To “Music From The Basement” είναι μια συλλογή τραγουδιών που πρέπει να ακούσεις αν αγαπάς τη ψυχεδελική pop και τα μουντά αλλά, υπέροχα μελωδικά, μουσικά μονοπάτια. Πρόκειται για τη πρώτη δισκογραφική σύμπραξη μεταξύ της ομάδας του Basement αλλά και της G.O.D. Records. Μία σύμπραξη που μπορώ με σιγουριά να σας πω, πως, εκ του ποιοτικού αποτελέσματος, κρίνεται επιτυχημένη. Πριν από λίγες ημέρες, μίλησα με τους συντελεστές που έπαιξαν ρόλο στη συγκέντρωση του υλικού αλλά και στο στήσιμο του όλου project, Μιχάλη Αποστόλου, Νίκου Κοντόπουλου και Μιχάλη Νικολίτση.
Ιδού τα όσα είπαμε.
Αρχικά, θα ήθελα να μου πείτε δυο λόγια για τις δύο πλευρές που έστησαν αυτή τη συλλογή. Το Basement αλλά και τη G.O.D. Records. Πως ήρθατε σε επαφή και ποιος ήταν ο ρόλος του καθενός;
Μιχάλης Ν.: Το The Basement είναι αληθινό υπόγειο στην Αθήνα. Σε αυτό το υπόγειο, τα τελευταία 6 χρόνια, μαζευόμαστε μια παρέα 5-6 φίλων, ακούμε και ψάχνουμε μουσική, ανταλάσσουμε μουσικές απόψεις, κολλήματα και νέες “ανακαλύψεις”. Το 2011 φτιάξαμε και ένα blog, αλλά ξεκινήσαμε και μία ιντερνετική εκπομπή, το Music From The Basement (κάθε Κυριακή βράδυ 10-12 στο enforadio.gr), με μοναδικό σκοπό να μοιραστούμε τα ακούσματά μας με περισσότερο κόσμο. Κάτι που έχει συμβεί και είναι ειλικρινά ό,τι πιο υπέροχο θα έχουμε να θυμόμαστε κάποτε απ’όλη αυτήν τη φάση. Με κάποια παιδιά γίναμε και κανονικοί αχώριστοι φίλοι, έτσι γνωριστήκαμε και με τον Μιχάλη τον Αποστολίδη, ο οποίος φυσικά εδώ και 2 χρόνια αποτελεί και αναπόσπαστο και καταλυτικό μέλος της ομάδας μας.
Μιχάλης Α.: Η τύχη πιστεύω πως είναι ένας από τους βασικότερους παράγοντες για την εξέλιξη των πραγμάτων σε όλους τους τομείς της ζωής. Η δική μας τυχερή στιγμή, ήταν όταν ανακαλύψαμε το blog της G.O.D Records από μια εκπληκτική Γαλλική κυκλοφορία που μόλις είχε φέρει στη δημοσιότητα, του Fabien Versmessen aka Arnold Fish. Παρακολουθώντας λοιπόν τα είδη των κυκλοφοριών της εταιρείας, είδαμε πως δεν υπήρχε καμία φοβία ή συστολή στο να φέρνει προς πώληση μουσικές που δεν έχουν ευρεία αποδοχή και προορίζονται για συγκεκριμένο κοινό. Αυτό δεν ήταν απλά προς τιμήν τους, ήταν μια απόδειξη για το ότι ακόμη και σήμερα, στην εποχή του όλο και λιγότερου ρίσκου, υπάρχουν labels και κυρίως άνθρωποι πίσω από αυτά, που δε νοιάζονται μόνο να επιβιώσουν αλλά ενδιαφέρονται και για την ύπαρξη της καλής μουσικής. Ανέλαβα τότε λοιπόν να μιλήσω στον κο. Ματθαίου, χωρίς να τον ξέρω από πριν και χωρίς να μας φέρει κάποιος σε επαφή. Με ειλικρίνεια, έθεσα το πλαίσιο του πως σκεφτόμαστε να είναι αυτή η συλλογή που θέλουμε να δημιουργήσουμε και του πρότεινα να την αναλάβει εξ ολοκλήρου, πέρα από το κομμάτι φυσικά των επίσημων αδειών που χρειαζόταν να πάρουμε από κάθε μπάντα ξεχωριστά, το οποίο είχα ήδη προχωρήσει ο ίδιος. Όντας πολύ δεκτικός τότε στο να μας ακούσει, κανονίσαμε ένα ραντεβού για την Μ. Παρασκευή βράδυ στα Εξάρχεια, μετά την περιφορά του επιταφίου (οι αθεόφοβοι). Έγινα το δεξί του χέρι σε ό,τι αφορά τα ζητήματα επικοινωνίας με τους καλλιτέχνες και ήμασταν σε συνεχή επαφή για οτιδήποτε άλλο είχε να κάνει με την τελική μορφή του CD και τον συντονισμό των ραντεβού. Παρόλο που μένω στη Θεσσαλονίκη και όχι στην πρωτεύουσα, όλα κύλησαν ομαλά.
Πότε και πως σας ήρθε η ιδέα για αυτή τη συλλογή;
Μιχάλης Α.: Αν ρωτάς εμένα, νομίζω πως κατά βάθος ήθελα να δοκιμάσω και τις αντοχές μου, μέχρι που μπορώ να φτάσω, πέρα φυσικά από τις υπέροχες μουσικές που διαθέτει το Basement εδώ και χρόνια και ήθελα να βγουν παραέξω. Πάντα ήταν απορία μου το πως είναι δυνατόν να μαζεύονται τόσοι καλλιτέχνες μέσα σε ένα compilation, ποιος το οργανώνει όλο αυτό; Τελικά, μετά από αρκετούς μήνες αδιάκοπης προσπάθειας, διαπίστωσα πως όλα είναι δυνατά και πως το όνειρο με τη πραγματικότητα, την φαντασία με τον ρεαλισμό, τα ενώνει μια κλωστή που λέγεται θέληση. Μπορεί να μοιάζει λεπτή και ασήμαντη αλλά είναι η μόνη που μπορεί να τα γεφυρώσει. Η ιδέα ήρθε το καλοκαίρι του 2014 αν και τριγύριζε μέσα μου από την πρώτη στιγμή, όταν το 2012 πρωτοάκουσα την εκπομπή των παιδιών, του Νίκου Κοντόπουλου και του Μιχάλη Νικολίτση. Είναι οι δυο ιδρυτές και πρωτεργάτες του Υπογείου. Αυτό γιατί η μουσική του Basement, δεν περιοριζόταν ούτε από είδη, ούτε από χρονολογίες, ούτε από καταγωγές. Και το πιο σημαντικό: Δεν βρέθηκε ποτέ κάτω από κανενός είδους νόρμες ή πεπατημένες, ήταν ελεύθερη. Αυτό ήταν και το κίνητρο για εμένα στο να προτείνω να συγκεντρωθούν τα καλύτερα αυτής της τριετίας αλλά και καινούργια κομμάτια, σε ένα CD με ύφος που θα αποφάσιζαν οι ίδιοι. Στην αρχή δεν με πήραν στα σοβαρά αν και ήξερα πως τους άρεσε γιατί γνώριζαν πως διαθέτουν και το υλικό αλλά και το ανάλογο κοινό στο οποίο θα κατέληγε η συλλογή. Όταν μετά από σχεδόν δυο μήνες τους είπα με ποια λογική σκέφτομαι να διαλέξουμε μαζί τα τραγούδια, για την υποστήριξη του Republic 100,3 fm αλλά και για τα πιθανά labels που θα μπορούσαν να το αναλάβουν, κατάλαβαν ότι σοβαρολογούσα.
Μιχάλης Ν.: Από τη δική μου πλευρά θυμάμαι το Καλοκαίρι του 2014, όταν και συνάντησα τον πανμέγιστο συνονόματο από κοντά για πρώτη φορά (μέχρι τότε τα λέγαμε μόνο τηλεφωνικά, ραδιοφωνικά και φεϊσμπουκικά), που ο Μιχάλης πάνω σε μια ατέλειωτη μεταμεσονύκτια μουσική συζήτηση πέταξε το επικό “Γιατί δεν βγάζουμε μία συλλογή με αγαπημένα κομμάτια του Basement;” Νόμιζα αρχικά πως τό’πε για πλάκα και γέλασα, αλλά αμέσως κατάλαβα πως σοβαρολογούσε, καθώς ο ίδιος δεν γέλασε καθόλου, παρέμεινε σοβαρός και περίμενε μιαν απάντηση, ο τύπος είχε...όραμα και μεις εν τέλει ακολουθήσαμε! Όταν ήρθε το Φθινόπωρο, ο Μιχάλης μας παρουσίασε πιο αναλυτικά και πιο συγκεκριμένα την ιδέα του, το project της συλλογής μπήκε για καλά στην “ατζέντα” του BSMNT και ξεκινήσαμε τις πρώτες επαφές με τις μπάντες.
Ήταν δύσκολη η μετάβαση της από μια καλή ιδέα, σε πράξη;
Μιχάλης Ν.: Η αρχή ήταν ονειρική, γεμάτη ενθουσιασμό και θετικές απαντήσεις από τις μπάντες που είχαμε “στοχεύσει”. Μού είχε κάνει εντύπωση η άμεση ανταπόκριση και η παροιμιώδης στήριξη και ευγένεια που απέπνεαν οι απαντήσεις τους, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Γύρω στα Χριστούγεννα του ‘14, είχαμε σχεδόν ολοκληρώσει τις επαφές μας και είχαμε καταλήξει στο tracklist της συλλογής (ακολούθησαν δύο φαρμακερές προσθήκες την Άνοιξη). Με το νέο έτος, ομως, άρχισαν τα δύσκολα και τα... ξενερώματα: Ήταν τότε που βγήκαμε στο “κουρμπέτι” σε αναζήτηση εταιρείας που θα αναλάμβανε την κυκλοφορία του Music From The Basement. Προσωπικά, δεν με πείραξαν καθόλου κάποιες “χυλόπιτες” που φάγαμε, τις θεωρώ έντιμες και ξεκάθαρες “δεν μου κάνει η μουσική σας” ή “δεν θέλω να ρισκάρω” κλπ, ήμουνα απόλυτα ΟΚ με αυτό. Αυτό που με πείραξε ήταν κάποιες εταιρείες που ναι μεν ενθουσιάστηκαν με τα κομμάτια και το όλο project, αλλά με πλάγιους και ‘περίεργους’ τρόπους, προσπαθούσαν να αποστασιοποιηθούν και να απαγκιστρωθούν από το οικονομικό κομμάτι της όλης ιστορίας. Να μην τα πολυλογώ, ήθελαν στην ουσία να αναλάβουμε ΟΛΑ τα έξοδα μόνοι μας και αυτοί απλά να βάλουν πάνω στο CD τη σφραγίδα της δισκογραφικής τους. Εκεί λοιπόν, ναι, τα πράγματα ήταν αρκετά δύσκολα, φτάσαμε κοντά στο να παρατήσουμε την όλη προσπάθεια, ο Αποστολίδης, όμως, επέδειξε για ακόμα μία φορά παροιμιώδες πείσμα και ‘γαϊδουρινή’ υπομονή και συνέχισε το ψάξιμο. Και κάπου εκεί εμφανίστηκε σαν από μηχανής Θεός ο Μιχάλης Ματθαίου και η G.O.D. Records κι έτσι το όνειρό μας έγινε πραγματικότητα. Τον ευχαριστούμε με όλη μας τη μουσική καρδιά!!! :)
Σε αυτή τη προσπάθεια, συμμετέχουν καλλιτέχνες από 7 διαφορετικές χώρες, πόσο δύσκολο ήταν να έρθετε σε επαφή με όλους αυτούς και εν τέλει, να καταφέρετε να χρησιμοποιήσετε κομμάτια τους;
Μιχάλης Α.: Ήταν πραγματικά μια πρόκληση για εμένα προσωπικά. Επειδή όταν ξεκινούσα να στέλνω τα πρώτα διερευνητικά mail σε ανθρώπους πολύ διαφορετικής κουλτούρας, βρισκόμουν όπως λένε σε ανεξερεύνητα ύδατα. Και πράγματι έτσι ήταν. Βρήκαμε τα e-mail τους από τις επίσημες σελίδες τους ή από τα facebook artist pages και ξεκίνησα να γράφω σε έναν έναν ξεχωριστά. Πολλοί ήταν δύσπιστοι, ρωτούσαν να μάθουν ποιοι είμαστε, γιατί το κάνουμε, που θα κυκλοφορήσει, αν βρίσκεται πίσω μας κάποιο μεγάλο Label ή ακόμη ακόμη αν θα τους δώσουμε χρήματα και αν θα λάβουν αντίτυπα και πόσα! Ναι, ήταν δύσκολο γιατί είχαμε να “αντιμετωπίσουμε” ανθρώπους που μας έβλεπαν με επιφυλακτικότητα (και με το δίκιο τους φυσικά αν το καλοσκεφτεί κανείς), μπάντες που είτε τα είχαν ψιλοπαρατήσει, είτε δεν διέθεταν management, είτε δεν είχαν ξανασυμμετάσχει σε κάποιο compilation και δεν γνώριζαν τα διαδικαστικά. Χρειάστηκε να διαβάσω ακόμη και τους κανονισμούς και τα είδη των μουσικών συμβολαίων που συνάπτονται, για να είμαι πλήρως ενημερωμένος για τα νομικά του ζητήματος.
Από την άλλη και εκτός από τις 2-3 αρνητικές απαντήσεις που λάβαμε, είχαμε και το πρόβλημα του ότι μερικοί καλλιτέχνες δεν έβλεπαν τα inbox mail τους με τακτικό τρόπο. Έτσι, αναγκαστήκαμε να επιστρατεύσουμε το facebook και οποιοδήποτε άλλο μέσο κοινωνικής δικτύωσης διέθετε ο εκάστοτε “προβληματικός” καλλιτέχνης, για να έρθουμε σε επαφή μαζί του. Στα εξερχόμενα μου, πρέπει να υπάρχουν πάνω από 500 e-mail επικοινωνίας-συννενοήσεων αφού με κάθε μπάντα ή καλλιτέχνη, ήρθαμε σε επαφή εκτός της αρχικής και αμέτρητες ακόμη φορές, για διευθέτηση των όρων των συμβολαίων που θα υπέγραφαν με την G.O.D Records. Ουσιαστικά ήμουν ο ενδιάμεσος άνθρωπος μεταξύ της G.O.D, του Basement και των Καλλιτεχνών. Προσαρμόσαμε τους όρους για μερικούς από αυτούς, λόγω του ότι τους εκπροσωπούσαν Labels ή managements και με αυτούς δεν “παίζεις”, θέλουν τα πάντα στο πιάτο και γεμάτο μέχρι επάνω! Σε γενικές γραμμές πάντως, όλοι οι συμμετέχοντες, ήταν πολύ συνεργάσιμοι και οι όποιες χρονικές καθυστερήσεις, ήταν τελικά και προς όφελος μας γιατί κερδίσαμε χρόνο για τα υπόλοιπα θέματα, όπως εξώφυλλο και artwork.
Ακούγοντας το "MUSIC FROM THE BASEMENT", είναι μια κάπως κινηματογραφική συλλογή τραγουδιών. Συμφωνείτε με αυτό;
Νικος Κ.: Κάποια από τα κομμάτια της συλλογής έχουν ένα cinematic άρωμα, αλλά δε θα έλεγα πως είναι κινηματογραφική συλλογή. Ειναι ίσως το soundtrack του υπογείου εκείνη την περίοδο. Εχουμε πάντως ένα soft spot για τέτοιες μουσικές, ιδιαίτερα για τα λεγόμενα faux soundtracks από φανταστικές ταινίες που δε γυρίστηκαν ποτέ! Συνολικά όμως, αν θέλαμε να επεκταθούμε στο θέμα ειδών που εκπροσωπεί το compilation, θα λέγαμε πως είναι μια Indie συλλογή με πολύ garage και πολύ psychedelic pop/rock.
Από που μπορεί κάποιος να αποκτήσει μια κόπια της συλλογής;
Μιχάλης Ν.: H συλλογή υπάρχει στον ιστότοπο της G.O.D. Records στο Bandcamp. Η διανομή ξεκίνησε αρχικά και αποκλειστικά από το δισκάδικο της Θεσσαλονίκης Stereodisc, αλλά απ’ ό,τι μαθαίνουμε, τον τελευταίο καιρό μπορείς να βρεις το Music From The Basement και σε άλλα επιλεγμένα δισκάδικα της συμπρωτεύουσας, αλλά και της Αθήνας. Φυσικά, υπάρχει και ο πατροπαράδοτος τρόπος διανομής που ονομάζεται “χέρι με χέρι”, με τον οποίο ο αγοραστής έχει και δώρο έναν καφέ ή μια μπίρα με ένα μέλος του BSMNT...
Να περιμένουμε το "MUSIC FROM THE BASEMENT 2";
Εννοείται! Ήδη έχουμε κάποια ονόματα και κάποια συγκεκριμένα τραγούδια στο μυαλό μας, αλλά η αλήθεια είναι πως προς το παρόν ασχολούμαστε με το να “τρέξουμε” οσο καλύτερα μπορούμε την πρώτη.
Αντώνης Κωνσταντάρας
