Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη τους επίσκεψη, οι Αμερικάνοι Grails επέστρεψαν στη χώρα μας σε μια συγκυρία θετική, ξεκινώντας από εδώ την ευρωπαϊκή τους περιοδεία.
Στις 8:30 ο πακιστανικής καταγωγής κιθαρίστας Ilyas Ahmed ανέβηκε στη σκηνή, ακριβώς όπως ήταν προγραμματισμένο. Μπορεί οι περισσότεροι να τον μάθαμε λόγω της ένταξης του στο τωρινό line up των Grails, ωστόσο ο Ahmed έχει πίσω του μια αρκετά εκτεταμένη δισκογραφία (η οποία ξεκινά από το 2005). Μόνος του επί σκηνής, με μόνα εφόδια την ηλεκτρική κιθάρα του και τα μπόλικα πετάλια του, παρουσίασε ένα 20λεπτο σετ βασισμένο σε κιθαριστικά θέματα και αυτοσχεδιασμούς και μόνο στο τελευταίο κομμάτι ακούστηκαν φωνητικά. Μπορεί να μην πρόσφερε κάτι επιπλέον στο συνολικό απολογισμό της βραδιάς, ωστόσο λειτούργησε ομαλά ως πρελούδιο στην κύρια συναυλία. Αφού μας ευχαρίστησε με αρκετή συστολή, αποχώρησε για να επιστρέψει σε λίγα λεπτά, αυτή τη φορά σε ρόλο δεύτερου κιθαρίστα των Grails.
Οι Grails είναι από τα συγκροτήματα εκείνα που εκτιμώ για το γεγονός ότι κάνουν καλή δουλειά, χωρίς να κάνουν φασαρία. Τις τελευταίες δυο δεκαετίες, το σχήμα από το Πόρτλαντ του Όρεγκον έχει παρουσιάσει σημαντικές κυκλοφορίες παραμένοντας πάντα αθόρυβο αλλά απολύτως ουσιαστικό. Κατά την ταπεινή άποψη μου, η καλλιτεχνική τους αξία δεν έχει εκτιμηθεί όσο θα έπρεπε (άλλωστε κάτι τέτοιο εννόησε σε κάποιο σημείο κι ο ίδιος ο Emil Amos στην πρόσφατη συνέντευξη που μας παραχώρησε), τη στιγμή που άλλα λιγότερο ποιοτικά γκρουπ καταφέρνουν να βρίσκονται στον αφρό επειδή μπορούν να εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις δυνατότητες που παρέχουν τα social media και το internet γενικότερα.
Πολλά άλλαξαν από το 2010, οπότε οι Grails είχαν κάνει την παρθενική τους εμφάνιση (πάλι Μάιο μήνα αλλά στη Σφεντόνα, που δεν λειτουργεί εδώ και χρόνια) στην Αθήνα, αλλά μόνο η οικονομική κρίση συνεχίζει ακάθεκτη… Την επόμενη χρονιά, η μπάντα κυκλοφόρησε το αριστούργημα της, το υπέροχο Deep Politics, ένα θαυμάσιο δείγμα μοντέρνου prog rock, ενώ πέρσι προστέθηκε στη δισκογραφία τους το πολύ καλό, χαμηλόφωνο Chalice Hymnal. Παράλληλα η ψυχή του γκρουπ Emil Amos περιόδευσε αρκετά με τους λατρεμένους Om (των οποίων είναι μόνιμος drummer εδώ και μια δεκαετία), μετρώντας μάλιστα δυο εμφανίσεις στην Ελλάδα (και μια τρίτη να απέχει λιγότερο από μήνα)...
Λίγο το μεγάλο διάστημα που μεσολάβησε από την προηγούμενη συναυλία τους, λίγο το γεγονός πως οι δυο τελευταίες κυκλοφορίες τους είναι πιθανώς οι καλύτερες τους (τουλάχιστον για τον γράφοντα) δημιούργησαν δικαιολογημένα υψηλές προσδοκίες. Το live, λοιπόν, ξεκίνησε με συνθέσεις από τα δυο προαναφερθέντα άλμπουμ, προς ικανοποίηση των περισσοτέρων, θαρρώ. Εδώ θα πρέπει να καταγράψουμε το γεγονός ότι η συγκεκριμένη συναυλία ήταν η πρώτη της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, κάτι που δικαιολογεί σε σημαντικό βαθμό την έλλειψη αυτοματισμών σε κάποιες στιγμές αλλά και κάποιες μικροαστοχίες που έκαναν την εμφάνιση τους, έστω και χωρίς να είναι «χτυπητές». Μη λησμονούμε εξάλλου ότι το γκρουπ είχε κάποια φρέσκα μέλη και η ομοιογένεια είναι πάντα ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις. Όσο θα προχωράει η περιοδεία τους, πιστεύω θα γίνονται όλο και καλύτεροι. Άλλωστε όσο κυλούσε η βραδιά τόσο βελτιώνονταν σε όλους τους τομείς, σε σημείο το δεύτερο μέρος της εμφάνισης τους να είναι σαφώς ανώτερο από το πρώτο μισό. Σε αυτό συνέβαλε βέβαια και η επιλογή πιο δυναμικών συνθέσεων που ανέβασαν αρκετά την ένταση.
Όσο προχωρούσε η συναυλία τόσο περισσότερο βυθιζόμασταν στην μουσική τους, σε σημείο που η αναπόφευκτη αποχώρηση τους με τη συμπλήρωση μιας ώρας έμοιαζε με απότομο φρενάρισμα. Ευτυχώς υπήρξε encore, και ένα δεύτερο, ίσως απρογραμμάτιστο, εξαιτίας του επιμονής του κοινού. Κάπως έτσι το live άγγιξε τα 75 λεπτά, όπως συνιθίζεται από τα περισσότερα συγκρότημα της σκηνής τους. Σίγουρα θα θέλαμε μεγαλύτερη διάρκεια (όπως συμβαίνει πάντα όταν περνάς καλά) αλλά δεν υπάρχει λόγος να γκρινιάξουμε.
Φυσικά οποιαδήποτε αναφορά σε συναυλία/ δίσκο κτλ των Grails δεν είναι δυνατόν να μην περιστρέφεται γύρω από τον πυλώνας της μπάντας, τον τρομερό Emil Amos. Μιλάμε άλλωστε για έναν ικανότατο drummer, που μόνο απαρατήρητος δεν περνάει. Το παίξιμο του ήταν εντυπωσιακό και απολαυστικότατο. Τα χτυπήματα του στο ταμπούρο δημιουργούσαν ένα τόσο οικείο ήχο (είπαμε και παραπάνω ότι είναι drummer, επίσης, των Om) και ειδικά στα Belgian Wake-Up Drill και Origin-ing η πώρωση έπιασε ταβάνι! Για δυο κομμάτια άφησε τα drumsticks για χάρη της κιθάρας αλλά ήταν όταν βρισκόταν πίσω από τα τύμπανα που δεν χορταίναμε να τον βλέπουμε και κυρίως να τον ακούμε. Πολύτιμος συμπαραστάτης του, το έτερο ιδρυτικό μέλος, Alex Hall, που έκανε σπουδαία δουλειά στην κιθάρα και έμοιαζε να ηγείται της ομάδας. Ήταν επίσης αυτός που ανέλαβε το επικοινωνιακό κομμάτι με το κοινό. Μπορεί να μη μίλησε πολύ, αλλά όσα είπε ήταν ειλικρινή και εγκάρδια.
Σαν απολογισμό της συναυλίας δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε πως οι Grails ήταν αναμφίβολα καλοί και κυρίως ουσιαστικοί. Ερμήνευσαν τις συνθέσεις τους που χαρακτηρίζονται από το συγκερασμό post και prog rock, μένοντας πάντα πιστοί στο σχέδιο τους και χωρίς να καταφύγουν ούτε στιγμή σε εύκολους εντυπωσιασμούς (κάτι που συμβαίνει κατά κόρον σε συναυλίες συγκροτημάτων ανάλογου ύφους). Είναι από εκείνες τις μπάντες που η αξία τους δεν αναδεικνύεται μέσα από τη φασαρία και τη φαντασμαγορία αλλά μόνο όταν αφιερώνεσαι στη μουσική τους απερίσπαστος. Ναι, είναι σπουδαίοι οι Grails, πολύ σπουδαίοι θα τολμούσα να πω και είναι ευχάριστο που αυτή την φορά κατάφεραν να συγκεντρώσουν περισσότερο κόσμο στο live τους. Όσο περισσότερο διαδίδεται το μυστικό, τόσο το καλύτερο!
Κλείνοντας, να αναφέρουμε πως η συναυλία τελείωσε περί τις 10:30, πράγμα που μας έκανε να αισθανθούμε, έστω και για λίγο, Ευρωπαίοι. Προλάβαμε τα μέσα μεταφοράς χωρίς τρέξιμο (σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει συχνότατα) και κοιμηθήκαμε αρκετά ώστε, όσοι εργαζόμαστε, να μην κουτουλάμε την επόμενη μέρα στη δουλειά. Αυτά καλό είναι να γίνονται!
Κείμενο: Κωνσταντίνος Αναγνωστόπουλος / Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής
