(συνέχεια από το πρώτο μέρος)
Στα χρόνια της απομόνωσης ο Morrissey βρήκε παρηγοριά στους οπαδούς του. Χωρίς managers, δισκογραφική εταιρεία και σχεδόν χωρίς ίχνος διαφήμισης ο γενναίος Moz πραγματοποίησε δύο παγκόσμιες περιοδείες. Η πρώτη ονομάστηκε Oye Esteban (από το ομότιτλο DVD που κυκλοφόρησε το 2000), διήρκεσε δυο ολόκληρα χρόνια (1999-2000) και έφερε για πρώτη φορά το Morrissey στην Ελλάδα για δυο συναυλίες (στις 5/11/99 στη Hellexpo στη Θεσσαλονίκη και την επόμενη μέρα στο ιστορικό Ρόδον, στην Αθήνα). Στην περιοδεία αυτή παίχτηκαν κομμάτια από όλα σχεδόν τα άλμπουμ του Morrissey, μαζί με b sides και δύο κομμάτια Smiths. Παραθέτουμε, για την ιστορία, το setlist της πρώτης εμφάνισης του Morrissey στην Αθήνα:
You're Gonna Need Someone On Your Side
The Boy Racer
Billy Budd
Reader Meet Author
Is It Really So Strange?
Hairdresser On Fire
November Spawned A Monster
Alma Matters
Lost
Break Up The Family
Meat Is Murder
Trouble Loves Me
Tomorrow
Now My Heart Is Full
Speedway
Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me
Η περιοδεία αυτή ήταν και η εκκίνηση της ιδιαίτερης σχέσης που έχει αναπτύξει ο Morrissey με το λατινοαμερικάνικο ακροατήριο. Η υποδοχή του σε χώρες όπως το Μεξικό, η Χιλή, η Αργεντινή και η Βραζιλία ήταν εκστατική. Έκτοτε, η γεωγραφική αυτή περιοχή θεωρείται (μαζί με τη Βρετανία, την Καλιφόρνια των ΗΠΑ και τη Σκανδιναβία) τα strongholds του Morrissey από πλευράς δημοτικότητας.
Μετά την Oye Esteban ακολούθησε μια φαινομενικά νεκρή περίοδος για δύο χρόνια, στην οποία ωστόσο ο Morrissey δεν έπαψε να γράφει μαζί με τον Boorer και τον Whyte καινούρια μουσική. Δείγματα της δουλειάς αυτής άκουσε το κοινό κατά τη διάρκεια της επόμενης παγκόσμιας περιοδείας του το 2002 που τον ξανάφερε στα μέρη μας, αυτή τη φορά για δύο sold out εμφανίσεις στο Gagarin, στις 8 και 9 Νοεμβρίου. Στην περιοδεία αυτή, πέρα από κλασικές στιγμές της solo καριέρας του και κομματιών Smiths (με χαρακτηριστικό το μόνιμο encore There Is A Light That Never Goes Out), παίχτηκαν 5 καινούρια κομμάτια, 4 εκ των οποίων συμπεριλήφθηκαν αργότερα στο You Are The Quarry (Irish Blood, English Heart, First of the Gang to Die, The World Is Full of Crashing Bores, I Like You).
Το setlist των δυο εμφανίσεων του Moz στο Gagarin είχε ως εξής:
I Want The One I Can't Have
Suedehead
Little Man, What Now?
Hairdresser On Fire
Speedway
The World Is Full Of Crashing Bores
First Of The Gang To Die
Jack The Ripper
Everyday Is Like Sunday
I Like You
Alsatian Cousin
Sister I'm A Poet
Meat Is Murder
November Spawned A Monster
Hand In Glove
Irish Blood, English Heart
There Is A Light That Never Goes Out
Σύμφωνα με το Morrissey η ανώνυμη αυτή περιοδεία ήταν ένα είδος tour de force, ώστε να διατηρηθεί το όνομά του στο προσκήνιο. Υπό αυτό το πρίσμα η περιοδεία του 2002 αποτέλεσε τεράστια επιτυχία. Χωρίς δίσκο από το 1997, εταιρεία και οργανωμένο promotion ο Morrissey γέμισε αρένες, έκανε και πάλι πρωτοσέλιδα και δημιούργησε ντόρο στην πατρίδα του, τη Βρετανία, καθώς γέμισε με χαρακτηριστική άνεση για δύο συνεχόμενα βράδια το επιβλητικό Royal Albert Hall. Πλέον άρχισε να διαφαίνεται φως στο τούνελ. Ο Morrissey, σε μια εποχή που το πλαστικό κυριαρχεί, κατόρθωσε να επιβιώσει με παραδοσιακά όπλα: τη σχέση με το κοινό του, τη μουσική του και την ποιότητά του ως καλλιτέχνη.
Η σχεδόν sold out τουρνέ του ’02 απέδειξε πως υπήρχε ακόμη χώρος για το Moz στη σύγχρονη μουσική. Αρκετές εταιρείες διαγκωνίστηκαν για να αποσπάσουν την υπογραφή του (φήμες λένε πως η εταιρεία της Madonna, Maverick, του έκανε πρόταση να στείλει… demo και ο Moz απάντησε μέσω postcard με ένα μεγαλοπρεπέστατο F*** You) και τελικά τον Ιούνιο του 2003 επικράτησε ο κολοσσός Sanctuary που του πρόσφερε, πέρα από απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία, μια εταιρεία που ανήκε στο roster της, το ιστορικό label Attack, όπου, πέρα από τις δικές του κυκλοφορίες, θα μπορούσε να υπογράφει καλλιτέχνες της αρεσκείας του.
Η μπάντα του Morrissey μπήκε στο studio με νέο παραγωγό, το Jerry Finn, ο οποίος μέχρι τότε είχε δουλέψει κυρίως με punk/alternative rock και nu rave καλλιτέχνες τύπου Blink 182, Green Day και The Offspring. O Finn υπήρξε ο πρώτος παραγωγός που έπεισε το Moz να εγκαταλείψει την παραδοσιακή του τακτική να μπαίνει στο studio μόνο όταν τα τραγούδια είχαν ολοκληρωθεί, ώστε να τραγουδήσει πάνω από τις έτοιμες μελωδίες. Μετά από προτροπές του παραγωγού η μπάντα δούλεψε μαζί, “live”, στο studio. Mια επίσης εντυπωσιακή, για τα συντηρητικά δεδομένα του Morrissey, αλλαγή ήταν η συμμετοχή keyboard player στη μπάντα (μια προσθήκη που την κράτησε αργότερα και στις live εμφανίσεις του), του Roger Manning, με προϋπηρεσία στους Air.
Mετά από μήνες ηχογραφήσεων σε Λονδίνο και Λος Άντζελες, το έβδομο studio άλμπουμ του Morrissey ήταν έτοιμο. Σαν πρόγευση κυκλοφόρησε το Irish Blood, English Heart που, παρά το άτυπο μποϋκοτάζ που του επεβλήθη από το BBC ως αποτέλεσμα των επιθέσεων στον Oliver Cromwell και στα δυο παραδοσιακά κόμματα (Labour, Tories), κατόρθωσε να πετύχει την καλύτερη ever επίδοση του Morrissey στα βρετανικά charts (no 3). Το ΝΜΕ το χαρακτήρισε ως «single της δεκαετίας». 2 εβδομάδες μετά, στις 17 Μαίου του 2004 κυκλοφόρησε το You Are The Quarry. Σύμφωνα με τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη Alain Whyte, ο δίσκος ήταν ένας συνδυασμός του rock δυναμισμού του Your Arsenal και της λυρικής, πλούσιας pop του Vauxhall & I. Πέρα από αυτό, το Quarry κατόρθωσε να ντύσει αυτό το συνδυασμό με ένα mainstream «λούστρο» πετυχαίνοντας ένα εξαιρετικό ποιοτικά και εμπορικά αποτέλεσμα. 4 θαυμάσια singles (Irish Blood, First of the Gang…, I Have Forgiven Jesus και Let Me Kiss You) και ορισμένες αριστουργηματικές συνθέσεις (Come Back to Camden, I Like You, America is Not the World) συγκροτούν το, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, κορυφαίο πόνημα του καλλιτέχνη που δικαίως γνώρισε μεγάλη κριτική και εμπορική επιτυχία. Πάνω από ένα εκατομμύριο πωλήσεις στη Βρετανία, υψηλότερη ever θέση στα charts των ΗΠΑ (νο 11) και παγκόσμια αναγνώριση χαρακτήρισαν ένα από τα πιο εντυπωσιακά comebacks καλλιτέχνη από την αφάνεια. Το Quarry ήταν ένας θρίαμβος θέλησης, επιμονής και της ιδιοφυίας ενός εκ των τελευταίων ηρώων της βρετανικής ποπ μουσικής.
Η επιτυχία του Quarry γιορτάστηκε με μια συναυλία στη ΜΕΝ Arena του Manchester μπροστά σε 20.000 οπαδούς που συνέρρευσαν από όλο τον κόσμο και συνέπεσε με τα 45α γενέθλια του Morrissey (22 Μαίου). Το event κυκλοφόρησε σε dvd με τίτλο Who Put The “M” in Manchester. Επίσης ο Morrissey ανέλαβε τη διοργάνωση του Meltdown Festival στο Λονδίνο, μια τιμή που γίνεται μόνο σε καλλιτέχνες μεγάλου κύρους. Στην περιοδεία που ακολούθησε το album ο Morrissey έπαιξε σε sold out φεστιβάλ και αρένες και μια εμφάνισή του (στο Εarls Court του Λονδίνου το Δεκέμβριο του ’04) ηχογραφήθηκε, ώστε να αποτελέσει το δεύτερο «ζωντανό» δίσκο του Moz με τίτλο Live At Earls Court. Το single Redondo Beach που προηγήθηκε ήταν μια διασκευή του κομματιού της αγαπημένης του Patti Smith κι έφτασε μια ανάσα από το βρετανικό top 10.
Πλέον, ο Morrissey ζούσε μια δεύτερη ακμή στην καριέρα του. Πιο δημοφιλής από ποτέ, με αυτοπεποίθηση και ωριμότητα, ετοιμάστηκε για την επόμενη κίνησή του. Ζώντας, πλέον, στη Ρώμη, αποφάσισε να ηχογραφήσει στην ιταλική πρωτεύουσα τον επόμενο δίσκο του. Για την παραγωγή επιστρατεύτηκε ένας μύθος, ο Tony Visconti που είχε δουλέψει στο παρελθόν με το Bowie και τους …T-Rex. Το θερμό καλοκαίρι του 2005 οι συνήθεις ύποπτοι με την προσθήκη του Τεξανού κιθαρίστα Jesse Tobias (με προϋπηρεσία σε Red Hot Chili Peppers και Alanis Morrissette) μπήκαν στο studio Forum Music Village της Ρώμης και ξεκίνησαν δουλειά. Το Μάρτιο του 2006 ο πρώτος καρπός των ηχογραφήσεων είδε το φως της δημοσιότητας. Το πρώτο single από το Ringleader of the Tormentors, το You Have Killed Me, με αναφορές στη Ρώμη και με ασυνήθιστα – για Morrissey – σεξουαλικά innuendos (I entered nothing/and nothing entered me/till you came with a key) κατάφερε να ισοφαρίσει την μέχρι τότε καλύτερη επίδοσή του στα βρετανικά charts (no 3). To άλμπουμ δεν απομακρύνθηκε ιδιαίτερα από το μουσικό ύφος του Quarry, επιλέγοντας «ασφαλείς» μουσικούς δρόμους με εμπορική χροιά. Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στη συμμετοχή του γνωστού συνθέτη κινηματογραφικής μουσικής Ennio Morricone, που είχε την επιμέλεια των strings στο Dear God, Please Help Me. Κομμάτια που ξεχώρισαν ήταν το μεγαλειώδες, επτάλεπτο Life Is A Pigsty, το εξωτικά χρωματισμένο I Will See You In Far-Off Places και το α λα Viva Hate The Youngest Was The Most Loved. Το άλμπουμ ήταν το τρίτο που κατόρθωσε να σκαρφαλώσει στο νούμερο 1 των βρετανικών άλμπουμ charts και υμνήθηκε από την πλειοψηφία των κριτικών. Ωστόσο, πιθανότατα οι κριτικές να ήταν υπερβολικές – ως συνέχεια του θριάμβου του προηγούμενου δίσκου – για ένα άλμπουμ που σίγουρα δεν είναι κακό, έχει όμως αρκετές μέτριες στιγμές και πάσχει από flat παραγωγή.
Για μια ακόμη φορά ο Morrissey ξεκίνησε παγκόσμια περιοδεία για να προωθήσει το Ringleader και επισκέφτηκε για τρίτη φορά τη χώρα μας (να σημειωθεί εδώ πως το Ringleader of the Tormentors κατόρθωσε κάτι αδιανόητο για προηγούμενο δίσκο Morrissey/Smiths, να φτάσει στο ελληνικό νούμερο 1). Αυτή τη φορά έπαιξε (στην Αθήνα) σε πολύ μεγαλύτερο venue από τις προηγούμενες φορές, επιλέγοντας το κλειστό του Tae Kwon Do στο Φάληρο, όπου περισσότεροι από 7.000 άνθρωποι είχαν τη δυνατότητα να δουν το Moz σε ιδιαίτερα μεγάλη φόρμα.
Το setlist της συναυλίας ήταν το ακόλουθο:
Panic
First Of The Gang To Die
The Youngest Was The Most Loved
You Have Killed Me
Disappointed
Ganglord
William, It Was Really Nothing
Everyday Is Like Sunday
Dear God Please Help Me
Let Me Kiss You
I've Changed My Plea To Guilty
In The Future When All's Well
I Will See You In Far Off Places
Girlfriend In A Coma
Irish Blood, English Heart
Life Is A Pigsty
How Soon Is Now?
I Just Want To See The Boy Happy
The National Front Disco
Please, Please, Please, Let Me Get What I Want
Τα επόμενα 3 χρόνια κύλησαν με συνεχείς περιοδείες και την κυκλοφορία ενός single (That’s How People Grow Up) που προηγήθηκε της συλλογής Greatest Hits (Φεβρουάριος 2008), η οποία σηματοδότησε το νέο του deal με την εταιρεία Decca. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε η ηχογράφηση για το 9ο άλμπουμ του Morrissey. Στην παραγωγή επέστρεψε ο Jerry Finn που είχε κάνει θαύματα με το You are the Quarry. Το άλμπουμ ήταν έτοιμο το καλοκαίρι και θα κυκλοφορούσε το Σεπτέμβριο, όμως ο ξαφνικός θάνατος του Finn από εγκεφαλικό επεισόδιο ανέβαλε την κυκλοφορία του Years of Refusal για αρκετό καιρό. Τελικά ο δίσκος βγήκε στα ράφια των δισκοπωλείων το Φεβρουάριο του 2009, φτάνοντας μέχρι το νούμερο 3 των βρετανικών charts. Το single που προηγήθηκε ως taster της κυκλοφορίας του άλμπουμ ήταν το I’m Throwing My Arms Around Paris που δεν είχε την επιτυχία προηγούμενων opening singles σκαρφαλώνοντας μέχρι το νο 21. Το Years of Refusal υιοθετεί έναν πιο rock ήχο (γεγονός που πιστώνεται από τον ίδιο τον τραγουδιστή στη συμμετοχή του Tobias) και μάλλον αποτελεί την πιο μέτρια από τις 4 δισκογραφικές δουλειές της ύστερης περιόδου του Moz. Οι στίχοι και η φωνή του Morrissey δεν κατορθώνουν να κρύψουν πάντα ένα μέτριο μουσικό καμβά που πατάει σε μια πεπατημένη indie rock λογική, χωρίς εκπλήξεις. Κακή εντύπωση προκάλεσε η περίληψη στο άλμπουμ δύο κομματιών που είχαν ήδη κυκλοφορήσει στο Greatest Hits (That’s How people Grow Up, All You Need Is Me). Βέβαια, πέρα από το τυπικό γλυκόπικρο single I’m Throwing My Arms Around Paris, υπάρχουν ενδιαφέροντα tracks, όπως το πρωτότυπο mariachi When I Last Spoke to Carol, το ορμητικό Something Is Squeezing My Scull, το ποπ διαμαντάκι One Day Goodbye Will Be Farewell και το επικό It’s Not your Birthday Anymore.
Η Refusal περιοδεία, όπως και αυτή που ακολούθησε για την προώθηση της συλλογής b-sides, Swords ήταν επεισοδιακές. Ο Morrissey ακύρωσε πολλές εμφανίσεις για λόγους υγείας. Σε μια από τις συναυλίες του στα πλαίσια της περιοδείας Swords, στο Swindon, ο Morrissey κατέρρευσε στη σκηνή μετά το πρώτο κομμάτι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Λίγες μέρες μετά στο Liverpool μπροστά σε ένα ενθουσιώδες κοινό 9.000 ατόμων εγκατέλειψε τη σκηνή, επειδή τον χτύπησε ένα μπουκάλι με νερό. Γενικά οι δυο αυτές περιοδείες ήταν πιθανότατα οι χειρότερες στη συναυλιακή ιστορία του Moz, με τη φωνή του να μην είναι σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση και τη μπάντα να παίζει, σύμφωνα με απόψεις οπαδών, ιδιαίτερα σκληρά, καταστρέφοντας το απαραίτητο pop element στα κομμάτια του.
Έκτοτε ο Morrissey έχει επανακυκλοφορήσει σε πολυτελείς εκδόσεις τα Maladjusted, Southpaw Grammar και Bona Drag με ακυκλοφόρητα μέχρι τότε κομμάτια. Κατόπιν κυκλοφόρησε μια ακόμη συλλογή (Very Best Of) και το δέκατο LP του World Peace Is None of Your Business (διαβάστε την αναλυτικότατη κριτική του Soundgaze εδώ) το καλοκαίρι του 2014. Παράλληλα, ο Moz ασχολήθηκε με το γράψιμο εκδίδοντας την Αυτοβιογραφία του (2013) στο πλαίσιο μάλιστα της σειράς Penguin Classics. Ενώ δύο χρόνια αργότερα ήρθε και η έκδοση του μυθιστορήματος List of the Lost (2015). Δεν πρέπει να παραλείψουμε επίσης να αναφέρουμε ότι επισκέφτηκε άλλες δύο φορές τη χώρα μας, παίζοντας πρώτα σε ένα κατάμεστο θέατρο του Λυκαβηττού (καλοκαίρι του 2012) και κατόπιν ξανά στο Tae Kwon Do (θυμηθείτε το σχετικό Live Review εδώ) το Δεκέμβρη του 2014 και αφού είχαν προηγηθεί διάφορες ατυχίες για τον καλλιτέχνη. Πιθανώς η συγκεκριμένη συναυλία να αποδειχτεί η τελευταία εν Ελλάδι...
Ουδείς γνωρίζει πόσο μέλλον και πόσα κεφάλαια δόξας μας επιφυλάσσει ακόμη η καριέρα του μεγάλου Morrissey, του Pope of Mope. Όταν διαλύθηκαν οι Smiths το 1987, όλοι τον θεωρούσαν τελειωμένο χωρίς τον Johnny Marr. Το ίδιο πίστεψαν όλοι, όταν με το Maladjusted κλάταρε εμπορικά, δέκα χρόνια μετά. Κι όμως, τους διέψευσε όλους και επέστρεψε. Κάπως σαν το Rocky Balboa. Εκεί που τον ξεγράφεις, επανέρχεται. Είναι, αναμφίβολα, ένας τεράστιος μαχητής, με φοβερή αυτοπεποίθηση και πείσμα. Επομένως, ουδείς μπορεί να προβλέψει τι μέλλει γενέσθαι με τη μουσική του διαδρομή. Κάποτε μας έλεγε ότι θα τελειώσει την καριέρα του όσο είναι νέος, πριν λίγο καιρό είπε ότι θα πεθάνει στη σκηνή σαν blues καλλιτέχνης σε κάποιο bar στο Σικάγο. Όπως και να έχει όμως, ακόμη και τίποτε να μην κυκλοφορήσει πια, είναι γεγονός πως ο Morrissey είναι «μια από τις πιο σημαντικές φιγούρες στην τέχνη της Δύσης τα τελευταία 20 χρόνια», «ο άνθρωπος που εφηύρε το indie», «αυτός που επηρέασε όλους σχεδόν τους βρετανούς καλλιτέχνες της Britpop», «ο σπουδαιότερος, εν ζωή, Βρετανός ποιητής» (για να παραθέσω κάποια πράγματα που έχουν γραφεί γι’ αυτόν). Κλείνω με μια φράση από τον ίδιο σχετικά με τη λαμπρή του πορεία, όπως την εξέφρασε στον επίλογο του ντοκυμαντέρ του Channel 4 “The Importance of Being Morrissey”:
“I left my fingerprints, somewhere, that’s good enough, I am my own person, that’s good enough and I stand my ground, that’s good enough…”
Χρήσιμα Links:
www.morrissey-solo.com (το σημείο συνάντησης όλων των οπαδών του Morrissey από το 1997)
www.true-to-you.net (σελίδα που έχει φτιαχτεί από τη Julia Riley, οπαδό και ευνοούμενη του Morrissey. Δημοσιεύει πρώτη κάθε αποκλειστική είδηση για το Moz)
http://www.itsmorrisseysworld.com/ (H επίσημη σελίδα)
http://passionsjustlikemine.com/ (με εξαιρετική βάση δεδομένων για τη συναυλιακή ιστορία Smiths και Morrissey)
Δισκογραφία:
1988
"Suedehead"
"VIVA HATE" [original edition]
"Everyday Is Like Sunday" [original edition]
1989
"The Last Of The Famous International Playboys"
"I Know Very Well How I Got My Note Wrong"
"Interesting Drug"
"Ouija Board, Ouija Board"
1990
"November Spawned A Monster"
"Piccadilly Palare"
"BONA DRAG" [original edition]
1991
"Our Frank"
"KILL UNCLE"
"Sing Your Life"
"Pregnant For The Last Time"
"My Love Life"
"At KROQ"
1992
"We Hate It When Our Friends Become Successful"
"You're The One For Me, Fatty"
"YOUR ARSENAL"
"The Loop"
"Tomorrow"
"Certain People I Know"
1993
"BEETHOVEN WAS DEAF"
1994
"The More You Ignore Me, The Closer I Get"
"VAUXHALL & I"
"The Family Line"
"Hold On To Your Friends"
"Interlude"
"Now My Heart Is Full"
1995
"Boxers"
"THE WORLD OF MORRISSEY"
"Dagenham Dave"
"SOUTHPAW GRAMMAR" [original edition]
"The Boy Racer"
"Sunny"
1997
"VIVA HATE" [EMI100 edition]
"Alma Matters"
"MALADJUSTED" [original edition]
"SUEDEHEAD - THE BEST OF MORRISSEY"
"Roy's Keen"
"Satan Rejected My Soul"
1998
"Rare Tracks"
"MY EARLY BURGLARY YEARS"
2000
"The CD-Singles 88-91"
"The CD-Singles 91-95"
2001
"‘THE BEST OF!"
2004
"Irish Blood, English Heart"
"YOU ARE THE QUARRY" [original edition]
"SONGS TO SAVE YOUR LIFE"
"First Of The Gang To Die"
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.">"Sessions@AOL" EP
"Let Me Kiss You"
"YOU ARE THE QUARRY" [deluxe edition]
"I Have Forgiven Jesus"
2005
"Redondo Beach"/"There Is A Light That Never Goes Out"
"LIVE AT EARLS COURT"
2006
"You Have Killed Me"
"RINGLEADER OF THE TORMENTORS"
"The Youngest Was The Most Loved"
"In The Future When All's Well"
"I Just Want To See The Boy Happy"
2008
"That's How People Grow Up"
"GREATEST HITS"
"All You Need Is Me"
2009
"I'm Throwing My Arms Around Paris"
"YEARS OF REFUSAL"
"Something Is Squeezing My Skull"
"When Last I Spoke To Carol" (Toy Selectah mix)
"SOUTHPAW GRAMMAR" [redesigned edition]
"MALADJUSTED" [redesigned edition]
"THE HMV/PARLOPHONE SINGLES '88-'95"
"SWORDS"
"The 7" Singles '88-'91"
"The 7" Singles '91-'95"
2010
"Everyday Is Like Sunday" [redesigned edition]
"BONA DRAG" [20th anniversary redesigned edition]
2011
"Glamorous Glue"
"VERY BEST OF MORRISSEY"
2014
"WORLD PEACE IS NONE OF YOUR BUSINESS"
