Η πρώτη προσωπική γνωριμία μου με τους Ουκρανούς Somali Yacht Club έγινε πριν 2-3 χρόνια με ένα κομμάτι (Signals) που έτυχε να βρεθεί μέσα στο μουσικό χάος του σκληρού μου δίσκου. Άγνωστο πώς βρέθηκε εκεί - λογικά το είχα μέσα σε κάποια αυτοσχέδια συλλογή και μου έκανε το κλικ που χρειαζόταν για να το απομονώσω… το οποίο όμως τελικά δεν ήταν τόσο μεγάλο ώστε να αναζητήσω το ως τότε υλικό τους, ούτε καν ώστε να μου έρθει στο νου ως deja vu το όνομά τους φέτος, οπότε και γνωριστήκαμε ουσιαστικά (μονόπλευρα εννοείται προς το παρόν). Αιτία της εκ νέου γνωριμίας ήταν ένας τακτικός ύποπτος (και συχνότατα ένοχος) κάποιων τελευταίων ανακαλύψεών μου: ο αλγόριθμος αυτόματης αναπαραγωγής του Youtube… Όσοι χρησιμοποιείτε το συγκεκριμένο portal για να ακούτε μουσική και παίρνετε τα ρίσκα σας αφήνοντάς το να διαλέγει για σας κομμάτια ή ακόμη και ολόκληρους δίσκους, λογικά θα έχετε πέσει πολλάκις σε πολύ συγκεκριμένα βίντεο που εμφανίζονται στις λίστες σας μετά από λίγο ό,τι κι αν παίζει νωρίτερα (ή μετά από ένα σερί από «ομπσκιουρίλες» να σας βιάζει τα αυτιά με την πλέον τελευταία mainstream-ίλα, τελευταία όχι χρονικά αλλά ποιοτικά - αλλά ας μην αλλάζουμε θέμα). Κάποτε ήταν οι Cigarettes After Sex τον καιρό των EPs, εκείνη την εποχή ήταν το The Sea των Somali Yacht Club - όχι το κομμάτι (έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει κομμάτι στη δισκογραφία τους με αυτόν τον τίτλο, duh!) αλλά ολόκληρο το άλμπουμ, όπως ανέβηκε στον επίσημο λογαριασμό της ίδιας της μπάντας. Μετά από κάποια skips - διότι δεν ήθελα εκείνη την στιγμή να ακούσω κάτι σε τέτοιο ύφος, είπαμε τα κομμάτια σκάνε μύτη εκεί που δεν τα θέλεις! - έπρεπε να έρθει η προτροπή φίλου που ενθουσιάστηκε με το δίσκο (και που περιμένω να έρθει και στο αθηναϊκό τους live αν δεν τον πάρουν οι πανίσχυροι, όπως μας απειλούν, άνεμοι της Παρασκευής!), συν κάποιος καιρός ακόμη, για να ασχοληθώ μαζί του.
Για κάτι τέτοιες περιπτώσεις μπορείς να μακαρίζεις τον εαυτό σου για τη δυνατότητα που σου δίνεται να διαθέτεις σύνδεση στο internet και να μπορείς να ακούς δίσκους σαν το The Sea. Στο δίσκο οι Ουκρανοί φίλοι μας ταλαντεύονται μεταξύ post rock, heavy rock και ψυχεδέλειας μέσα σε 6 κομμάτια. Η ευμεγέθης διάρκειά τους (σχεδόν 9 λεπτά κατά μέσο όρο) δεν μαρτυρά εκ πρώτης όψεως την άριστη διαχείριση τους στα μέρη που απαρτίζουν το κάθε κομμάτι. Οι συνθέσεις έχουν προκύψει αβίαστα θαρρείς και δεν σπαταλούν τον (πολύτιμο, τουλάχιστον για τους μεγαλύτερους) χρόνο της ακρόασης με βαρετά επαναλαμβανόμενα σημεία ή με drone “σεντόνια” που δεν δικαιολογούν εν τέλει την παρουσία τους. Εξαιρετική και η ηχοληψία στο δίσκο - καθαρή και ογκώδης όπου κυριαρχεί το rhythm section, πιο “βρώμικη” όπου οι κιθάρες αναλαμβάνουν την ηγεσία στο groove. Πετυχαίνουν όμως και το εξής ασυνήθιστο: ενώ ο δίσκος ακούγεται ήδη άρτιος και ολοκληρωμένος ως μουσική πρόταση, οι Somali Yacht Club αφήνουν ένα περιθώριο να σκεφτούμε πως έχουν τη δυνατότητα στον επόμενο δίσκο να εξελίξουν τον ήχο τους σε κάτι ακόμη πιο μεστό και, γιατί όχι, σε έναν ήχο που θα τους περάσει στο επόμενο επίπεδο, είτε αυτό το επίπεδο αφορά την ποιότητα των συνθέσεων, είτε τη δημοφιλία της μπάντας. Επίσης, σχήματα που τολμούν επιμιξίες ή έστω παίζουν “λίγο απ’ όλα” συνήθως καταλήγουν να μην αφορούν κανέναν. Το όνομα των Somali Yacht Club βρίσκεται με τον ίδιο βαθμό επιδοκιμασίας στα χείλη τόσο των post rockers όσο και των stoners, δείγμα του ότι η μπάντα έχει φτιάξει χαρακτήρα που γεφυρώνει ουσιαστικά τις διαφορές μεταξύ των υπο-ειδών. Προερχόμενοι από μια χώρα που μουσικά είναι πιο γνωστή για τις μεγάλες της επιτυχίες στη Eurovision (2 νίκες παρακαλώ στο θεσμό και αλησμόνητες εμφανίσεις από Ruslana, Verka Serduchka και Ani Lorak), με πιο δυνατό εξαγόμενο προϊόν των τελευταίων ετών τους σκληρούς Jinjer της σπουδαίας frontwoman Tatiana Shmailyuk και ιδιαίτερα αγαπητούς στη χώρα μας τους heavy rockers Stoned Jesus, ίσως έχουν την ευκαιρία να κάνουν την υπέρβαση των συνόρων τους και να απευθυνθούν σε μαζικότερο διεθνές κοινό.
Οι Somali Yacht Club, βέβαια, δεν γεννήθηκαν με το μυστικό της επιτυχίας απευθείας στο DNA τους. Η εξέλιξή τους, όμως, φαίνεται από το πρώτο άκουσμα των δύο άλμπουμ τους και του EP που προηγήθηκε όλων αυτών και ξεκίνησε την καταγραφή της ιστορίας τους. Παρακάτω λοιπόν παρουσιάζουμε ως άτυπο “έλεγχο προόδου” τρία κομμάτια, ένα από κάθε επίσημη κυκλοφορία τους, που αναδεικνύουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Ουκρανών σε κάθε περίοδό τους.
Smell Of Powder (από το ντεμπούτο EΡ τους, Sandsongs, 2011)
Υπό άλλες συνθήκες, θα έπρεπε αναγκαστικά να κινούμαστε πολύ κοντά στο Lviv της Ουκρανίας, τόπο καταγωγής των Somali Yacht Club, και ταυτόχρονα να έχουμε ιδία άποψη της τοπικής σκηνής για να έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε το αυτοχρηματοδοτούμενο ΕΡ Sandsongs, καθώς κυκλοφόρησε μόνο σε CD-R σε κοπή της ίδιας της μπάντας. Μην περιμένετε γυαλισμένα ηχητικά μεγαλεία στο ΕΡ φυσικά, όμως παίζουν ψυχωμένα και όσο πρέπει δεμένοι για να μην ακούγονται κλινικοί, αλλά ούτε και εντελώς χύμα. Η προσέγγισή τους εδώ αφορά αποκλειστικά το stoner rock και μόνο στο Sandborn εντοπίζουμε κάποια ψήγματα “κινηματογραφικού” ήχου, που δεν αρκούν όμως για να διαφανεί κάποια τάση του γκρουπ προς πιο τολμηρές επιμιξίες. Ενώ όμως το Smell Of Powder ξεκινάει ως μία καλή stoner σύνθεση, μετά το 2:20 αφήνεται στους οργανικούς αυτοσχεδιασμούς των μελών της μπάντας, αυξάνει προοδευτικά την παραμόρφωση στην κιθάρα και καταλήγει να σέρνεται αργά και να παρασύρεται σε δρόμους που, τελικά, θυμίζουν περισσότερο post rock μπάντες παρά heavy/stoner. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να γνωρίζαμε ποια θα ήταν η απήχηση του ΕΡ στα μέρη μας αν μπορούσαμε να το ακούσουμε στην εποχή του. Το Smell Of Powder είναι ίσως η πιο αξιόλογη σύνθεση του δίσκου και αυτή που δίνει περισσότερα hints για αυτά που θα ακολουθήσει.
Sightwaster (The Sun, 2014)
Η πρόοδος της μπάντας δεν φαίνεται μόνο στη μουσική της, αλλά και στα εξώφυλλα που επιλέγει για τις δουλειές της. Η θεματολογία της προμετωπίδας του δίσκου παραμένει στα heavy rock standards, αλλά πλέον έχουμε αλλάξει δεκαετία προς τα πίσω: η ‘90s έρημος του ΕΡ αντικαταστάθηκε από μία υπέροχη μυστηριακή και ελαφρώς βλάσφημη παράσταση ερχόμενη απευθείας από τα ‘70s. Όμως και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του δίσκου έχουν βελτιωθεί εδώ σε σχέση με το “σπιτικό” ΕΡ. Οι συνθέσεις κυλούν πιο στρωτά, ο ήχος έχει βελτιωθεί κατακόρυφα και, κυριότερα, ο χαρακτήρας της μπάντας αρχίζει να διαμορφώνεται. Στο Sightwaster τολμούν για πρώτη φορά να εντάξουν τα πολύπλευρα ακούσματά τους στη μουσική τους. Πάνω στα τριάμιση λεπτά, η post-ψυχεδέλεια του κομματιού ως τώρα αρχίζει να αναγιγνώσκεται ως dub (!), μάλιστα με απόλυτα φυσικό τρόπο (να καταγραφεί), ενώ 2μιση λεπτά μετά μπαίνουν τα πρώτα (και τελευταία) φωνητικά του κομματιού. Παρότι το εγχείρημα δεν επαναλήφθηκε τόσο αναπάντεχα στα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου, η συγκεκριμένη αλλαγή έδειξε την τάση της μπάντας να ξεφύγει από τα καθιερωμένα και από αυτά που αναμένονται από αυτήν.
Blood Leaves A Trail (The Sea, 2018)
Τέσσερα χρόνια μετά το επίσημο ντεμπούτο τους, οι Somali Yacht Club αψηφούν το (ας το πούμε «δύσκολο») κοινωνικοπολιτικό κλίμα που επικρατεί στην Ουκρανία και κυκλοφορούν το καλύτερο ως τώρα άλμπουμ τους. Το εκπληκτικό εξώφυλλο τους απομακρύνει και εικαστικά από το heavy rock και τους φέρνει πιο κοντά στη Μουσική, όχι απαραίτητα στο post rock. Η αλματώδης πρόοδός τους καθιστά δύσκολη την επιλογή συγκεκριμένου κομματιού από τα 6 του δίσκου, όμως επειδή οφείλουμε να τηρήσουμε τον κανόνα που οι ίδιοι θέσαμε, επιλέγουμε το Blood Leaves A Trail, το πιο “συμμαζεμένο” της εξάδας σε διάρκεια και ταυτόχρονα το πιο πυκνό σε ιδέες. Η κιθάρα ακούγεται όσο fuzzy γίνεται καθόσο προλογίζει και συνοδεύει τα φωνητικά, όμως στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα “καθαρίζει” για να δώσει αναπνοές στη σύνθεση, ενώ το ήρεμο τμήμα πριν το τελικό ξέσπασμα θυμίζει ελαφρώς την ήρεμη εκδοχή των σύγχρονων Opeth. Κυλάει ολόκληρο τόσο αβίαστα, που δεν θα μου έκανε εντύπωση αν σε κάποια συνέντευξή τους δήλωναν πως το συγκεκριμένο κομμάτι αποτέλεσε την πιο φιλότιμη προσπάθειά τους να γράψουν ένα “κανονικό” τραγούδι. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα δικαιώνει τους δημιουργούς του, κάτι που ισχύει και για τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου.
Οι Somali Yacht Club βρίσκονται σε mini περιοδεία ανά την Ελλάδα, την οποία κλείνουν την Παρασκευή 28/9 στην Αθήνα και το Death Disco. Περισσότερες πληροφορίες στο δελτίο τύπου.
