμε την πορεία τους από την απόλυτη καταξίωση των '90s (ποιός μπορεί να ξεχάσει το ανεπανάληπτο live τους στο γήπεδο της Ριζούπολης μαζί με τους Metallica το 1999), στο ναδίρ των '00s (που όμως η - καλή - συγκυρία τους έφερε για διπλές εμφανίσεις στη χώρα μας) και ξανά στην απογείωση της τρέχουσας δεκαετίας, που συνοδεύτηκε από εξαιρετικούς δίσκους (με κορυφαίο το έπος Last Patrol του 2013) και με συχνότατες μετακλήσεις στη χώρα μας. Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση τους στο Academy αυτό το Σάββατο (την επομένη ταξιδεύουν για Θεσσαλονίκη), η οποία είναι η τρίτη σερί στον ίδιο χώρο (μόνο οι 1000mods πρέπει να έχουν παίξει περισσότερες φορές στο συγκεκριμένο venue), επιχειρούμε μια αναδρομή στις μέχρι σήμερα συναυλίες τους. Κάποιοι από τη συντακτική ομάδα του Soundgaze (ονόματα δεν λέμε...) έχουν βρεθεί σε όλες τις αθηναϊκές επισκέψεις των Monster Magnet (τους έχουμε μεγάλη αδυναμία, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε...), οπότε δεν έχασαν την ευκαιρία για μια βουτιά στο αρχείο τους και αναζήτησαν εισιτήρια, αφίσες, φωτογραφίες, ενθύμια αλλά και χαρακτηριστικά στιγμιότυπα και σας τα παρουσιάζουν παρακάτω με χρονολογική σειρά.
Γήπεδο Ριζούπολης (12/6/1999) / μαζί με τους... (ξέρετε ποιους)
Μία συναυλία που δύσκολα θα ξεχαστεί από τους fans των Monster Magnet. Εκείνη την εποχή η παρέα του Dave Wyndorf βρισκόταν στην απόλυτη ακμή της. Την προηγούμενη χρονιά το Powertrip είχε χαλάσει κόσμο, οι Magnets έφτασαν στο απόγειο της αναγνωρισιμότητας και το rock’n’roll lifestyle που πρότειναν έβρισκε όλο και περισσότερους ακόλουθους. I never gonna work another day in my life, άλλωστε! Στο γήπεδο της Ριζούπολης έδειξαν πως δεν μασάνε ούτε live, απαιτώντας σχεδόν τη σύγκριση με το μεγάλο όνομα της βραδιάς. Κάποιοι θα σας πουν ότι οι Monster Magnet ήταν καλύτεροι εκείνο το βράδυ, κάτι που ως υποκειμενική θεώρηση δεν απέχει πολύ από την αλήθεια. Οι Metallica είχαν έρθει άλλωστε με άλμπουμ διασκευών στις αποσκευές τους (Garage Inc.) και επανεξέταζαν το νέο τους πρόσωπο, ενώ οι Monster Magnet είχαν σαφέστερο όραμα και, όπως γράψαμε και παραπάνω, βρίσκονταν στην καλύτερή τους φάση. Το ηχητικό τείχος που στήθηκε από τρεις κιθάρες σε πολλά σημεία του live έχει μείνει στη συλλογική μνήμη. Την επόμενη τα αυτιά μας βούιζαν, αλλά έπρεπε να μεταβούμε στις κατά τόπους κάλπες για την τακτική μας ψήφο...
(Ένα εισιτήριο, δύο αγαπημένα γκρουπ)
Ροδον Club (15&16/4/2004)
Μετά από ένα εξαιρετικό αλλά αμήχανο God Says No, το Monolithic Baby του 2004 θύμιζε τις παλαιότερες εποχές των Monster Magnet. Ποια ιδανικότερη ευκαιρία να επισκεφθούν εκ νέου τη χώρα μας για συναυλία; Η διοργανώτρια Didi Music, διαβλέποντας το έρεισμα που είχαν στο ελληνικό κοινό, έκλεισε το θρυλικό Ρόδον για δύο συνεχόμενες κάθιδρες βραδιές. Tab για ξεκίνημα από τον Tim Cronin και μέλη των Magnet στα όργανα (ουσιαστικά το project Electric Grouse), ξύλο και moshing στις πρώτες σειρές (για πιο πίσω δεν μπορώ να σας πω...), μία μπάντα σε μεγάλα κέφια, μέτριος ήχος με ένταση στα κόκκινα, φοβερό setlist, Space Lord με χορεύτρια επάνω στην σκηνή, μία (ψεύτικη) κιθάρα να σπάει και να παίρνει φωτιά από τα χέρια του Wyndorf… Το heavy rock’n’roll show των υγρών μας ονείρων. Θυμάμαι πάντως πως στο τέλος είχα απογοητευτεί, διότι έπαιξαν “μόνο” 100 λεπτά… Δεν είναι ωραίες οι εποχές της αφέλειας;; Να σημειωθεί πως το εισιτήριο κόστιζε το ουκ ευκαταφρόνητο ποσό των 33 ευρώ - άλλες εποχές, είπαμε! Λίγοι ίσως φαντάζονταν πως την επόμενη χρονιά το Ρόδον θα σταματούσε τη λειτουργία του για να γίνει… σουπερμάρκετ.
(Εισιτήριο από το ηρωικό 2004)
Gagarin 205 (12&13/12/2008)
Και αυτή τη φορά νιώσαμε πως άργησαν οι Monster Magnet να έρθουν από τα μέρη μας, και αυτή τη φορά οι συναυλίες στην Αθήνα ήταν δύο, στο Gagarin 205 αυτή τη φορά. Παραδόξως το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους 4-Way Diablo (έτσι κι αλλιώς μέτριο) δεν τιμήθηκε καθόλου στο setlist – ούτε ένα κομμάτι δεν συμπεριλήφθηκε! Η αναδρομή στο ένδοξο παρελθόν ήταν φυσικά μονόδρομος, έτσι η διασκέδαση μας ήταν εγγυημένη. Στο Spine Of God κολλάει και το κλασικό American Pie και οι οπαδοί βρίσκονται στα ουράνια. Βέβαια η όψη του ταλαιπωρημένου και υπέρβαρου Dave Wyndorf δεν ήταν ενθαρρυντική για το μέλλον της μπάντας, λέγαμε εμείς τότε. Η αποτοξίνωση ήθελε τον χρόνο της για να επιδράσει. Ως απόδοση όμως, πρόβλημα ουδέν!
Setlist (Πρώτης μέρας)
Setlist (Δεύτερης μέρας)
(Εισιτήριο από το Δεκέμβρη του 2008)
Rockwave, Μαλακάσα (3/7/2011)
Η μοναδική φορά, μάλλον, που Monster Magnet και Kyuss (έστω ως Kyuss Lives!) συνυπήρξαν στο ίδιο line up! Τον υπέρβαρο Wyndorf έστω ότι τον συνηθίσαμε, το δερμάτινο μπουφάν μέσα σε ένα τρομερά καυτό απόγευμα του Ιουλίου δεν μπορούσαμε να το αντέξουμε ούτε ως όψη! Τίποτα όμως δεν μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την απόδοσή τους, ενώ το κοινό, θερμό και ηλιοκαμμένο, συμμετείχε δυναμικά όπως κάθε φορά. Περισσότερα πρόσφατα τραγούδια ακούσαμε αυτή τη φορά, αλλά όλοι περίμεναν τα αγέραστα classics-ύμνους του rock ’n’ roll lifestyle. Η μία περίπου ώρα μας φάνηκε σαν σφηνάκι και τότε δεν ξέραμε αν θα είχε καν συνέχεια η πορεία τους, καθώς ο κιθαρίστας Ed Mundell, σημαντικό στέλεχος ως τότε, είχε αποχωρήσει από την μπάντα.
(Photo Pass από το 2011- μάχη στο photo pit)
Gazi Music Hall (30/1/2015)
Τέσσερα χρόνια αργότερα τα καμάρια του New Jersey επέστρεψαν στη χώρα μας, σε κλειστό χώρο αυτή τη φορά (που ίσως να τους ταιριάζει καλύτερα). Η αλήθεια είναι πως εκείνη η εμφάνιση δεν σκόρπισε ακριβώς ενθουσιασμό. Στο σχετικό live review γράφαμε τότε: “Σίγουρα δεν πρόκειται για την καλύτερη συναυλία που έχουν δώσει οι Monster Magnet στα μέρη μας. Για την ακρίβεια πρόκειται για την λιγότερο καλή – προσοχή στην επιλογή της λέξης – αλλά αυτό μάλλον υποκειμενικό θα το έλεγε κανείς. Ας περιοριστώ αν γράψω πως την Παρασκευή παρακολουθήσαμε την πιο διαφορετική εν Αθήναις συναυλία τους, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της άφησαν να φανούν περισσότερο οι ψυχεδελικοί χυμοί που εξ αρχής αποτελούσαν συστατικά της συνταγής τους, αλλά για μία σύντομη περίοδο (όχι τυχαία την πιο εμπορική τους) τους είχαν τοποθετημένους σε ρόλο μυρωδικών“. Όπως και να έχει, ένα "στραβοπάτημα" τους το δικαιολογούμε.
(Photo Pass από το 2015 - πιο κοντά στον μεγάλο δεν γίνεται...)
Piraeus 117 Academy (2/4/2016)
Την επόμενη χρονιά επανήλθαν και μας αποζημίωσαν στο έπακρο! Το πρώτο live του γκρουπ στο ακόμα φρέσκο τότε Academy της Πειραιώς πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της περιοδείας Celebrating the A&M Years Live κατά την οποία έπαιζαν κομμάτια αποκλειστικά από τα τέσσερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στο συγκεκριμένο label (δηλαδή: Superjudge, Dopes To Infinity, Powetrip και God Says No). Το αποτέλεσμα, αναμενόμενα, ήταν εντυπωσιακό και το είχαμε περιγράψει τότε ως ένα “θορυβώδες ψυχεδελικό ντελίριο”. Καταπληκτικό setlist, η μπάντα άκρως κεφάτη και ο μέγας Dave Wyndorf υπό το φώς του προβολέα, που υπήρχε μπροστά από τη βάση του μικροφώνου, σαν παράφρονας ιεροκύρηκας να διακηρύττει τη μοναδική αλήθεια: το rock’n’roll!
(Με δερμάτινο μπουφάν για τελευταία φορά το 2016)
Piraeus 117 Academy (28/5/2017)
Το επόμενο ραντεβού (πάλι στον ίδιο χώρο), δεν άργησε πολύ (για την ακρίβεια 13 μήνες μόνο). Η συγκεκριμένη συναυλία μπορεί να μην ήταν όσο εντυπωσιακή όσο η αμέσως προηγούμενη, όμως είχε κάτι που μας ενθουσίασε πραγματικά (για να μην πω πως μας άφησε με ανοιχτό το στόμα). Όχι, δεν ήταν ούτε το setlist, ούτε ο ήχος, ούτε η διάρκεια, ούτε κάποιος κρυφός άσσος. Ήταν ο ίδιος ο Dave Wyndorf, ο οποίος παρουσιάστηκε με την εμφάνιση που τον είχαμε αγαπήσει στα 90s, σαν πραγματικός rock star! Πράγμα που σημαίνει αντίο κοιλίτσα, αντίο δερμάτινο μπουφάν (που έκρυβε ό,τι μπορούσε...) και πλέον η κιθάρα του δεν χρησίμευε απλώς για να καλύπτει όσα ήθελε να κρύψει. Πως κατάφερε αυτός ο άνθρωπος την απόλυτη μεταστροφή;;; Εμφανίστηκε στη σκηνή με αμάνικο και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας... Στα συν της βραδιάς και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι (το Mindfucker, το οποίο περιλήφθηκε στο περσινό ομώνυμο άλμπουμ τους) το οποίο μας είχε αρέσει πολύ και το είχαμε περιγράψει ως “όσο MC5 όφειλε να ακούγεται”.
(Με αμάνικο και μπράτσα από ατσάλι το 2017)
(Υπογεργραμμένο το εισιτήριο του 2017)
(Αφίσα από το 2017 συν πένα δια χειρός Phil Caivano)
Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημα τους οι Monster Magnet συνεχίζουν ακόμα να συγκινούν, έστω κι αν η ακμή τους απέχει χρόνια, υπάρχει ένας φανατικός πυρήνας οπαδών (στον οποίο συγκαταλέγονται και οι γράφοντες) και στη χώρα μας (όπως και αλλού, άλλωστε) που επιθυμεί να τους βλέπει ξανά και ξανά, κάτι που επιβεβαιώνει οτι δεν έχουν χάσει το έρεισμα τους. Ας μην λησμονούμε εξάλλου το γεγονός ότι το συγκρότημα τύγχανε μεγάλης αποδοχής και στην Ελλάδα πολύ πριν γίνει της μόδας το heavy rock για το εγχώριο ακροατήριο. Η μέχρι σήμερα πορεία τους, με τα πάνω και τα κάτω της, μοιάζει βγαλμένη μέσα από τις πιο όμορφες ιστορίες του rock’n’roll. Όσο συνεχίζουν να βγάζουν καλούς δίσκους και να κάνουν δυνατά live θα είναι πάντα ευπρόσδεκτοι!
Επιμέλεια αφιερώματος: Μιχάλης Κουρής – Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
Αρχειακό υλικό: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Μιχάλης Κουρής / Παντελής Κουρέλης
