Σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία έλαχε να πραγματοποιηθεί η συναυλιακή επιστροφή των Calexico στην Ελλάδα, κι αυτό γιατί τα δραματικά συμβάντα του Παρισιού είχαν ρίξει τη σκιά τους σε κάθε μουσική (και όχι μόνο) εκδήλωση ανά τον κόσμο. Ακόμα κι έτσι όμως το αμερικάνικο συγκρότημα κατάφερε να στήσει το δικό του γλέντι και να επιβεβαιώσει τη σχέση λατρείας με το ελληνικό κοινό.

Ο Moa Bones (κατά κόσμον Δημήτρης Αρώνης) έχει επωμιστεί πολλάκις στο παρελθόν το ρόλο του support σε ονόματα του εξωτερικού και συνεπώς διαθέτει την ανάλογη πείρα για να τα καταφέρει πολύ καλά. Αυτή τη φορά είχε στη διάθεση του επιπλέον υλικό καθώς εδώ και μερικούς μήνες έχει κυκλοφορήσει ο διάδοχος του ντεμπούτου του Aquarelles, το αξιόλογο Spun (θυμηθείτε τι είχαμε γράψει για αυτό εδώ). Μόνος επί σκηνής αλλά με αρκετό κέφι μας κράτησε καλή συντροφιά στο μισάωρο περίπου που διήρκησε η εμφάνιση του, από την οποία ξεχωρίσαμε τα Wake Up και Hey.

Ο Moa Bones έχει καταγράψει πια το δικό του στίγμα, ξεχωριστό στην εγχώρια σκηνή καθώς δεν υπάρχουν πολλά ανάλογα παράδειγμα μουσικών που εντρυφούν στη folk μουσική, γεγονός που τον διαφοροποιεί από την πλειονότητα των ομότεχνων του. Οι εμφανίσεις του είναι πλέον ολοκληρωμένες και φανερώνουν ξεκάθαρα το μουσικό του όραμα, κάτι που συνέβη και στο συγκεκριμένο live.

Από την προηγούμενη μέρα είχε ανακοινωθεί ότι τα εισιτήρια είχαν ήδη εξαντληθεί, συνεπώς η συναυλία των Calexico ξεκινούσε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Τα γεγονότα της Γαλλικής πρωτεύουσας ωστόσο δημιούργησαν μια βαριά ατμόσφαιρα που λογικό ήταν να επηρεάσει το συγκρότημα, το οποίο στην αρχή του live εμφανίστηκε αρκετά «σφιγμένο». Στη συνέχεια όμως τα δεδομένα ανατράπηκαν και η αναμενόμενη γιορτή έλαβε χώρα στη σκηνή του Fuzz.

Στο ξεκίνημα εμφανίστηκαν στη σκηνή μόνο ο Joey Burns και ο John Convertino (τα δυο ιδρυτικά μέλη του γκρουπ δηλαδή) και μετά από λίγα λόγια σχετικά με τα συναισθήματα τους για όσα θλιβερά είχαν συμβεί το προηγούμενο βράδυ, απέτισαν το δικό τους φόρο τιμή στα θύματα της τρομοκρατίας στη Γαλλία και στον υπόλοιπο Κόσμο, όπως τόνισαν, παίζοντας το Wash από το ντεμπούτο τους Spoke (1996), σε μια ιδιαίτερη στιγμή. Χωρίς αμφιβολία ένα από τα highlights της συγκεκριμένης εμφάνισης, μαζί με το θαυμάσιο Two Silver Trees (από το Carried to Dust του 2008). Στη συνέχεια της βραδιάς δεν παρέλειψαν να αποτίσουν φόρο τιμής και στον σπουδαίο μουσικό του Αμερικάνικου νότου Allen Toussaint, που λίγες μέρες νωρίτερα είχε εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο, διασκευάζοντας το γνωστό κομμάτι του Fortune Teller από τα ‘60s.

Με φρέσκια την κυκλοφορία του Edge of the Sun ήταν αναμενόμενο το σχήμα να βασίσει το live του στο πρόσφατο πόνημα του, όπως και έγινε. Από τις συνθέσεις της τελευταίας τους δουλειάς αυτές που φάνηκαν να αρέσουν περισσότερο ήταν τα Falling from the Sky και Moon Never Rises.

Στα μέσα του set τους έγινε η έκπληξη (αναμενόμενη για κάποιους) καθώς τέσσερα μέλη του παραδοσιακού μουσικού συγκροτήματος Τακίμ ανέβηκαν στη σκηνή για να συμπράξουν με τους Calexico σε δυο κομμάτια. Το πρώτο φυσικά ήταν το Roll Tango, από τα bonus tracks του Edge of the Sun, το οποίο ηχογραφήθηκε στην Αθήνα με τη συμμετοχή των Τακίμ και τον μεγάλο Eric Burdon στα φωνητικά (η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε κατά την κοινή παρουσία τους στην Ελλάδα για το Rockwave). Το δεύτερο κομμάτι δεν ήταν άλλο από το πολυσυζητημένο Stray (το οποίο αγαπήθηκε πολύ λόγω…τηλεόρασης). Ένα κανονικό γλέντι στήθηκε στη διάρκεια των δυο κομματιών με το κοινό να το διασκεδάζει με το παραπάνω (έχουν περάσει ανεπιστρεπτί προφανώς οι εποχές που το «εναλλακτικό κοινό» σνόμπαρε οτιδήποτε είχε σχέση με Ελληνική μουσική).

Στη πορεία τα πρώτα σημάδια κόπωσης έκανα την εμφάνιση τους μεταξύ των θεατών μέχρι να έρθει το κλασικό Crystal Frontier για να ξανανάψει την σπίθα που χρειαζόταν. Μετά από αυτό και τα δυο encore που ακολούθησαν μας αποχαιρέτησαν οριστικά με το φετινό Follow the River.

Δεν είχα την τύχη να παρεβρεθώ σε κάποια από τις προηγούμενες συναυλίες των Αμερικάνων οπότε δεν έχει νόημα η συζήτηση για την καλύτερη εν Ελλάδι εμφάνιση τους. Αυτό που παρουσίασαν οι Calexico, όπως και να ΄χει,δύσκολα θα απογοήτευσε τους fans τους παλιούς και καινούριους εξίσου. Άλλωστε οι σχέσεις αγάπης μεταξύ των δύο πλευρών έχουν στηριχτεί σε γερά θεμέλια και αναμένεται να κρατήσουν για χρόνια.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής