Οι Of Monsters and Men έρχονται να συμπληρώσουν την πολύχρονη μουσική παράδοση της Ισλανδίας. Μια παράδοση σημαντική σε όλα τα μουσικά είδη, που όμως από τη Βjork και μετά έγινε ιδιαίτερα έντονη στo χώρο της pop/rock σκηνής. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η μουσική να αποτελεί πλέον ένα από τα 4-5 βασικότερα εξαγώγιμα προϊόντα του νησιού. Κυριολεκτώ σε αυτό που λέω καθότι έτυχε να βρεθώ εκεί και διαπίστωσα πως την εγχώρια παραγωγή cd την προωθούν -ορθώς- παντού, στα supermarket, στα φαρμακεία, στα εστιατόρια.
«Στην Ισλανδία όλοι ασχολούνται με τις τέχνες αφού αυτές είναι μια διέξοδος για όλους τους κατοίκους. Όποιος ακόμα δεν έχει γράψει βιβλίο ή μουσική, απλώς δεν έχει ακόμα προλάβει..» (Screaming Masterpiece, 2005 ταινία αφιερωμένη στη σύγχρονη Ισλανδική μουσική), Σε μια γενικότερη «κουλτουριάρικη» ατμόσφαιρα, δεν είναι και άπιαστο όνειρο να διακριθείς. Πόσο μάλλον αν έχεις ταλέντο, όπως τα 5 μέλη των οΜaM που το διαθέτουν και με το παραπάνω.
Το Beneath the Skin του 2015 είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλεία τους μετά το πανέμορφο My Head is an Animal (2011). Η μουσική τους προσδιορίζεται ως pop/indie pop που όμως στα …Ισλανδικά σημαίνει πολλά περισσότερα απ'όσα το είδος φέρνει στο μυαλό μας. Και αυτό, γιατί όλες οι μπάντες από το νησί αυτό χρησιμοποιούν ό,τι όργανο μπορεί να φανταστεί κάνεις, χρωματίζουν τη μουσική τους ποικιλοτρόπως, ακριβώς όπως κάνουν και με τους τοίχους των σπιτιών τους για να «σπάνε» την μονοτονία και τη μαυρίλα της ατελείωτης νύχτας του χειμώνα. Έτσι στο Beneath The Skin ακούει κανείς βιολιά, βιόλες, τρομπόνια, τσέλο, τρομπέτες με το folk στοιχείο ενισχυμένο.
Βασικό χαρακτηριστικό του ήχου των OMaM είναι τα αιθέρια φωνητικά της Nanna Bryndis. Είναι ένα ξωτικό που σε ταξιδεύει με γλυκό, αισθαντικό τρόπο. Αυτά, συνδυασμένα με το ρυθμικό κομμάτι και τα επικά ντράμς, δίνουν ένα όμορφο αποτέλεσμα, διηγούνται γλυκιά indie pop ιστορία. Αυτό αποτυπώνεται καλά στο I of the Storm. Πάρα πολύ όμορφο επίσης το Wolves Without Teeth για το τρομερό κιθαριστικό κομμάτι που διαπερνά το μεγαλύτερο μέρους του τραγουδιού.
Στιχουργικά στηρίζονται στην ομορφιά της φύσης και της επίδρασής της στον ανθρώπινο ψυχισμό, στην αγάπη προς την άγρια ζωή και τα ζώα. Αυτά στην πατρίδα τους προσφέρονται απλόχερα (ηφαίστεια, ανήμερες θάλασσες και βραχώδεις ακτές, απότομες πλαγίες, παράξενα σεληνιακά εδάφη και φυσικά παράξενες ιστορίες και μυθοπλασία), οπότε η πηγή έμπνευσης είναι παντού γύρω τους. Παράδειγμα το Slow Life με τις όμορφα τοποθετημένες λέξεις: "Between the daylight And the deep sea / Lies a swarm of silhouettes Floating aimlessly / But I'm a mountain I am a killer/ You'll get lost and buried deep If you swim with me". Επίσης και στο Human έχουμε αυτό τον στίχο: "Plants awoke and they slowly grow Beneath the skin / So breathe in breathe out Let the human in" απ'όπου προέρχεται μάλιστα και ο τίτλος του άλμπουμ.
Αν μπορεί κάποιος να βρει ένα αρνητικό είναι ίσως, αυτό θα ήταν ότι δεν παρουσίασαν κάτι καινούριο σε σχέση με την προηγούμενη κυκλοφορία τους. Προφανώς αυτό δεν είναι τόσο παράλογο, αφού συνήθως τα συγκροτήματα στο δεύτερο δίσκο θέλουν να αποκρυσταλλώσουν τον ήχο τους και να δώσουν ένα ξεκάθαρο στίγμα στο κοινό που προσπαθούν να κερδίσουν. Αντιλαμβάνομαι ασφαλώς την άποψη περί αρνητικού στοιχείου, όμως θα την διατυπώσω λίγο διαφορετικά και θα την εντοπίσω μόνο σε σχέση με το συγκεκριμένο δίσκο. Θα μου άρεσε όντως σε κάποια τραγούδια να υπήρχε ένα ρίσκο, μια διαφοροποίηση. Είναι όλα στο ίδιο μοτίβο με αποτέλεσμα στο τέλος να σου μένει σαν αίσθηση μια έλλειψη ποικιλίας. Θα ήθελα, για παράδειγμα, να υπάρχουν περισσότερα και εντονότερα κιθαριστικά ξεσπάσματα, μια κάποια ακρότητα. Και αυτό είναι κάτι που ελπίζω να δω να προστίθεται σιγά-σιγά στον ήχο τους από εδώ και πέρα.
*2 Τραγούδια που θα ομορφύνουν τη ζωή σας: I of the Storm, Wolves Without Teeth
7/10
