Στο παρόν Record Shuffle παρουσιάζονται τρεις δουλειές διαφορετικού ύφους (pop, garage, progressive) και μάλιστα από διαφορετικές γενιές μουσικών, ο κοινός παρονομαστής των οποίων είναι η ποιότητα του υλικού και της ηχογράφησης.
Arianna K – Early Landed (Sound Effect, 2018)
Η Αριάννα Καρανικόλα (με όνομα βαρύ σαν ιστορία) πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση στη δισκογραφία, ως Arianna K, προς το τέλος της προηγούμενη χρονιάς με το Early Landed. Νωρίτερα, ωστόσο, είχε πάρει το «βάπτισμα του πυρός» ανεβαίνοντας στη σκηνή (συνεισφέροντας στα πλήκτρα) με τους θαυμάσιους Omegaray του Γιώργου Καρανικόλα, ενώ στο βιογραφικό της καταγράφεται ακόμα το επιτυχημένο άνοιγμα της υπέροχης συναυλίας των Still Corners στο Gagarin τον περασμένο Νοέμβρη. Το βασικό πλεονέκτημα του Early Landed είναι η φρεσκάδα που κουβαλάει, κάτι απολύτως λογικό αν αναλογιστούμε την ηλικία της Αριάννας (γεννημένη μόλις το 1997!). Η ίδια υπογράφει όλες τις συνθέσεις, πλην του Seabird που ανήκει στους Alessi Brothers (και μόνο για το γεγονός ότι γνώριζε το συγκεκριμένο κομμάτι που είχε γραφτεί δεκαετίες πριν γεννηθεί, της αξίζουν τα εύσημα). Κομμάτια σαν Letting Go, Angry Song και Steps αποκαλύπτουν ένα αξιοπρόσεκτο ταλέντο, μιας και πρόκειται για συνθέσεις ολοκληρωμένες, μεστές και με όμορφες μελωδίες. Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε επίσης και την αδιόρατη μελαγχολία κομματιών όπως τα Effect, Sun Is Glue και Siddhartha, παρουσιάζοντας μας ένα διαφορετικό πρόσωπο της δημιουργού, λιγότερο αναμενόμενο. Η γενικότερη αίσθηση πάντως που αποκομίζεις από την ακρόαση του Early Landed είναι αισιόδοξη, θετική, με τη χαρακτηριστική ζωντάνια που αναμένεις από ένα 20άρη. Αυτή η νεανική ορμή είναι και ο λόγος που δεν στέκεσαι με αυστηρότητα απέναντι σε τυχόν μικρές αδυναμίες. Σε μια εγχώρια δισκογραφία που, καλώς ή κακώς, οι παλιοί μουσικοί κυριαρχούν, χωρίς να διαφαίνεται μια διάδοχη κατάσταση, οι νέες φωνές είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτες.
The Screaming Fly – Trip to Venus (Self Release, 2019)
Οι Screaming Fly αποτελούν αναμφίβολα ιδιαίτερη περίπτωση. Σύμφωνα με το βιογραφικό τους, ως έτος δημιουργίας αναφέρεται το μακρινό 1992, μέχρι πρότινος όμως υπήρχε καταγεγραμμένη μια και μοναδική κυκλοφορία τους (Super Zero, 2011), παρότι το γκρουπ δεν έχει σταματήσει ποτέ να είναι ενεργό. Το φετινό Trip to Venus είναι λοιπόν το δεύτερο άλμπουμ τους (δυο δίσκοι σε πάνω από 25 χρόνια είναι μια επίδοση που θα ζήλευαν και οι Tool…) και μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί δεν ηχογραφούν συχνότερα, μιας και το υλικό που παρουσιάζουν εδώ είναι όντως εξαιρετικό. Το Trip to Venus περιλαμβάνει 6 συνθέσεις κατά βάση μεγάλης διάρκειας (με εξαίρεση το σύντομο Evol), στις οποίες το γκρουπ κινείται με άνεση μεταξύ garage και heavy rock, συνδυασμός όχι συνηθισμένος αλλά στην πράξη πετυχημένος. Κομμάτια όπως τα Animal, Dimension X, Fever διαθέτουν τρομερή δυναμική, αξιομνημόνευτα κιθαριστικά riff και ασίγαστη ενέργεια. Με λίγα λόγια, οι Screaming Fly παίζουν «στα κόκκινα». Ακόμα και στο ορχηστρικό Astro η απόδοση τους είναι εντυπωσιακή. Το Trip to Venus προφανώς είναι ένας δίσκος που απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν το rock να παίζεται δυνατά, μακριά από τη λογική των μοντέρνων σχημάτων του χώρου που επιθυμούν ο ήχος τους να ακούγεται όσο το δυνατόν πιο «στρογγυλεμένος», με την παραγωγή να έχει την υπεροχή σε σχέση με τη σύνθεση.
Τέλος, μιας και ο frontman του γκρουπ Στέφανος Φλώτσιος είναι από χρόνια κιθαρίστας των Last Drive, δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε πως κάτι συμβαίνει εντός της συγκεκριμένης μπάντας, μιας και εμπνέει διαχρονικά τα μέλη της να καταπιάνονται ταυτόχρονα και με παράλληλα project και να κυκλοφορούν θαυμάσιες δουλειές (ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε Omegaray, Holy Strangers, Blackmail και ο κατάλογος συνεχίζεται). Τυχαίο δεν μπορεί να είναι, μάλλον πρέπει να φέρουν κάποια ευλογία ως συγκρότημα και ως μουσικοί κατ’ επέκταση.
Agusa – Ekstasis-Live in Rome (Kommun 2, 2018)
Τους Σουηδούς Agusa τους γνωρίσαμε μέσω του δισκοπωλείου Sound Effect, το οποίο τους έφερε δυο φορές στην Ελλάδα για συναυλίες (εντός του 2016) και παράλληλα διανέμει τους δίσκους τους στη χώρα μας. Το γκρουπ από το Μάλμε μέσα σε μια πενταετία έχει στο ενεργητικό του τρία studio album (Högtid– 2014, Två - 2015 και Agusa– 2017) καθώς και τρία ακόμα ζωντανά ηχογραφημένα (Κάθαρσις – 2016, In Concert– 2018 και Ekstasis-Live in Rome– 2018). Η αλήθεια είναι ότι η φύση της μουσικής τους είναι τέτοια που μοιάζει προορισμένη να ακούγεται live, οπότε τα αντίστοιχα ζωντανά ηχογραφήματα έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Για δεύτερη φορά μάλιστα δίνουν σε μια τέτοια κυκλοφορία ως όνομα μια ελληνική λέξη, το Ekstasis όμως δεν έχει ηχογραφηθεί στην Ελλάδα, όπως το Κάθαρσις (από το live στο six d.o.g.s. στις 12/2/16) και το In Concert (στο Death Disco στις 9/12/16), αλλά στη γειτονική χώρα. Το άλμπουμ χωρίζεται σε τέσσερα μέρη (αποτελούμενα από πέντε συνθέσεις μεγάλης διάρκειας), με το μικρότερο (Den Förtrollade Skogen) να καταλαμβάνει 11 λεπτά! Η ορχηστρική μουσική των Agusa έχει έναν αδιαφιλονίκητο πρωταγωνιστή: το φλάουτο της Jenny Puertas, το οποίο άλλοτε φέρνει στο νου βρετανική folk των ‘60s και άλλοτε προσεγγίζει το progressive. Από κοντά το πληθωρικό όργανο, στα πρότυπα των συγκροτημάτων του σκληρού ροκ των ‘70s. Κάπως έτσι, η κιθάρα μένει λίγο πιο πίσω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν solo (όπως για παράδειγμα στο Uti Vår Hage) καθώς και κάποια δυναμικά κιθαριστικά περάσματα στα όρια του hard rock. Κάποιες στιγμές ίσως ο ακροατής χαθεί μέσα στις δαιδαλώδεις μακροσκελείς συνθέσεις, αλλά σίγουρα θα ξαναπιάσει το νήμα σε κάποιο άλλο σημείο, καθώς οι εναλλαγές ρυθμών, μελωδιών και εντάσεων βοηθούν αυτή τη διαδικασία. Όπως προείπαμε, η μουσική των Agusa είναι φτιαγμένη για να αποδίδεται ζωντανά και εκεί φανερώνει όλα της τα προσόντα, οπότε αν κάποιος επιθυμεί να επιχειρήσει μια πρώτη επαφή με το σχήμα, ίσως θα ήταν καλύτερο να ξεκινήσει από κάποιο live album τους και μετά να συνεχίσει στη στουντιακή δουλειά τους. Υπό αυτή την έννοια, το Ekstasis μπορεί να αποτελέσει μια ιδανική αφετηρία.
