Power pop - Μέρος 8ο
20/20
Η πολλή ζάχαρη βλάπτει…
Αν και είχαν σαν βάση τους το Los Angeles, ξεκίνησαν από την Tulsa της Oklahoma με βασικά μέλη τον Steve Allen (κιθάρα, φωνητικά) και τον Ron Flynt (μπάσο, φωνητικά), οι οποίοι έπαιζαν μαζί πριν ακόμα πάνε στο γυμνάσιο και είχαν πάρει μέρος σε αναρίθμητα συγκροτήματα. Στις αρχές του 1977 ο Allen πήγε στο Los Angeles, όπου συνάντησε τον ντράμερ Mike Gallo (οι ντράμερ ήταν το μεγάλο τους πρόβλημα καθώς σε κάθε άλμπουμ παίζει και διαφορετικός). Έξι μήνες αργότερα πήγε και ο Flynt και οι 20\20 ήταν πραγματικότητα. Έκαναν εκτεταμένες πρόβες και άρχισαν να παίζουν στα κλαμπ γύρω από το Los Angeles. Το 1978 τράβηξαν την προσοχή του Greg Shaw της Bomp! Records και το αποτέλεσμα ήταν το single Giving It All \ Under the Freeway. Σύντομα οι 20\20 άρχισαν να αισθάνονται ότι σαν τρίο περιορίζονται και αναζήτησαν και τέταρτο μέλος. Κατέληξαν στον κιθαρίστα, βοκαλίστα και κημπορντίστα Chris Silagyi που ενώθηκε μαζί τους στις αρχές του 1979 λίγο πριν υπογράψουν συμβόλαιο με την Portrait Records (θυγατρική της CBS), γιατί μετά την επιτυχία των Knack οι εταιρείες κυνηγούσαν ανελλιπώς τέτοια γκρουπάκια.
(Από αριστερά: Steve Allen, Ron Flynt, Mike Gallo, Chris Silagyi)
Όπως όλα τα συγκροτήματα της Power pop, οι 20/20 πήραν στοιχεία από την ποπ των 60's και τα ανάμιξαν με το δυναμικό στύλ του ροκ εντ ρολλ της δεκαετίας του ‘80. Μέχρι εδώ καλά.
Το ζήτημα είναι τι τους βγήκε:
1) 20/20 (1979)
Track listing: The Sky Is Falling 7/79 – Yellow Pills – Cheri – Out of This Time – Tell Me Why (Can't Understand You) – Tonight We Fly – Remember the Lightning – She's an Obsession – Leaving Your World Behind - Backyard Guys – Jet Lag – Action Now.
[Portrait JR 36205]
Παραγωγή : Earle Mankey
Αν και πρόκειται για ντεμπούτο και τα λαθάκια συγχωρούνται, τους λείπει η έμπνευση και κλίνουν περισσότερο προς την ζαχαρωτή ποπ. βγάζοντας ένα δίσκο ό,τι πρέπει για εφηβικά πάρτι 15χρονων (και πολύ λέω…) χωρίς να έχουν καμμία σχέση με άλλα ντεμπούτα στο παρόν αφιέρωμα, τα οποία πετούσαν σπίθες στο πέρασμά τους!! Σπηντάρουν, προσπαθούν, αλλά έρχονται δεύτεροι, καθώς εδώ δεν ακούμε παρά ένα χορευτικό ροκ άλμπουμ της σειράς με λίγες καλές Power pop στιγμές.
Μεγάλη βεβαίως ευθύνη σε αυτό φέρει ο Silagyi, τα κήμπορντς του οποίου θάβουν αντί να συμπληρώνουν τις κιθάρες, όπως στα αδιάφορα, χιλιοακουσμένα και ανέμπνευστα Backyard Guys, She's an Obsession και Jet Lag. Στο δε εναρκτήριο The Sky Is Falling 7/79 η κλασικότροπη επίδειξη των μουντών κήμπορντς του που καταλήγουν σε κεραυνούς μόλις για ένα λεπτό δεν κολλάει πουθενά. Ευτυχώς τούτο δεν ισχύει στο Yellow Pills, το οποίο απλά δείχνει πώς θα ακούγονταν οι Αmerica αν έπαιζαν πανκ.
Και μπορεί οι Αμερικάνοι πιτσιρικάδες της εποχής να ονειρεύονταν ότι «…θα προσπαθήσουν έξω από τούτη την εποχή» όπως τραγουδούν στο μέτριο Out of This Time, όχι να προσπαθήσουν, ούτε να πηδήξουν από τη σκάλα δεν έχουν όρεξη εδώ οι 20/20 που όμως δείχνουν λίγο τα γκάζια τους στο Tonight We Fly, αλλά και πάλι οι Knack θα τους έκαναν σκόνη στο soundcheck…
Τα μόνα που μετράνε είναι το σινγκλ τους Cheri με δυναμικές πανκ κιθάρες που παραδόξως μετετράπη σε ένα στάνταρντ της Power pop, το Action Now με μπόλικο φηντμπακ και η καλύτερη στιγμή τους, το Remember the Lightning βασισμένο σε ωραίο ριφ - και εδώ είναι η αντίφασή τους. Γιατί δεν είναι όλος ο δίσκος έτσι;
Το γλυκανάλατο μελό Tell Me Why (Can't Understand You) δείχνει πόσο επηρέασε και τους Αμερικάνους ο Costello, με τις αντίστροφες κιθάρες του τέλους να του δίνουν μια ψευτοψυχεδελική χροιά, και το κουπλέ του Leaving Your World Behind μου θυμίζει επίμονα το Absolute Beginners του Bowie πολλά χρόνια πριν βγει. Είναι δυνατό να τους αντέγραψε ο μέγας δουξ;
Ένα διστακτικό ντεμπούτο που τους εμποδίζει να προσπαθήσουν περισσότερο να ζυμωθούν με την Power pop ενώ φαίνεται να το έχουν…
(**½)
2.) Look Out! (1981)
Tracklist: Nuclear Boy - Out Of My Head - Strange Side Of Love - Alien - A Girl Like You - Life In The U.S.A. - The Night I Heard A Scream - Beat City - Mobile Unit 245 - American Dream.
[Portrait NFR 37050]
Παραγωγή: Richard Podolor
Κατά το ίντερνετ, τούτος ο δίσκος «…was darker and less immediately inviting then the debut». Ναι, αλλά και πολύ πιο ροκ! Ο Silagyi έχει φύγει (ευτυχώς) και έμειναν ο Allen, που έκανε μεγάλη πρόοδο με τα φωνητικά του σε σχέση με τα άτεγκτα γκαρίσματα του προηγούμενου, και ο Flynt με ντράμερ τον Joel Turrisi να κρατούν την μπάντα. Μια μπάντα που απομακρύνεται από την Power pop πλην τεσσάρων εξαιρέσεων: το Nuclear Boy με επιρροές από Jam, το εξώγαμο του Chuck Berry Life in the U.S.A. το The Night I Heard a Scream όπου αφομοιώνουν θαυμάσια τους Beach Boys και τον γλυκό αποχαιρετισμό στην νιότη τους Beat City, το καλύτερο του δίσκου.
Από κει και πέρα πορεύονται προς το Αμερικάνικο FM ροκ (Toto, Survivor, Journey κλπ.) χωρίς να τα πηγαίνουν κι άσχημα, όπως στο Strange Side of Love και στο Mobile Unit 245 όπου οι ήχοι ελικοπτέρου οδηγούν σε μια έκτρωση του Moon Martin που θα μπορούσαν να διαπρέψουν και σαν σινγκλ. Το μπητ του Lust for Life που χρησιμοποιούν στο Out of My Head θα έκανε τον Iggy (αλλά όχι τον Bowie…) να γελάσει ευχάριστα μαζί τους.
Πολύ καλύτερο άλμπουμ από το πρώτο σαν μια ώριμη ροκ μπάντα πλέον αλλά… δεν θα αργήσει η έμπνευση να τους αφήσει γιατί το καντήλι δεν είχε πολύ λάδι. Κι όμως έχουν το θράσος να μας λένε «Προσέξτε!» στον τίτλο του δίσκου.
Τι να προσέξουμε;
(***)
3.) Sex Trap (1982)
Tracklist: Overload - Walking Downtown - Bad Night - Haunted People Go - Kick It Up Twice - Fast Car - Sex-Trap - Please, Please (Listen To Me) - We Can Fly – Howard.
[Mainway SRD 101]
Παραγωγή: Steve Ripley – 20/20
Ένα φτωχό τρίτο άλμπουμ, με τον (πολύ καλό) Dean Korth να κάθεται πίσω από τα ντραμς, που οι χαμηλές πωλήσεις τους ανάγκασαν να το βγάλουν στο δικό τους label. Και συνήθως λίγο ή πολύ όλες οι μπάντες στο τρίτο άλμπουμ δείχνουν εάν θα έχουν συνέχεια ή αν είναι καιρός να τα παρατήσουν. Η «σεξοπαγίδα» λοιπόν δε έπιασε θηράματα και σκούριασε παρατημένη... Διαλύθηκαν το 1983 μετά από τούτο τον πολύ κακό επίλογο για μια μπάντα που (όπως και οι άλλες) τίποτα δεν ξανακούσαμε γι΄ αυτήν…
Τα μόνα που ξεχωρίζουν είναι το Overload που δείχνει τις ικανότητες του Allen στις κιθάρες και τα καλύτερα του δίσκου Fast Car και Sex-Trap που σε παρασέρνουν θες δεν θες στο τέμπο τους. Αν ακούσετε την φαλτσαδούρα του We Can Fly, είναι σαν να έχετε ακούσει όλο το υπόλοιπο άλμπουμ. Τα κομμάτια είναι καθαρά για το ράδιο των 80’s, αλλά δεν ψάχνουμε τέτοια εμείς σε τούτο το αφιέρωμα, έτσι δεν είναι;
(**)
Γιώργος Δ. Δημόπουλος
Ανατρέξτε στα άλλα μέρη του αφιερώματος:
Power Pop (Μέρος 1ο) - Raspberries: Οι «σταθμάρχες» της Power pop
Power Pop (Μέρος 2ο) - Holly and the Italians: Η αλανιάρα χαμένη ξαδέλφη της Siouxsie
Power Pop (Μέρος 3ο) - The Rubinoos: Γλειφιτζούρια σε ριγέ μπαστούνια
Power Pop (Μέρος 4ο) - The Shoes: Οι «σαλεμένοι» πάνκηδες
Power Pop (Μέρος 5ο) - The Jags: Πανκ ή Ποπ τελικά;
Power Pop (Μέρος 6ο) - Τhe Boys: Οι Πάνκ Λόρδοι
Power Pop (Μέρος 7ο) - D. L. Byron: Ήταν ένας φτωχός και μόνος cowboy…
Power Pop (Μέρος 9ο) - The Records - Pop will eat itself…
Power Pop (Μέρος 10ο) - Rachel Sweet: Sweets for my Sweet? Μάλλον όχι…
