Πέμπτη, 14 Ιανουαρίου 2016 11:57

The Phantom Band – Fears Trending (Chemikal Underground, 2015)

Written by 

Oι Σκωτσέζοι Phantom Band είναι μυστήρια.. καράβια όπως και οι περισσότερες μπάντες από τις βόρειες περιοχές του Μεγάλου Νησιού.  Γνωστούς στο ευρύ (μουσικόφιλο) κοινό, δύσκολα τους λες, όμως έχουν ήδη στο ενεργητικό τους  4  LP και  10 τουλάχιστον χρόνια πορείας στο χώρο.  Το επίσημο δισκογραφικό ξεκίνημα τους  έγινε με το Checkmate Savage (2009). Ανεπίσημα όμως, με διαφορετικά ονόματα, είναι μαζί από το 2002. Το 2005 πρωτοεμφανίστηκαν-ας πούμε- δισκογραφικά με το όνομα… Robert Redford(!). Το όνομα από μόνο του αρκεί για να αποδείξει την…τρελλούτσικη ιδιοσυγκρασία τους.  Πάντως από το 2006 και μετά το πήραν απόφαση πως «αν είναι να κάνουμε καριέρα, όσο να’ναι ένα σταθερό όνομα βοηθά». Χαρακτηριστικό τους όμως κατ’ εμέ  είναι ότι σαν μπάντα διαρκώς σκάρωναν και καλύτερες δουλειές (πράγμα όχι πολύ σύνηθες) και το 2015 με το Fears Trending νομίζω πως τους πετυχαίνουμε στο -μέχρι ώρας- απόγειο τους, τόσο στο συνθετικό κομμάτι όσο και σε αυτό της παραγωγής.

Η μουσική τους χαρακτηρίζεται ως indie pop με τη διαφορά ότι - όπως προαναφέρθηκε- διαρκώς  εξελίσσονται, βελτιώνονται και αυτό γίνεται μέσω πειραματισμών.  Στο F.T. ο πειραματισμός είναι έντονος, με πολλές prog rock αναφορές, αλλά αυτό που τον διαφοροποιεί από το παρελθόν τους είναι ότι τώρα τα μονοπάτια είναι πιο σκοτεινά.  Η ατμόσφαιρα και στα 40 περίπου λεπτά ακρόασης είναι ελαφρώς υποτονική, στοιχειωμένη, και σε αυτό πέρα από την downtempo/electro ατμόσφαιρα (των περισσότερων κομματιών αλλά κυρίως της συνολικής αίσθησης που σου αφήνει το άλμπουμ) ,συντελεί και ο «σκοτεινός» τρόπος που τραγουδά ο Rick Anthony.  Για να επιστρέψω λίγο στις παραξενιές που έχουν σαν μπάντα, άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι αυτό το άλμπουμ ηχογραφήθηκε ταυτόχρονα με το προηγούμενο τους, που κυκλοφόρησε λίγους μήνες νωρίτερα.  Μπήκαν σε ένα στούντιο και δοκίμασαν πολλά τραγούδια.  Τα έβαλαν κάτω και διαπίστωσαν ότι μάλλον κάτι δε πάει καλά με την πάρτη τους και τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσης τους.  Κάπως έτσι αποφάσισαν  να βάλουν όλα τα  πιο φωτεινά και «ξεσηκωτικά» τραγούδια  στον πρώτο δίσκο (Strange Friend, 2014) και τα πιο μυστήρια, ζοφερά και ψυχοβγαλτικά τα έστειλαν «πακέτο» στον επόμενο.  Και σαν τίτλο, -αφού στην ουσία μιλάμε για ένα δίσκο χωρισμένο σε 2 μέρη-, έκαναν απλά αναγραμματισμό του Strange Friend  (και έτσι προέκυψε το Fears Trending).  Απλά πράγματα….

Η επιλογή  του Tender Castle για την έναρξη του δίσκου μόνο  τυχαία δεν έγινε, καθώς πρόκειται για ένα κομμάτι που συμπυκνώνει όλα τα στοιχειά του άλμπουμ. Κρυστάλλινη παραγωγή, βαρύτονα αλλά catchy φωνητικά, φωτεινή  electro με όμορφα synths που κάνει αντίθεση με τα μελαγχολικά κιθαριστικά περάσματα. Αυτό ακριβώς είναι ο ήχος των Phantom Band.  Πανέμορφο είναι και το ρυθμικό  Denise Hopper, με τα ζεστά φωνητικά να ντύνουν ιδανικά τα «εμβατηριακά» ντραμς.  Ο  ήχος δε της κιθάρας, φτιάχνει μια.. ατμόσφαιρα far west.  Όμορφο και επικό με αυστηρό, αργό ρυθμό και κοφτές, αμείλικτες κιθάρες το Βlack Tape.  Κορυφαία στιγμή του δίσκου το  Spectrelegs , ένα κομμάτι περιπέτεια που ξεκινά με χαλαρή ατμόσφαιρα, συνεχίζει με δυναμικές κιθάρες και συνεχώς αλλάζει ρυθμό.  Πολλές Progressive στιγμές και «γεμάτη» ενορχήστρωση σε ένα απρόβλεπτο electro-indie πάρτυ ήχων. Αναφορά πρέπει να γίνει και στο καταπληκτικό The Kingfisher. Ξεκινάει με  αργό tempo, νωχελικό, με ρυθμό που έως και ανατολίτικο τον λες, και μεταβάλλεται σε καταιγίδα ήχων (από το 4.20 με το επαναλαμβανόμενο μοτίβο των synths και το όμορφο «τζαμάρισμα» στο τέλος) .

Συμπερασματικά θα έλεγα πως έχουμε να κάνουμε με ένα από τους πιο όμορφους και καλοδουλεμένους δίσκους της χρονιάς. Είναι ένα γλυκό ταξίδι με προσεγμένα indie-pop τραγούδια όμως κατά την άποψη μου (αν και ασφαλώς δε πρόκειται για concept άλμπουμ) είναι πολύ καλύτερο να αντιμετωπιστεί σα σύνολό, αφού ούτε κάποιο hit υπάρχει για να ξεχωρίσει, αλλά και γιατί το ύφος και η καθηλωτική δύναμη των μελωδιών τους προκύπτει σαφέστερα από τη συνολική ακρόαση. Όποιος έκανε την πρόβλεψη ότι στο μέλλον (λίγο λόγω mp3/downloading, λίγο λόγω σύγχρονου-βιαστικού  τρόπου ζωής), θα ακούμε μόνο singles, αυτός είναι ένας από τους δίσκους που  θα τον κάνουν να το ξανασκεφτεί.

*2 Τραγούδια που θα ομορφύνουν  τη ζωή σας: Denise HopperThe Kingfisher.

7,5/10

 

Παναγιώτης Ιωαννίδης

Ο Παναγιώτης Ιωαννίδης πρωτοεμφανίστηκε σε αυτό τον κόσμο στα Εξάρχεια λίγες μέρες πριν οι Pink Floyd κυκλοφορήσουν το Wish Υou Were Here, μεγάλωσε στη Γλυφάδα των 80’s. Έντονες οι αντιθέσεις, «ό,τι να’ναι» δηλαδή. Λέξεις κλειδιά: Μουσική, Α.Ε.Κ., hamburgers, ταξίδια στο εξωτερικό, μπύρες, ταινίες, δισκάδικα, waffles στο Queen και όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί αυτών. Βαριέται τις ουρές σε οποιοδήποτε ταμείο/υπηρεσία, όσους προσποιούνται κάτι που δεν είναι, την πολυκοσμία, το ανούσιο hype, την κουτοπονηριά, τις τραπεζοκαρέκλες σε ένα bar. Αγαπημένη ατάκα το «Πάνω απ’όλα η υγεία», την οποία προσπαθεί να μετατρέψει από λόγια σε στάση ζωής.

Με Joy Division, Tool και Underworld στις τρεις αγαπημένες του μπάντες, είναι φανερό ότι η μουσική του πυξίδα είναι απομαγνητισμένη. Ωραία…

Media

Νέα Δίσκοι      Συναυλίες Συνεντεύξεις Στήλες Archive    Rookie's corner   Artist Index
 Επικαιρότητα   Κριτικές Συναυλιών Text Interviews Music Scouting      
 Ενημερώσεις   Προτάσεις για συναυλίες   Memory Lane      
        Local Jams
     
        Record Shuffle      
        Άρθρα